It was unwise to claim too much for

It was unwise to claim too much for Marxism in the 1990s, notwithstanding considerable prescience about how capitalism was becoming
the dominant form of production across the world. This was not only
because Marxism took the view that the triumph of capitalism would be
short-lived and that its inexorable laws would lead to its destruction and
eventual replacement by Communism. Nor is it just because Marxism
had a poor grasp of the importance of the nation-state and violence in
the modern world, a point that Marxists conceded in the 1970s and
1980s (see Giddens 1985). It is also because modern forms of globalization have been accompanied by renewed ethnic violence and national
fragmentation which Marx and Engels, insightful though they were
about the march of capitalist globalization and growing economic
inequalities, could not have foreseen. Other Marxist writers saw things
differently. Lenin, for example, believed that capitalism caused national
fragmentation as well as unprecedented advances in globalization, but
that does not necessarily mean that Marxism offers the best explanation
of how globalization and fragmentation have unfolded in tandem in
modern times and especially since the collapse of the Soviet Union.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเรื่องโง่ที่จะเรียกร้องมากเกินไปสำหรับมาร์กซ์ในปี 1990 แต่อย่างไรก็ตามญาณมากเกี่ยวกับวิธีทุนนิยมได้กลายเป็น
รูปแบบที่โดดเด่นของการผลิตทั่วโลก นี้ไม่ได้เป็นเพียง
เพราะมาร์กซ์เอามุมมองว่าชัยชนะของทุนนิยมจะเป็น
ช่วงสั้น ๆ และว่ากฎหมายไม่ยอมมันจะนำไปสู่การทำลายและ
ท้ายที่สุดแทนที่โดยลัทธิคอมมิวนิสต์ หรือมันเป็นเพียงเพราะมาร์กซ์
มีความเข้าใจดีถึงความสำคัญของรัฐชาติและความรุนแรงใน
โลกสมัยใหม่จุดนั้น Marxists ยอมรับในปี 1970 และ
ปี 1980 (ดู Giddens 1985) นอกจากนี้ยังเป็นเพราะรูปแบบที่ทันสมัยของโลกาภิวัตน์ได้รับมาโดยการใช้ความรุนแรงของกลุ่มชาติพันธุ์และระดับชาติต่ออายุ
การกระจายตัวที่มาร์กซ์และเองเงิลส์ที่ชาญฉลาดแม้ว่าพวกเขา
เกี่ยวกับเดือนมีนาคมของโลกาภิวัตน์ทุนนิยมและการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ
ความไม่เท่าเทียมกันไม่ได้เล็งเห็น นักเขียนอื่น ๆ มาร์กซ์เห็นสิ่งที่
แตกต่างกัน เลนิน, ตัวอย่างเช่นเชื่อว่าระบบทุนนิยมที่เกิดชาติ
กระจายตัวเช่นเดียวกับความก้าวหน้าเป็นประวัติการณ์ในโลกาภิวัตน์ แต่
นั่นก็ไม่ได้หมายความว่ามาร์กซ์มีคำอธิบายที่ดีที่สุด
ของวิธีการโลกาภิวัตน์และการกระจายตัวได้กางออกควบคู่ใน
ยุคปัจจุบันและโดยเฉพาะอย่างยิ่งนับตั้งแต่การล่มสลายของ สหภาพโซเวียต.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันไม่ฉลาดเลยที่จะเรียกร้องมากเกินไปสำหรับลัทธิมาร์กซในปี 1990 มีการรู้ล่วงหน้าว่าทุนนิยมเป็นจํานวนมากฟอร์มเด่นของการผลิตทั่วโลก นี้ไม่เพียงเพราะมาร์กดูว่าชัยชนะของทุนนิยมจะสั้น ๆและที่กฎหมายไม่ยอมให้จะนำไปสู่การทำลายและในที่สุดแทนโดยคอมมิวนิสต์ หรือมันเป็นเพราะ ทฤษฎีการเมืองมีความเข้าใจที่ดีของความสำคัญของรัฐชาติและความรุนแรงในโลกสมัยใหม่ จุดที่เสีย ในปี 1970 และสาธารณรัฐอินเดีย1980 ( ดูกิดเด้นส์ 1985 ) มันก็เป็นเพราะฟอร์มปัจจุบันของโลกาภิวัตน์ได้รับมาพร้อมกับการใช้ความรุนแรง และชนกลุ่มน้อยแห่งชาติfragmentation ซึ่งมาร์กซ์และเองเงิลส์ , ลึกซึ้งแต่พวกเขาเกี่ยวกับมีนาคมของโลกาภิวัตน์ทุนนิยมและการเติบโตทางเศรษฐกิจอสมการ ไม่สามารถรู้ล่วงหน้าก่อน นักเขียนเกี่ยวกับอื่น ๆเห็นสิ่งต่าง ๆที่แตกต่างกัน เลนิน ตัวอย่างเช่น เชื่อว่าทุนนิยมที่ทำให้ชาติการเป็นประวัติการณ์ แต่ความก้าวหน้าในโลกาภิวัตน์นั่นไม่ได้หมายความว่ามาร์กเสนอคำอธิบายที่ดีที่สุดของโลกาภิวัตน์และการได้ฟาดแข้งในตัวในสมัยใหม่และโดยเฉพาะอย่างยิ่งนับตั้งแต่การล่มสลายของสหภาพโซเวียต