that first week in prison was a nig

that first week in prison was a nightmare. he was savagely beaten. no reason was given him for his arrest and punishment and nor was he questioned . the days and nights seemed to merge into one long period of pain. mamat watched his bruised body shrink. he was turning into a bag of bones. suddenly he was pushed out of the prison walls, where could he go from there but home. he pointed his feet homewards and kept on walking. stopping frequently to rest. that day was a friday when most vehicles would be in town, mamat had no hope of getting a lift from a passing car. at last, he staggered across his own threshhold just after Isyak prayers. only sheer will power had brought him to his house
mamat thought only of his children's safety. and as had been told, they were safe. minah, too. how happy she looked to see him. words had no place between them. their countenances and actions were proof of their happiness

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัปดาห์แรกที่ในเรือนจำฝันร้ายได้ เขาถูก savagely ตี ไม่มีเหตุผลให้เขาเขาจับกุมและลงโทษ และ ไม่ถูกที่เขาสอบสวน วันและคืนดูเหมือนจะ ผสานความเจ็บปวดหนึ่งนาน mamat เฝ้าดูร่างกายของเขา bruised หด เขาถูกเปลี่ยนเป็นกระเป๋าของกระดูก ทันใดนั้นเขาถูกผลักออกจากกำแพงเรือนจำ ที่เขาสามารถออกจากบ้าน แต่มี เขาแหลมเท้า homewards และเก็บไว้ในห้อง หยุดบ่อยที่เหลือ วันนั้นเป็นวันศุกร์เมื่อยานยนต์ส่วนใหญ่จะอยู่ในเมือง mamat ก็ไม่หวังการยกตัวจากรถผ่าน ในที่สุด เขาเหลื่อมกันใน threshhold ของเขาเองหลัง Isyak อธิษฐาน เพียงเลี่ยงจะพลังงานได้นำเขาไปที่บ้านของเขา mamat คิดว่า เฉพาะความปลอดภัยของเด็ก และที่ได้รับบอก พวกเขาปลอดภัย minah เกินไป วิธีมีความสุขที่เธอมองเห็นเขา คำที่ไม่มีระหว่าง countenances และการกระทำของตนมีหลักฐานของความสุขของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สัปดาห์แรกที่อยู่ในคุกเป็นฝันร้าย เขาถูกตีอย่างทารุณ ไม่มีเหตุผลที่เขาได้รับสำหรับการจับกุมและการลงโทษของเขาและเขาก็ไม่ถาม วันและคืนที่ดูเหมือนจะรวมเป็นระยะเวลานานหนึ่งของความเจ็บปวด Mamat ดูร่างกายของเขาหดช้ำ เขาถูกเปลี่ยนลงในถุงของกระดูก ทันใดนั้นเขาก็ถูกผลักออกจากกำแพงเรือนจำที่เขาจะไปจากที่นั่น แต่ที่บ้าน เขาชี้ให้กลับไปบ้านที่เท้าของเขาและเก็บไว้ในการเดิน หยุดบ่อยในส่วนที่เหลือ วันนั้นเป็นศุกร์เมื่อยานพาหนะส่วนใหญ่จะอยู่ในเมือง Mamat มีความหวังในการได้รับลิฟท์จากรถผ่านไม่ได้ ที่สุดท้ายที่เขาได้ถูกย้ายข้ามเกณฑ์ของตัวเองหลังจากที่สวดมนต์ Isyak อำนาจที่แท้จริงเท่านั้นจะได้นำเขาไปที่บ้านของเขา
Mamat คิดเพียงหนึ่งเดียวของความปลอดภัยของเด็กของเขา และในขณะที่ได้รับการบอกว่าพวกเขามีความปลอดภัย มินอาเกินไป ว่ามีความสุขที่เธอมองเห็นเขา คำพูดมีขึ้นระหว่างพวกเขา สีหน้าและการกระทำของพวกเขาพิสูจน์ของความสุขของพวกเขา