Livestock production in tropical ar

Livestock production in tropical areas plays a crucial role, which extends beyond its traditional supply of meat and milk. Livestock are used for multiple purposes as draft power, means of transportation, capital, credit, meat, milk, social value, hides, and provide a source of organic fertilizer for seasonal cropping. Ruminants can utilise agricultural crop residues and farm by-products that are abundantly available (Wanapat and Kang, 2013a and Jetana and Bintbihok, 2013). Cassava (Manihot esculenta Crantz) is an annual crop grown widely in the tropical and subtropical regions. It thrives well in sandy-loam soils with low organic matter, and in climates with low rainfall and high temperature. Cassava roots have high levels of energy (75 to 85% of soluble carbohydrate) and minimal levels of crude protein (2 to 3% CP); they have been used as a source of readily-fermentable energy ( Kang et al., 2015, Polyorach et al., 2013, Wanapat et al., 2013a and Wanapat et al., 2013b, while the top growth could be harvested at four months initially and at 2 to 3 month intervals subsequently. The leaves and green stems are chopped and sun-dried to reduce their moisture and hydrocyanic acid (HCN) content to produce cassava hay (CH), which has been used as a ruminant feedings successfully ( Wanapat, 2000, Wanapat, 2003 and Lunsin et al., 2012). Harvesting of cassava leaves at an early growth stage (3 months) to make hay could reduce the condensed tannin (CT) content and increase the protein content (25% of DM) resulting in a higher nutritive value (Wanapat et al., 1997). Root yield is about 50 t/h and when processed into dried chip, it will be about 15 to 20 t/h. If the whole plant is harvested for hay making after 4 months after planting, it can be harvested when reaching one year, in this case the root yield will be reduced about 15% from the original yield.

Furthermore, establishment and development of food-feed-systems (FFS) under small-holder livestock farming systems have also been developed (Wanapat et al., 1997 and Wanapat et al., 2013c). The FFS has been developed as an integrated livestock-crop production system where crops Planting, cultivation and cutting of cassava
Studies by Wanapat et al., 1997, Wanapat et al., 2000a, Wanapat et al., 2000b, Wanapat et al., 2000c and Wanapat et al., 2000d have revealed the details of planting cassava for hay making. This procedure is designed to increase the whole crop digestible biomass while roots were considered as a by-product. Earlier work by Wanapat et al. (1997) demonstrated that planting cassava at 60 × 40 cm and intercropping between the rows with cowpea or Leucaena could enrich soil fertility and the leaves could be used as food and feed for human and livestock, respectively. The initial cutting of leaves three months after planting, followed by subsequent cuttings at two-month intervals involved hand breaking of the young stem about 20 to 30 cm above the ground (with 3 to 5 remaining branches). The fresh whole tops were either directly sun-dried or were chopped before sun-drying to obtain 80 to 90% dry matter content. This might take 2 to 3 days, but chopping helps to shorten the drying process. Sun-drying also eliminated more than 90% of HCN, enhanced the palatability and enabled long-term storage. Plant spacing and frequency of cuttings have been shown to affect the total yield of CH ( Polthanee et al., 2001 and Wanapat and Kang, 2013b).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การผลิตปศุสัตว์ในพื้นที่เขตร้อนมีบทบาทสำคัญ ซึ่งเกินอุปทานดั้งเดิมของเนื้อและนม ปศุสัตว์จะใช้สำหรับหลายวัตถุประสงค์ตามร่างพลังงาน วิธีการขนส่ง ทุน สินเชื่อ เนื้อ นม ค่าสังคม ซ่อน และมีแหล่งที่มาของปุ๋ยอินทรีย์สำหรับการปลูกพืชตามฤดูกาล สัตว์เคี้ยวเอื้องสามารถใช้ประโยชน์จากพืชผลทางการเกษตรตกค้างและผลพลอยได้จากฟาร์มที่มีอย่างล้นเหลือ (วรรณพัฒน์ และ Kang, 2013a และ Jetana และ Bintbihok, 2013) มันสำปะหลัง (Manihot esculenta Crantz) เป็นพืชประจำปีที่ปลูกกันอย่างแพร่หลายในภูมิภาคเขตร้อน และกึ่งเขตร้อน มันเจริญเติบโตดี ในดินทราย loam มีอินทรีย์ต่ำ และ ในสภาพอากาศที่มีฝนน้อยและอุณหภูมิสูง สำปะหลังมีระดับสูงของพลังงาน (75-85% ของคาร์โบไฮเดรตที่ละลายน้ำได้) และระดับน้อยที่สุดของโปรตีนหยาบ (2-3% CP); ใช้เป็นแหล่งของพลังงานพร้อม fermentable (Kang et al. 2015, Polyorach et al. 2013 ร้อยเอ็ดวรรณพัฒน์ 2013a และวรรณพัฒน์ et al. 2013b ในขณะที่การเติบโตด้านบนสามารถเก็บเกี่ยวได้ในสี่เดือนแรก และ ในช่วงเวลา 2-3 เดือนต่อมา ใบและลำต้นสีเขียวมีการเตรียมการ และแดดเดียวเพื่อลดความชื้นและกรดไฮโดรไซยานิก (HCN) เนื้อหาในการผลิตมันเฮย์ (CH), ซึ่งมีการใช้เป็น ruminant feedings สำเร็จ (วรรณพัฒน์ 2000 วรรณพัฒน์ 2003 และ Lunsin et al. 2012) การเก็บเกี่ยวของมันสำปะหลังใบที่เจริญเติบโตระยะแรก (3 เดือน) เพื่อให้สามารถลดเนื้อหาข้นชิม (CT) และเพิ่มปริมาณโปรตีน (25% ของ DM) ส่งผลให้ค่าบำรุงสูง (วรรณพัฒน์ et al. 1997) ได้ ผลผลิตหลักคือ ประมาณ 50 t/h และเมื่อประมวลผลเป็นชิแห้ง มันจะประมาณ 15-20 t/h ถ้าโรงงานทั้งหมดจะเก็บเกี่ยวสำหรับเฮย์ที่ทำหลังจาก 4 เดือนหลังปลูก มันสามารถเก็บเกี่ยวได้เมื่อถึงปีหนึ่ง ในกรณีนี้จะได้ผลผลิตรากลดลงประมาณ 15% จากผลผลิตเดิมนอกจากนี้ จัดตั้งและพัฒนาอาหารอาหารระบบ (FFS) ภายใต้ระบบการทำฟาร์มปศุสัตว์เจ้าเล็กยังได้พัฒนา (วรรณพัฒน์ et al. 1997 และวรรณพัฒน์ et al. 2013c) FFS ที่พัฒนามาเป็นระบบการผลิตรวมสัตว์พืชที่พืชปลูก การเพาะปลูก และการตัดของมันสำปะหลังศึกษาโดยวรรณพัฒน์ et al. 1997 วรรณพัฒน์ et al. 2000a ร้อยเอ็ดวรรณพัฒน์ 2000b วรรณพัฒน์ et al. 2000c และวรรณพัฒน์ et al. 2000d ได้เปิดเผยรายละเอียดของการปลูกมันสำปะหลังสำหรับทำหญ้าแห้ง กระบวนการนี้ถูกออกแบบมาเพื่อเพิ่มชีวมวลย่อยของพืชทั้งหมดในขณะที่รากได้ถือเป็นผลพลอยได้ ก่อนหน้านี้ทำงานโดยวรรณพัฒน์ et al. (1997) แสดงให้เห็นว่า การปลูกมันสำปะหลังที่ 60 × 40 ซม. และระหว่างแถวถั่วนั่งหรือ Leucaena intercropping อาจเหนือดิน และใบสามารถใช้เป็นอาหาร และอาหารสำหรับมนุษย์และสัตว์ ตามลำดับ การเริ่มต้นตัดใบสามเดือนหลังจากปลูก ตาม ด้วยตัดต่อมาในช่วงสองเดือนเกี่ยวข้องมือทำลายของลำต้นเล็กประมาณ 20-30 ซม.จากพื้น (มีสาขาที่เหลือ 3-5) เสื้อทั้งสดได้อย่างใดอย่างหนึ่งโดยตรงแดดเดียว หรือมีการเตรียมการก่อนการอบแห้งแดดรับเนื้อหาเรื่องแห้ง 80-90% ซึ่งอาจใช้เวลา 2-3 วัน แต่สับช่วยลดกระบวนการทำแห้ง อาทิตย์แห้งยังตัดมากกว่า 90% ของ HCN เพิ่มโภชนะที่ และเปิดใช้งานการเก็บระยะยาว ระยะห่างระหว่างโรงงานและความถี่ในการตัดได้รับการแสดงจะมีผลต่อผลผลิตรวมของ CH (Polthanee et al. 2001 และวรรณพัฒน์ และ Kang, 2013b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การผลิตปศุสัตว์ในพื้นที่เขตร้อนที่มีบทบาทสำคัญที่ขยายเกินอุปทานแบบดั้งเดิมของเนื้อและนม ปศุสัตว์ถูกนำมาใช้เพื่อวัตถุประสงค์หลายพลังงานร่างวิธีการขนส่งทุนเครดิตเนื้อ, นม, คุณค่าทางสังคมกลองและให้แหล่งที่มาของปุ๋ยอินทรีย์สำหรับการปลูกพืชตามฤดูกาล สัตว์เคี้ยวเอื้องสามารถใช้ประโยชน์จากเศษซากพืชทางการเกษตรและฟาร์มโดยผลิตภัณฑ์ที่มีอยู่อย่างล้นเหลือ (Wanapat และคัง 2013a และ Jetana และ Bintbihok 2013) มันสำปะหลัง (Manihot esculenta Crantz) เป็นพืชประจำปีปลูกกันอย่างแพร่หลายในภูมิภาคเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน มันก้าวหน้าได้ดีในดินทรายดินร่วนปน-มีอินทรียวัตถุต่ำและในสภาพอากาศที่มีฝนตกน้อยและอุณหภูมิสูง หัวมันสำปะหลังมีระดับสูงของพลังงาน (75-85% ของคาร์โบไฮเดรตที่ละลายน้ำได้) และระดับที่น้อยที่สุดของโปรตีน (2 ถึง 3% CP); พวกเขาได้ถูกนำมาใช้เป็นแหล่งของพลังงานได้อย่างง่ายดาย-ย่อย (ที่คัง et al., 2015 Polyorach et al., 2013 Wanapat et al., 2013a และ Wanapat et al., 2013b ในขณะที่การเติบโตด้านบนอาจจะมีการเก็บเกี่ยวที่สี่ เดือนครั้งแรกและใน 2-3 ช่วงเดือนต่อมา. ใบและสีเขียวลำต้นจะสับและตากแห้งเพื่อลดความชื้นของพวกเขาและกรดไฮโดรไซยา (HCN) เนื้อหาในการผลิตหญ้าแห้งมันสำปะหลัง (CH) ซึ่งได้ถูกนำมาใช้เป็นให้อาหารสัตว์เคี้ยวเอื้องประสบความสำเร็จ (Wanapat 2000 Wanapat, 2003 และ Lunsin et al., 2012). การเก็บเกี่ยวมันสำปะหลังใบในระยะการเจริญเติบโตของต้น (3 เดือน) เพื่อให้หญ้าแห้งสามารถลดสารแทนนินข้น (CT) เนื้อหาและการเพิ่มปริมาณโปรตีน (25% ของ DM) ส่งผลให้คุณค่าทางโภชนาการสูงกว่า (Wanapat et al., 1997). ผลผลิตรากอยู่ที่ประมาณ 50 ตัน / ชั่วโมงและเมื่อแปรรูปเป็นชิปแห้งก็จะอยู่ที่ประมาณ 15-20 ตัน / ชม. หากพืชทั้งจะมีการเก็บเกี่ยว สำหรับฟางทำหลังจาก 4 เดือนหลังปลูกก็สามารถเก็บเกี่ยวได้เมื่อถึงเวลาหนึ่งปีในกรณีนี้ผลผลิตหัวจะลดลงประมาณ 15% จากอัตราเดิม. นอกจากนี้การจัดตั้งและการพัฒนาของอาหารอาหารระบบ (FFS) ภายใต้ ปศุสัตว์ขนาดเล็กผู้ถือระบบการทำฟาร์มยังได้รับการพัฒนา (Wanapat et al., 1997 และ Wanapat et al., 2013c) โรงเรียนเกษตรกรได้รับการพัฒนาเป็นระบบการผลิตปศุสัตว์พืชแบบบูรณาการที่การปลูกพืชการเพาะปลูกและตัดมันสำปะหลังศึกษาโดย Wanapat et al., 1997 Wanapat et al., 2000a, Wanapat et al., 2000b, Wanapat et al., 2000c และ Wanapat et al., 2000D ได้เปิดเผยรายละเอียดของการปลูกมันสำปะหลังสำหรับการทำหญ้าแห้ง ขั้นตอนนี้จะออกแบบมาเพื่อเพิ่มทั้งพืชชีวมวลย่อยในขณะที่รากได้รับการพิจารณาเป็นผลพลอยได้ การทำงานก่อนหน้านี้โดย Wanapat et al, (1997) แสดงให้เห็นว่าการปลูกมันสำปะหลังที่ 60 × 40 ซม. และแซมระหว่างแถวกับถั่วพุ่มหรือกระถินสามารถเสริมสร้างความอุดมสมบูรณ์ของดินและใบสามารถนำมาใช้เป็นอาหารและอาหารสำหรับมนุษย์และสัตว์ตามลำดับ ตัดเริ่มต้นของใบสามเดือนหลังจากปลูกตามด้วยการตัดต่อมาในช่วงสองเดือนที่เกี่ยวข้องกับการทำลายของมือก้านเล็กเกี่ยวกับ 20 ถึง 30 ซม. เหนือพื้นดิน (มี 3-5 สาขาที่เหลืออยู่) ท็อปส์ซูทั้งสดทั้งโดยตรงตากแห้งหรือถูกสับก่อนที่ดวงอาทิตย์แห้งเพื่อให้ได้ 80-90% เนื้อหาแห้ง นี้อาจใช้เวลา 2-3 วัน แต่สับจะช่วยลดขั้นตอนการอบแห้ง อาทิตย์แห้งยังตัดออกมากกว่า 90% ของ HCN เพิ่มความอร่อยและเปิดใช้งานการจัดเก็บข้อมูลระยะยาว ระยะปลูกและความถี่ของการตัดได้รับการแสดงที่จะส่งผลกระทบต่อผลผลิตรวมของ บริษัท ช (พลธานี et al., 2001 และ Wanapat และคัง 2013b)