All expenditures on research are to

All expenditures on research are to be immediately recognized as expenses, and internally generated intangibles such as goodwill cannot be recognized as assets.
After initial recognition in the financial statements, IAS No. 38 indicates that an intangible asset should be measured under one of the following two treatments:
1. Benchmark treatment. Historical cost less any amortization and impairment losses
2. Allowed alternative treatment. Revalued amount (based on fair value) less any subsequent amortization and impairment losses. The main difference from the treatment for revaluations of property, plant, and equipment under IAS No. 16 is that revaluations for intangible assets are permitted only if fair value can be determined by reference to an active market. Active markets are expected to be rare for intangible assets.
The statement requires intangible assets to be amortized over the best esti- mate of their useful life, and it includes the presumption that the useful life of an intangible asset will not exceed 20 years from the date when the asset is available for use. In rare cases, where persuasive evidence suggests that the useful life of an intangible asset will exceed 20 years, an enterprise should amortize the intangible asset over the best estimate of its useful life as well as perform these steps:
1. Test the intangible asset for impairment at least annually in accordance with IAS No. 36, “Impairment of Assets.”
2. Disclose the reasons why the presumption that the useful life of an intan- gible asset will not exceed 20 years is rebutted and also the factor(s) that played a significant role in determining the useful life of the asset.
With respect to goodwill, IFRS No. 3 requires goodwill to be recognized by the acquirer as an asset from the acquisition date and to be initially measured as the excess of the cost of the business combination over the acquirer’s share of the net fair values of the acquiree’s identifiable assets, liabilities, and contingent liabilities. SFRS No. 3 prohibits the amortization of goodwill. Instead, goodwill must be tested for impairment at least annually in accordance with IAS No. 36, “Impairment of Assets.”
If the acquirer’s interest in the net fair value of the acquired identifiable net assets exceeds the cost of the business combination, that excess (referred to as negative goodwill) must be recognized immediately in the income statement as a gain. Before concluding that negative goodwill has arisen, however, SFRS No. 3 requires that the acquirer reassess the identification and measurement of the acquiree’s identifiable assets, liabilities, and contingent liabilities and the mea- surement of the cost of the combination. These requirements bring international accounting standards in line with U.S. GAAP.
The IASB indicated that its main objective in reissuing IAS No. 39 was to pro- vide additional guidance on selected matters such as when financial assets and financial liabilities may be measured at fair value, how to assess impairment, how to determine fair value, and some aspects of hedge accounting.44 IAS No. 39 indi- cates that an entity should recognize a financial asset or its statement of financial
44. The discussion of accounting for financial liabilities under IAS No. 39 is contained in Chapter 11.
International Accounting Standards 365
366 Chapter 10 • Long-Term Assets II: Investments and Intangibles
position when, and only when, the entity becomes a party to the contractual provisions of the instrument.
All financial assets are to be recognized on the balance sheet. They are initially measured at cost, which is the fair value of whatever was paid or received to acquire the financial asset. An entity records normal purchases of financial assets on either the trade date or the settlement date, and certain value changes between trade and settlement dates are recognized if settlement date accounting is used. Transaction costs are to be included in the initial measurement of all financial instruments.
Subsequently, most financial assets and liabilities are to be measured at fair value, except for the following, which should be carried at amortized cost:
1. Loans and receivables originated by the enterprise and not held for trading
2. Other fixed maturity investments, such as debt securities and mandatorily redeemable preferred shares, that the enterprise intends, and is able, to hold to maturity
3. Financial assets whose fair value cannot be reliably measured (generally limited to some equity securities with no quoted market price and forwards and options on unquoted equity securities)
Fair value is the amount for which an asset could be exchanged, or a liability settled, between knowledgeable, willing parties in an arm’s-length transaction.
Additionally, an entity is required to assess, at each balance sheet date, whether there is objective evidence of asset impairments. Any impairment losses are mea- sured as the difference between the asset’s carrying amount and the present value of estimated cash flows discounted at the financial asset’s original effective interest rate.
If, in a subsequent period, the amount of the impairment loss relating to a financial asset carried at amortized cost or a debt instrument carried as available for sale decreases owing to an event occurring after the impairment was originally recog- nized, the previously recognized impairment loss is reversed; however, impairments relating to investments in available-for-sale equity instruments are not reversed.
If an entity has neither retained nor transferred substantially all of the risks and rewards of a financial asset, then the entity must assess whether it has relin- quished control of the financial asset or not. If the entity does not control the financial asset, then derecognition is appropriate; however, if the entity has retained control of the asset, then the entity continues to recognize the asset to the extent to which it has a continuing involvement in the asset.
If an asset is to be derecognized, the entity must first determine whether the asset under consideration for derecognition is
• An asset in its entirety
• Specifically identified cash flows from an asset
• A fully proportionate share of the cash flows from an asset
• A fully proportionate share of specifically identified cash flows from a financial asset
The steps to determine if derecognition is appropriate are summarized in Figure 10.1 as a decision tree.
In 2008 the IASB issued a revised IFRS No. 3. Among the changes was an option to permit an entity to recognize 100 percent of the goodwill of an acquired entity, not just the acquiring entity’s portion of the goodwill, with the increased
"
(Schroeder 365-366)

Schroeder, Richard G., Myrtle Clark, Jack Cathey. Financial Accounting Theory and Analysis: Text and Cases, 11th Edition. Wiley, 2013-11-04. VitalBook file.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในการวิจัยจะสามารถรับรู้เป็นค่าใช้จ่ายทันที และสร้าง intangibles ภายในเช่นค่าความนิยมที่ไม่สามารถรับรู้เป็นสินทรัพย์หลังจากเริ่มรับรู้ในงบการเงิน IAS 38 หมายเลขบ่งชี้ว่า สินทรัพย์ไม่มีตัวตนควรวัดภายใต้การรักษาสองต่อไปนี้อย่างใดอย่างหนึ่ง:1. เกณฑ์มาตรฐานการรักษา ประวัติศาสตร์ต้นทุนตัดจำหน่ายหักใด ๆ และผลขาดทุน2. ได้รับอนุญาตการรักษาอื่น ยอดเงินที่ประเมินค่าใหม่ (ตามธรรม) น้อยผลภายหลังตัดจำหน่ายและผลขาดทุนจากการ ความแตกต่างหลักจากการรักษาสำหรับการประเมินค่าทรัพย์สิน โรงงาน และอุปกรณ์ภายใต้ IAS 16 หมายเลขเป็นที่ปรับมูลค่าสำหรับสินทรัพย์ไม่มีตัวตนจะได้รับอนุญาตเมื่อธรรมสามารถถูกกำหนด โดยอ้างอิงกับตลาดงาน ตลาดงานคาดว่าจะหายากสำหรับสินทรัพย์ไม่มีตัวตนยอดต้องใช้สินทรัพย์ไม่มีตัวตนที่ถูกซึ่งตัดจำหน่ายผ่าน esti-เมทสุดของอายุของพวกเขา และมีข้อสันนิษฐานที่ว่า อายุของสินทรัพย์ไม่มีตัวตนจะไม่เกิน 20 ปีจากวันเมื่อสินทรัพย์ถูกใช้งาน ในบางกรณี ซึ่งหลักฐาน persuasive แนะนำที่อายุการใช้งานของสินทรัพย์ไม่มีตัวตนจะเกิน 20 ปี องค์กรควรตัดจำหน่ายสินทรัพย์ไม่มีตัวตนผ่านการประเมินที่ดีที่สุดอายุ ตลอดจนปฏิบัติตามขั้นตอนเหล่านี้:1. ทดสอบสินทรัพย์ไม่มีตัวตนการด้อยค่าน้อยปีตาม IAS No. 36 "ด้อยค่าของสินทรัพย์"2. เปิดเผยเหตุผลที่ทำไมข้อสันนิษฐานที่ว่า อายุของสินทรัพย์ทัน gible จะไม่เกิน 20 ปีเป็น rebutted และ factor(s) ที่มีบทบาทสำคัญในการกำหนดอายุการใช้งานของสินทรัพย์เกี่ยวกับค่าความนิยม IFRS เลข 3 ต้องกู๊ดวิลล์ acquirer ที่รับรู้เป็นสินทรัพย์จากวันซื้อสินทรัพย์ และเริ่มต้นวัดเป็นเกินต้นทุนของการรวมธุรกิจผ่านของ acquirer หุ้นมูลค่ายุติธรรมสุทธิของของ acquiree ระบุสินทรัพย์ หนี้สิน และหนี้สินกอง SFRS เลข 3 ห้ามทำการตัดจำหน่ายค่าความนิยม แทน ต้องทดสอบค่าความนิยมสำหรับผลน้อยเป็นประจำทุกปีตาม IAS No. 36 "ด้อยค่าของสินทรัพย์"ถ้าสนใจของ acquirer ในมูลค่ายุติธรรมสุทธิของสินทรัพย์สุทธิบุคคลได้รับเกินกว่าต้นทุนของการรวมธุรกิจ เกินนั้น (เรียกว่าค่าความนิยมติดลบ) ต้องรับรู้ทันทีในงบกำไรขาดทุนเป็นกำไร ก่อนที่จะสรุปว่า เกิดค่าความนิยมติดลบ ไร SFRS เลข 3 ต้อง acquirer การประเมินระบุและวัดของ acquiree ระบุสินทรัพย์ หนี้สิน และกองหนี้สินและ mea-surement ต้นทุนของชุด ข้อกำหนดเหล่านี้นำมาตรฐานบัญชีสากลตาม GAAP สหรัฐอเมริกาThe IASB indicated that its main objective in reissuing IAS No. 39 was to pro- vide additional guidance on selected matters such as when financial assets and financial liabilities may be measured at fair value, how to assess impairment, how to determine fair value, and some aspects of hedge accounting.44 IAS No. 39 indi- cates that an entity should recognize a financial asset or its statement of financial44. The discussion of accounting for financial liabilities under IAS No. 39 is contained in Chapter 11.International Accounting Standards 365366 Chapter 10 • Long-Term Assets II: Investments and Intangiblesposition when, and only when, the entity becomes a party to the contractual provisions of the instrument.All financial assets are to be recognized on the balance sheet. They are initially measured at cost, which is the fair value of whatever was paid or received to acquire the financial asset. An entity records normal purchases of financial assets on either the trade date or the settlement date, and certain value changes between trade and settlement dates are recognized if settlement date accounting is used. Transaction costs are to be included in the initial measurement of all financial instruments.Subsequently, most financial assets and liabilities are to be measured at fair value, except for the following, which should be carried at amortized cost:1. Loans and receivables originated by the enterprise and not held for trading2. Other fixed maturity investments, such as debt securities and mandatorily redeemable preferred shares, that the enterprise intends, and is able, to hold to maturity3. Financial assets whose fair value cannot be reliably measured (generally limited to some equity securities with no quoted market price and forwards and options on unquoted equity securities)Fair value is the amount for which an asset could be exchanged, or a liability settled, between knowledgeable, willing parties in an arm’s-length transaction.Additionally, an entity is required to assess, at each balance sheet date, whether there is objective evidence of asset impairments. Any impairment losses are mea- sured as the difference between the asset’s carrying amount and the present value of estimated cash flows discounted at the financial asset’s original effective interest rate.If, in a subsequent period, the amount of the impairment loss relating to a financial asset carried at amortized cost or a debt instrument carried as available for sale decreases owing to an event occurring after the impairment was originally recog- nized, the previously recognized impairment loss is reversed; however, impairments relating to investments in available-for-sale equity instruments are not reversed.If an entity has neither retained nor transferred substantially all of the risks and rewards of a financial asset, then the entity must assess whether it has relin- quished control of the financial asset or not. If the entity does not control the financial asset, then derecognition is appropriate; however, if the entity has retained control of the asset, then the entity continues to recognize the asset to the extent to which it has a continuing involvement in the asset.If an asset is to be derecognized, the entity must first determine whether the asset under consideration for derecognition is• An asset in its entirety• Specifically identified cash flows from an asset• A fully proportionate share of the cash flows from an asset• A fully proportionate share of specifically identified cash flows from a financial assetThe steps to determine if derecognition is appropriate are summarized in Figure 10.1 as a decision tree.In 2008 the IASB issued a revised IFRS No. 3. Among the changes was an option to permit an entity to recognize 100 percent of the goodwill of an acquired entity, not just the acquiring entity’s portion of the goodwill, with the increased" (Schroeder 365-366)Schroeder, Richard G., Myrtle Clark, Jack Cathey. Financial Accounting Theory and Analysis: Text and Cases, 11th Edition. Wiley, 2013-11-04. VitalBook file.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในการวิจัยจะได้รับการยอมรับในทันทีเป็นค่าใช้จ่ายและจับต้องสร้างขึ้นภายในเช่นค่าความนิยมไม่สามารถรับรู้เป็นสินทรัพย์.
ภายหลังการรับรู้ในงบการเงิน, IAS ฉบับที่ 38 แสดงให้เห็นว่าสินทรัพย์ไม่มีตัวตนควรจะวัดภายใต้หนึ่งดังต่อไปนี้ สองการรักษา:
1 เกณฑ์มาตรฐานการรักษา ค่าใช้จ่ายที่สำคัญทางประวัติศาสตร์น้อยค่าตัดจำหน่ายและค่าเผื่อการด้อย
2 อนุญาตให้การรักษาทางเลือก ราคาที่ตีใหม่ (ขึ้นอยู่กับมูลค่ายุติธรรม) หักค่าตัดจำหน่ายตามมาและขาดทุนจากการด้อย แตกต่างที่สำคัญจากการรักษาสำหรับประเมินราคาที่ดินอาคารและอุปกรณ์ภายใต้ IAS ฉบับที่ 16 คือการประเมินราคาสินทรัพย์ไม่มีตัวตนที่ได้รับอนุญาตเท่านั้นหากมูลค่ายุติธรรมจะถูกกำหนดโดยการอ้างอิงถึงการตลาดที่ ตลาดที่ใช้งานที่คาดว่าจะหายากสำหรับสินทรัพย์ไม่มีตัวตน.
คำสั่งที่ต้องใช้สินทรัพย์ไม่มีตัวตนที่จะตัดจำหน่ายตลอดคู่ esti- ดีที่สุดในชีวิตของพวกเขาที่มีประโยชน์และจะมีข้อสันนิษฐานที่ว่าอายุการใช้งานของสินทรัพย์ไม่มีตัวตนจะไม่เกิน 20 ปีนับจาก วันที่สินทรัพย์ที่มีอยู่สำหรับการใช้งาน ในบางกรณีที่หลักฐานแสดงให้เห็นว่าอายุการใช้งานของสินทรัพย์ไม่มีตัวตนจะเกิน 20 ปีองค์กรควรตัดจำหน่ายสินทรัพย์ที่ไม่มีตัวตนมากกว่าประมาณการที่ดีที่สุดของชีวิตที่มีประโยชน์เช่นเดียวกับการดำเนินการขั้นตอนเหล่านี้:
1 ทดสอบสินทรัพย์ไม่มีตัวตนการด้อยค่าอย่างน้อยปีละสอดคล้องกับ IAS ฉบับที่ 36 "ด้อยค่าของสินทรัพย์."
2 เปิดเผยเหตุผลที่สันนิษฐานว่าอายุการใช้งานของสินทรัพย์ Gible intan- จะไม่เกิน 20 ปี rebutted และปัจจัย (s) ที่มีบทบาทสำคัญในการกำหนดอายุการใช้งานของสินทรัพย์ที่.
ส่วนที่เกี่ยวกับค่าความนิยม IFRS ฉบับที่ 3 ต้องมีความปรารถนาดีที่จะได้รับการยอมรับจากผู้ซื้อเป็นสินทรัพย์จากวันที่ซื้อและได้รับการวัดครั้งแรกเป็นส่วนที่เกินจากค่าใช้จ่ายในการรวมธุรกิจในช่วงหุ้นซื้อของมูลค่ายุติธรรมของสินทรัพย์ที่ระบุได้ของผู้ถูกซื้อที่หนี้สิน และภาระผูกพัน SFRS ฉบับที่ 3 ห้ามมิให้ตัดจำหน่ายค่าความนิยม แต่ความปรารถนาดีจะต้องมีการทดสอบการด้อยค่าอย่างน้อยปีละสอดคล้องกับ IAS ฉบับที่ 36 "ด้อยค่าของสินทรัพย์."
ถ้าได้เสียของผู้ซื้อในมูลค่ายุติธรรมสุทธิของสินทรัพย์สุทธิที่ได้มาสูงกว่าต้นทุนการรวมธุรกิจที่เกิน (เรียกว่าเป็นค่าความนิยมติดลบ) จะต้องรับรู้ทันทีในงบกำไรขาดทุนเป็นกำไร ก่อนที่จะสรุปว่าค่าความนิยมติดลบได้เกิดขึ้น แต่ SFRS ฉบับที่ 3 กำหนดให้ผู้ซื้อประเมินการระบุและการวัดมูลค่าของสินทรัพย์ที่ระบุได้ของผู้ถูกซื้อหนี้สินและภาระผูกพันและ surement เด็ดขาดของค่าใช้จ่ายของการรวมกันที่ ความต้องการเหล่านี้นำมาตรฐานการบัญชีระหว่างประเทศในแนวเดียวกันกับสหรัฐ GAAP.
IASB ชี้ให้เห็นว่าวัตถุประสงค์หลักในการออกพันธบัตร IAS ฉบับที่ 39 คือการให้คำแนะนำโปรวิเดเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องที่เลือกเช่นเมื่อสินทรัพย์ทางการเงินและหนี้สินทางการเงินที่อาจจะวัดด้วยมูลค่ายุติธรรม วิธีการประเมินการด้อยค่าวิธีการตรวจสอบมูลค่ายุติธรรมและบางแง่มุมของการป้องกันความเสี่ยง accounting.44 IAS ฉบับที่ 39 เคทส์บอกสิ่งนั่นกิจการควรตระหนักสินทรัพย์ทางการเงินหรืองบการเงิน
44 การอภิปรายของบัญชีสำหรับหนี้สินทางการเงินภายใต้มาตรฐานการบัญชีฉบับที่ 39 ที่มีอยู่ในบทที่ 11
มาตรฐานการบัญชีระหว่างประเทศ 365
366 บทที่ 10 •สินทรัพย์ระยะยาวที่สอง: ลงทุนและ Intangibles
ตำแหน่งเมื่อและเมื่อกิจการจะกลายเป็นบุคคลที่จะสัญญา บทบัญญัติของตราสาร.
ทั้งหมดสินทรัพย์ทางการเงินจะได้รับการยอมรับในงบดุล พวกเขาจะวัดเริ่มแรกในราคาซึ่งเป็นมูลค่ายุติธรรมของสิ่งที่ได้จ่ายหรือได้รับจะได้รับสินทรัพย์ทางการเงิน กิจการบันทึกการซื้อปกติของสินทรัพย์ทางการเงินทั้งวันการค้าหรือวันที่การตั้งถิ่นฐานและการเปลี่ยนแปลงค่าบางอย่างระหว่างการค้าและการตั้งถิ่นฐานวันที่ได้รับการยอมรับการตั้งถิ่นฐานหากวันที่มีการใช้บัญชี รายการค่าใช้จ่ายที่จะรวมอยู่ในการวัดครั้งแรกของเครื่องมือทางการเงินทั้งหมด.
ต่อจากนั้นสินทรัพย์ทางการเงินและหนี้สินมากที่สุดจะได้รับการวัดมูลค่ายุติธรรมยกเว้นต่อไปนี้ซึ่งควรจะดำเนินการตัดจำหน่ายค่าใช้จ่าย:
1 เงินให้กู้ยืมและลูกหนี้ที่เกิดขึ้นโดยองค์กรและไม่ได้จัดขึ้นสำหรับการซื้อขาย
2 การลงทุนครบกำหนดคงที่อื่น ๆ เช่นตราสารหนี้และหุ้นบุริมสิทธิ mandatorily แลกที่องค์กรมีความตั้งใจและมีความสามารถที่จะถือจนครบกำหนด
3 สินทรัพย์ทางการเงินที่มีมูลค่ายุติธรรมไม่สามารถวัดได้อย่างน่าเชื่อถือ (จำกัด โดยทั่วไปตราสารทุนที่บางคนที่มีราคาในตลาดไม่มีที่ยกมาและส่งต่อและตัวเลือกในตราสารทุน unquoted)
มูลค่ายุติธรรมคือจำนวนเงินที่ผู้แลกเปลี่ยนสินทรัพย์หรือชำระหนี้สินระหว่างความรู้ ฝ่ายเต็มใจในการทำธุรกรรมที่มีความยาว arm's.
นอกจากนี้กิจการจะต้องประเมิน ณ วันที่ในงบดุลไม่ว่าจะมีหลักฐานที่เป็นรูปธรรมของการด้อยค่าของสินทรัพย์ ขาดทุนจากการด้อยใด ๆ ที่ sured เด็ดขาดเป็นความแตกต่างระหว่างราคาตามบัญชีของสินทรัพย์และมูลค่าปัจจุบันของเงินสดประมาณการกระแสลดโดยใช้อัตราดอกเบี้ยที่แท้จริงเดิมของสินทรัพย์ทางการเงินของอัตรา.
หากในระยะเวลาต่อมาปริมาณการสูญเสียจากการด้อยค่าที่เกี่ยวข้องกับการเงิน สินทรัพย์ตามราคาทุนตัดจำหน่ายหรือตราสารหนี้ดำเนินการเป็นใช้ได้สำหรับการขายลดลงเนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากการด้อยค่าเดิมจด nized ที่ขาดทุนจากการด้อยก่อนหน้านี้ได้รับการยอมรับเป็นสิ่งที่ตรงกันข้าม; แต่ความบกพร่องที่เกี่ยวข้องกับการลงทุนในตราสารทุนเผื่อขายจะไม่ได้กลับ.
ถ้ากิจการไม่ได้เป็นผู้เก็บรักษาไว้อย่างมีนัยสำคัญหรือโอนทั้งหมดของความเสี่ยงและผลตอบแทนของสินทรัพย์ทางการเงินแล้วกิจการจะต้องประเมินว่าจะมีการควบคุม relin- quished ของสินทรัพย์ทางการเงินหรือไม่ หากกิจการไม่ได้ควบคุมสินทรัพย์ทางการเงินแล้วตัดบัญชีมีความเหมาะสม; แต่ถ้ากิจการยังคงควบคุมของสินทรัพย์ที่แล้วกิจการยังคงรับรู้สินทรัพย์ที่มีขอบเขตที่จะมีส่วนร่วมอย่างต่อเนื่องในสินทรัพย์.
ถ้าเป็นสินทรัพย์ที่จะถูกตัดรายการกิจการจะต้องตรวจสอบว่าสินทรัพย์
ภายใต้การพิจารณาสำหรับการตัดบัญชีเป็น•สินทรัพย์อย่างครบถ้วน•ระบุเฉพาะกระแสเงินสดจากสินทรัพย์•หุ้นที่สัดส่วนอย่างเต็มที่ของกระแสเงินสดจากสินทรัพย์•หุ้นที่สัดส่วนอย่างเต็มที่จากการระบุเฉพาะกระแสเงินสดจากสินทรัพย์ทางการเงินขั้นตอนการตรวจสอบว่าตัดบัญชีมีความเหมาะสมได้สรุปไว้ในรูปที่ 10.1 เป็นต้นไม้ตัดสินใจ. ในปี 2008 IASB ออก IFRS ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 3 ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงเป็นตัวเลือกที่จะอนุญาตให้กิจการต้องรับรู้ร้อยละ 100 ของค่าความนิยมของกิจการที่ได้มาไม่เพียง ส่วนการซื้อกิจการของค่าความนิยมที่มีเพิ่มขึ้น"(ชโรเดอ 365-366) ชโรเดอริชาร์ดจีไมร์เทิลคลาร์ก, แจ็คเธ่ทฤษฎีการบัญชีการเงินและการวิเคราะห์:. ข้อความและกรณีฉบับที่ 11 ไวลีย์ 2013/11/04 ไฟล์ VitalBook

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งหมดค่าใช้จ่ายในการวิจัยจะต้องได้รับการยอมรับเป็นค่าใช้จ่ายทันทีและสร้างภายใน intangibles เช่นค่าความนิยมไม่สามารถรับรู้เป็นสินทรัพย์
หลังจากที่เริ่มต้นการยอมรับในงบการเงิน IAS ฉบับที่ 38 ระบุว่า สินทรัพย์ไม่มีตัวตน ควรวัดได้ที่หนึ่งต่อไปนี้รักษา 2 :
1 มาตรฐานการรักษาประวัติศาสตร์และการตัดใด ๆค่าใช้จ่ายการสูญเสีย
2 น้อยลง อนุญาตการรักษาทางเลือก revalued จํานวน ( ตามมูลค่ายุติธรรม ) และการจำหน่ายที่ตามมาใด ๆการสูญเสียน้อยกว่า ความแตกต่างหลักจากการรักษา revaluations ที่ดิน อาคาร และอุปกรณ์ ในการไม่16 คือ revaluations สำหรับสินทรัพย์ไม่มีตัวตนที่ได้รับอนุญาตเท่านั้น หากมูลค่ายุติธรรมสามารถถูกกำหนดโดยอ้างอิงกับตลาดงาน ตลาดงานที่คาดว่าจะหายากสำหรับสินทรัพย์ไม่มีตัวตน .
งบต้องมีสินทรัพย์ไม่มีตัวตนเป็นมากกว่าของขวัญที่ดีที่สุดของชีวิตของพวกเขาที่มีประโยชน์เจ้า - คู่ ,และมันรวมถึงข้อสันนิษฐานว่าชีวิตประโยชน์ของสินทรัพย์ไม่มีตัวตนจะไม่เกิน 20 ปี นับจากวันที่เมื่อสินทรัพย์พร้อมใช้งาน ในบางกรณีที่หลักฐานโน้มน้าวใจแสดงให้เห็นว่าประโยชน์ของสินทรัพย์ไม่มีตัวตนจะเกิน 20 ปี , องค์กรควรหักกลบลบล้างสินทรัพย์ไม่มีตัวตนมากกว่าประมาณการที่ดีที่สุดของชีวิตที่มีประโยชน์ รวมทั้งดำเนินการตามขั้นตอนเหล่านี้ :
1ทดสอบไม่มีตัวตนสินทรัพย์รวมอย่างน้อยปีละ 1 ครั้ง ตามด้วยการใช้ หมายเลข 36 " การด้อยค่าของสินทรัพย์ . "
2 เปิดเผยเหตุผลที่ข้อสันนิษฐานว่าอายุการใช้งานของ Intan - สินทรัพย์ gible จะไม่เกิน 20 ปี rebutted และปัจจัย ( s ) ซึ่งมีบทบาทในการกำหนดอายุการใช้งานของสินทรัพย์
ด้วยความหวังดี เรื่องไม่3 ต้องมีความปรารถนาดีที่จะได้รับการยอมรับจากผู้ซื้อที่เป็นสินทรัพย์ นับจากวันที่ซื้อและจะเริ่มวัดเป็นส่วนเกินของค่าใช้จ่ายของการรวมธุรกิจของผู้ซื้อมากกว่าหุ้นยุติธรรมมูลค่าทรัพย์สินสุทธิ , ระบุของ acquiree หนี้สินและหนี้สินที่อาจเกิดขึ้น . sfrs หมายเลข 3 ห้ามตัดของค่าความนิยม แทนต้องทดสอบการด้อยค่าค่าความนิยมอย่างน้อยปีละ 1 ครั้ง ตามด้วยการใช้ หมายเลข 36 " การด้อยค่าของสินทรัพย์ . "
ถ้าเป็นผู้ซื้อที่สนใจในมูลค่ายุติธรรมสุทธิของสินทรัพย์สุทธิส่วนที่ได้มาเกินกว่าค่าใช้จ่ายของการรวมธุรกิจที่มากเกินไป ( เรียกว่าค่าความนิยมติดลบ ) จะต้องได้รับการยอมรับทันทีในงบรายได้ ในฐานะที่ได้รับก่อนที่จะสรุปว่าค่าความนิยมติดลบเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม sfrs หมายเลข 3 ต้องที่ได้มาดูการระบุและการวัดสินทรัพย์ส่วนบุคคลของ acquiree หนี้สินและหนี้สินที่อาจเกิดขึ้น และการไฟฟ้านครหลวง - surement ของต้นทุนของการรวมกัน ความต้องการเหล่านี้นำมาตรฐานการบัญชีระหว่างประเทศสอดคล้องกับ GAAP ของสหรัฐ