Lastly, it is also useful to see Si

Lastly, it is also useful to see Singapore’s cultural policy as a particular distribution of resources, and the interests that are fulfilled with this pattern of resource distribution. While the Global City for the Arts project has pressured the Singapore state into shedding some of its authoritarian practices to conform to international norms, the logic of neo-capitalism and market demands have led to certain arts groups with the requisite cultural capital to attract tourists and cosmopolitan consumers benefiting more from the country’s cultural policies than others. The Singapore government’s cultural policy, specifically designed to reconstruct the city-state as a global city, has resulted in exacerbating the economic disparity between arts groups along ethnic and linguistic lines. Contemporary English-language theatre companies for example, are located in the higher strata of fund distribution while the less well-attended ethnic theatre companies are located in the lower strata. In short, Singapore’s cultural policy, primarily driven by economic impulses, has adopted the logic of globalisation to accentuate local inequalities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในที่สุด ก็ยังมีประโยชน์เพื่อดูนโยบายวัฒนธรรมของสิงคโปร์เป็นกระจายเฉพาะของทรัพยากร และผลประโยชน์ที่เกิดขึ้นกับรูปแบบของการแจกจ่ายทรัพยากรนี้ ในขณะที่เมืองทั่วโลกสำหรับโครงการศิลปะมีแรงกดดันรัฐสิงคโปร์ในส่องการปฏิบัติของประเทศเพื่อให้สอดคล้องกับบรรทัดฐานระหว่างประเทศ ตรรกะของทุนนิยมนีโอบาง และความต้องการของตลาดจะนำไปสู่ศิลปะบางกลุ่ม มีทุนทางวัฒนธรรมจำเป็นเพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวและผู้บริโภคสากลรับประโยชน์เพิ่มเติมจากนโยบายทางวัฒนธรรมของประเทศอื่น ๆ ของรัฐบาลสิงคโปร์นโยบายทางวัฒนธรรม การออกแบบมาเพื่อสร้างนครรัฐเป็นเมืองสากล มีผลในการดีความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจระหว่างกลุ่มศิลปะตามชาติพันธุ์ และภาษา บริษัทละครภาษาอังกฤษร่วมสมัยเช่น อยู่ในชั้นสูงของกองทุนรวมกระจายในขณะที่บริษัทละครชาติ attended ดีน้อยอยู่ในชั้นล่างอยู่ ในระยะสั้น นโยบายทางวัฒนธรรมของสิงคโปร์ หลักขับเคลื่อน ด้วยแรงกระตุ้นทางเศรษฐกิจ ได้นำตรรกะของโลกาเน้นความเหลื่อมล้ำทางท้องถิ่นให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุดท้ายก็ยังเป็นประโยชน์ที่จะเห็นนโยบายทางวัฒนธรรมของสิงคโปร์เป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งการกระจายของทรัพยากรและผลประโยชน์ที่เป็นจริงที่มีรูปแบบของการกระจายทรัพยากรนี้ ในขณะที่เมืองทั่วโลกสำหรับโครงการศิลปะที่ได้รับแรงกดดันรัฐสิงคโปร์เข้าไปส่องบางส่วนของการปฏิบัติเผด็จการของตนเพื่อให้สอดคล้องกับมาตรฐานสากล, ตรรกะของนีโอทุนนิยมและความต้องการของตลาดได้นำไปสู่​​บางกลุ่มศิลปะที่มีทุนทางวัฒนธรรมที่จำเป็นในการดึงดูดนักท่องเที่ยวและ ผู้บริโภคทั่วโลกได้รับประโยชน์มากขึ้นจากนโยบายทางวัฒนธรรมของประเทศกว่าคนอื่น ๆ นโยบายทางวัฒนธรรมของรัฐบาลสิงคโปร์ได้รับการออกแบบมาโดยเฉพาะเพื่อสร้างเมืองรัฐเป็นเมืองทั่วโลกที่มีผลในการรุนแรงความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจระหว่างกลุ่มศิลปะตามสายเชื้อชาติและภาษา บริษัท ร่วมสมัยโรงละครภาษาอังกฤษเช่นตั้งอยู่ในชั้นที่สูงขึ้นของการจัดจำหน่ายกองทุนในขณะที่ไม่ดีเข้าร่วม บริษัท ภาพยนตร์ชาติพันธุ์จะอยู่ในชั้นล่าง ในระยะสั้นนโยบายทางวัฒนธรรมของสิงคโปร์, ขับดันด้วยแรงกระตุ้นเศรษฐกิจได้นำตรรกะของโลกาภิวัตน์เพื่อเน้นความไม่เท่าเทียมกันในท้องถิ่น