Table 1 portrays the demographic in

Table 1 portrays the demographic information for sensory panelists.
The largest groups of participants were between the ages of
22–29 (31.0%), making more than US$60,000 (51.0%), were from
households with two people (42.3%), and worked full time
(60.5%). Not in tabular form, 51.3% of the panelists indicated they
consumed beef in their home at least five times per week or more.
On average, only 4.4% said they consumed beef at a restaurant zero
times per week, with 31.8% consuming beef at a restaurant two
times per week.
Table 2 shows the results from the exit interview for all panelists.
Out of 261 panelists, 34.6% stated that they had previously eaten
dry-aged beef, 13.9% had never eaten dry-aged beef, and 51.5%
were not sure. Also, 11.6% of the panelists perceived dry-aged beef
to be safer than other beef, 8.9% thought dry-aged beef was less
safe, and 46.5% were not sure on the safety of dry-aged beef. Smith
et al. (2008) found a similar trend for panelists to believe that dryaged
beef was more (10.96%) compared to less (4.11%) safe
although many of those panelists thought it was the same as other
beef (34.25%) or were not sure (50.68%). Only 33.9% of the panelists
stated they would spend US$2.20 more per kg for dry-aged beef.
The effects of aging treatment on consumer ratings of beef ribeye
steaks are shown in Table 3. Wet-aged ribeye steaks received
higher (P = 0.0361) ratings than their dry-aged counterparts for
tenderness like. This is similar to Parrish et al. (1991) who found
wet-aged steaks had higher (P < 0.01) scores for tenderness. In
the present study, no significant differences were found for overall
like, flavor like, level of beef flavor, level of tenderness, juiciness
like, level of juiciness, or purchase intent between dry- and wetaged
ribeye steaks. These results agree with the studies of Parrish
et al. (1991), Sitz et al. (2006), and Smith et al. (2008). Parrish et al.
(1991) detected no significant differences in juiciness, flavor intensity,
flavor desirability or overall palatability between dry-and
wet-aged ribs and loins. Sitz et al. (2006) found no significant differences
between dry- and wet-aged strip loins for flavor, juiciness
or overall acceptability. In Smith et al. (2008), overall like, flavor
like, level of beef flavor, level of tenderness, juiciness like, level
of juiciness, and purchase appeal attributes did not differ significantly
between steaks from dry- and wet-aged short loins. In the
present study, the effect of aging period had no (P > 0.05) impact
on any of the consumer sensory attributes of beef ribeye steaks.
The effects of USDA quality grade on consumer sensory attributes
of Top Choice and Select ribeye steaks are also shown in Ta-

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาราง 1 ปีข้อมูลประชากรสำหรับสมาชิกทางประสาทสัมผัสกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดของผู้เรียนที่มีอายุระหว่าง22 – 29 (31.0%), ทำ (51.0%), การสหรัฐสินค้า $ การ 60,000 สินค้ามากกว่ามาครัวเรือนที่ มีสองคน (42.3%), และทำงานเต็มเวลา(60.5%) ในแบบตาราง ไม่ระบุ 51.3% ของสมาชิกที่พวกเขาบริโภคเนื้อวัวในบ้านน้อยห้าครั้งต่อสัปดาห์หรือมากกว่าโดยเฉลี่ย เพียง 4.4% กล่าวว่า พวกเขาบริโภคเนื้อวัวที่ร้านอาหารศูนย์ครั้งต่อสัปดาห์ 31.8% บริโภคเนื้อวัวที่ร้านอาหารสองครั้งต่อสัปดาห์ตารางที่ 2 แสดงผลจากการสัมภาษณ์ออกสำหรับสมาชิกทั้งหมดจากสมาชิก 261, 34.6% ระบุว่า พวกเขาได้เคยกินเนื้อแห้งอายุ 13.9% มีไม่เคยกินเนื้อแห้งอายุ และ 51.5%ไม่แน่ใจว่าได้ ยัง 11.6% ของเนื้อแห้งอายุสมาชิกรับรู้จะปลอดภัยกว่าเนื้ออื่น ๆ 8.9% คิดว่า เนื้อแห้งมีอายุน้อยกว่าตู้นิรภัย และ 46.5 มม.%ได้ไม่แน่ใจในความปลอดภัยของเนื้อแห้งมีอายุ สมิธet al. (2008) พบแนวโน้มคล้ายกันสำหรับสมาชิก dryaged ที่เชื่อว่าเนื้อได้มากขึ้น (10.96%) เมื่อเทียบกับน้อยกว่าปลอดภัย (4.11%)ถึงแม้ว่าสมาชิกเหล่านั้นหลายคนคิดว่า มันเหมือนกันเนื้อวัว (34.25%) หรือไม่แน่ใจ (50.68%) เพียง 33.9% ของสมาชิกที่พวกเขาจะใช้จ่ายเพิ่มเติมต่อกก.สหรัฐอเมริกา $2.20 เนื้อแห้งอายุที่ระบุไว้ผลของอายุการรักษาจัดอันดับผู้บริโภคเนื้อ ribeyeสเต็กจะแสดงในตารางที่ 3 สเต็ก ribeye เปียกอายุที่ได้รับสูงขึ้น (P = 0.0361) กว่าคู่ของพวกเขามีอายุแห้งสำหรับการจัดอันดับความอ่อนโยนเช่น นี่คือคล้ายกับ Parrish et al. (1991) ที่พบมีสเต็กเปียกอายุสูงกว่า (P < 0.01) คะแนนความอ่อนโยน ในศึกษา พบสำหรับโดยรวมไม่แตกต่างกันเหมือน เช่น ระดับของรสชาติเนื้อ ระดับของความนุ่ม juiciness ด้วยรสชาติชอบ ระดับของ juiciness หรือซื้อเจตนาระหว่างแห้ง - wetagedสเต็ก ribeye ผลลัพธ์เหล่านี้ตรงกับการศึกษาของ Parrishet al. (1991), Sitz et al. (2006), และ Smith et al. (2008) Parrish et al(1991) พบความแตกต่างไม่มีนัยสำคัญใน juiciness ท่องรสปรารถนาหรือโภชนะโดยรวมระหว่างแห้ง- และอายุเปียกซี่โครงและเอว Sitz et al. (2006) พบไม่แตกต่างกันระหว่างอายุแห้ง และเปียกแถบเอวสำหรับรสชาติ juicinessหรือโดยรวม acceptability ใน Smith et al. (2008), โดยรวมเช่น รสเหมือน ระดับของรสชาติเนื้อ juiciness เช่น ระดับ ระดับของความอ่อนโยนjuiciness และซื้อ แอตทริบิวต์การอุทธรณ์ได้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างสเต็กจากเอวสั้นอายุแห้ง และเปียก ในศึกษา ผลของระยะเวลาอายุหนี้ไม่ได้ (P > 0.05) ผลกระทบใด ๆ ของคุณลักษณะทางประสาทสัมผัสของผู้บริโภคของเนื้อสเต็ก ribeyeผลของ USDA คุณภาพเกรดคุณลักษณะทางประสาทสัมผัสของผู้บริโภคด้านบนแล้วเลือก ribeye สเต็กยังแสดงอยู่ในตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตารางที่ 1 portrays ข้อมูลประชากรสำหรับประสาทสัมผัส.
กลุ่มที่ใหญ่ที่สุดของผู้เข้าร่วมได้ระหว่างอายุ
22-29 (31.0%) ทำให้มากขึ้นกว่า US $ 60,000 (51.0%) มาจาก
ครัวเรือนที่มีคนสองคน (42.3%) และ ทำงานเต็มเวลา
(60.5%) ไม่ได้อยู่ในรูปแบบตาราง 51.3% ของผู้ร่วมอภิปรายระบุว่าพวกเขา
บริโภคเนื้อในบ้านของพวกเขาอย่างน้อยห้าครั้งต่อสัปดาห์หรือมากกว่า.
โดยเฉลี่ยเพียง 4.4% กล่าวว่าพวกเขาบริโภคเนื้อวัวที่ร้านอาหารศูนย์
ครั้งต่อสัปดาห์กับ 31.8% เนื้อบริโภคที่ ร้านอาหารสอง
ครั้งต่อสัปดาห์.
ตารางที่ 2 แสดงผลที่ได้จากการสัมภาษณ์ทางออกสำหรับผู้ร่วมอภิปรายทั้งหมด.
ออกจาก 261 ประจบประแจง, 34.6% ระบุว่าพวกเขาได้กินก่อนหน้านี้
เนื้อแห้งวัย 13.9% ไม่เคยกินเนื้อแห้งวัยและ 51.5 %
ไม่แน่ใจ นอกจากนี้ 11.6% ของผู้ร่วมอภิปรายการรับรู้เนื้อแห้งวัย
ที่จะปลอดภัยกว่าเนื้ออื่น ๆ 8.9% คิดว่าเนื้อแห้งอายุน้อย
ปลอดภัยและ 46.5% ไม่แน่ใจเกี่ยวกับความปลอดภัยของเนื้อแห้งวัย สมิ ธ
, et al (2008) พบว่ามีแนวโน้มที่คล้ายกันสำหรับผู้ร่วมอภิปรายที่จะเชื่อว่า dryaged
เนื้อมากขึ้น (10.96%) เมื่อเทียบกับน้อย (4.11%) ที่ปลอดภัย
แม้ว่าจะมีหลายประจบประแจงผู้ที่คิดว่ามันเป็นเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ
เนื้อ (34.25%) หรือไม่แน่ใจ ( 50.68%) เพียง 33.9% ของผู้ร่วมอภิปราย
ระบุว่าพวกเขาจะใช้จ่ายสหรัฐ $ 2.20 ต่อกก. เนื้อแห้งวัย.
ผลกระทบของริ้วรอยการจัดอันดับของผู้บริโภคเนื้อริบอาย
สเต็กจะแสดงในตารางที่ 3 สเต็กริบอายเปียกวัยได้รับ
ที่สูงขึ้น (p = 0.0361 ) การให้คะแนนกว่า counterparts แห้งอายุของพวกเขาสำหรับ
ความอ่อนโยนเช่น นี้จะคล้ายกับพาร์ริช, et al (1991) ที่พบว่า
สเต็กเปียกวัยมีสูงกว่า (p <0.01) คะแนนสำหรับความอ่อนโยน ใน
การศึกษาครั้งนี้ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญโดยรวมพบ
เช่นรสเช่นระดับของรสชาติเนื้อวัว, ระดับของความอ่อนโยนความชุ่มฉ่ำ
เช่นระดับของความชุ่มฉ่ำหรือความตั้งใจซื้อระหว่างแห้งและ wetaged
สเต็กริบอาย ผลลัพธ์เหล่านี้เห็นด้วยกับการศึกษาของ Parrish
et al, (1991), et al, Sitz (2006) และสมิ ธ , et al (2008) Parrish et al.
(1991) ตรวจพบไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในความชุ่มฉ่ำเข้มรส
ปรารถนารสชาติหรือความอร่อยโดยรวมระหว่างแห้งและ
ซี่โครงเปียกคนและเอว Sitz et al, (2006) พบว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ
ระหว่างแห้งและเปียกวัยเอวแถบสำหรับรสชาติชุ่มฉ่ำ
หรือการยอมรับรวม ในสมิ ธ , et al (2008) โดยรวมเช่นรส
เช่นระดับของรสชาติเนื้อวัว, ระดับของความอ่อนโยนความชุ่มฉ่ำเช่นระดับ
ของความชุ่มฉ่ำและแอตทริบิวต์อุทธรณ์ซื้อไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ
ระหว่างสเต็กจากเอวสั้นแห้งและเปียกวัย ในการ
ศึกษาครั้งนี้แสดงผลของระยะเวลาริ้วรอยไม่มี (p> 0.05) ผลกระทบ
ใด ๆ ของคุณลักษณะทางประสาทสัมผัสของผู้บริโภคสเต็กเนื้อริบอาย.
ผลกระทบของ USDA เกรดคุณภาพลักษณะทางประสาทสัมผัสของผู้บริโภค
เลือกบนและเลือกสเต็กริบอายยังมีการแสดง ใน Ta-