Dengue Hemorrhagic Fever (DHF) is o

Dengue Hemorrhagic Fever (DHF) is one of the eight communicable diseases
which cause high mortality in children in Indonesia. Since the first outbreak in 1968, incidence
rate of DHF has been significantly increasing. The highest number of DHF cases is
reported in 1988, with 47,573 cases mostly from the island of Java. DHF is also spreading
from 2 regencies in 1968 to 187 regencies in 1992 throughout all the 27 provinces in Indonesia.
The Case Fatality Rate (CFR) of DHF in hospital has been gradually decreasing from 41.3%
in 1968 to 2.9% in 1992. The number of DHF cases increases mostly during the rainy season
(November-January).
Since 1976, all of the four Dengue serotypes have been isolated from patients clinically
diagnosed as DHF. Dengue-3 and Dengue-2 are interchangeable the dominant serotypes.
Aedes aegypti, as the main vector, is found to be wide spread both in houses as well as in
public places with House Index in 7 cities decreasing from 36% in 1986 to 28% in 1992.
Control and prevention of DHF is based on community participation through village
cadres to eliminate breeding places all year around, mass fogging before the expected
transmission season, fogging focus in the DHF premises and surrounding places.
The future trend of DHF, 1993-1998 is predicted to have the same Incidence Rate,
decrease of CFR, due to improvement of water supply, community participation, early
diagnosis and treatment and development of probable Dengue vaccine.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไข้เลือดออกของไข้เลือดออก (DHF) เป็นหนึ่งในแปด communicable โรคซึ่งทำให้เกิดการตายสูงในเด็กในประเทศอินโดนีเซีย เนื่องจากการระบาดครั้งแรกในค.ศ. 1968 เกิดเพิ่มอัตราของ DHF มากขึ้น จำนวนสูงสุดของกรณี DHFรายงานในปี 1988 กับกรณี 47,573 ส่วนใหญ่จากเกาะชวา นอกจากนี้ยังมีการแพร่กระจาย DHFจาก regencies 2 ใน 1968-187 regencies ในปี 1992 ทั้ง 27 จังหวัดในอินโดนีเซียในกรณีอัตราผิว (CFR) ของ DHF ในโรงพยาบาลมีการค่อย ๆ ลดลงจาก 41.3%ในปี 2511 เป็น 2.9% ในปี 1992 จำนวนเพิ่มขึ้นกรณี DHF ส่วนใหญ่ในช่วงฤดูฝน(พฤศจิกายนมกราคม)พ.ศ. 1976, serotypes ป่วยสี่ทั้งหมดได้รับการแยกจากผู้ป่วยทางคลินิกวินิจฉัยเป็น DHF 3 เลือดออกและไข้เลือดออก 2 จะเปลี่ยน serotypes หลักAegypti มาก เป็นเวกเตอร์หลัก มีการตรวจพบจะแพร่กระจายกว้างทั้งในบ้านเช่นในสถานสาธารณะกับดัชนีในบ้านในเมือง 7 ลดลงจาก 36% ในปี 1986 ถึง 28% ในปี 1992ควบคุมและป้องกัน DHF ขึ้นอยู่กับการมีส่วนร่วมของชุมชนผ่านหมู่บ้านcadres เพื่อกำจัดสถานผสมพันธุ์ตลอดทั้งปีสถาน fogging โดยรวมก่อนที่คาดฤดูกาลที่ส่ง fogging โฟกัสใน DHF สถานที่ และสภาพแวดล้อมในอนาคตแนวโน้มของ DHF, 1993-1998 คาดว่า จะมีอัตราอุบัติการณ์เดียวกันลดของ CFR เนื่องจากการปรับปรุงคุณภาพน้ำ ชุมชนมีส่วนร่วม ต้นการวินิจฉัย และการรักษา และพัฒนาวัคซีนไข้เลือดออกน่าเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคไข้เลือดออก (DHF) เป็นหนึ่งในแปดโรคติดต่อ
ซึ่งเป็นสาเหตุการตายสูงในเด็กในอินโดนีเซีย นับตั้งแต่เกิดการระบาดครั้งแรกในปี 1968 อัตราการเกิด
โรคไข้เลือดออกอัตราการได้รับการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ จำนวนมากที่สุดของกรณีโรคไข้เลือดออกมีการ
รายงานในปี 1988 ที่มี 47,573 กรณีส่วนใหญ่มาจากเกาะชวา โรคไข้เลือดออกยังเป็นที่แพร่กระจาย
จาก 2 regencies ใน 1968-187 regencies ในปี 1992 ตลอด 27 จังหวัดในอินโดนีเซีย.
กรณีที่อัตราการตาย (CFR) ของโรคไข้เลือดออกในโรงพยาบาลได้รับการค่อยๆลดลงจาก 41.3%
ใน 1968-2.9% ในปี 1992 จำนวน ของกรณีโรคไข้เลือดออกเพิ่มขึ้นส่วนใหญ่ในช่วงฤดูฝน
(พฤศจิกายนมกราคม).
ตั้งแต่ปี 1976 ทั้งหมดสี่สายพันธุ์ไข้เลือดออกได้รับที่แยกได้จากผู้ป่วยทางคลินิก
การวินิจฉัยว่าเป็นโรคไข้เลือดออก ไข้เลือดออก 3 และไข้เลือดออก-2 สามารถใช้แทนกันสายพันธุ์ที่โดดเด่น.
Aedes aegypti เป็นเวกเตอร์หลักจะพบว่ามีการแพร่กระจายกว้างทั้งในบ้านเช่นเดียวกับใน
สถานที่สาธารณะที่มีดัชนีเฮ้าส์ใน 7 เมืองลดลงจาก 36% ในปี 1986-28 % ในปี 1992
การควบคุมและป้องกันโรคไข้เลือดออกของจะขึ้นอยู่กับการมีส่วนร่วมของชุมชนผ่านหมู่บ้าน
cadres ในการกำจัดแหล่งเพาะพันธุ์ตลอดทั้งปีรอบพ่นหมอกควันก่อนที่คาดว่ามวล
ฤดูกาลส่งโฟกัสพ่นหมอกควันในสถานที่โรคไข้เลือดออกและบริเวณโดยรอบสถานที่.
แนวโน้มในอนาคตของโรคไข้เลือดออก 1993 -1998 เป็นที่คาดการณ์ว่าจะมีอัตราการอุบัติการณ์เดียวกัน
ลดลง CFR, เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของน้ำประปา, การมีส่วนร่วมของชุมชนในช่วงต้นของ
การวินิจฉัยและการรักษาและการพัฒนาวัคซีนไข้เลือดออกที่น่าจะเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคไข้เลือดออกเป็นหนึ่งในแปดโรคติดต่อ
ซึ่งก่อให้เกิดอัตราการตายสูงในเด็กในอินโดนีเซีย เนื่องจากการระบาดของโรคครั้งแรกในปี 1968 , อุบัติการณ์ของโรคไข้เลือดออก
ได้รับมากเพิ่มขึ้น จำนวนสูงสุดของผู้ป่วยโรคไข้เลือดออก คือ
รายงานในปี 1988 กับ 47573 กรณีส่วนใหญ่มาจากเกาะจาวา และยังกระจาย
จาก 2 regencies ในปี 1968 ถึง 187 regencies ในปี 1992 ตลอดทั้ง 27 จังหวัด ในอินโดนีเซีย
กรณีการเสียชีวิตเท่ากัน ( CFR ) ของโรคไข้เลือดออกในโรงพยาบาลได้รับการค่อยๆลดลงจากค่า %
ในปี 1968 ถึง 2.9% ในปี 1992 จำนวนผู้ป่วยโรคไข้เลือดออกเพิ่มขึ้นส่วนใหญ่ในช่วงฤดูฝน ( พฤศจิกายน - มกราคม )
.
ตั้งแต่ปี 1976 ทั้งหมดสี่ ไข้เลือดออก ( ได้รับที่แยกได้จากผู้ป่วยทางคลินิก
การวินิจฉัย เช่น โรคไข้เลือดออก และ dengue-3 dengue-2 กัน 3 เด่น .
ลูกน้ำของยุงลายเป็นเวกเตอร์หลัก จะพบว่ามีการแพร่กระจายกว้างทั้งในบ้านเช่นเดียวกับใน
สถานที่สาธารณะกับดัชนีบ้านในเมือง 7 ลดลงจาก 36% ในปี 1986 28% ในปี 1992
การควบคุมและป้องกันโรคไข้เลือดออกโดยชุมชนมีส่วนร่วม ผ่าน หมู่บ้าน
cadres กำจัดแหล่งเพาะพันธุ์ทั้งหมดปีรอบมวลหมอกก่อนคาดว่า
ส่งฤดูหมอกและมุ่งเน้นในสถานที่และบริเวณโดยรอบสถานที่
แนวโน้มโรคไข้เลือดออกในอนาคต 1993-1998 ที่คาดว่าจะมีอัตราการลดลงของราคาเดียวกัน
เนื่องจากการปรับปรุงระบบประปา การมีส่วนร่วมของชุมชน การวินิจฉัยและการรักษาและพัฒนา

น่าจะเป็นไข้เลือดออก วัคซีน