Nearly all plants from Southeast, N

Nearly all plants from Southeast, Northeast and Central Thailand
were infected by phytoplasma of the Sugarcane white
leaf phytoplasma, i.e. the Rice yellow dwarf type, irrespective
of whether the plants were symptomatic or not. The titre of
phytoplasma varied strongly, those plantswhich were strongly
symptomatic of white leaf or grassy shoot always had a high
phytoplasma-titre, whereas some samples, which clearly produced
nPCR-amplicons, did not give a product in qPCR
above detection limit. Phytoplasma titres were in these cases
obviously too low for a one-step PCR such as qPCR. In some
samples only one of the nPCR tests produced a product, which
indicated that the phytoplasma strains in Northeast Thailand
(Khon Kaen) and Central Thailand (Suphanburi) were different,
whereas the Chonburi strain was similar or identical to the
northeastern strain. The phytoplasma types in sugarcane show
1–3 bases difference inside a 210 bp stretch of the 16S-23S
ITS, which may possibly affect the binding of primers. White
leaf symptomatic crosses of sugarcane with Erianthus had a
mixed infection, namely a 3 bp different strain from that in
sugarcane besides the SCWL-phytoplasma. The different sensitivities
of phytoplasma strains to nPCR primers and qPCR
may possibly lie in these small sequence differences, some
possibly also outside of the 210 bp stretch. The phytoplasma
strains in white leaf symptomatic weed grasses also belong to
the Rice yellow dwarf group, but fall into another subgroup
than SCWL phytoplasma (Sakuanrungsirikul et al. 2012).
In summary, all major areas of Thailand (Fig. 3) are
infected by strains of SCWL-phytoplasma causing yellow
midrib symptoms or white leaf symptoms. The often observed
yellow midrib symptoms in Thailand sugarcane plantations
may therefore stem from either Sugarcane yellow leaf
virus infection (Lehrer et al. 2008) or from mild stages of
white leaf symptoms, but not from Western X disease phytoplasma,
which caused Sugarcane leaf yellows in Africa
and Cuba (Cronje et al. 1998; Arocha et al. 1999). The
results of this study are more than of regional interest, because
the wide distribution of SCWL-phytoplasma in Thailand
suggests that sugarcane plantations in all Southeast Asia
are infected by phytoplasma. Indeed, reports from India and
Sri Lanka indicated phytoplasma-infection of the SCWLP or
SCGSP type (Chona et al. 1960; Ariyarathna et al. 2007).
The wide distribution of phytoplasma in sugarcane disproves
the notion that SCWL is “now under control in Thailand
since 1990” (Chen and Kusalwong 2000), even if
devastating losses as experienced before in Northeast Thailand
did not occur anymore. The disease is spread through
stem cuttings from apparently healthy, but in reality infected
green plants (Cronje et al. 1998; Tran-Nguyen et al. 2000).
The elimination of Sugarcane white leaf in Thailand would
need a fast and simple check for phytoplasma infection in the
seed cane plants by a method which is suitable to farmers, for
example tissue blot immunoassay, which was successfully
performed in Hawaiian plantations for SCYLV (Schenck
and Lehrer 2000; Fitch et al. 2001; Lehrer and Komor
2008). Antibodies against phytoplasma had been generated
(Sarindu and Clark 1993; Visvanathan 1997), but universal
antigenic targets for the different phytoplasma strains have to
be developed to avoid false negatives. Till that goal is reached,
cultural practice, disease awareness and farmer understanding
remain as the major factors for successful planting of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พืชเกือบทั้งหมดจากตะวันออกเฉียงใต้ ตะวันออกเฉียงเหนือ และ ภาคกลางได้เชื้อ phytoplasma สีขาวของอ้อยใบไม้ phytoplasma เช่นข้าวเหลืองแคระชนิด บกว่าพืชมีอาการ หรือไม่ Titre ของแตกต่างกันอย่างยิ่ง phytoplasma, plantswhich ผู้ถูกขออาการใบขาวหรือหญ้ายิงตลอดความสูงphytoplasma titre ในขณะที่บางตัวอย่าง ที่ชัดเจนผลิตnPCR-amplicons ทำให้ผลิตภัณฑ์ใน qPCRขีดตรวจสอบ Phytoplasma titres ได้ในกรณีเหล่านี้ชัดน้อยเกินไปสำหรับ PCR ขั้นตอนเดียวเช่น qPCR การ ในบางตัวอย่างเดียวทดสอบ nPCR หนึ่งผลิตผลิตภัณฑ์ ที่ระบุว่า phytoplasma สายพันธุ์ในประเทศไทยตะวันออกเฉียงเหนือ(ขอนแก่น) และภาคกลาง (สุพรรณบุรี) แตกต่างกันในขณะที่พันธุ์ชลบุรีคล้าย หรือเหมือนกับการต้องใช้อีสาน แสดงชนิด phytoplasma ในอ้อยความแตกต่างของฐาน 1 – 3 ภายในทอดยาว bp 210 16S 23Sของ ที่อาจมีผลต่อการรวมของไพรเมอร์ สีขาวตัดอาการใบอ้อยกับ Erianthus ได้ผสมเชื้อ ได้แก่ 3 bp แตกต่างต้องใช้จากที่อ้อยนอกจาก SCWL phytoplasma รัฐต่าง ๆของสายพันธุ์ phytoplasma qPCR และไพรเมอร์ nPCRอาจจะอยู่ในต่างลำดับขนาดเล็ก บางอาจจะยังนอกยืด bp 210 Phytoplasmaสายพันธุ์ในหญ้าวัชพืชอาการใบขาวยังอยู่กลุ่มข้าวแคระสีเหลือง แต่อยู่ในกลุ่มย่อยอื่นกว่า SCWL phytoplasma (Sakuanrungsirikul et al. 2012)สรุป มีพื้นที่สำคัญทั้งหมดของไทย (Fig. 3)ติดเชื้อสายพันธุ์ SCWL-phytoplasma ก่อให้เกิดสีเหลืองmidrib อาการหรืออาการใบขาว สังเกตมักจะอาการเหลือง midrib ในไร่อ้อยของประเทศไทยดังนั้นอาจเกิดจากใบอ้อยเหลืองอย่างใดอย่างหนึ่งติดไวรัส (Lehrer et al. 2008) หรือ จากระยะอ่อนอาการใบ สีขาวแต่ไม่ใช่ จากเวสเทิร์น X โรค phytoplasmaซึ่งทำให้อ้อยออกใบในแอฟริกาและคิวบา (Cronje et al. 1998 Arocha et al. 1999) ที่ผลการศึกษานี้มีมากกว่าน่าสนใจภูมิภาค เนื่องจากกระจายกว้าง phytoplasma SCWL ในประเทศไทยแนะนำอ้อยที่ปลูกในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทั้งหมดเป็นเชื้อ phytoplasma จริง รายงานจากอินเดีย และศรีลังการะบุ phytoplasma เชื้อของการ SCWLP หรือSCGSP ชนิด (Chona et al. 1960 Ariyarathna et al. 2007)กระจายกว้าง phytoplasma ในอ้อย disprovesความ SCWL คือ "ตอนนี้ภายใต้การควบคุมในประเทศไทยตั้งแต่ 1990" (เฉินและ Kusalwong 2000), แม้ว่าขาดทุนเรื่องเป็นประสบการณ์ก่อนอุดรไม่ได้เกิดอีกต่อไป โรคนี้จะแพร่กระจายผ่านเกิด cuttings จากสุขภาพเห็นได้ชัด แต่ ในความเป็นจริงในการติดเชื้อพืชสีเขียว (Cronje et al. 1998 Tran-Nguyen et al. 2000)ตัดอ้อยจะใบไม้สีขาวในประเทศไทยต้องการตรวจสอบที่ง่าย และรวดเร็วสำหรับ phytoplasma เชื้อในการเท้าเมล็ดพืช โดยวิธีการซึ่งเหมาะกับเกษตรกร สำหรับตัวอย่างเนื้อเยื่อคืนในตา immunoassay ซึ่งประสบความสำเร็จดำเนินการในฮาวายปลูกสำหรับ SCYLV (Schenckและ Lehrer 2000 ฟิทช์ et al. 2001 Lehrer และ Komor2008) มีการสร้างแอนตี้กับ phytoplasma(Sarindu และคลาร์ก 1993 Visvanathan 1997) แต่สากลสายพันธุ์ต่าง ๆ phytoplasma antigenic เป้าหมายต้องสามารถพัฒนาเพื่อหลีกเลี่ยงสิ่งที่เท็จ จนถึงปฏิบัติวัฒนธรรม ความรู้โรค และเข้าใจชาวนายังคงเป็นปัจจัยสำคัญสำหรับการเพาะปลูกประสบความสำเร็จของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกือบทั้งหมดจากพืชตะวันออกเฉียงใต้, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคกลางของประเทศไทย
มีการติดเชื้อโดย phytoplasma ของอ้อยขาว
phytoplasma ใบเช่นข้าวชนิดแคระสีเหลืองโดยไม่คำนึง
ถึงว่าพืชมีอาการหรือไม่ titre ของ
phytoplasma แตกต่างกันอย่างมากผู้ plantswhich เป็นอย่างยิ่ง
ที่มีอาการใบสีขาวหรือยิงหญ้ามักจะมีความสูง
phytoplasma-titre ในขณะที่บางตัวอย่างที่ชัดเจนที่ผลิต
nPCR-amplicons ไม่ได้ให้ผลิตภัณฑ์ใน qPCR
เหนือขีด จำกัด การตรวจสอบ ไตเตอร์ Phytoplasma อยู่ในกรณีนี้
เห็นได้ชัดว่าต่ำเกินไปสำหรับ PCR ขั้นตอนเดียวเช่น qPCR ในบาง
ตัวอย่างเพียงหนึ่งในการทดสอบ nPCR ผลิตสินค้าซึ่ง
ชี้ให้เห็นว่าสายพันธุ์ phytoplasma ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
(ขอนแก่น) และภาคกลางของประเทศไทย (สุพรรณบุรี) เป็นที่แตกต่างกัน
ในขณะที่สายพันธุ์ชลบุรีเป็นที่คล้ายกันหรือเหมือนกันกับ
สายพันธุ์ที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ประเภท phytoplasma ในอ้อยแสดง
1-3 ฐานความแตกต่างภายในยืด 210 bp ของ 16S-23S
ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อผลผูกพันของไพรเมอร์ สีขาว
ใบข้ามอาการของอ้อยกับ Erianthus มี
การติดเชื้อผสมคือ 3 bp สายพันธุ์ที่แตกต่างจากใน
อ้อยนอกจาก SCWL-phytoplasma ความไวที่แตกต่างกัน
ของสายพันธุ์ phytoplasma ไพรเมอร์เพื่อ nPCR qPCR และ
อาจจะอยู่ในลำดับที่แตกต่างเล็ก ๆ เหล่านี้บาง
อาจจะยังนอกยืด 210 bp phytoplasma
สายพันธุ์ในสีขาวใบหญ้าวัชพืชอาการยังอยู่ใน
กลุ่มดาวแคระสีเหลืองข้าว แต่ตกอยู่ในกลุ่มย่อยอีก
กว่า SCWL phytoplasma (Sakuanrungsirikul et al. 2012).
ในการสรุปทุกพื้นที่ที่สำคัญของประเทศไทย (รูปที่. 3) มีการ
ติดเชื้อ สายพันธุ์ของ SCWL-phytoplasma ก่อให้เกิดสีเหลือง
อาการหรือมีอาการก้านใบสีขาว มักพบ
อาการเส้นกลางใบเหลืองในประเทศไทยสวนอ้อย
จึงอาจเกิดจากอ้อยทั้งใบสีเหลือง
ติดเชื้อไวรัส (Lehrer et al. 2008) หรือจากขั้นตอนที่ไม่รุนแรงของ
อาการใบสีขาว แต่ไม่ได้มาจากเวสเทิร์ X โรค phytoplasma,
ซึ่งทำให้เกิดสีเหลืองใบอ้อยใน แอฟริกา
และประเทศคิวบา (Cronje et al, 1998;. Arocha et al, 1999).
ผลการศึกษานี้มีมากกว่าที่สนใจของภูมิภาคเพราะ
การกระจายกว้างของ SCWL-phytoplasma ในประเทศไทย
แสดงให้เห็นว่าพื้นที่เพาะปลูกอ้อยในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
มีการติดเชื้อโดย phytoplasma อันที่จริงรายงานจากอินเดียและ
ศรีลังการะบุ phytoplasma การติดเชื้อของ SCWLP หรือ
ประเภท SCGSP (Chona et al, 1960;.. Ariyarathna et al, 2007).
การกระจายกว้างของ phytoplasma ในอ้อยหักล้าง
ความคิดที่ว่า SCWL คือ "ภายใต้การควบคุมใน ประเทศไทย
ตั้งแต่ปี 1990 "(Chen และ Kusalwong 2000) แม้ว่า
การสูญเสียร้ายแรงที่มีประสบการณ์มาก่อนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ยังไม่เกิดขึ้นอีกต่อไป โรคแพร่กระจายผ่าน
การตัดลำต้นจากสุขภาพดีเห็นได้ชัด แต่ในความเป็นจริงการติดเชื้อ
พืชสีเขียว (Cronje et al, 1998;.. เหงียน Tran-et al, 2000).
การกำจัดของใบอ้อยสีขาวในประเทศไทยจะ
ต้องมีการตรวจสอบได้อย่างรวดเร็วและง่ายสำหรับ phytoplasma การติดเชื้อใน
โรงอ้อยเมล็ดพันธุ์โดยวิธีที่เหมาะสมให้กับเกษตรกรสำหรับ
ตัวอย่าง immunoassay เปื้อนเนื้อเยื่อซึ่งได้รับการประสบความสำเร็จใน
การดำเนินการในสวนฮาวาย SCYLV (รงค์
และ Lehrer 2000 ฟิทช์ et al, 2001;. Lehrer และ Komor
2008) แอนติบอดีต่อ phytoplasma ได้รับการสร้างขึ้น
(Sarindu และคลาร์ก 1993; Visvanathan 1997) แต่สากล
เป้าหมายแอนติเจนสำหรับสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน phytoplasma ต้อง
ได้รับการพัฒนาเพื่อหลีกเลี่ยงความผิดพลาดเชิงลบ จนถึงเป้าหมายที่จะถึง
การปฏิบัติทางวัฒนธรรมการรับรู้และความเข้าใจในโรคของเกษตรกร
ยังคงเป็นปัจจัยสำคัญสำหรับการเพาะปลูกที่ประสบความสำเร็จ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกือบทุกพืชจากภูมิภาค ภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคกลางของประเทศไทย
โดนเชื้อไฟโตพลาสมาของอ้อยสีขาว
ใบไฟโตพลาสมา คือ ข้าวสีเหลืองแคระชนิดนึง
ว่าพืชถูกอาการหรือเปล่า การ titre ของเชื้อไฟโตพลาสมา plantswhich
หลากหลายอย่างมาก ผู้ถูกขอ
อาการใบขาวหรือหญ้ายิงมักจะมี titre เป็นเชื้อไฟโตพลาสมาสูง
,ในขณะที่บางตัวอย่างที่ชัดเจนที่ผลิต
npcr amplicons ไม่ได้ให้ผลิตภัณฑ์ใน qpcr
ข้างบน จำกัดการค้นหา . ไฟโตพลาสมา titres เป็นในกรณีเหล่านี้
เห็นได้ชัดน้อยเกินไป สำหรับ Real-Time PCR เช่น qpcr . ในบาง
ตัวอย่างเพียงหนึ่งใน npcr การทดสอบการผลิตสินค้า ซึ่งพบว่า สายพันธุ์

เป็นเชื้อที่อยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ( ขอนแก่น ) และภาคกลาง ( สุพรรณบุรี )
ต่างกันส่วนชลบุรีสายพันธุ์ที่คล้ายกันหรือเหมือนกันกับความเครียด
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และไฟโตพลาสมาชนิดในอ้อยโชว์
1 – 3 ฐานความแตกต่างภายใน 210 BP ยืดของ 16s-23s
ของมันซึ่งอาจมีผลผูกพันของรองพื้น สีขาวใบตัดอ้อยกับอาการ

erianthus มีการติดเชื้อผสม ได้แก่ สายพันธุ์ที่ 3 ความดันแตกต่างจากใน
อ้อย นอกจาก scwl เชื้อไฟโตพลาสมา . ความไวของเชื้อไฟโตพลาสมาแตกต่างกัน
สายพันธุ์และชนิด npcr qpcr
อาจอยู่ในลำดับขนาดเล็กเหล่านี้ความแตกต่างบาง
อาจยังด้านนอกของ 210 / ยืด และไฟโตพลาสมา
สายพันธุ์ในใบขาว อาการวัชพืชหญ้ายังเป็นของ
ข้าวสีเหลืองแคระกลุ่ม แต่ตกอยู่ในกลุ่มย่อย
อีกกว่า scwl เชื้อไฟโตพลาสมา ( sakuanrungsirikul et al . 2012 ) .
สรุปพื้นที่ที่สำคัญทั้งหมดของประเทศไทย ( รูปที่ 3 )
ติดเชื้อสายพันธุ์ของเชื้อไฟโตพลาสมา scwl ก่อให้เกิดอาการเส้นกลางใบสีเหลือง
หรืออาการใบขาว มักจะพบอาการในประเทศไทย
สีเหลือง เส้นกลางใบอ้อย
จึงอาจเกิดจากการติดเชื้อไวรัส ทั้งอ้อย สีเหลืองใบ
( เกล et al . 2008 ) หรือจากอ่อนระยะ
อาการใบขาว แต่ไม่ใช่จากตะวันตก x โรคไฟโตพลาสมา ทำให้ใบอ้อย , สีเหลือง

ในแอฟริกาและ คิวบา ( cronje et al . 1998 ; รชา et al . 1999 )
ผลการศึกษานี้เป็นมากกว่าความสนใจในภูมิภาค เนื่องจากการกระจายกว้างของเชื้อไฟโตพลาสมา scwl

อ้อยในประเทศไทยแสดงให้เห็นว่าในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยมีการติดเชื้อ
หมดเชื้อไฟโตพลาสมา . แน่นอนรายงานจากอินเดียและศรีลังกา (

scwlp การติดเชื้อของเชื้อไฟโตพลาสมา หรือประเภท scgsp ( ซาน et al . 1960 ; ariyarathna et al . 2007 ) .
กระจายกว้างของเชื้อไฟโตพลาสมาในไร่อ้อยของความคิดที่ scwl
" ตอนนี้ภายใต้การควบคุมในประเทศไทย
ตั้งแต่ปี 1990 " ( เฉินและ kusalwong 2000 ) แม้ว่า
ขาดทุนแรงที่มีประสบการณ์มาก่อนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ไม่ได้เกิดขึ้นอีกแล้วโรคจะแพร่กระจายผ่าน
ตัดก้านมีสุขภาพดีอย่างเห็นได้ชัด แต่ในความเป็นจริงไวรัส
สีเขียวพืช ( cronje et al . 1998 ; Tran Nguyen et al . 2000 ) .
ตัดอ้อยใบขาวในประเทศไทยจะ
ต้องเช็คที่ง่ายและรวดเร็วสำหรับเชื้อไฟโตพลาสมา การติดเชื้อใน
พันธุ์อ้อยพืชโดยวิธีที่เหมาะสมให้กับเกษตรกร สำหรับตัวอย่างที่มีต่อเนื้อเยื่อ

ซึ่งเรียบร้อยแล้วดำเนินการในสวนป่า scylv ( ฮาวายและ Schenck
เกล 2000 ; Fitch et al . 2001 และเกล komor
2008 ) แอนติบอดีต่อเชื้อที่อยู่ที่ได้รับการสร้างขึ้น
( sarindu และคลาร์ก visvanathan 1993 ; 1997 ) แต่เป้าหมายการศึกษาสากล
สำหรับสายพันธุ์เชื้อไฟโตพลาสมาที่แตกต่างกันมี

ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงเว็บไซต์ปลอม จนกว่าเป้าหมายนั้นจะถึง
การปฏิบัติทางวัฒนธรรมความตระหนักและความเข้าใจโรค
ชาวนายังคงเป็นองค์ประกอบที่สำคัญสำหรับความสำเร็จของการปลูก