Anthropogenic and environmental fac

Anthropogenic and environmental factors were assessed as predictors of sub-districts in
Bhutan that reported rabies in domestic animals during the period 1996–2009. Rabies
surveillance data were retrieved from the Veterinary Information System database. Anthropogenic
and environmental information were obtained from public data sources. Using the
total number of rabies cases reported in domestic animals, the 205 sub-districts of Bhutan
were categorized as those sub-districts that reported rabies and those that did not report
rabies (n = 146). Logistic regression models were fit to the data and odds ratios and 95% confidence
intervals were estimated. Sub-districts that share a border with India (OR 10.43;
95% CI: 4.42–24.64; P < 0.001); sub-districts connected by major roads (OR 3.09; 95% CI:
1.24–7.68; P = 0.015); and greater human population density (OR 3.26; 95% CI: 1.48–7.21,
P = 0.003) were significantly associated with a sub-district reporting animal rabies in Bhutan
during 1996–2009. Results suggest that human population characteristics play an important
role in rabies occurrence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีประเมินปัจจัยที่มาของมนุษย์ และสิ่งแวดล้อมเป็น predictors ของย่อย ๆ ในภูฏานที่รายงานโรคสัตว์ภายในประเทศช่วงปี 1996-2009 โรคเฝ้าระวังข้อมูลที่ดึงจากฐานข้อมูลระบบสารสนเทศสัตวแพทย์ มาของมนุษย์และข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อมได้รับจากแหล่งข้อมูลสาธารณะ โดยใช้การรายงานจำนวนของกรณีและปัญหาโรคสัตว์ภายในประเทศ ย่อย ๆ 205 ของภูฏานถูกแบ่งเป็นเขตย่อยเหล่านั้นที่รายงานโรคและที่ไม่ได้โรค (n = 146) โมเดลถดถอยโลจิสติกได้พอดีกับข้อมูล และอัตราส่วนของราคา และความเชื่อมั่น 95%ช่วงเวลาที่ประเมิน ย่อย ๆ ที่เส้นขอบกับอินเดีย (10.43 หรือ95% CI: 4.42 – 24.64 P < 0.001); ย่อย ๆ ที่เชื่อมต่อ ด้วยถนนสายหลัก (3.09 หรือ 95% CI:1.24-7.68 P = 0.015); และความหนาแน่นประชากรมนุษย์มากกว่า (หรือสวย 3.26; 95% CI: 1.48-7.21P = 0.003) ได้อย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวข้องกับอำเภอรายงานโรคสัตว์ในภูฏานในระหว่างปี 1996-2009 ผลแนะนำว่า ลักษณะประชากรมนุษย์เล่นเป็นสำคัญบทบาทในการเกิดโรค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัจจัยของมนุษย์และสิ่งแวดล้อมได้รับการประเมินเป็นพยากรณ์ตำบลใน
ภูฏานรายงานว่าโรคพิษสุนัขบ้าในสัตว์ในประเทศในช่วงระยะเวลา 1996-2009 โรคพิษสุนัขบ้า
ข้อมูลการเฝ้าระวังถูกดึงมาจากฐานข้อมูลระบบสารสนเทศสัตวแพทย์ มนุษย์
และข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อมที่ได้รับมาจากแหล่งข้อมูลสาธารณะ ใช้
จำนวนรวมของกรณีโรคพิษสุนัขบ้ารายงานในสัตว์เลี้ยง, 205 ตำบลของภูฏาน
ถูกแบ่งออกเป็นผู้ที่ตำบลที่รายงานโรคพิษสุนัขบ้าและผู้ที่ไม่ได้รายงาน
โรคพิษสุนัขบ้า (n = 146) รูปแบบการถดถอยโลจิสติกมีความสอดคล้องกับข้อมูลและอัตราส่วนราคาต่อรองและความเชื่อมั่นที่ 95%
ช่วงเวลาประมาณ ตำบลที่ใช้ร่วมกันชายแดนกับอินเดีย (OR 10.43;
95% CI: 4.42-24.64; p <0.001); ตำบลที่เชื่อมต่อด้วยถนนสายหลัก (OR 3.09; 95% CI:
1.24-7.68; P = 0.015); และความหนาแน่นของประชากรมนุษย์มากขึ้น (OR 3.26; 95% CI: 1.48-7.21,
P = 0.003) มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับตำบลรายงานโรคพิษสุนัขบ้าในสัตว์ในภูฏาน
ในช่วง 1996-2009 ผลการชี้ให้เห็นว่าลักษณะประชากรมนุษย์เล่นสำคัญ
ที่มีบทบาทในการเกิดโรคพิษสุนัขบ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มนุษย์และปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมที่ถูกประเมิน ปัจจัยย่อยในเขต
ภูฏานรายงานโรคพิษสุนัขบ้าในสัตว์ในประเทศ ในช่วงปี 2539 – 2551 โรคพิษสุนัขบ้า
เฝ้าระวังข้อมูลที่ดึงจากฐานข้อมูลระบบสารสนเทศทางสัตวแพทย์ มนุษย์กับสิ่งแวดล้อม
ข้อมูลได้จากแหล่งข้อมูลสาธารณะ ใช้
จำนวนของกรณีการรายงานในสัตว์ในประเทศ , 205 แขวงเขตของภูฏาน
จำแนกเป็นผู้ย่อยเขตรายงานโรคพิษสุนัขบ้าและผู้ที่ไม่ได้รายงาน
โรคพิษสุนัขบ้า ( n = 146 ) ตัวแบบถดถอยโลจิสติกได้กับข้อมูลและราคา อัตราส่วนและช่วงความเชื่อมั่น
95% มีประมาณ เขตที่แบ่งเป็นย่อยชายแดนกับอินเดีย ( หรือ 10.43
; 95% CI : 4.42 – 24.64 ; p < 0.001 )แขวงเขต เชื่อมต่อกับถนนสายหลัก ( หรือ 3.09 ; 95% CI :
5 – 7.68 ; p = 0.007 ) และความหนาแน่นมากกว่าประชากรมนุษย์ ( หรือ 3.26 ; 95% CI : 1.48 - 7.21
p = 0.003 ) มีความสัมพันธ์กับตำบลรายงานโรคพิษสุนัขบ้าในสัตว์ภูฏาน
ในช่วงปี 2539 – 2551 พบว่า ลักษณะทางประชากรมนุษย์มีบทบาทสำคัญ
ในการเกิดโรคพิษสุนัขบ้า