When I was young I loved playing sp

When I was young I loved playing sports, and I have many fond memories of those days. But not all of them are pleasant. I remember one day after my football team lost a tough game, I came home feeling discouraged. My mother was there. She listened to my sad story. She taught her children to trust in themselves and each other, not blame others for their misfortunes, and give their best effort in everything they attempted.

When we fell down, she expected us to pick ourselves up and get going again. So the advice my mother gave to me then wasn’t altogether unexpected. It has stayed with me all my life.

“Joseph,” she said, “come what may, and love it.”

I have often reflected on that counsel.

I think she may have meant that every life has peaks and shadows and times when it seems that the birds don’t sing and bells don’t ring. Yet in spite of discouragement and adversity, those who are happiest seem to have a way of learning from difficult times, becoming stronger, wiser, and happier as a result.

There may be some who think that General Authorities rarely experience pain, suffering, or distress. If only that were true. While every man and woman on this stand today has experienced an abundant measure of joy, each also has drunk deeply from the cup of disappointment, sorrow, and loss. The Lord in His wisdom does not shield anyone from grief or sadness.

For me, the Lord has opened the windows of heaven and showered blessings upon my family beyond my ability to express. Yet like everyone else, I have had times in my life when it seemed that the heaviness of my heart might be greater than I could bear. During those times I think back to those tender days of my youth when great sorrows came at the losing end of a football game.

How little I knew then of what awaited me in later years. But whenever my steps led through seasons of sadness and sorrow, my mother’s words often came back to me: “Come what may, and love it.”

How can we love days that are filled with sorrow? We can’t—at least not in the moment. I don’t think my mother was suggesting that we suppress discouragement or deny the reality of pain. I don’t think she was suggesting that we smother unpleasant truths beneath a cloak of pretended happiness. But I do believe that the way we react to adversity can be a major factor in how happy and successful we can be in life.

If we approach adversities wisely, our hardest times can be times of greatest growth, which in turn can lead toward times of greatest happiness.

Over the years I have learned a few things that have helped me through times of testing and trial. I would like to share them with you.

Learn to Laugh
The first thing we can do is learn to laugh. Have you ever seen an angry driver who, when someone else makes a mistake, reacts as though that person has insulted his honor, his family, his dog, and his ancestors all the way back to Adam? Or have you had an encounter with an overhanging cupboard door left open at the wrong place and the wrong time which has been cursed, condemned, and avenged by a sore-headed victim?

There is an antidote for times such as these: learn to laugh.

I remember loading up our children in a station wagon and driving to Los Angeles. There were at least nine of us in the car, and we would invariably get lost. Instead of getting angry, we laughed. Every time we made a wrong turn, we laughed harder.

Getting lost was not an unusual occurrence for us. Once while heading south to Cedar City, Utah, we took a wrong turn and didn’t realize it until two hours later when we saw the “Welcome to Nevada” signs. We didn’t get angry. We laughed, and as a result, anger and resentment rarely resulted. Our laughter created cherished memories for us.

I remember when one of our daughters went on a blind date. She was all dressed up and waiting for her date to arrive when the doorbell rang. In walked a man who seemed a little old, but she tried to be polite. She introduced him to me and my wife and the other children; then she put on her coat and went out the door. We watched as she got into the car, but the car didn’t move. Eventually our daughter got out of the car and, red faced, ran back into the house. The man that she thought was her blind date had actually come to pick up another of our daughters who had agreed to be a babysitter for him and his wife.

We all had a good laugh over that. In fact, we couldn’t stop laughing. Later, when our daughter’s real blind date showed up, I couldn’t come out to meet him because I was still in the kitchen laughing. Now, I realize that our daughter could have felt humiliated and embarrassed. But she laughed with us, and as a result, we still laugh about it today.

The next time you’re tempted to groan, you might try to laugh instead. It will extend your life and make the lives of all those around you more enjoyable.

Seek for the Eternal
The second thing we can do is seek for the eternal. You may feel singled out when adversity enters your life. Yo

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อตอนที่ผมยังเป็นเด็กฉันรักการเล่นกีฬาและฉันมีความทรงจำที่ชอบมากในวันนั้น แต่ไม่ทั้งหมดของพวกเขาเป็นที่น่าพอใจ ผมจำได้ว่าวันหนึ่งหลังจากที่ทีมฟุตบอลของฉันหายไปเป็นเกมที่ยากผมกลับมาบ้านรู้สึกท้อแท้ แม่ของฉันอยู่ที่นั่น เธอฟังเรื่องเศร้าของฉัน เธอสอนลูก ๆ ของเธอให้ความไว้วางใจในตัวเองและคนอื่น ๆ ไม่ได้ตำหนิคนอื่น ๆ สำหรับความโชคร้ายของพวกเขาและให้ความพยายามที่ดีที่สุดของพวกเขาในทุกสิ่งที่พวกเขาพยายาม. เมื่อเราล้มลงเธอคาดว่าเราจะเลือกตัวเองขึ้นและได้รับไปอีกครั้ง ดังนั้นคำแนะนำของแม่ของฉันให้กับผมแล้วก็ไม่คาดคิดโดยสิ้นเชิง จะได้อยู่กับฉันทุกชีวิตของฉัน. "โจเซฟ" เธอกล่าวว่า "มาสิ่งที่อาจและรักมัน." ฉันได้สะท้อนให้เห็นมักจะเกี่ยวกับการให้คำปรึกษาว่า. ฉันคิดว่าเธออาจจะหมายความว่าทุกชีวิตมียอดเขาและเงาและเวลา ดูเหมือนว่านกไม่ได้ร้องเพลงและระฆังไม่แหวน แต่ทั้งๆที่มีกำลังใจและความทุกข์ยากผู้ที่มีความสุขที่สุดดูเหมือนจะมีวิธีการเรียนรู้จากเวลาที่ยากลำบากแข็งแกร่งฉลาดและมีความสุขเป็นผล. อาจจะมีบางคนที่คิดว่าเจ้าหน้าที่ชั้นผู้ใหญ่ที่ไม่ค่อยได้สัมผัสกับความเจ็บปวดทุกข์ทรมานหรือ ความทุกข์ หาก แต่เพียงว่าเป็นความจริง ในขณะที่ชายหญิงทุกคนที่ยืนในวันนี้มีประสบการณ์การวัดความอุดมสมบูรณ์ของความสุขแต่ละยังได้เมาอย่างล้ำลึกจากถ้วยของความผิดหวัง, ความเศร้าโศกและการสูญเสีย เดอะลอร์ดในภูมิปัญญาของเขาไม่ได้ปกป้องทุกคนจากความเศร้าโศกหรือความโศกเศร้า. สำหรับผมพระเจ้าได้เปิดหน้าต่างแห่งสวรรค์และอาบน้ำพรเมื่อครอบครัวของฉันเกินความสามารถในการแสดงของฉัน แต่เหมือนคนอื่น ๆ ผมได้มีเวลาในชีวิตของฉันเมื่อมันดูเหมือนว่าความหนักเบาของหัวใจของฉันอาจจะมีมากขึ้นกว่าที่ฉันสามารถแบก ในช่วงเวลานั้นผมคิดว่ากลับไปยังผู้ซื้อวันของเยาวชนของฉันเมื่อความทุกข์ที่ดีมาที่ปลายสูญเสียของเกมฟุตบอล. วิธีเล็ก ๆ น้อย ๆ ผมรู้แล้วว่าสิ่งที่รอคอยผมในปีต่อมา แต่เมื่อใดก็ตามที่ขั้นตอนของฉันนำผ่านฤดูกาลของความโศกเศร้าและความเศร้าโศกคำแม่ของฉันมักจะกลับมาให้ฉัน "มาสิ่งที่อาจและรักมัน." วิธีการที่เราสามารถรักวันที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า? เราลาดเทอย่างน้อยไม่ได้อยู่ในขณะนี้ ฉันไม่คิดว่าแม่ของฉันได้รับการบอกว่าเราปราบปรามกำลังใจหรือปฏิเสธความเป็นจริงของความเจ็บปวด ฉันไม่คิดว่าเธอได้รับการบอกว่าเราปกปิดความจริงที่ไม่พึงประสงค์ใต้เสื้อคลุมของความสุขแกล้งทำเป็น แต่ผมไม่เชื่อว่าวิธีการที่เราตอบสนองต่อความทุกข์ยากอาจจะเป็นปัจจัยสำคัญในการว่ามีความสุขและประสบความสำเร็จเราสามารถเป็นในชีวิต. ถ้าเราเข้าใกล้ความลำบากอย่างชาญฉลาดครั้งที่ยากที่สุดของเราสามารถมีเวลาของการเจริญเติบโตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดซึ่งจะสามารถนำไปสู่ครั้ง ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของความสุข. กว่าปีที่ผมได้เรียนรู้บางสิ่งที่ได้ช่วยให้ฉันผ่านช่วงเวลาของการทดสอบและทดลองใช้ ผมอยากจะแบ่งปันให้กับคุณ. เรียนรู้ที่จะหัวเราะสิ่งแรกที่เราสามารถทำได้คือการเรียนรู้ที่จะหัวเราะ คุณเคยเห็นคนขับรถที่โกรธใครเมื่อมีคนอื่นทำผิดทำปฏิกิริยากับว่าคนที่ได้ดูถูกเกียรติแก่เขาครอบครัวของเขาสุนัขของเขาและบรรพบุรุษของพวกเขาตลอดทางกลับไปอดัม? ? คุณได้หรือมีการเผชิญหน้ากับประตูตู้ยื่นเปิดทิ้งไว้ในสถานที่ที่ไม่ถูกต้องและผิดเวลาที่ได้รับการสาปแช่งประณามและแก้แค้นโดยเหยื่อเจ็บหัวมียาแก้พิษสำหรับเวลาเช่นนี้คือการเรียนรู้ที่จะหัวเราะ . ผมจำได้ว่าโหลดขึ้นลูกหลานของเราในสถานีรถบรรทุกและการขับรถไปยัง Los Angeles มีอย่างน้อยเก้าของเราอยู่ในรถและเราอย่างสม่ำเสมอจะได้รับหายไป แทนการรับโกรธเราหัวเราะ ทุกครั้งที่เราทำผิดหันเราหัวเราะยาก. หลงไม่ได้เกิดขึ้นผิดปกติสำหรับเรา เมื่อในขณะที่มุ่งหน้าลงใต้ไปซีดาร์ซิตี, ยูทาห์เราเอาเลี้ยวผิดและไม่ได้ตระหนักถึงมันจนสองชั่วโมงต่อมาเมื่อเราเห็น "Welcome to เนวาดา" สัญญาณ เราไม่ได้โกรธ เราหัวเราะและเป็นผลให้ความโกรธและความไม่พอใจที่ไม่ค่อยได้ผล เสียงหัวเราะของเราสร้างความทรงจำสำหรับเรา. ผมจำได้ว่าเมื่อลูกสาวคนหนึ่งของเราไปในวันที่ตาบอด เธอเป็นคนที่ทุกคนแต่งตัวรอวันที่เธอจะมาถึงเมื่อกริ่งประตูดัง ในคนที่เดินลำบากเล็กน้อยเก่า แต่เธอพยายามที่จะสุภาพ เธอแนะนำให้เขารู้จักกับผมและภรรยาและเด็กคนอื่น ๆ ของฉัน จากนั้นเธอใส่เสื้อของเธอและเดินออกจากประตู เราดูเป็นเธอได้เข้าไปในรถ แต่รถไม่ได้ย้าย ในที่สุดลูกสาวของเราได้ออกจากรถและต้องเผชิญแดงวิ่งกลับเข้าไปในบ้าน คนที่เธอคิดว่าเป็นวันที่ตาบอดของเธอได้มาจริงจะหยิบขึ้นมาอีกคนหนึ่งของลูกสาวของเราที่ได้ตกลงที่จะเลี้ยงสำหรับเขาและภรรยาของเขา. เราทุกคนหัวเราะดีกว่าว่า ในความเป็นจริงเราไม่สามารถหยุดหัวเราะ ต่อมาเมื่อวันที่ตาบอดลูกสาวของเราจริงแสดงให้เห็นถึงฉันจะไม่ออกมาจะพบกับเขาเพราะผมก็ยังคงอยู่ในห้องครัวหัวเราะ ตอนนี้ฉันรู้ว่าลูกสาวของเราอาจจะมีความรู้สึกละอายใจและอาย แต่เธอหัวเราะกับเราและเป็นผลให้เรายังคงหัวเราะเกี่ยวกับมันในวันนี้. ครั้งต่อไปที่คุณอยากจะคร่ำครวญคุณอาจจะพยายามที่จะหัวเราะแทน มันจะยืดอายุของคุณและทำให้ชีวิตของทุกคนรอบข้างคุณสนุกมากขึ้น. แสวงหานิรันดร์สิ่งที่สองที่เราสามารถทำได้คือขอให้นิรันดร์ คุณอาจจะรู้สึกแยกออกมาเมื่อความทุกข์ยากเข้ามาในชีวิตของคุณ โย่