Dephytinization and nutrition Phyti

Dephytinization and nutrition
Phytic acid binds to minerals and makes them unavailable due to its chelating property. It has been reported that phytic acid inhibits absorption of iron, zinc calcium, magnesium and manganese (Hallberg et al. 1989; Reddy et al. 1996; Bohn et al. 2004; Phillippy 2006). Removal of phytic acid increases bioavailability of many cations and thus nutritional value of meal. There are several methods which are developed for removal of phytic acid from grains (Nout1993). Milling and soaking Milling is the most commonly used method to remove phytic acid from grains. This technique removes the phytic acid but also has major disadvantages as it also removes major parts of minerals and dietary fibers. Soaking is widely applied and most important method in germination and fermentation process of cereals. Soaking of cereal such as pearl millet with endogenous or exogenous phytase increased in vitro solubility of iron and zinc by 2–23 % (Lestienne et al. 2005). Soaking of sorghum flour for 24 h at room temperature reduces phytic acid level by 16–21 % (Mahgoub and Elhag 1998). Together soaking and cooking has shown much more effective to reduce phytic acid than only soaking for a short duration (Vidal-Valverde et al. 1994). In case of grains and beans soaking to be quite effective for reduction of phytic acid as well as consequent increase in mineral bioavailability (Perlas and Gibson 2002;Coulibaly et al. 2011). This method involves the complete submergence of grains in water for certain amount of time period which results in the activation of endogenous phytases. Soaking at temperature between 45 and 65 °C and pH value between 5 and 6 a considerable percentage of phytate was hydrolysed (Greiner and Konietzny 2006). These phytases are present in grains so by activation of these enzymes it has been reported that significant amount of phytic acid content in grains have been removed. This treatment also has certain disadvantages as during this treatment there occurs loss of minerals and water extractable proteins. As soaking time increased from 2 to 12 h phytic acid content in chick pea decreased by 47.4 to 55.71 % (Ertas and Turker 2012). Fermentation Fermentation is a metabolic process in which carbohydrates are oxidized to release energy in absence of external electron acceptor. Fermentation of food grains improves bioavailability of minerals. Phytic acid is present in cereals in the form of complexes with metal cations viz. iron, zinc, calcium and proteins. The enzymatic degradation of phytic acid requires an optimum pH which can be provided by natural fermentation. Such a degradation of phytic acid can increase the amount of soluble iron, zinc and calcium a number of folds (Haard et al. 1989). It have been reported that fermentation of millet grain for 12 and 24 h could reduce the food inhibitors, phytic acid and tannins (Coulibaly et al. 2011). Natural fermentation can achieve a large reduction in phytic acid in rice flour by the action of microbial as well as grain phytases. Phytases reduces the hexa form of phytic acid (IP6, myo-inositol 1,2,3,4,5,6- hexakisphosphate) into lower forms, such as IP5,IP4,IP3, IP2,IP1 and myo-inositol (Ragon et al. 2008). The lower forms of phytic acid have a lower binding capacity for metals like iron and zinc (Agte et al. 1997). There are 88.3 % reduction in phytate content was recorded when germinated pearl millet sprouts were fermented with mix pure cultures of Saccharomyces diasticus, S. cerevisiae, Lacto-bacillus brevis and L. fermentum at 30 °C for 72 h (Kaur et al. 2011).
Germination This method reduces phytic acid content by up to 40 % (Masud et al. 2007). In non-germinated cereal and legume grains a little endogenous activity is found but during germination a marked increase in phytate degrading activity was observed (Greiner and Konietzny 2006). It is reported that malting of millet reduces 23.9 % phytic acid after 72 h and 45.3 % after 96 h (Makokha et al. 2002; Coulibaly et al. 2011). The greatest reduction of phytic acid phosphorus has been found in rye while smallest decrease was found in maize (Poiana et al. 2009). Marshall et al.(2011) screened cereal grains for phytic acid content and found that germination for 10 days resulted in a significant reduction (P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Dephytinization และโภชนาการ กรดไฟติกผูกกับแร่ธาตุ และทำให้พร้อมใช้งานเนื่องจากคุณสมบัติของนเป็น มีรายงานว่า กรดไฟติกที่ยับยั้งการดูดซึมของเหล็ก สังกะสีแคลเซียม แมกนีเซียม และแมงกานีส (Hallberg et al. 1989 Reddy et al. 1996 Bohn et al. 2004 ทาง Phillippy ที่ 2006) กำจัดกรดไฟติกเพิ่มการดูดซึมของแคทไอออนจำนวนมาก และทำให้คุณค่าทางโภชนาการของอาหาร มีหลายวิธีซึ่งได้รับการพัฒนาสำหรับกำจัดกรดไฟติกจากธัญพืช (Nout1993) กัด และกัดแช่เป็นสุดที่ใช้วิธีการเอากรดไฟติกจากธัญพืช เทคนิคนี้เอากรดไฟติก แต่มีข้อเสียที่สำคัญมันยังเอาชิ้นส่วนที่สำคัญของแร่ธาตุและเส้นใยอาหาร แช่เป็นวิธีที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย และสำคัญที่สุดในกระบวนการงอกและการหมักของธัญพืช แช่ของธัญพืชเช่นข้าวฟ่างเพิร์ลกับโอสเตบิลภายนอก หรือจากภายนอกเพิ่มขึ้นละลายในหลอดทดลองของเหล็กและสังกะสี 2 – 23% (Lestienne et al. 2005) แช่แป้งข้าวฟ่างสำหรับ 24 ชั่วโมงที่อุณหภูมิห้องลดระดับกรดไฟติก 16 – 21% (Mahgoub และ Elhag ปี 1998) แช่ และทำอาหารร่วมกันได้แสดงความมีประสิทธิภาพมากขึ้นเพื่อลดกรดไฟติกกว่าแช่เพียง ระยะเวลาสั้น ๆ (Vidal บายา et al. 1994) ในกรณีของธัญพืชและถั่วที่แช่ มีประสิทธิภาพสำหรับการลดไฟติกกรด เป็นตที่ตามมาเพิ่มขึ้นในการดูดซึมแร่ธาตุ (Perlas และ 2002 กิบสัน Coulibaly et al. 2011) วิธีนี้เกี่ยวข้องกับ submergence สมบูรณ์ของเมล็ดในน้ำสำหรับจำนวนของรอบระยะเวลาซึ่งผลในการทำงานของ phytases ภายนอก แช่ที่อุณหภูมิระหว่าง 45 ถึง 65 ° C และค่า pH ระหว่าง 5 และ 6 เปอร์เซ็นต์มากของ phytate แก้ไขซึ่งจะ (Greiner และ Konietzny 2006) Phytases เหล่านี้มีอยู่ในธัญพืชดังนั้น โดยการทำงานของเอนไซม์เหล่านี้มีการรายงาน จำนวนเงินที่สำคัญของกรดไฟติกในธัญพืชจะถูกเอาออก รักษายังมีข้อเสียบางอย่างเช่นในระหว่างการรักษานี้ มีเกิดขึ้นสูญเสียเกลือแร่และน้ำโปรตีนทด เป็นแช่เวลาเพิ่มจาก 2 เป็น 12 ชม.ปริมาณกรดไฟติกในถั่วเจี๊ยบลดลง% 47.4 55.71 (Ertas และ Turker 2012) หมักหมักเป็นกระบวนการเผาผลาญอาหารที่คาร์โบไฮเดรตถูกออกซิไดซ์จะปล่อยพลังงานของอิเล็กตรอนภายนอกให้เป็นผู้รับ หมักธัญพืชช่วยเพิ่มการดูดซึมของแร่ธาตุ กรดไฟติกที่มีอยู่ในธัญพืชในรูปของเชิงซ้อนกับแคทไอออนโลหะ viz.เหล็ก สังกะสี แคลเซียม และโปรตีน สลายเอนไซม์ของกรดไฟติกต้องมีค่า pH ที่เหมาะสมซึ่งโดยธรรมชาติ ดังกล่าวเป็นการลดของกรดไฟติกสามารถเพิ่มปริมาณการละลายเหล็ก สังกะสี และแคลเซียมจำนวนเท่า (Haard et al. 1989) มันได้รับรายงานว่า การหมักเมล็ดข้าวฟ่างสำหรับ 12 และ 24 ชั่วโมงสามารถลดยับยั้งอาหาร กรดไฟติก และไวน์ (Coulibaly et al. 2011) หมักธรรมชาติสามารถบรรลุการลดกรดไฟติกในแป้ง โดยการกระทำของจุลินทรีย์เช่นเดียวกับข้าว phytases Phytases ลดแบบเฮกซ่าของกรดไฟติก (IP6, myo-ทอ 1,2,3,4,5,6-hexakisphosphate) ลงในฟอร์มด้านล่าง IP5, IP4, IP3, IP2, IP1 และ myo-ทอ (Ragon et al. 2008) แบบล่างของกรดไฟติกมีความจุรวมต่ำกว่าโลหะเช่นเหล็กและสังกะสี (Agte et al. 1997) มีบันทึกลดลง 88.3% เนื้อหา phytate เมื่อข้าวฟ่างเพิร์ลเปลือกงอกงอกถูกหมัก ด้วยส่วนผสมวัฒนธรรมบริสุทธิ์ Saccharomyces diasticus, S. cerevisiae แคลอรี่บาซิลลัสคโตบาซิลลัส และ L. fermentum ที่ 30 ° C สำหรับ 72 ชั่วโมง (สต et al. 2011)การงอกวิธีนี้ช่วยลดกรดไฟติกได้ถึง 40% (Masud et al. 2007) ไม่งอกธัญพืชและพืชตระกูลถั่วธัญพืชกิจกรรมภายนอกเล็กน้อยอยู่ แต่ในระหว่างการงอกที่ทำเครื่องหมายเพิ่มในกิจกรรมย่อยสลาย phytate ถูกสังเกต (Greiner และ Konietzny 2006) มีรายงานว่า หากของข้าวฟ่างลดกรดไฟติก 23.9% หลัง 72 ชม.และ 45.3% หลัง 96 h (Makokha et al. 2002 Coulibaly et al. 2011) ลดยิ่งใหญ่ที่สุดของฟอสฟอรัสกรดไฟติกพบในข้าวไรย์ในขณะที่ลดลงน้อยที่สุดพบในข้าวโพด (Poiana et al. 2009) มาร์แชลล์ et al.(2011) ฉายธัญพืชธัญพืชสำหรับกรดไฟติก และพบว่าการงอกสำหรับ 10 วันส่งผลให้เกิดการลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) ในเนื้อหา phytate ของเมล็ดธัญพืชทั้งหมดฉาย ไมโครเวฟและหม้อนึ่งความดันลดลงกรดไฟติก ตามที่พวกเขาเพิ่มขึ้นรวมแร่ธาตุและ extractability HCl ของแร่ธาตุในขนมปังธัญพืช (มุสตาฟาและนายแพทย์อเด็ม 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Dephytinization และโภชนาการ
กรดไฟติกผูกกับแร่ธาตุและทำให้พวกเขาไม่สามารถใช้งานเนื่องจากคุณสมบัติของคีเลต มันได้รับรายงานว่ากรดไฟติกยับยั้งการดูดซึมของธาตุเหล็กแคลเซียมสังกะสีแมกนีเซียมและแมงกานีส (Hallberg et al, 1989;.. เรดดี้ et al, 1996; Bohn et al, 2004. Phillippy 2006) การกำจัดของกรดไฟติกเพิ่มการดูดซึมของไพเพอร์จำนวนมากและคุณค่าทางโภชนาการของอาหารจึง มีหลายวิธีที่มีการพัฒนาสำหรับการกำจัดของกรดไฟติกจากธัญพืช (Nout1993) มิลลิ่งและแช่มิลลิ่งเป็นวิธีที่ใช้กันมากที่สุดที่จะเอากรดไฟติกจากธัญพืช เทคนิคนี้จะเอากรดไฟติก แต่ยังมีข้อเสียที่สำคัญในขณะที่มันยังเอาชิ้นส่วนที่สำคัญของแร่ธาตุและเส้นใยอาหาร แช่ถูกนำไปใช้อย่างกว้างขวางและวิธีการที่สำคัญที่สุดในการงอกและกระบวนการหมักของธัญพืช แช่ธัญพืชเช่นข้าวฟ่างมุก phytase ภายนอกหรือจากภายนอกที่เพิ่มขึ้นในการละลายหลอดทดลองของธาตุเหล็กและสังกะสีโดย 2-23% (Lestienne et al. 2005) แช่แป้งข้าวฟ่างเป็นเวลา 24 ชั่วโมงที่อุณหภูมิห้องจะช่วยลดระดับกรดไฟติกโดย 16-21% (Mahgoub และ Elhag 1998) ร่วมกันแช่และการปรุงอาหารได้แสดงให้เห็นประสิทธิภาพมากขึ้นเพื่อลดกรดไฟติกกว่าเพียงแช่สำหรับระยะเวลาสั้น ๆ (Vidal-Valverde et al. 1994) ในกรณีของธัญพืชและถั่วแช่จะค่อนข้างมีประสิทธิภาพสำหรับการลดลงของกรดไฟติกเช่นเดียวกับการเพิ่มขึ้นของผลเนื่องมาจากการดูดซึมแร่ (Perlas และกิบสันปี 2002. Coulibaly et al, 2011) วิธีการนี้เกี่ยวข้องกับน้ำท่วมที่สมบูรณ์ของเมล็ดในน้ำจำนวนหนึ่งของช่วงเวลาซึ่งผลในการกระตุ้นการทำงานของ phytases ภายนอก แช่ที่อุณหภูมิระหว่าง 45 และ 65 องศาเซลเซียสและค่าพีเอชระหว่างวันที่ 5 และ 6 เป็นร้อยละมากของไฟเตทถูกย่อย (เกรนเนอร์และ Konietzny 2006) phytases เหล่านี้มีอยู่ในธัญพืชเช่นนั้นโดยกระตุ้นการทำงานของเอนไซม์เหล่านี้ได้รับรายงานว่าจำนวนเงินที่สำคัญของปริมาณกรดไฟติกในเมล็ดได้ถูกลบออก การรักษานี้ยังมีข้อเสียบางประการในระหว่างการรักษานี้มีเกิดขึ้นการสูญเสียแร่ธาตุโปรตีนและน้ำสกัด เมื่อเวลาแช่เพิ่มขึ้น 2-12 ชั่วโมงปริมาณกรดไฟติกในถั่วเจี๊ยบลดลง 47.4-55.71% (Ertas และ Turker 2012) การหมักการหมักเป็นกระบวนการเผาผลาญคาร์โบไฮเดรตในการที่จะออกซิไดซ์ที่จะปล่อยพลังงานในกรณีที่ไม่มีรับอิเล็กตรอนภายนอก การหมักธัญพืชช่วยเพิ่มการดูดซึมของแร่ธาตุ กรดไฟติกที่มีอยู่ในธัญพืชในรูปของสารประกอบเชิงซ้อนกับไพเพอร์โลหะ ได้แก่ เหล็ก, สังกะสี, แคลเซียมและโปรตีน การย่อยสลายด้วยเอนไซม์ของกรดไฟติกต้องมีค่า pH ที่เหมาะสมซึ่งสามารถให้บริการโดยหมักตามธรรมชาติ เช่นการย่อยสลายของกรดไฟติกสามารถเพิ่มปริมาณของธาตุเหล็กที่ละลายสังกะสีและแคลเซียมจำนวนเท่า (Haard et al. 1989) มันได้รับการรายงานว่าการหมักเมล็ดข้าวฟ่างเป็นเวลา 12 และ 24 ชั่วโมงสามารถลดสารยับยั้งอาหารกรดไฟติกและแทนนิน (Coulibaly et al. 2011) หมักตามธรรมชาติสามารถบรรลุการลดขนาดใหญ่ในกรดไฟติกในแป้งข้าวโดยการกระทำของจุลินทรีย์เช่นเดียวกับ phytases ข้าว Phytases ลดรูปแบบ Hexa ของกรดไฟติก (IP6, Myo-ทอ 1,2,3,4,5,6- hexakisphosphate) ลงในแบบฟอร์มที่ต่ำกว่าเช่น IP5, IP4, IP3, IP2, IP1 และ Myo-ทอ (Ragon et al. 2008) รูปแบบการลดลงของกรดไฟติกมีกำลังการผลิตที่มีผลผูกพันที่ต่ำกว่าสำหรับโลหะเช่นเหล็กและสังกะสี (Agte et al. 1997) มีการลดลง 88.3% ในเนื้อหาของไฟเตทได้รับการบันทึกเมื่องอกถั่วงอกมุกข้าวฟ่างถูกหมักที่มีการผสมผสานวัฒนธรรมอันบริสุทธิ์ของ Saccharomyces diasticus, S. cerevisiae, Lacto-Bacillus brevis ลิตรและ fermentum ที่อุณหภูมิ 30 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 72 ชั่วโมง (คอร์ et al. 2011 ).
การงอกของวิธีการนี้จะช่วยลดปริมาณกรดไฟติกได้ถึง 40% (มีร์ et al. 2007) ไม่ใช่งอกธัญพืชและพืชตระกูลถั่วธัญพืชกิจกรรมภายนอกเล็ก ๆ น้อย ๆ จะพบ แต่ในระหว่างการงอกเพิ่มขึ้นเครื่องหมายในกิจกรรมการย่อยสลายก็สังเกตเห็นไฟเตท (เกรนเนอร์และ Konietzny 2006) มีรายงานว่า malting ของข้าวฟ่างช่วยลดกรดไฟติก 23.9% หลังจาก 72 ชั่วโมงและ 45.3% หลัง 96 h (Makokha et al, 2002;. Coulibaly et al, 2011). ลดลงมากที่สุดของฟอสฟอรัสกรดไฟติกถูกพบในข้าวในขณะที่ลดลงน้อยที่สุดที่พบในข้าวโพด (Poiana et al. 2009) มาร์แชลล์ et al. (2011) การคัดเลือกธัญพืชสำหรับปริมาณกรดไฟติกและพบว่าการงอกเป็นเวลา 10 วันผลในการลดอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) ในเนื้อหาของไฟเตทธัญพืชฉาย หม้อนึ่งความดันและไมโครเวฟการรักษาลดลงปริมาณกรดไฟติกขณะที่พวกเขายังเพิ่มแร่ธาตุรวมและ HCl-สกัดของแร่ธาตุในขนมปังธัญพืช (มุสตาฟาและ Adem 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

dephytinization และโภชนาการกรดไฟติกทำให้แร่ธาตุและทำให้พวกเขาไม่สามารถใช้งานได้เนื่องจากของและคุณสมบัติ มันได้รับรายงานว่า กรดไฟติก ยับยั้งการดูดซึมของธาตุเหล็ก สังกะสี แคลเซียม แมกนีเซียม และแมงกานีส ลเบิร์ก ( et al . 1989 ; เรดดี้ et al . 1996 ; โบน et al . phillippy 2004 , 2006 ) การกำจัดกรดไฟติคเพิ่มปริมาณหลายชนิดจึงคุณค่าทางโภชนาการของอาหาร มีหลายวิธีที่พัฒนาขึ้นสำหรับการกำจัดกรดไฟติคจากธัญพืช ( nout1993 ) โม่ โม่เปียก เป็นวิธีที่ใช้กันมากที่สุดเพื่อเอากรดไฟติกจากธัญพืช เทคนิคนี้ จะเอากรดไฟติก แต่ก็มีข้อเสียที่สำคัญมันยังเอาส่วนของแร่ธาตุและเส้นใยอาหาร แช่น้ำมีการใช้กันอย่างแพร่หลายและวิธีการที่สำคัญที่สุดในการงอกและกระบวนการหมักจากธัญพืช การแช่ธัญพืช เช่น ข้าวฟ่างไข่มุกกับภายในหรือภายนอกในหลอดทดลองและเพิ่มการละลายของเหล็กและสังกะสี โดย 2 – 23 % ( lestienne et al . 2005 ) แช่แป้งจากเมล็ดข้าวฟ่าง ตลอด 24 ชั่วโมงที่อุณหภูมิห้องลดระดับกรดไฟติกโดย 16 – 21 % ( mahgoub และ elhag 1998 ) กันเปียก และอาหารได้มีประสิทธิภาพมากในการลดกรดไฟติกกว่าเพียงแช่สำหรับช่วงเวลาสั้น ๆ ( Vidal วาลเวอเด et al . 1994 ) ในกรณีของธัญพืชและเปียกจะค่อนข้างมีประสิทธิภาพในการลดกรดไฟติก รวมทั้งส่งผลในการเพิ่มแร่ธาตุและถั่ว ( ลูกปัดกิ๊บสัน 2002 ; coulibaly et al . 2011 ) วิธีนี้เป็นการดำน้ำที่สมบูรณ์ของธัญพืชในน้ำสำหรับจำนวนหนึ่งของเวลา ซึ่งผลในการกระตุ้นภายนอก phytases . แช่ที่อุณหภูมิระหว่าง 45 และ 65 ° C และ pH ระหว่าง 5 และ 6 เปอร์เซ็นต์มากของไฟเตท คือน้ำตาล ( ไกรเนอร์ konietzny และ 2006 ) phytases เหล่านี้มีอยู่ในธัญพืช โดยการกระตุ้นเอนไซม์เหล่านี้มีรายงานว่าปริมาณกรดไฟติก เนื้อหาในธัญพืชได้ถูกลบออก การรักษานี้ยังมีข้อเสียบางอย่างในระหว่างการรักษานี้มีเกิดการสูญเสียแร่ธาตุ และน้ำ โปรตีนสกัด . ขณะที่เวลาแช่เพิ่มขึ้นจาก 2 ถึง 12 ชั่วโมง ปริมาณกรดไฟติกเจี๊ยบถั่วลดลงไป 55.71 47.4 % ( ertas และ turker 2012 ) การหมักในการหมักเป็นการเผาผลาญคาร์โบไฮเดรต คือ กระบวนการ ซึ่งจากการปลดปล่อยพลังงานของอิเล็กตรอนจากภายนอกไม่มีพระนาสิก . การหมักของธัญพืชช่วยเพิ่มการดูดซึมของแร่ธาตุ กรดไฟติกมีอยู่ในธัญพืชในรูปแบบของสารประกอบเชิงซ้อนกับแคตไอออนโลหะ ได้แก่ เหล็ก สังกะสี โปรตีน แคลเซียม และ การย่อยสลายด้วยเอนไซม์ของกรดไฟติกต้องมีพีเอชที่เหมาะสมที่สามารถให้บริการโดยกระบวนการหมักตามธรรมชาติ เช่นการสลายตัวของกรดไฟติกสามารถเพิ่มปริมาณของปริมาณเหล็ก สังกะสี และแคลเซียม จํานวนเท่า ( haard et al . 1989 ) มันได้รับรายงานว่า การหมักข้าวข้าวฟ่าง 12 และ 24 ชั่วโมง สามารถลดการอาหาร กรดไฟติกและแทนนิน ( coulibaly et al . 2011 ) การหมักตามธรรมชาติสามารถบรรลุการลดขนาดใหญ่ในกรดไฟติกในข้าวแป้ง โดยการกระทำของจุลินทรีย์ รวมทั้งเม็ด phytases . phytases ลดหกรูปแบบของกรดไฟติก ( ip6 เมียว อล , 1,2,3,4,5,6 - hexakisphosphate ) เป็นรูปแบบส่วนล่าง เช่น ip5 ip4 ip3 ip2 , , , , และ ip1 เมียว อินโนซิทอล ( ragon et al . 2008 ) กว่ารูปแบบของกรดไฟติกมีการลดความจุโลหะ เช่น เหล็ก และ สังกะสี ( agte et al . 1997 ) มีการลดปริมาณไฟเตท และมีโอกาสถูกบันทึกไว้เมื่องอกเป็นถั่วงอกหมักหญ้าไข่มุกผสมเชื้อบริสุทธิ์ของ Saccharomyces cerevisiae diasticus แลคโตบาซิลลัสเบรวิส , , และ fermentum 30 °องศาเซลเซียส นาน 72 ชั่วโมง ( kaur et al . 2011 )งอก วิธีนี้ช่วยลดปริมาณกรดไฟติกถึง 40% ( masud et al . 2007 ) ธัญพืชและธัญพืชถั่วไม่งอกเล็กน้อยในกิจกรรมที่พบแต่ในการทำเครื่องหมายในกิจกรรมการเพิ่มไฟเตทพบ ( ไกรเนอร์ และ konietzny 2006 ) มีรายงานว่า ข้าวมอลต์ของข้าวฟ่างลด 23.9 % กรดไฟติกหลังจาก 72 ชั่วโมง และ 45.3 % หลัง 96 H ( makokha et al . 2002 ; coulibaly et al . 2011 ) การลดลงมากที่สุดของกรดไฟติกฟอสฟอรัสมีพบใน ไรย์ ในขณะที่ลดลงน้อยที่สุดที่พบในข้าวโพด ( poiana et al . 2009 ) มาร์แชล et al . ( 2554 ) จากซีเรียลธัญพืช สำหรับเนื้อหา พบว่า กรดไฟติกและการงอก 10 วัน ส่งผลให้เกิดการลดลงอย่างมีนัยสำคัญ ( P < 0.05 ) ในกระบวนการเนื้อหาของซีเรียลธัญพืช มุ้งลวด หม้อนึ่งความดันและการรักษาไมโครเวฟลดลงกรดไฟติกเนื้อหาที่พวกเขายังเพิ่มแร่ธาตุรวมและ HCl การตัดตอนของแร่ธาตุในขนมปังข้าวสาลี ( Mustafa และ adem 2011 )