Day and night, despite being consta

Day and night, despite being constantly hunted down, constantly escaping and facing several dangerous, life-or-death situations, Su Luo had never felt depressed. But when faced with Nangong Liuyun’s repeated interrogation, the softest spots near her heart suddenly throbbed with pain.

It was a faint, gradual and dull pain.

Su Luo’s unwavering and experienced well-like eyes gazed back at Nangong Liuyun, lightly and dimly. The corners of her lips lifted into a breezy smile, indifferently spitting out two words: “Let go.”

Nangong Liuyun grip locked onto Su Luo’s hand. Not only did he not let up, his grip tightened even more. Ink-black eyes stared with an overbearingly imposing chilly vigor. There was also a faint wavering emotion that Su Luo could not read.

In the end, it was still Su Luo who conceded first. Her nose twitched slightly, and taking a deep breath, she batted her jet black eyelashes insincerely at Nangong Liuyun: “Your Highness Prince Jin, I’m very sorry for having troubled you. But please don’t worry, Su Luo will not be troubling you again in the future!”

Su Luo worked hard to restrain her turbulent emotions. Her tone was steady and unwavering, and her beautiful eyes held a hint of sarcasm.

He was alway telling her that he would treat her well; but upon meeting his childhood sweetheart, was she not still immediately discarded?

However beautiful the promise, in the end it was only like this.

Su Luo-ah-Su Luo, in the end what are you feeling so sorrowful about? Was being hurt by Yun Qi in your previous life, not enough? To actually be so naive as to hope that someone who would wholeheartedly treat you well? How laughable!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันและคืน แม้ มีกำลังอย่างต่อเนื่องล่าลง หนี และหันหลายอันตราย สถานการณ์ life-or-death, Su ลูมีไม่เคยรู้สึกหดหู่ แต่เมื่อต้องเผชิญกับการสอบปากคำซ้ำ ๆ Nangong Liuyun จุดเบาใกล้หัวใจของเธอก็ มีอาการปวด throbbedก็เจ็บจาง ๆ ค่อย ๆ และน่าเบื่อSu ลูไม่เปลี่ยนใจ และประสบการณ์ที่ดีเหมือนดวงตาจ้องมาที่ Nangong Liuyun เบา และแสงน้อย มุมของริมฝีปากของเธอยกขึ้นเป็นรอยยิ้มสดชื่น indifferently คายออกสองคำ: "ให้ไป"จับ Nangong Liuyun ล็อกมือ Su ลูไว้ ไม่เพียงแต่ไม่ได้ช่วยให้ไม่ขึ้น เขาจับต้องได้มากกว่า หมึกดำตาจ้องมองกับพลังเย็นโอ่อ่า overbearingly มีอารมณ์ wavering จาง ๆ ที่ไม่อ่านลู Suในสุด ก็ยังลู Su ที่ประตูตัวแรก จมูกของเธอ twitched เล็กน้อย และการหายใจลึก ๆ เธอ batted เธอขนตาดำเจ็ท insincerely ที่ Nangong Liuyun: "ของคุณเจ้าชาย Jin ฉันขอมีทุกข์คุณ แต่กรุณาอย่ากังวล Su ลูจะไม่เป็นปัญหาคุณอีกในอนาคต"ลู Su ทำงานหนักเพื่อยับยั้งอารมณ์ของเธอปั่นป่วน เสียงของเธอเป็นมั่นคง และไม่เปลี่ยนใจ และดวงตาของเธอสวยจัดการประชดเขาจะบอกเธอว่า เขาจะรักษาเธอดี แต่เมื่อประชุมหวานใจวัยเด็กของเขา ถูกเธอไม่ทันทียังละทิ้งสวยงามอย่างไรก็ตามสัญญา ในสุดเท่านั้นเช่นนี้Su ลูอา ซูลู ในสุด สิ่งคุณรู้สึกอกตรมดังนั้นเกี่ยวกับ การบาดเจ็บเพราะยุนกี๋ในชีวิตก่อนหน้านี้ของคุณ ไม่เพียงพอหรือไม่ จริง ๆ หลงดังนั้นจะหวังว่า คนที่จะใช้ในการรักษาอย่างเต็มใจของคุณดี วิธี laughable

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งกลางวันและกลางคืนอย่างต่อเนื่องแม้จะถูกตามล่าอย่างต่อเนื่องและต้องเผชิญกับการหลบหนีหลายอันตรายสถานการณ์ชีวิตหรือตายซู Luo ไม่เคยรู้สึกหดหู่ แต่เมื่อต้องเผชิญกับการสอบสวนซ้ำ Nangong Liuyun ของจุดที่อ่อนนุ่มซึ่งอยู่ใกล้กับหัวใจของเธอจู่ ๆ ก็เต้นด้วยความเจ็บปวด. มันเป็นความเจ็บปวดลมค่อยเป็นค่อยไปและหมองคล้ำ. ซู Luo ของสัญญาที่มั่นคงและมีประสบการณ์ตาดีเหมือนจ้องมองกลับมาที่ Nangong Liuyun เบา ๆ และราง มุมริมฝีปากของเธอยกขึ้นเป็นรอยยิ้มสดชื่นเอาใจใส่คายออกคำสองคำ "ให้ไป." Nangong Liuyun จับล็อคลงบนมือของซู Luo ไม่เพียง แต่เขาไม่ยอมให้ขึ้นจับของเขาทำให้รัดกุมมากยิ่งขึ้น ตาหมึกสีดำจ้องกับความแข็งแรงของการจัดเก็บภาษีที่อากาศหนาวเย็นอย่างกดขี่ นอกจากนี้ยังมีอารมณ์ความรู้สึกลังเลที่จางซู Luo ไม่สามารถอ่าน. ในท้ายที่สุดมันก็ยังซู Luo ที่ยอมรับเป็นครั้งแรก จมูกของเธอกระตุกเล็กน้อยและการหายใจลึก ๆ เธอปัดขนตาของเธอเจ็ทสีดำสะบัดสะบิ้งที่ Nangong Liuyun: "คุณสมเด็จเจ้าชายจินฉันเสียใจมากสำหรับการมีความสุขกับคุณ แต่โปรดอย่ากังวลซู Luo จะไม่ได้รับหนักใจคุณอีกครั้งในอนาคต! " ซู Luo ทำงานอย่างหนักเพื่อยับยั้งอารมณ์ป่วนของเธอ น้ำเสียงของเธอเป็นที่มั่นคงและไม่เปลี่ยนแปลงและดวงตาที่สวยงามของเธอจัดขึ้นคำใบ้ของถ้อยคำ. เขาได้เสมอบอกเธอว่าเขาจะปฏิบัติต่อเธอดี; แต่เมื่อประชุมหวานใจวัยเด็กของเขาเธอยังคงไม่ทิ้งได้ทันทีหรือไม่อย่างไรก็ตามที่สวยงามสัญญาในท้ายที่สุดมันก็เป็นเพียงเช่นนี้. ซูลูอาซู Luo ในท้ายที่สุดสิ่งที่คุณรู้สึกทุกข์ใจเกี่ยวกับอะไร? ถูกทำร้ายโดยยุนฉีในชีวิตของคุณก่อนหน้านี้ไม่เพียงพอหรือไม่ จริงไร้เดียงสาเพื่อให้เป็นไปหวังว่าคนที่บริสุทธิ์ใจจะปฏิบัติต่อคุณด้วยหรือไม่ วิธีบ้องแบ๊ว!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลางวันและกลางคืน แม้ตลอดเวลาตามล่าอย่างต่อเนื่อง และหันหนีอันตรายหลาย ชีวิตหรือความตาย สถานการณ์ ซู ลู ไม่เคย รู้สึกหดหู่ แต่เมื่อต้องเผชิญกับนังก๊อก liuyun ซ้ำการเบา จุดใกล้หัวใจเธอพลันเต้นแรงด้วยความเจ็บปวดมันค่อยๆ ค่อยๆ และทึบ ความเจ็บปวดซูหลัว ใจเด็ดและประสบการณ์ดีเหมือนตาจ้องมองกลับมาที่ นังก๊อก liuyun เบาและเลือนราง . มุมปากยกขึ้นไปยิ้มบางเบา ไม่แตกต่างกันการคายออกมาสองคำ : " ปล่อย "นังก๊อก liuyun จับล็อกติดกับซูลู มือ ไม่เพียง แต่เขาไม่ให้ขึ้น มือของเขากระชับมากยิ่งขึ้น หมึกดำ ตาจ้องที่หนาวเย็น overbearingly การเพียร มีเป็นลมโลเลอารมณ์ที่ซูหลัว ไม่สามารถอ่านได้สุดท้ายแล้ว มันก็ยัง ซู ลู ที่เสียประตูแรก จมูกของเธอกระตุกเล็กน้อย และสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอวิ่งเข้ามาถี่ยิบของเธอสีดำที่ขนตา ซึ่งไม่จริงใจนังก๊อก liuyun " องค์ชาย องค์ชายจิน ฉันขอโทษ ที่สร้างปัญหาให้คุณ แต่ไม่ต้องห่วง ซู หลัวจะไม่รบกวนคุณอีกต่อไป "ซู หลัว ทำงานอย่างหนักเพื่อยับยั้งอารมณ์ป่วนเธอ น้ำเสียงของเธอมั่นคงและแน่วแน่ และดวงตาคู่สวยของเธอจัดขึ้น คำใบ้ของการถากถางเขาจะบอกเธอว่า เขาจะดูแลเธออย่างดี แต่เมื่อประชุมหวานใจวัยเด็กของเขา เธอไม่ยังคงทันทีทิ้ง ?ที่สวยงาม แต่สัญญา สุดท้าย มันก็แค่เหมือนแบบนี้ซูหลอซูอาหลัว ในที่สุดสิ่งที่คุณรู้สึกทุกข์ใจเรื่องอะไร ถูกทำร้ายโดยยุนฉีในชีวิตก่อนหน้าของคุณ , ไม่เพียงพอ จริง ๆ แล้ว จะอ่อนหัดขนาดจะหวังว่าคนที่จะทำกับคุณสุดใจดี วิธีตลก !