tract sections. The present results

tract sections. The present results notwithstanding, as well as feeding
habit, seem to be influenced by other parameters as the species, since
in other omnivorous fish such as D. puntazzo, a lipolytic digestive
distribution similar to that observed in dentex in the present study has
been reported (Tramati et al., 2005).
In fish, however, nutrient absorption is known to take place in the
pyloric caeca and the anterior intestine and, to a lesser extent, the
posterior intestine. Moreover, lipase, amylase and alkaline proteases,
are all pancreatic enzymes released in the pyloric caeca. In this sense,
results in the present study showed generally higher values of
protease, amylase and lipase activity in the pyloric caeca and in the
posterior intestine, too. This unusually-elevated digestive enzyme
activity in the posterior intestine observed in dentex could be the
product of a possible drag of the secreted mucous displaced to this
position of the digestive tract.
According to the observed enzymatic profile and considering the
amylase activity, the present results would suggest that the digestive
physiology of dentex could be proximate to that of omnivorous rather
than carnivorous fish. Therefore, dentex is well adapted to protein
digestion but can also potentially digest other dietary macronutrients
equally well. Recent research into dentex has shown the efficient use
of dietary lipid and/or carbohydrates, usually as partial substitutes for
protein, without negative effect on growth performance and food
utilization in this species, which the current study supports (Company
et al., 1999; Skalli et al., 2004; Pérez-Jiménez et al., in press). This lipid
and/or carbohydrate utilizationwould promote a reduction in protein
catabolism, destining this component to structural rather than
energy-producing purposes, with the consequent economic and
environmental advantages (Kaushik and Oliva-Teles, 1985).
On the other hand, when dietary formulations are modified, we
cannot forget that, as indicated previously, the distribution of
digestive enzyme activity could be modified in response to these
changes. So, various authors have shown that feed composition
influences protease activity in direct relation to dietary protein levels
in herbivorous species such as Labeo rohita (Gangadhara et al., 1997).
However, results in the present study show the opposite. Our results
coincide with researches on omnivorous fish such as Cyprinus carpio
(Keshavanath et al., 2002) and carnivorous fish such as A. minor
(Papoutsoglou and Lyndon, 2006), in which protease specific activity
was higher for diets with less protein and/or more carbohydrates.
Papoutsoglou and Lyndon (2006) indicate that the response to lower
protein content could trigger increased protease secretion to improve
digestion and utilization of available protein. Moreover, we would
stress that these protease activity changes vary according to the species
and to whether or not acid or alkaline proteases are considered. So,
unlike species in which dietary protein level modifications produce
changes in acid protease activity (Drewe et al., 2004; Corrêa et al.,
2007), in dentex only alkaline proteases respond to these changes,
with significantly modified posterior intestine activity. Notwithstanding,
other authors have found no changes in acid proteases (Nagase,
1964; Reimer, 1982; Kohla et al.,1992) or alkaline proteases (Cahu and
Infante, 1994; Corrêa et al., 2007) in species such as Dicentrarchus
labrax or C. macropomum.
Otherwise, whereas Gangadhara et al. (1997) and Mohanta et al.
(2008) found that, within limits, increased lipid levels induced higher
protease activity in herbivorous and omnivorous species such as L.
rohita and Puntius gonionotus respectively, our results show the
opposite. So, the higher total proteolytic capacity throughout the
digestive tract, and the higher alkaline protease activity in the anterior
and posterior intestine, observed in dentex fed on diets with more
carbohydrate and less lipid content, could be connected with the food
intake and its relation with protease pancreatic secretion stimulation
(Rust, 2002). Earlier results showed that dentex fed on higher dietary
lipid levels had the lowest food intake (Pérez-Jiménez et al., in press),
obtaining a smaller cud which could result in reduced protease
pancreatic secretion stimulation.
Regarding amylase activity, although some authors have indicated
that the activity of this enzyme does not vary with diet composition
in fish even with different nutritional habits (Hofer et al., 1982;
Chakrabarti et al., 1995; Gangadhara et al., 1997; Debnath et al., 2007),
others contradict this (Hidalgo et al., 1999; Fernández et al., 2001).
Thus, several studies have reported that increased dietary protein
induces an increase in amylase activity in herbivorous, omnivorous
and carnivorous species (Kawai and Ikeda, 1972, 1973; Dabrowski
et al., 1992; Lundstedt et al., 2004; De Almeida et al., 2006).
Notwithstanding, our results indicate that dietary carbohydrates
influence amylase activity but dietary protein does not. So, as in
other carnivorous species such as S. aurata (Fountoulaki et al., 2005)
and omnivorous such as C. carpio (Kawai and Ikeda, 1972; Appleford
and Anderson, 1996; Keshavanath et al., 2002), Brycon cf. melanopterus
(Reimer, 1982) and C. macropomum (Corrêa et al., 2007), diets
with higher carbohydrate contents enhanced amylase activity, which
in the present study was found in the pyloric caeca and posterior
intestine of dentex.
On the other hand, although little has been published on the
influence of diet composition on lipase activity, most studies indicate
that higher dietary lipid content enhances lipolytic activity in
herbivorous fish such as L. rohita (Gangadhara et al., 1997) and
omnivorous species such as Tor khudree (Bazaz and Keshavanath,
1993), C. macropomum (De Almeida et al., 2006) and P. gonionotus
(Mohanta et al., 2008). Notwithstanding, in the case of dentex, results
indicate that higher dietary carbohydrate levels induce the highest
lipase activity, although this is only found in the anterior intestine.
Similar results have been observed in an omnivorous species, C. carpio
(Keshavanath et al., 2002).
The present results suggest that the digestive tract of dentex iswell
adapted to protein digestion and possesses a high potential for
digesting the other dietary macronutrients too, suggesting that its
digestive profile might be similar to that of omnivorous species
without forgetting the existing controversy about the amylase role in
the carnivorous species. Dietary carbohydrate content seems to induce
changes in protease, amylase and lipase activity. Our overall results
suggest that keeping with the study of the digestive enzyme pattern in
dentex, at different age stages, and of the species' digestive enzyme
response to nutritional changes, is an important tool, since it provides
valuable information for correct formulation of foodstuffs that will
improve the culture of this species.
Acknowledgements
This study has been supported by INIA grant ACU03-009-C4-2
(Spanish Ministry of Science and Technology). A. Pérez-Jiménez
received a predoctoral fellowship from the Spanish Government. We
would like to thank the Spanish Institute of Oceanography and staff at
the Marine Aquaculture Facilities in Mazarrón (Murcia, Spain) for
their invaluable contribution and participation in this project.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนทางเดิน ปัจจุบันส่งผลอย่างไรก็ตาม และอาหาร
นิสัย ดูเหมือนจะมีผลมาจากพารามิเตอร์เป็นชนิด ตั้งแต่
ในปลาอื่น ๆ omnivorous D. puntazzo อาหาร lipolytic
กระจายคล้ายกับที่พบใน dentex ในการศึกษาปัจจุบันมี
การรายงาน (Tramati et al., 2005) .
ในปลา ไร ดูดซึมธาตุอาหารเป็นที่รู้จักกันเกิดขึ้นในการ
pyloric caeca และลำไส้แอนทีเรียร์ และ ขอบ เขตที่น้อยกว่า การ
หลังลำไส้ นอกจากนี้ เอนไซม์ไลเปส amylase และ proteases ด่าง,
มีเอนไซม์ตับอ่อนทั้งหมดที่นำออกใช้ในการ pyloric caeca ในนี้รู้สึก,
ผลการศึกษาปัจจุบันพบว่าค่าสูงโดยทั่วไปของ
กิจกรรมรติเอส amylase และเอนไซม์ไลเปส ในการ pyloric caeca และในการ
ลำไส้หลัง เกินไป นี้ยกระดับปกติย่อยอาหารเอนไซม์
กิจกรรมในลำไส้หลังใน dentex อาจ
ผลิตภัณฑ์สามารถลากของที่ secreted mucous พลัดถิ่นนี้
ตำแหน่งของทางเดินอาหาร
ตามโพรไฟล์เอนไซม์ในระบบการสังเกต และพิจารณาการ
amylase กิจกรรม ผลลัพธ์ปัจจุบันจะแนะนำที่การย่อยอาหาร
สรีรวิทยาของ dentex อาจจะเคียงกับ omnivorous ค่อนข้าง
กว่าปลากินเนื้อได้ ดังนั้น dentex จะดีปรับให้โปรตีน
ย่อยอาหารแต่สามารถยังอาจย่อยอื่น ๆ รับอาหาร
เท่า ๆ กัน ดี การวิจัยล่าสุดเป็น dentex ได้แสดงให้เห็นการใช้มีประสิทธิภาพ
ของอาหารไขมันหรือคาร์โบไฮเดรต มักจะเป็นการทดแทนบางส่วนสำหรับ
โปรตีน ไม่ มีผลกระทบในการเพิ่มประสิทธิภาพการเจริญเติบโตและอาหาร
ใช้ในชนิดนี้ ซึ่งสนับสนุนการศึกษาปัจจุบัน (บริษัท
et al., 1999 Skalli et al., 2004 Pérez-Jiménez et al. ในข่าว) ไขมันนี้
และ/ หรือลดโปรตีนส่งเสริมคาร์โบไฮเดรต utilizationwould
แคแทบอลิซึม destining คอมโพเนนต์นี้โครงสร้าง rather กว่า
ผลิตพลังงานวัตถุประสงค์ มีการผลลัพธ์ทางเศรษฐกิจ และ
ประโยชน์ด้านสิ่งแวดล้อม (Kaushik และโอลิวาชุน-Teles, 1985) .
บนมืออื่น ๆ เมื่อสูตรอาหารมีการปรับเปลี่ยน เรา
ไม่ลืม ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ การกระจายของ
เอนไซม์ย่อยอาหารสามารถปรับเปลี่ยนในการตอบสนองเหล่านี้
เปลี่ยนแปลงได้ ดังนั้น ผู้เขียนต่าง ๆ ได้แสดงให้เห็นองค์ประกอบอาหารที่
รติเอสกิจกรรมสัมพันธ์โดยตรงกับระดับโปรตีนในอาหารมีผลต่อ
ในชนิด herbivorous เช่นปลา rohita (Gangadhara และ al., 1997) .
อย่างไรก็ตาม ผลการศึกษาปัจจุบันแสดงตรงข้าม ผลของเรา
สอดคล้องกับงานวิจัยในปลาไน omnivorous
(Keshavanath et al., 2002) และปลากินเนื้อเช่นวิชารอง A.
(Papoutsoglou และ Lyndon, 2006), ในกิจกรรมเฉพาะที่รติเอส
ได้สูงสำหรับอาหารที่มีโปรตีนน้อยกว่าหรือมากกว่าคาร์โบไฮเดรตได้
Papoutsoglou และ Lyndon (2006) บ่งชี้ว่า การตอบสนองลด
โปรตีนสามารถกระตุ้นการหลั่งรติเอสเพิ่มขึ้นเพื่อปรับปรุง
ย่อยอาหารและการใช้ประโยชน์ของโปรตีนมีการ นอกจากนี้ เราจะ
เครียดโดยการเปลี่ยนแปลงกิจกรรมรติเอสเหล่านี้แตกต่างกันตามสายพันธุ์
และกับหรือไม่ proteases กรด หรือด่างจะพิจารณา ดังนั้น,
ซึ่งแตกต่างจากชนิดที่ปรับระดับโปรตีนอาหารผลิต
การเปลี่ยนแปลงในกิจกรรมรติเอสกรด (Drewe et al., 2004 Corrêa et al.,
2007), dentex เฉพาะด่าง proteases ตอบการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้,
มีมากปรับเปลี่ยนกิจกรรมลำไส้หลัง ถึงกระนั้น,
คนพบมีกรด proteases (เซะโทะโมะยะ,
1964 Reimer, 1982 Kohla et al., 1992) หรือ proteases ด่าง (Cahu และ
อองฟองต์ 1994 Corrêa et al., 2007) ในสปีชีส์เช่น Dicentrarchus
labrax หรือ macropomum C..
จงระวัง ในขณะที่ Gangadhara et al. (1997) และ Mohanta et al.
(2008) พบว่า ภายในวงเงิน ระดับไขมันเพิ่มขึ้นทำให้เกิดสูง
กิจกรรมรติเอสชนิด herbivorous และ omnivorous เช่น L.
rohita และปลา gonionotus ตามลำดับ ผลของแสดง
ตรงข้าม ดังนั้น รวมกำลัง proteolytic ตลอดสูง
ระบบทางเดินอาหาร และกิจกรรมรติเอสอัลคาไลน์สูงในการแอนทีเรียร์
และลำไส้ส่วนหลัง สังเกตใน dentex ที่เลี้ยงบนอาหารที่มีมากขึ้น
เนื้อหาน้อยไขมัน และคาร์โบไฮเดรต สามารถเชื่อมต่อกับอาหาร
บริโภครวมทั้งความสัมพันธ์กับการกระตุ้นตับอ่อนหลั่งรติเอส
(Rust, 2002) ผลลัพธ์ก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่า dentex ที่เลี้ยงบนอาหารสำหรับผู้สูง
ระดับไขมันมีการบริโภคอาหารต่ำ (Pérez Jiménez et al. ในกด),
รับ cud ขนาดเล็กซึ่งอาจมีผลลดรติเอส
กระตุ้นหลั่งตับอ่อน.
เกี่ยวกับกิจกรรม amylase ถึงแม้ว่ามีระบุผู้เขียนบาง
ที่กิจกรรมของเอนไซม์นี้ไม่แตกต่างกันไป ด้วยส่วนประกอบอาหาร
ในปลาแม้จะมีนิสัยแตกต่างกันทางโภชนาการ (Hofer et al., 1982;
Chakrabarti และ al., 1995 Gangadhara และ al., 1997 Debnath et al., 2007),
อื่น ๆ ขัดแย้งกันนี้ (Hidalgo et al., 1999 Fernández et al., 2001) .
ดัง หลายการศึกษาได้รายงานการที่เพิ่มอาหารโปรตีน
ก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นในกิจกรรม amylase ใน herbivorous, omnivorous
และพันธุ์กินเนื้อ (คาวาอิและอิเคดะ 1972, 1973 Dabrowski
et al., 1992 Lundstedt et al., 2004 De Almeida et al., 2006) .
ถึงกระนั้น ผลของเราระบุอาหารสำหรับผู้ที่คาร์โบไฮเดรต
อิทธิพล amylase กิจกรรมแต่อาหารสำหรับผู้โปรตีนไม่ ดังนั้น ใน
ชนิดอื่นกินเนื้อเช่น S. aurata (Fountoulaki et al., 2005)
และ omnivorous เช่น C. carpio (คาวาอิและอิเคดะ 1972 Appleford
และแอนเดอร์ สัน 1996 Keshavanath และ al., 2002), Brycon cf. melanopterus
(Reimer, 1982) และ C. macropomum (Corrêa et al., 2007), อาหาร
มีคาร์โบไฮเดรตสูง เนื้อหาเพิ่มกิจกรรม amylase ซึ่ง
ในการศึกษาปัจจุบันพบ pyloric caeca และหลัง
ลำไส้ของ dentex
บนมืออื่น ๆ แม้เพียงเล็กน้อยถูกเผยแพร่บน
อิทธิพลขององค์ประกอบอาหารกิจกรรมเอนไซม์ไลเปส การศึกษาส่วนใหญ่บ่งชี้
กิจกรรม lipolytic ช่วยเพิ่มเนื้อหาว่าอาหารไขมันสูง
rohita L. (Gangadhara และ al., 1997) ปลา herbivorous และ
omnivorous พันธุ์เช่น khudree ทอร์ (Bazaz และ Keshavanath,
1993), macropomum C. (De Almeida et al., 2006) และ P. gonionotus
(Mohanta et al., 2008) ถึงกระนั้น ในกรณีของ dentex ผล
บ่งชี้ว่า ระดับอาหารคาร์โบไฮเดรตสูงก่อให้เกิดที่สูงที่สุดจาก
กิจกรรมเอนไซม์ไลเปส แม้ว่านี้จะพบเฉพาะในแอนทีเรียร์ลำไส้
ผลลัพธ์คล้ายกันมีได้พบในการ omnivorous สายพันธ์ C. carpio
(Keshavanath et al., 2002)
ผลลัพธ์ปัจจุบันแนะนำที่ทางเดินอาหารของ dentex iswell
ปรับการย่อยอาหารโปรตีน และมีศักยภาพสูงสำหรับ
digesting รับอาหารมากเกินไป แนะนำที่ของ
โปรไฟล์ย่อยอาหารอาจจะคล้ายกับพันธุ์ omnivorous
โดยไม่ลืมการถกเถียงที่มีอยู่เกี่ยวกับบทบาท amylase ใน
สายพันธุ์กินเนื้อได้ คาร์โบไฮเดรตอาหารเนื้อหาดูเหมือนชวน
รติเอส amylase และเอนไซม์ไลเปสในการเปลี่ยนแปลง ผลโดยรวมของเรา
แนะนำที่รักษา ด้วยการศึกษารูปแบบของเอนไซม์ย่อยอาหารใน
dentex ในระยะอายุที่แตกต่างกัน และชนิดของเอนไซม์ย่อยอาหาร
ตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงคุณค่าทางโภชนาการ เป็นเครื่องมือสำคัญ เนื่องจากมี
สำหรับของกินที่จะต้องกำหนดข้อมูล
ปรับปรุงวัฒนธรรมของสายพันธุ์นี้
ถาม-ตอบ
การศึกษานี้ถูกสนับสนุน โดย INIA ให้ ACU03-009-C4-2
(สเปนกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี) A. Pérez Jiménez
รับสามัคคีธรรม predoctoral จากรัฐบาลสเปน เรา
ต้องขอบคุณสถาบันสมุทรศาสตร์สเปน และพนักงานที่
แก่สัตว์น้ำทางทะเลใน Mazarrón (Murcia สเปน) สำหรับ
ส่วนล้ำค่าและมีส่วนร่วมในโครงการนี้ของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนทางเดิน . แต่ปัจจุบันผล ตลอดจนการให้
นิสัย ดูเหมือนจะได้รับอิทธิพลจากปัจจัยอื่น เช่น สายพันธุ์ ตั้งแต่
ในปลากินทั้งพืชและสัตว์อื่น ๆ เช่น D . puntazzo , กับการย่อยอาหาร
กระจายคล้ายกับที่พบในการศึกษาครั้งนี้ ได้ dentex
ถูกรายงาน ( tramati et al . , 2005 ) .
ใน ปลา แต่การดูดซึมสารอาหารที่เป็นที่รู้จักที่จะใช้สถานที่ใน
pyloric พยาธิลำไส้และด้านหน้าและในระดับน้อยกว่า
ลำไส้ส่วน นอกจากนี้ เอนไซม์อะไมเลส และด่างทางเอนไซม์ตับอ่อน
ทั้งหมด , พยาธิออกใน pyloric . ในความรู้สึกนี้ ,
ผลศึกษามีค่าสูงกว่าค่าปกติ
โปรเลส และไลเปสในพยาธิในลำไส้และ pyloric
ด้านหลังด้วยนี้ยกระดับเอนไซม์ย่อยอาหารผิดปกติ
ในด้านหลังลำไส้ที่พบใน dentex อาจจะเป็น
ผลิตภัณฑ์ของการลากที่เป็นไปได้ของการหลั่งเมือกพลัดถิ่นนี้

ตำแหน่งของระบบทางเดินอาหาร ตามสังเกตรายละเอียดและพิจารณา
อะไมเลสเอนไซม์กิจกรรมผลแนะนำให้การย่อยอาหาร
สรีรวิทยาของ dentex อาจจะใกล้เคียงกับที่กินทั้งพืชและสัตว์มากกว่า
กว่าเป็นปลา ดังนั้น dentex เป็นอย่างดีเหมาะกับการย่อยโปรตีน
แต่ยังอาจย่อยธาตุอาหารจากอาหารอื่น
เท่าๆ กัน การวิจัยล่าสุดได้แสดงให้เห็นใน dentex
มีประสิทธิภาพการใช้อาหาร และ / หรือ ไขมัน คาร์โบไฮเดรต มักเป็นวัสดุทดแทนบางส่วน
โปรตีนไม่มีผลกระทบต่อการเจริญเติบโตและการใช้ประโยชน์อาหาร
ชนิดนี้ ซึ่งการศึกษาปัจจุบันสนับสนุน ( บริษัท
et al . , 1999 ; skalli et al . , 2004 ; เปเรซ Jim é nez et al . , ในข่าว ) นี้ไขมัน
และ / หรือ utilizationwould คาร์โบไฮเดรตส่งเสริมลดกระบวนการสลายโปรตีน
, destining ส่วนนี้เพื่อโครงสร้างมากกว่า

กับพลังงานที่ผลิตเพื่อเศรษฐกิจและผลข้อดีของสิ่งแวดล้อม ( Kaushik Oliva TELES และ 2528 ) .
บนมืออื่น ๆ เมื่ออาหารสูตรแก้ไขเรา
ไม่ลืมว่า ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ การกระจายของ
กิจกรรมเอนไซม์ย่อยอาหารที่ไม่สามารถแก้ไขได้ในการตอบสนองการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้

ดังนั้น ผู้เขียนต่างๆได้แสดงให้เห็นว่าอาหารองค์ประกอบ
อิทธิพลสร้างกิจกรรมสัมพันธ์โดยตรงกับระดับของโปรตีนในอาหาร
ชนิดกินพืช เช่น rohita สกุลลาเบโอ ( gangadhara et al . , 1997 ) .
อย่างไรก็ตาม ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าตรงกันข้าม
ผลของเราสอดคล้องกับงานวิจัยเกี่ยวกับปลาที่กินทั้งพืชและสัตว์ เช่น cyprinus Carpio
( keshavanath et al . , 2002 ) และเป็นปลาเช่น A .
( papoutsoglou ผู้เยาว์ และลินดอน , 2006 ) ซึ่งใน
กิจกรรมที่เฉพาะเจาะจงและเอนไซม์ที่สูงขึ้นสำหรับอาหารโปรตีนน้อยและ / หรือเพิ่มเติม carbohydrates .
papoutsoglou และลินดอน ( 2549 ) ระบุว่า การลดปริมาณโปรตีนและเอนไซม์ สามารถกระตุ้นเพิ่มขึ้น

การปรับปรุงการย่อยอาหารและการใช้ของโปรตีน นอกจากนี้ เราต้องการความเครียดที่เปลี่ยนแปลงกิจกรรมเอนไซม์โปรติเอส

เหล่านี้แตกต่างกันไปตามชนิดและไม่ว่าจะเป็นกรดหรือด่างเพื่อพิจารณา ดังนั้น
แตกต่างจากชนิดอาหาร โปรตีน ระดับการผลิตการเปลี่ยนแปลงในกิจกรรมโปร
กรด ( ดรู et al . , 2004 ; RR êเป็น et al . ,
2007 ) ใน dentex ด่างเท่านั้น เพื่อตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้กับทางด้านหลัง
ดัดแปลงไส้ต่างๆ อย่างไรก็ตาม
ผู้เขียนอื่น ๆ ยังไม่พบการเปลี่ยนแปลงในกรดน้ำหนักโมเลกุล ( นากา
, 1964 ; ไรเมอร์ , 1982 ; kohla et al . , 1992 ) หรือด่าง ( และทาง cahu
Infante , 1994 ; RR êเป็น et al . , 2007 ) ในป่า เช่น dicentrarchus
labrax หรือ C macropomum .
ไม่งั้น ในขณะที่ gangadhara et al , . ( 1997 ) และ mohanta et al .
( 2551 ) พบว่า ภายในเวลาจำกัด ระดับไขมันในเลือดเพิ่มขึ้นและสูงกว่า
กิจกรรมและโปรติเอสพืชกินทั้งพืชและสัตว์ชนิดต่างๆ เช่น L .
rohita และปลาตะเพียนขาว ตามลำดับ ผลของเราแสดง
ตรงข้าม ดังนั้น โปรตีนรวมสูงกว่าความจุตลอด
ระบบย่อยอาหาร และสูงกว่าอัลคาไลน์โปรติเอสกิจกรรมในด้านหน้าและด้านหลังและลำไส้
, dentex เลี้ยงในอาหารที่มีไขมันและคาร์โบไฮเดรตมากขึ้น
น้อยสามารถเชื่อมต่อกับอาหาร
การบริโภคและความสัมพันธ์กับโปรตีนกระตุ้นตับอ่อนหลั่ง
( สนิม , 2002 ) ผลลัพธ์ที่ก่อนหน้านี้ พบว่า dentex อาหารสูงกว่าอาหาร
ระดับไขมันมีการบริโภคอาหารที่ถูกที่สุด ( เปเรซ Jim é nez et al . , กด ) ,
การเคี้ยวเอื้องขนาดเล็กซึ่งอาจส่งผลให้ลดการหลั่งกระตุ้นตับอ่อนเอนไซม์โปรติเอส

เกี่ยวกับกิจกรรม amylase .ถึงแม้ว่าผู้เขียนได้ระบุว่า กิจกรรมของเอนไซม์นี้

ไม่แตกต่างกันกับอาหารของปลา แม้แต่นิสัยโภชนาการที่แตกต่างกัน ( โฮเฟอร์ et al . , 1982 ;
chakrabarti et al . , 1995 ; gangadhara et al . , 1997 ; debnath et al . , 2007 ) ,
ผู้อื่นขัดแย้งนี้ ( Hidalgo และ al . , 1999 ; เฟร์นันเดซ et al . , 2001 ) .
ดังนั้น การศึกษาหลายได้รายงานว่า
โปรตีนเพิ่มขึ้นก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นในกิจกรรมเอนไซม์อะไมเลสในพืชกินแมลงชนิดที่กินทุกสิ่งทุกอย่าง
, และ ( คาวาอิ และ อิเคดะ , 1972 , 1973 ; dabrowski
et al . , 1992 ; lundstedt et al . , 2004 ; เดอ อัลเมด้า et al . , 2006 ) .
แต่ผลของเราระบุว่าอาหารคาร์โบไฮเดรต
อิทธิพลจากกิจกรรม แต่ไม่อาหาร โปรตีน ไม่ ดังนั้น ในสัตว์กินเนื้ออื่นๆ เช่น ชนิด S .
aurata ( fountoulaki et al . , 2005 )
และ กินทั้งพืชและสัตว์เช่น C . Carpio ( คาวาอิ และ อิเคดะ , 1972 ; appleford
แอนเดอร์สัน , 1996 ; keshavanath et al . , 2002 ) , brycon CF melanopterus
( ไรเมอร์ , 1982 ) และ C macropomum ( RR êเป็น et al . , 2007 ) , อาหารที่มีคาร์โบไฮเดรตสูงเนื้อหาปรับปรุง

กิจกรรมเอนไซม์อะไมเลส ซึ่งใน การศึกษาปัจจุบันพบในลำไส้และพยาธิ pyloric ด้านหลังของ dentex
.
บนมืออื่น ๆแม้เล็ก ๆน้อย ๆที่ได้รับการตีพิมพ์บน
อิทธิพลขององค์ประกอบในอาหารกิจกรรมเอนไซม์ การศึกษาส่วนใหญ่พบว่าอาหารไขมันสูง

กับ เพิ่มกิจกรรมในพืช ปลาเช่น L rohita ( gangadhara et al . , 1997 ) และชนิดที่กินทั้งพืชและสัตว์ เช่น ต. khudree
( bazaz และ keshavanath
, C . macropomum ( 1993 ) , เดอ อัลเมด้า et al . , 2006 ) และ P . gonionotus
( mohanta et al . , 2008 )แต่ในกรณีของ dentex ผลลัพธ์บ่งชี้ว่าอาหารคาร์โบไฮเดรตสูง

กิจกรรมเอนไซม์ไลเปสสูงสุดระดับการกระตุ้น แม้ว่านี้จะพบในลำไส้ด้านหน้า
ผลที่คล้ายกันได้รับการพบในชนิดที่กินทั้งพืชและสัตว์ , C . Carpio
( keshavanath et al . , 2002 ) .
ผลชี้ให้เห็นว่าระบบทางเดินอาหาร การย่อยอาหารของ dentex iswell
ปรับให้การย่อยอาหารโปรตีน และมีศักยภาพสูง สำหรับย่อยอาหารธาตุอาหารอื่นๆ
เหมือนกัน แนะนำว่า โปรไฟล์การย่อยอาหารของมัน
อาจจะคล้ายกับที่กินทั้งพืชและสัตว์สายพันธุ์
ไม่ลืมที่มีอยู่การโต้เถียงเกี่ยวกับเลสบทบาทใน
ชนิดกินเนื้อ ปริมาณคาร์โบไฮเดรตอาหารดูเหมือนจะจูง
การเปลี่ยนแปลงและกิจกรรมเอนไซม์อะไมเลสโปรติเอส .
ผลของเราโดยรวม แนะนำว่า การรักษาด้วยการศึกษารูปแบบเอนไซม์ย่อยอาหารใน
dentex ที่ระยะอายุที่แตกต่างกันและชนิดของเอนไซม์ย่อยอาหาร
' การเปลี่ยนแปลงทางโภชนาการ เป็นเครื่องมือสำคัญ เนื่องจากให้ข้อมูลที่มีคุณค่าสำหรับการกำหนดที่ถูกต้อง

อาหารที่จะพัฒนาวัฒนธรรมชนิดนี้
. ขอบคุณ
การศึกษานี้ได้รับการสนับสนุนโดย inia ให้ acu03-009-c4-2
( กระทรวงสเปนของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ) A . เปเรซ Jim é nez
ได้รับมิตรภาพ predoctoral จากรัฐบาลสเปน เรา
ขอขอบคุณสถาบันสเปนของสมุทรศาสตร์และเจ้าหน้าที่เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทะเล
สิ่งอำนวยความสะดวกใน mazarr เลออง ( Murcia , สเปน )
ของพวกเขามาก การสนับสนุนและการมีส่วนร่วมในโครงการนี้