A sinister shadown stood on the tre

A sinister shadown stood on the tree top, remained steadfast no matter how strong the cold Northern winds blew. Only his pale blue long hair danced away in the winds while his lifeless golden iris locked his gaze at the ongoing bustling activities below. His dark orbs never move away from the sight below and nothing could escape from his view.

He was cursing himself for being here, foolishly obeying Elder Dongwan's words. He was waiting here to find his destinated lover to avert his crisis but he crudely coined the so called lover as his amulet of protection. It was definitely an insult for him who had lived for centuries and had only now learnt that he and his kind will be facing the fate of destruction. The only way to save himself was to find his destinated lover, a mere mortal / weak human! After all, he is Junjin, from one of the oldest Pure blood noble family.

Junjin snorted, either Elder Dongwan was getting old and foggy or felt that they were too free and so came up with some idotic task for them to accomplish. However, he had no choice to believe Elder Dongwan's word and travelled through another part of dimension to here, from modern civilization to 11th century Japan.

The dark clouds parted for a while and the soft moonlight shone on Junjin, revealing him briefly. He donned an exquisitive white silky shirt which was definitely not of this era, the slight unbuttoned front exposed his well toned chest line. The hugging black leather pants complimented his long legs. His cloak was darker than night itself, quietly flapping away in the winds. The rustling leaves casted moving shadows on his handsome countenance with a dark aura emitting.

Junjin lifted his shadowy eyes at the looming moonlight, glad that he came to this dark era where he was spared from being sorched in the blazing sunlight. However, he sniggered at the haze enveloping this place. This was not the ordinary haze but it was rather the demonic aura. Well, there were indeed various forms of demons, evil spirits and in each different states, dimensions and time, different resentment evolved into different demonic presence. While Junjin was peering at the demonic haze, he sensed a heavy devilish aura from far. Junjin wend towards the source of this aura which was from an inconspicious sedan. Junjin was curious and he strained his sly demonic eyes, piercing through the thick curtain of the sedan. Junjin could not see anyone inside.

Who was the person inside which could avoid Junjin's demonic view? While Junjin was pondering, the sedan abruptly stopped. The clear white curtain was drawn and revealed an alluring appearance came into Junjin's view. Junjin was captivated by the pair of eyes on the expressionless face. Isn't he the destinated lover that he was here to seek? But rather isn't he Andy?

No matter the timezone or dimensions, that soul beneath it, could not be erase from Junjin's memory. Why was Andy here?

The person in the sedan looked up and met Junjin's gaze. Time seemed to have stopped and the clock of fate started ticking away. Their destiny was sealed.

"He saw me?" Junjin whispered to himself. "No, not possible! How could he see me?" Junjin felt the calcination stare when their gazes were locked and Junjin was sure that he or rather Andy saw him. Before Junjin could process his thoughts and queries, the person lowered the curtain and the sedan moved off. The sedan was moving towards the East gate, leading to the palace. Junjin's gaze never moved from the sedan even when it disappeared into the East gate. Junjin wanted answers and fast.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Shadown อนาจารที่ยืนอยู่ด้านบนต้นไม้ ยังคง steadfast ไม่ว่าแข็งแกร่งเหนือลมหนาวได้พัด เฉพาะเขาซีดผมสีน้ำเงินยาวเต้นเก็บลมขณะไอริสเขาทองที่ lifeless ล็อกสายตาของเขาที่กิจกรรมคึกคักอย่างต่อเนื่องด้านล่าง Orbs สีเข้มของเขาไม่เคยย้ายจากภาพด้านล่าง และไม่สามารถหนีออกมาจากมุมมองของเขาเขาถูก cursing ตัวเองในที่นี่ ลิงก็พี่ Dongwan คำ เขาได้รอที่นี่หาคนรักเพื่อหลีกเลี่ยงวิกฤตของเขา destinated ของเขา แต่เขาหยาบจังหวะรักสิ่งที่เรียกว่าเป็นพระเครื่องของท่านคุ้มครอง แน่นอนมันเป็นการดูถูกเขาที่มีอยู่มานานหลายศตวรรษ และมีเท่าตอนนี้เรียนรู้ว่า เขาและชนิดของเขาจะสามารถหันหน้าชะตากรรมทำลาย วิธีเดียวที่จะบันทึกตัวเองคือหา destinated คนรักของเขา มนุษย์เพียงมนุษย์ / อ่อนแอ หลังจากที่ทุก เขาเป็น Junjin จากครอบครัวเก่าแก่ที่สุดเลือดบริสุทธิ์สูงส่งอย่างใดอย่างหนึ่งJunjin snorted, Dongwan พี่ได้รับเก่า และหมอก หรือสักหลาดที่ว่า พวกเขามีอิสระเกินไป และให้มากับงาน idotic บางอย่างสำหรับพวกเขาจะทำ อย่างไรก็ตาม เขามีทางเลือกไม่เชื่อคำพี่ Dongwan และเดินทางผ่านส่วนอื่นของมิติที่นี่ จากอารยธรรมสมัยศตวรรษที่ 11 ญี่ปุ่นเค้าศึกษาธิการขณะและแสงจันทร์นุ่ม shone กับ Junjin เปิดเผยเขาสั้น ๆ เขา donned เป็นเสื้อซิลคี้โอคส์ exquisitive ขาวไม่แน่นอนของยุคนี้ หน้า unbuttoned เล็กน้อยสัมผัสสายดีกระชับหน้าอกของเขา กางเกงหนัง hugging เสริมขายาว ฮูดมีสีเข้มกว่าคืนเอง flapping เงียบ ๆ ไปในลม Rustling ที่ทิ้งเงาเคลื่อนไหวหล่อบนสนับสนุนเขาหล่อ ด้วย aura เข้มเปล่งJunjin ยกตาเงาที่ปรากฏแสงจันทร์ ดีใจที่เขามาถึงยุคนี้เข้มที่เขาถูกช่วยจาก sorched ในแสงอาทิตย์เห็นได้ชัด อย่างไรก็ตาม เขา sniggered เมฆหมอกที่ห่อหุ้มนี้ทำ นี้ไม่ใช่ฝนตกพรำธรรมดา แต่ก็ค่อนข้าง aura อายุ ดี มีแบบฟอร์มต่าง ๆ แท้จริง ของ ปีศาจ วิญญาณชั่วร้าย และ ในแต่ละรัฐแตกต่างกัน มิติ ขุ่นแตกต่างกันเป็นสถานะอายุแตกต่างกัน ในขณะที่ Junjin ถูกทุกทีที่ฝนตกพรำอายุ เขาทรง aura แสงแวววับหนักจากไกล Junjin wend ต่อแหล่งที่มาของ aura นี้ซึ่งจากการรถเก๋ง inconspicious Junjin อยากรู้อยากเห็น และเขาย้ำกลับกลอกตาอายุ เจาะผ่านม่านหนาของรถเก๋ง Junjin อาจไม่เห็นทุกคนภายในใครคือบุคคลภายในซึ่งไม่สามารถหลีกเลี่ยงการดูอายุของ Junjin ในขณะที่ถูกขบคิด Junjin รถเก๋งกะทันหันหยุดทำงาน ผ้าม่านสีขาวใสออก และเปิดเผยลักษณะเสน่ห์มาเป็นมุมมองของ Junjin Junjin ถูกจุดประกาย โดยคู่ของตาบนใบหน้า expressionless เขาไม่รัก destinated ที่เขามีเพื่อค้นหา แต่ค่อนข้าง ไม่ใช่ Andy เขาไม่ว่าเขตเวลาหรือมิติ ที่จิตใจภายใต้นั้น ไม่สามารถลบจากความทรงจำของ Junjin ทำไมเป็น Andy ที่นี่คนในรถเก๋งค้นหา และพบสายตาของ Junjin เวลาดูเหมือน หยุด และนาฬิกาของชะตากรรมเริ่ม ticking ไป ชะตากรรมของพวกเขาถูกปิดผนึก"เห็นฉัน" Junjin กระซิบกับตัวเอง "ไม่มี ไม่ได้ ว่าเขาเห็นฉัน" Junjin สักหลาดเผามองเมื่อปิด gazes ของ Junjin ไม่แน่ใจว่าเขา หรือแต่ Andy เห็นเขา ก่อน Junjin สามารถประมวลผลความคิดของเขาและแบบสอบถาม บุคคลลดลงม่านและรถเก๋งที่ย้ายออก รถเก๋งถูกย้ายอีสต์เกต นำไปในวัง สายตาของ Junjin ไม่ย้ายจากรถเก๋งแม้จะหายเข้าไปในประตูตะวันออก Junjin ต้องการคำตอบและรวดเร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

shadown น่ากลัวยืนอยู่บนยอดต้นไม้ยังคงยึดมั่นไม่ว่าวิธีการที่แข็งแกร่งลมพัดเย็นภาคเหนือ เพียง แต่ผมยาวสีฟ้าอ่อนของเขาเต้นไปในลมในขณะที่ไอริสสีทองของเขาตายล็อคสายตาของเขาที่กิจกรรมที่คึกคักอย่างต่อเนื่องด้านล่าง ลูกกลมสีเข้มของเขาไม่เคยย้ายออกไปจากสายตาด้านล่างและไม่มีอะไรที่จะหนีออกมาจากมุมมองของเขา. เขาได้รับการสาปแช่งตัวเองมาอยู่ที่นี่โง่เชื่อฟังคำดงวานพี่ของ เขากำลังรอที่นี่เพื่อหาคนรักของเขา destinated เพื่อหลีกเลี่ยงวิกฤตของเขา แต่เขาหยาบประกาศเกียรติคุณคนรักเรียกว่าเป็นเครื่องรางของเขาในการป้องกัน มันเป็นแน่นอนดูถูกสำหรับเขาที่อาศัยอยู่มานานหลายศตวรรษและได้เรียนรู้เพียงตอนนี้ว่าเขาและชนิดของจะต้องเผชิญชะตากรรมของการทำลาย วิธีเดียวที่จะปกป้องตัวเองคือการหาคนรัก destinated ของเขาเป็นเพียงมนุษย์ / มนุษย์อ่อนแอ! หลังจากที่ทุกคนเขาเป็นจอนจิน, จากหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดในเลือดบริสุทธิ์ตระกูลขุนนาง. จอนจิน snorted ทั้งพี่ดงวานได้รับเก่าและมีหมอกหนาหรือรู้สึกว่าพวกเขามีอิสระที่มากเกินไปและเพื่อมาขึ้นกับบางงาน idotic สำหรับพวกเขาจะประสบความสำเร็จ แต่เขาไม่มีทางเลือกที่จะเชื่อคำพี่ดงวานและเดินทางผ่านส่วนหนึ่งของมิติให้ที่นี่อีกจากอารยธรรมที่ทันสมัยเพื่อศตวรรษที่ 11 ญี่ปุ่น. เมฆมืดแยกในขณะที่และแสงจันทร์ส่องนุ่มในจอนจินเผยให้เห็นเขาในเวลาสั้น ๆ เขาสวมเสื้อสีขาวเนียน exquisitive ซึ่งไม่แน่นอนของยุคนี้ปลดกระดุมด้านหน้าเล็กน้อยสัมผัสสายกระชับหน้าอกของเขาเป็นอย่างดี กอดกางเกงหนังสีดำชมขายาวของเขา เสื้อคลุมของเขาเป็นสีเข้มกว่าคืนตัวเองอย่างเงียบ ๆ ไปในกระพือลม ใบพึมพำหล่อย้ายเงาบนใบหน้าหล่อเหลาของเขาด้วยกลิ่นอายเข้มเปล่ง. จอนจินเงยหน้าขึ้นเงาของเขาที่แสงจันทร์ปรากฏดีใจที่เขามาถึงยุคมืดที่เขารอดจากการถูก sorched ในแสงแดดที่เห็นได้ชัด แต่เขา sniggered ที่หมอกควันห่อสถานที่แห่งนี้ นี้ไม่ได้เป็นหมอกควันธรรมดา แต่มันก็ค่อนข้างกลิ่นอายปีศาจ ดีมีจริงรูปแบบต่างๆของปีศาจวิญญาณชั่วร้ายและในแต่ละรัฐที่แตกต่างกันขนาดและเวลาที่แตกต่างกันไม่พอใจการพัฒนาในการปรากฏตัวของปีศาจที่แตกต่างกัน ในขณะที่จอนจินได้รับการ peering ที่หมอกควันปีศาจเขารู้สึกกลิ่นอายชั่วร้ายหนักจากที่ไกล จอนจินยืมไปสู่แหล่งที่มาของกลิ่นอายนี้ซึ่งเป็นซีดานจาก inconspicious จอนจินอยากรู้อยากเห็นและเขาเครียดเขาตาปีศาจเจ้าเล่ห์เจาะผ่านม่านหนาของซีดาน จอนจินไม่สามารถมองเห็นทุกคนที่อยู่ภายใน. ใครคือคนที่อยู่ภายในซึ่งสามารถหลีกเลี่ยงมุมมองปีศาจของจอนจินได้หรือไม่? ในขณะที่จอนจินได้รับการขบคิดซีดานทันทีหยุด ผ้าม่านสีขาวที่ชัดเจนและถูกดึงออกมาเผยให้เห็นลักษณะที่มีเสน่ห์เข้ามาในมุมมองของจอนจิน จอนจินหลงรักโดยคู่ของตาบนใบหน้าอารมณ์ เขาไม่ได้เป็นคนรัก destinated ว่าเขาเป็นคนที่นี่เพื่อแสวงหา? แต่เขาไม่ได้แอนดี้? ไม่ว่าเขตเวลาหรือมิติจิตวิญญาณอยู่ข้างใต้ที่ไม่สามารถลบจากความทรงจำของจอนจิน แอนดี้คือเหตุผลว่าทำไมที่นี่? คนที่อยู่ในรถเก๋งที่เงยหน้าขึ้นและได้พบกับสายตาของจอนจิน เวลาที่ดูเหมือนจะได้หยุดและนาฬิกาของโชคชะตาเริ่มฟ้องออกไป ชะตากรรมของพวกเขาถูกปิดผนึกไว้. "เขาเห็นฉัน?" จอนจินกระซิบกับตัวเอง "ไม่ไปไม่ได้! วิธีการที่เขาจะได้เห็นผมหรือเปล่า" จอนจินรู้สึกว่าจ้องเผาเมื่อ gazes ของพวกเขาถูกล็อคและจอนจินก็แน่ใจว่าเขาหรือมากกว่าแอนดี้เห็นเขา ก่อนที่จอนจินสามารถประมวลผลความคิดและคำสั่งของเขาคนลดลงผ้าม่านและซีดานย้ายออกจาก ซีดานที่ได้รับการเคลื่อนย้ายไปทางประตูตะวันออกที่นำไปสู่พระราชวัง จ้องมองจอนจินไม่เคยย้ายจากซีดานแม้เมื่อมันหายเข้าไปในประตูตะวันออก จอนจินต้องการคำตอบและรวดเร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็น shadown น่ากลัวยืนอยู่บนต้นไม้ด้านบน ยังคงยืนหยัดไม่ว่าวิธีการที่แข็งแกร่งเย็นลมเหนือพัด . เฉพาะสีฟ้าอ่อน ผมยาวเต้นไปในลมในขณะที่ไอริสสีทองของเขาตายล็อคสายตาของเขาที่คึกคักต่อเนื่องกิจกรรมด้านล่าง เทวทูตสีดำของเขาไม่เคยย้ายออกไปจากภาพด้านล่างและไม่มีอะไรสามารถหนีจากมุมมองของเขา

เขาแช่งด่าตัวเองที่มาที่นี่โง่เชื่อฟังของดงวานผู้เฒ่าพูด เขารอที่นี่เพื่อตามหาคนรักของเขา destinated เพื่อหลีกเลี่ยงวิกฤตของเขา แต่เขาคร่าวๆนี้เรียกว่าคนรักเป็นเครื่องรางของการป้องกัน มันเป็นการดูถูกเขา ผู้ซึ่งอาศัยอยู่มานานหลายศตวรรษและมีเพียงตอนนี้ได้เรียนรู้ว่าเขาและชนิดของเขาจะเผชิญชะตากรรมแห่งการทำลาย วิธีเดียวที่จะบันทึกตัวเองเพื่อหาคนรัก destinated ของเขาเป็นเพียงมนุษย์อ่อนแอ มนุษย์ ! หลังจากทั้งหมด เขาคือ จอนจิน จากหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดเลือดบริสุทธิ์สูงส่ง ครอบครัว

จุนจินได้กลิ่นเหมือนกันพี่ดงวานได้รับเก่าและมีหมอกหนา หรือรู้สึกว่าเกินไปฟรีและมาขึ้นกับบาง idotic งานให้บรรลุ อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีทางเลือกที่จะเชื่อคำพูดของพี่ดงวาน และเดินทางผ่านส่วนหนึ่งของมิตินี้จากอารยธรรมสมัยใหม่ในศตวรรษที่ 11 ญี่ปุ่น

เมฆมืดแยกกันสักพัก แสงจันทร์อ่อนส่องกับจอนจินเปิดเผยเขาสั้น ๆ เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวเนียนเป็น exquisitive ซึ่งไม่ใช่ของยุคนี้ สัมผัสของเขาก็ปลดกระดุมด้านหน้าเล็กน้อยกระชับหน้าอกสาย กอดขาเขายาว กางเกงหนังสีดำ กล่าว . เสื้อคลุมของเขานั้นเข้มกว่าคืนเองเงียบๆ กระพือไปในทิศ rustling ใบเคลื่อนย้ายเงาบนใบหน้าหล่อเหลาของเขาหล่อเข้มเปล่งออร่าด้วย

จอนจินยกสายตาลึกลับของเขาที่ปรากฏแสงจันทร์ ดีใจที่เขามาถึงยุคมืดนี้ ที่ซึ่งเขาได้รอดพ้นจากการถู sorched ในที่มีแสงแดด อย่างไรก็ตาม เขา sniggered ที่หมอกควันห่อหุ้มที่นี่เลยนี่ไม่ใช่หมอกธรรมดาแต่มันค่อนข้างกลิ่นอายปีศาจ อืม มันมีจริง รูปแบบต่างๆของปีศาจ ความชั่วร้าย วิญญาณ และแตกต่างกันในแต่ละรัฐ มิติและเวลาที่แตกต่างกัน ความแค้นพัฒนาเป็นปีศาจตนอื่น . ในขณะที่จุนจินเป็น peering ที่หมอกปีศาจ เขารู้สึกหนักตัววายร้ายจากไกลจอนจินยืมต่อแหล่งที่มาของราศีนี้ ซึ่งจากซีดาน inconspicious . จุนจิน สงสัยเขาใช้สายตาเจ้าเล่ห์ปีศาจ ทะลุผ่านม่านหนาของรถเก๋ง จอนจินก็ไม่เห็นมีใครอยู่ข้างใน

ใครภายในซึ่งสามารถหลีกเลี่ยงจอนจินปีศาจดู ? ขณะที่จอนจินก็ขบคิดซีดานชะงักหยุดม่านใสสีขาวถูกวาดและพบลักษณะเสน่ห์มาเค้าดู จอนจินถูกครอบงำโดยคู่ของดวงตาบนใบหน้าไร้อารมณ์ . เขาไม่ใช่ destinated คนรักว่าเขามาที่นี่เพื่อแสวงหา ? แต่เขาไม่ใช่แอนดี้ ?

ไม่ว่าเขตเวลา หรือมิติที่วิญญาณใต้มันไม่สามารถลบจากความทรงจำเค้า . ทำไมแอนดี้ที่นี่

คนที่อยู่ในรถเก๋ง เงยหน้าขึ้นมาเจอจอนจินมอง . เวลาดูเหมือนจะหยุด และ นาฬิกาแห่งโชคชะตาเริ่มเดินออกไป โชคชะตาของพวกเขาถูกปิดผนึก

" เขาเห็นฉัน ? " จอนจินกระซิบกับตัวเอง ไม่ เป็นไปไม่ได้ เขาจะรู้สึกอย่างไรที่เห็นฉัน ? " จอนจินรู้สึกเผาจ้องเมื่อ gazes ของล็อคและจอนจินมั่นใจว่าเขาหรือมากกว่าแอนดี้เห็นเขา