11 Callie had to agree that Gran wa

11 Callie had to agree that Gran was right. It was impossible to run to Gran’s car because the snow in the parking lot had drifted, so Callie and Gran plodded along as best they could. Callie thought she heard her grandmother breathe a sigh of relief when they were safely in the car, but she couldn’t be sure. Callie was happy to be out of the blowing snow.
12 Gran turned the key in the ignition once. She turned it twice. After~the third try, Gran gave up. “Well, Callie, it looks like it’s you and me and the blizzard,” she said. “Grab a blanket from the back seat and snuggle in. We may be here for a while.”
11 Callie didn’t know why, but she started to cry. Even though they weren’t far from home, it was dark outside and everything was white, including Gran’s car. “They’II never find us while it’s still snowing,” she sniffled.For once Gran didn’t go on and on about how beautiful the snow was and how it was a waste of a day not to spend time in the snow. Gran was quiet until the ringing of a phone broke the silence.
14 “Callie! We forgot I have my cell phone!” shouted Gran. “Answer it!”
15 Callie’s worried mother was on the other end of the line. First Callie told her of their predicament. Then Gran took the phone. “Now, now,” she said, “Don’t worry. Callie and I are having our own snow adventure. We’ve got blankets, food, and a thermos of hot chocolate. You contact the park ranger and tell him we’re in the parking lot. Make sure to tell him to look under the big hill by the swing set. That’s the location of our car.”
16 Gran smiled, and Callie felt relieved. She burrowed under the blanket. Now that help was coming, it made being stuck in a blizzard a lot less scary and even seemed like fun.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แคลลี่ 11 มีการยอมรับว่า แกรนถูกต้อง มันเป็นไปไม่ได้จะใช้กับรถของแกรนเนื่องจากหิมะในจอดมีลอย ดังนั้นแคลลี่และแกรน plodded ไปเป็นดีที่สุดพวกเขาได้ แคลลี่คิดว่า เธอได้ยินยายหายใจอย่างโล่งอกเมื่อพวกเขาอยู่ในรถอย่างปลอดภัย แต่เธอไม่แน่ใจ แคลลี่มีความสุขจะไม่เป่าหิมะแกรน 12 เปิดคีย์ในการจุดระเบิดหนึ่งครั้ง เธอเปิดมันสองครั้ง หลัง ~ ลองสาม แกรนให้ขึ้น "ดี แคลลี่ ดูเหมือนว่ามันเป็นคุณ และฉัน และ หิมะ เธอกล่าว "คว้าผ้าห่มจากเบาะหลัง และขดตัวใน เราอาจเป็นที่นี่ในขณะ"แคลลี่ 11 ไม่รู้ทำไม แต่เธอเริ่มร้องไห้ แม้ว่าพวกเขาไม่ไกลจากบ้าน มันเป็นสีเข้มด้านนอก และทุกอย่างเป็นขาว รวมทั้งรถของแกรน "They'II ไม่พบเราในขณะที่ยังหิมะตก เธอ sniffled ทันทีไม่ได้ไปแกรน และ ที่เกี่ยวกับหิมะอันและวิธีเสียวันไม่ต้องใช้เวลาในหิมะ แกรนก็เงียบจนเสียงโทรศัพท์ยากจนเงียบ"แคลลี่ 14 เราลืมมีโทรศัพท์ของฉัน "โห่แกรน "ตอบได้"แม่ห่วงของแคลลี่ 15 ได้ที่ปลายของเส้น แคลลี่แรกบอกสภาพของเธอ แล้ว แกรนเอาโทรศัพท์ "ขณะนี้ เดี๋ยวนี้ เธอกล่าวว่า "ไม่ต้องกังวล แคลลี่และมีผจญภัยหิมะของเราเอง เรามีผ้าห่ม อาหาร และกระติกช็อคโกแล คุณติดต่อเรนเจอร์พาร์ค และบอกเขาว่า เราอยู่ในจอดรถ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าเขาดูที่ใต้เขาใหญ่ทางสวิง ที่เป็นที่ตั้งของรถของเรา"แกรน 16 ยิ้ม และแคลลี่รู้สึกโล่งใจ เธอเจาะโพรงใต้ผ้าห่ม ขณะที่กำลังช่วยเหลือ ทำการติดอยู่ในพายุหิมะมากน่ากลัวน้อยลง และแม้ดูเหมือนสนุก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

11 แคลลี่ต้องยอมรับว่า Gran ถูกต้อง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะวิ่งไปที่รถ Gran เพราะหิมะในลานจอดรถได้ลอยเพื่อให้แคลลี่และ Gran plodded พร้อมอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ แคลลี่คิดว่าเธอได้ยินคุณยายของเธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อพวกเขาอยู่อย่างปลอดภัยในรถ แต่เธอไม่สามารถให้แน่ใจว่า แคลลี่ก็มีความสุขที่จะออกจากหิมะพัด.
12 Gran หันสำคัญในการเผาไหม้ครั้ง เธอหันมาเป็นครั้งที่สอง หลังจากที่สาม ~ ลอง Gran ให้ขึ้น "ดีแคลลี่ดูเหมือนว่ามันเป็นคุณและฉันและพายุหิมะ" เธอกล่าว "คว้าผ้าห่มจากเบาะหลังและคลอเคลียใน. เราอาจจะอยู่ที่นี่ในขณะที่."
11 แคลลี่ไม่ทราบว่าทำไม แต่เธอก็เริ่มร้องไห้ แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ไม่ไกลจากบ้านก็มืดนอกและทุกอย่างเป็นสีขาวรวมทั้งรถ Gran ของ "They'II ไม่เคยพบกับเราในขณะที่มันยังคงมีหิมะตก" เธอ sniffled.For ครั้งเดียว Gran ไม่ได้ไปและที่เกี่ยวกับวิธีการที่สวยงามเป็นหิมะและวิธีการที่มันเป็นของเสียของวันที่จะไม่ใช้เวลาในหิมะ Gran เป็นที่เงียบสงบจนเสียงของโทรศัพท์ทำลายความเงียบ.
14 "แคลลี่! เราลืมฉันมีโทรศัพท์มือถือของฉัน! "ตะโกน Gran "คำตอบมัน!"
แม่ห่วง 15 แคลลี่เป็นในส่วนอื่น ๆ ของสาย ครั้งแรกที่แคลลี่บอกเธอจากสถานการณ์ของพวกเขา จากนั้น Gran เอาโทรศัพท์ "ตอนนี้ตอนนี้" เธอกล่าวว่า "ไม่ต้องกังวล แคลลี่และฉันกำลังมีการผจญภัยหิมะของเราเอง เรามีผ้าห่ม, อาหาร, กระติกน้ำร้อนและช็อคโกแลตร้อน คุณติดต่อ Ranger สวนสาธารณะและบอกเขาว่าเรากำลังอยู่ในลานจอดรถ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าจะบอกเขาไปดูที่ใต้เนินเขาใหญ่โดยชุดแกว่ง นั่นคือตำแหน่งของรถของเรา. "
16 Gran ยิ้มและแคลลี่รู้สึกโล่งใจ เธอมุดใต้ผ้าห่ม ตอนนี้ความช่วยเหลือที่ได้รับมามันทำให้การติดอยู่ในพายุหิมะจำนวนมากที่น่ากลัวน้อยลงและแม้ดูเหมือนจะสนุก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

11 แคลลี่ต้องยอมรับว่า ยายพูดถูก มันเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้งานรถเพราะหิมะในลานจอดรถก็ลอยแล้ว แคลลี่ กับย่า plodded พร้อมที่ดีที่สุดที่พวกเขาสามารถ เคลลี่คิดว่าเธอได้ยินคุณยายหายใจถอนหายใจโล่งเมื่อพวกเขาอย่างปลอดภัยในรถ แต่เธอไม่แน่ใจ แคลลี่มีความสุขที่จะออกจากเป่าหิมะ12 แกรนเปิดคีย์ในการจุดระเบิดหนึ่งครั้ง เธอเปลี่ยนมันสองครั้ง หลังจาก ~ ลองสาม ยายยอมแพ้แล้ว " อืม แคลลี่ เหมือนคุณและฉันและลมแรง " เธอกล่าว " คว้าผ้าห่มจากเบาะหลัง และ แนบใน เราอาจจะอยู่ที่นี่สักพัก .11 แคลลี่ ไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอก็เริ่มร้องไห้ ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้ไกลจากบ้านมันมืดและทุกอย่างเป็นสีขาว รวมทั้งยายกับรถของ " จะหาเราไม่เจอหรอก เพราะมันยังตก " เธอ sniffled ครั้งนึงคุณยายไม่ได้ไปบนและบนเกี่ยวกับวิธีการที่สวยงามหิมะแล้วมันเสียเวลาวันละไม่ใช้เวลาในหิมะ ยายก็เงียบจนเสียงโทรศัพท์ทำลายความเงียบ14 " แคลลี่ เราลืมไปว่า ฉันมีโทรศัพท์ " ตะโกน แกรน " ตอบ "15 แคลลี่เป็นห่วงแม่กับปลายสาย ก่อนคาร์ลี่บอกเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ของพวกเขา แล้วยายก็เอาโทรศัพท์ " ตอนนี้ " เธอกล่าวว่า " ไม่ต้องเป็นห่วง แคลลี่กับฉันมีหิมะผจญภัยของเราเอง เรามีผ้าห่ม อาหาร และความร้อนของช็อคโกแลตร้อน คุณติดต่อเจ้าหน้าที่อุทยาน และบอกเขาว่าเราอยู่ในลานจอดรถ ให้แน่ใจว่าได้บอกเค้าไปดูใต้เนินเขาใหญ่ โดยแกว่งตั้ง นั่นคือตำแหน่งของรถของเรา”16 ยายยิ้ม และแคลลี่ก็รู้สึกโล่งใจ เธอขุดใต้ผ้าห่ม ตอนนี้ ช่วยมาทำให้มันถูกติดอยู่ในพายุหิมะมากน้อยที่น่ากลัวและดูเหมือนสนุก