Traditional transplanted rice with

Traditional transplanted rice with continuous standing water in Asia has relatively high water inputs. Because of increasing water scarcity, there is a need to develop alternative systems that require less water. This paper reports results of on-farm experiments in the Philippines to reduce water input by water-saving irrigation techniques and alternative crop establishment methods, such as wet and dry seeding. With continuous standing water, direct wet-seeded rice yielded higher than traditional transplanted rice by 3–17%, required 19% less water during the crop growth period and increased water productivity by 25–48%. Direct dry-seeded rice yielded the same as transplanted and wet-seeded rice, but can make more effective use of early season rainfall in the wet season and save irrigation water for the subsequent dry season. Direct seeding can further reduce water input by shortening the land preparation period. In transplanted and wet-seeded rice, keeping the soil continuously around saturation reduced yields on average by 5% and water inputs by 35% and increased water productivity by 45% compared with flooded conditions. Intermittent irrigation further reduced water inputs but at the expense of increased yield loss. Under water-saving irrigation, wet-seeded rice out-yielded transplanted rice by 6–36% and was a suitable establishment method to save water and retain high yields. Groundwater depth greatly affected water use and the possibilities of saving water. With shallow groundwater tables of 10–20 cm depth, irrigation water requirements and potential water savings were low but yield reductions were relatively small. The introduction of water-saving technologies at the field level can have implications for the hydrology and water use at larger spatial scale levels

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดั้งเดิมมาข้าวน้ำยืนต่อเนื่องในเอเชียมีค่อนข้างสูงสูงปัจจัยการผลิต เนื่องจากขาดแคลนน้ำมากขึ้น มีความต้องการพัฒนาระบบอื่นที่ต้องการน้ำน้อย กระดาษนี้รายงานผลการทดลองในฟาร์มในฟิลิปปินส์เพื่อลดการป้อนน้ำประหยัดน้ำชลประทานเทคนิคและวิธีการจัดตั้งที่พืชอื่น เช่นเปียก และแห้งเพาะ น้ำยืนต่อเนื่อง ข้าวเตรียมเปียกตรงผลสูงกว่าข้าวมาแบบ 3-17%, 19% น้อยกว่าน้ำที่จำเป็นในช่วงพืชเจริญเติบโต และเพิ่มผลผลิตน้ำ 25-48% ข้าวแห้งที่เตรียมโดยตรงผลเหมือนกับข้าวมา และ เตรียมเปียก แต่สามารถให้ใช้ต้นฤดูฝนมากขึ้นในช่วงฤดูฝน และประหยัดน้ำชลประทานสำหรับฤดูกาลต่อมา เพาะโดยตรงสามารถช่วยลดน้ำป้อน โดยลดระยะเวลาการเตรียมดิน ข้าวมา และ เตรียมเปียก รักษาผิวดินอย่างต่อเนื่องประมาณความเข้มลดลงอัตราผลตอบแทนโดยเฉลี่ย 5% และน้ำปัจจัยการผลิต 35% และผลน้ำ 45% เมื่อเทียบกับสภาพน้ำท่วม ชลประทานเป็นระยะ ๆ ลดน้ำปัจจัยการผลิตเพิ่มเติม แต่ที่ expense ของเพิ่มผลขาดทุน ภายใต้การประหยัดน้ำชลประทาน เตรียมเปียกข้าวออกผลมาข้าว 6 – 36% และวิธีจัดตั้งที่เหมาะสมเพื่อประหยัดน้ำ และรักษาผลตอบแทนสูง น้ำบาดาลลึกมากผลการใช้น้ำและความเป็นไปได้ของการประหยัดน้ำ มีตารางน้ำบาดาลน้ำตื้นของน้ำชลประทาน 10 – 20 ซม.ความลึก ความต้องการและประหยัดน้ำได้ต่ำ แต่ผลผลิตลดลงได้ค่อนข้างเล็ก แนะนำเทคโนโลยีประหยัดน้ำในฟิลด์ระดับสามารถมีผลกระทบการใช้น้ำและอุทกวิทยาระดับพื้นที่ขนาดใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปลูกข้าวแบบดั้งเดิมที่มีน้ำขังอย่างต่อเนื่องในภูมิภาคเอเชียที่มีปัจจัยการผลิตน้ำค่อนข้างสูง เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของการขาดแคลนน้ำมีความจำเป็นที่จะต้องพัฒนาระบบทางเลือกที่ต้องใช้น้ำน้อย นี้กระดาษรายงานผลการทดลองในฟาร์มในประเทศฟิลิปปินส์เพื่อลดการป้อนข้อมูลน้ำโดยใช้เทคนิคการชลประทานประหยัดน้ำและวิธีการจัดตั้งพืชทางเลือกเช่นการเพาะเปียกและแห้ง ด้วยการยืนอยู่ในน้ำอย่างต่อเนื่องข้าวเปียกเมล็ดโดยตรงให้ผลสูงกว่าข้าวที่ปลูกแบบดั้งเดิมโดย 3-17% จำเป็นต้องใช้น้ำ 19% น้อยกว่าในช่วงระยะเวลาการเจริญเติบโตของพืชและเพิ่มผลผลิตน้ำ 25-48% ข้าวแห้งเมล็ดโดยตรงให้ผลเช่นเดียวกับการปลูกข้าวและเปียกเมล็ด แต่สามารถทำให้การใช้งานมีประสิทธิภาพมากขึ้นของปริมาณน้ำฝนฤดูกาลในช่วงต้นฤดูฝนและประหยัดน้ำชลประทานฤดูแล้งตามมา การเพาะโดยตรงสามารถลดการป้อนข้อมูลน้ำโดยการตัดทอนระยะเวลาการเตรียมความพร้อมที่ดิน ข้าวที่ปลูกและเปียกเมล็ดรักษาดินอย่างต่อเนื่องทั่วอิ่มตัวผลผลิตลดลงโดยเฉลี่ย 5% และปัจจัยการผลิตน้ำได้ถึง 35% และเพิ่มผลผลิตน้ำ 45% เมื่อเทียบกับสภาพน้ำท่วม ชลประทานต่อเนื่องลดลงอีกปัจจัยการผลิตน้ำ แต่ค่าใช้จ่ายของการสูญเสียผลผลิตที่เพิ่มขึ้น ภายใต้การชลประทานประหยัดน้ำเปียกเมล็ดข้าวออกจากผลปลูกข้าวโดย 6-36% และเป็นวิธีการที่เหมาะสมในการจัดตั้งเพื่อการประหยัดน้ำและรักษาผลตอบแทนสูง น้ำบาดาลลึกผลกระทบอย่างมากและการใช้น้ำเป็นไปได้ของการประหยัดน้ำ กับตารางตื้นน้ำใต้ดินของความลึก 10-20 ซม., ความต้องการน้ำชลประทานและการประหยัดน้ำที่มีศักยภาพอยู่ในระดับต่ำ แต่การลดลงของอัตราผลตอบแทนที่มีขนาดค่อนข้างเล็ก การแนะนำของเทคโนโลยีการประหยัดน้ำในระดับเขตสามารถมีผลกระทบต่อการใช้งานอุทกวิทยาและน้ำในระดับอวกาศขนาดขนาดใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แบบดั้งเดิม ข้าวนาดำน้ำยืนต่อเนื่องในเอเชียมีปัจจัยน้ำค่อนข้างสูง เพราะการ ขาดแคลน น้ำ ต้องมีการพัฒนาทางเลือกระบบที่ใช้น้ำน้อย นี้รายงานผลการทดลองในฟาร์มในฟิลิปปินส์ เพื่อลดปริมาณน้ำเข้า โดยประหยัดน้ําเทคนิคการชลประทานและวิธีการสร้างพืชทางเลือก เช่น เปียก และแห้ง เมล็ด . น้ำยืนอย่างต่อเนื่อง โดยให้ค่าสูงกว่าแบบเปียกข้าวนาหว่านข้าวนาดำ 3 – 17 เปอร์เซ็นต์ที่ต้องการน้ำ 19 % น้อยกว่าในช่วงระยะเวลาที่พืชเจริญเติบโตและผลผลิต 25 –น้ำเพิ่มขึ้น 48 % ตรงข้าวนาหว่านข้าวแห้งและเปียก ( เหมือนปลูกข้าวนาหว่าน แต่สามารถทำให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น ใช้ฝนต้นฤดู ในฤดูฝน และบันทึกน้ำสำหรับฤดูแล้งที่ตามมา เมล็ดโดยตรงสามารถลดน้ำ ใส่เนยขาวเตรียมดินโดยระยะเวลา ในข้าวนาหว่านและนาดำ เปียก รักษาดินอย่างต่อเนื่องรอบการลดผลผลิต เฉลี่ย 5 % และน้ำกระผมโดย 35% และน้ำเพิ่มขึ้น ผลผลิต โดยร้อยละ 45 เมื่อเทียบกับน้ําท่วม่ ชลประทานน้ำไม่ลดลงมาก แต่ค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นของผลผลิตที่สูญเสีย ภายใต้ประหยัดน้ําชลประทานเปียกออกมาหาข้าวนาหว่านข้าวนาดำ 6 – 36 % และเป็นวิธีที่เหมาะสมเพื่อการประหยัดน้ำและรักษาผลผลิตสูง ความลึกของน้ำบาดาลได้รับผลกระทบอย่างมากในการใช้น้ำและความเป็นไปได้ของการประหยัดน้ำ กับตารางของน้ำใต้ดินตื้น 10 – 20 เซนติเมตร ความต้องการน้ำชลประทานและการประหยัดน้ำ ศักยภาพต่ำแต่ผลผลิตลดลงได้ค่อนข้างน้อย การแนะนำเทคโนโลยีประหยัดน้ําระดับฟิลด์สามารถมีผลกระทบต่ออุทกวิทยา และการใช้น้ำในพื้นที่ขนาดใหญ่ ระดับ