but this is only one possible versi

but this is only one possible version of civil society and certainly not the only one that can be "derived" from the rights thesis. only if one construes property to be not simple a key rights but the core of the conception of rights-only,that is,if one places the philosophy of possessive individualism at the heart of one's conception of civil society and then reduces civil to bourgeois society-does the rights thesis come to be defined in this way. if,however, one develops a more complex model of civil society,recognizing that it has public and associational components as well as individual, private ones,and if,in addition,one sees that the idea of moral autonomy does not presuppose possessive individualism, then the rights thesis begins to look a bit different.in short, rights do not only secure negative liberty,the autonomy of private,disconnected individuals. they also secure the autonomous (freed from state control) communicative interaction of individuals with one another in the public and private spheres of civil society,as well as a new relation of individuals to the public and the political spheres of society and state(including,of course,citizenship rights).Moral rights are thus not by definition apolitical or antipolitical,nor do they constitute an exclusively private domain with respect to which the state must limit itself. on the contrary, the rights to communication,and assembly,and association,among others,constitute the public and associational spheres of civil society as spheres of positive freedom within which agents can collectively debate issues of common concern,act in concert,assert new rights,and exercise influence on political (and potentially economic )society.domocratic as well as liberal principles have their locus here. accordingly,some form of differentiation of civil society, the state,and the economy is the basis for both modern democratic and liberal institutions.the latter presuppose neither atomistic nor communal but rather associated selves. moreover,on this conception the radical opposition between the philosophical foundations and societal presuppositions of rights-oriented liberalism and democratic as well as liberal principles have their locus here.accordingly,some form ofaccordingly,some form of differentiation of civil society, the state, and the economy is the basis for both modern democratic and liberal institutions. the latter presuppose neither atomistic nor communal but rather associated selves. moreover, on this conception the radical opposition between the philosophical foundations and societal presuppositions of rights-oriented liberalism and democratically oriented communitarian-ism dissolves. this conception of civil society does not, of course, solve the question of the relation between negative and positive liberty, but it does place this issue within a common societal and philosophical terrain. it is on this terrain that we learn how to compromise, take reflective distance from our own perspective so as to entertain others, learn to value difference,recognize or create anew what we have in common,and come to see which dimensions of our traditions are worth preserving and which ought to be abandoned or changed.this brings us to the heart of our differences with the neoconservative model of civil society. the neoconservative slogan, "society against the state," is often based on a model in which civil society is equivalent to market or bourgeois society. another version of this approach does, however,recognize the importance of the cultural dimension of civil society. we have serious objections even to this second version,whose strategies for unburdening the state are aimed in part at the institutions involved in the formation and transmission of cultural values (art,religion,science) and in socialization (families,schools). an important component of the neoconservative thesis of "ungovernability" is the argument that the excessive material demands placed by citizens on the state are not only to welfare institutions themselves but also to our modernist political,moral,and aesthetic culture. the latter allegedly weakens both traditional values and the agencies of social control(such as the family) that tempered hedonism in the past. in this view, we need to resacralize our political culture,revive faltering traditional values such as self-restraint,discipilne,and respect for authority and achievement, and shore up "nonpolitical" principles of order (family,property,religion,schools),so that a culture of self-reliance and self-restraint replaces the culture of dependency and critique.the cultural politices of neoconservatism that accompanies the policies of deregulation and privatization are thus based on the defense or re-creation of a traditionalist and authoritarian lifeworld.
our conception of civil society points to a different assessment. first,we try to show that the resources for meaning,authority,and social integration are undermined not by cultural or political modernity (based on the principles of critical reflection, discursive conflict resolution,equality,autonomy,participation,and justice) but,rather, by the expansion of an increasingly illiberal corporate economy as well as by the overextension of the administrative apparatus of the interventionist state into the social realm. the use of economic and political power to shore up(or worse,re-create) the "traditional" hierarchical,patriarchal,or exclusionary character of many of civil society is,on our view, what fosters dependency. we agree that certain features of the welfare state fragment collectivities,destroy horizontal solidarities,isolate and render private individuals dependent on state apparatuses. unrestrained capitalist expansion,however,has the same destructive consequences.But appeals to family, tradition, religion, or community could foster the destructive fundamentalism of false communities so easily manipulated from above, unless the achievements of liberalism (the principle of rights), democracy (the principles of participation and discourse), and justice (a precondition for solidarity) are first defended and then supplemented with new democratic and egalitarian forms of association within civil society.

but this is only one possible version of civil society and certainly not the only one that can be "derived" from the rights thesis. only if one construes property to be not simple a key rights but the core of the conception of rights-only,that is,if one places the philosophy of possessive individualism at the heart of one's conception of civil society and then reduces civil to bourgeois society-does the rights thesis come to be defined in this way. if,however, one develops a more complex model of civil society,recognizing that it has public and associational components as well as individual, private ones,and if,in addition,one sees that the idea of moral autonomy does not presuppose possessive individualism, then the rights thesis begins to look a bit different.in short, rights do not only secure negative liberty,the autonomy of private,disconnected individuals. they also secure the autonomous (freed from state control) communicative interaction of individuals with one another in the public and private spheres of civil society,as well as a new relation of individuals to the public and the political spheres of society and state(including,of course,citizenship rights).Moral rights are thus not by definition apolitical or antipolitical,nor do they constitute an exclusively private domain with respect to which the state must limit itself. on the contrary, the rights to communication,and assembly,and association,among others,constitute the public and associational spheres of civil society as spheres of positive freedom within which agents can collectively debate issues of common concern,act in concert,assert new rights,and exercise influence on political (and potentially economic )society.domocratic as well as liberal principles have their locus here. accordingly,some form of differentiation of civil society, the state,and the economy is the basis for both modern democratic and liberal institutions.the latter presuppose neither atomistic nor communal but rather associated selves. moreover,on this conception the radical opposition between the philosophical foundations and societal presuppositions of rights-oriented liberalism and democratic as well as liberal principles have their locus here.accordingly,some form ofaccordingly,some form of differentiation of civil society, the state, and the economy is the basis for both modern democratic and liberal institutions. the latter presuppose neither atomistic nor communal but rather associated selves. moreover, on this conception the radical opposition between the philosophical foundations and societal presuppositions of rights-oriented liberalism and democratically oriented communitarian-ism dissolves. this conception of civil society does not, of course, solve the question of the relation between negative and positive liberty, but it does place this issue within a common societal and philosophical terrain. it is on this terrain that we learn how to compromise, take reflective distance from our own perspective so as to entertain others, learn to value difference,recognize or create anew what we have in common,and come to see which dimensions of our traditions are worth preserving and which ought to be abandoned or changed.this brings us to the heart of our differences with the neoconservative model of civil society. the neoconservative slogan, "society against the state," is often based on a model in which civil society is equivalent to market or bourgeois society. another version of this approach does, however,recognize the importance of the cultural dimension of civil society. we have serious objections even to this second version,whose strategies for unburdening the state are aimed in part at the institutions involved in the formation and transmission of cultural values (art,religion,science) and in socialization (families,schools). an important component of the neoconservative thesis of "ungovernability" is the argument that the excessive material demands placed by citizens on the state are not only to welfare institutions themselves but also to our modernist political,moral,and aesthetic culture. the latter allegedly weakens both traditional values and the agencies of social control(such as the family) that tempered hedonism in the past. in this view, we need to resacralize our political culture,revive faltering traditional values such as self-restraint,discipilne,and respect for authority and achievement, and shore up "nonpolitical" principles of order (family,property,religion,schools),so that a culture of self-reliance and self-restraint replaces the culture of dependency and critique.the cultural politices of neoconservatism that accompanies the policies of deregulation and privatization are thus based on the defense or re-creation of a traditionalist and authoritarian lifeworld.
  our conception of civil society points to a different assessment. first,we try to show that the resources for meaning,authority,and social integration are undermined not by cultural or political modernity (based on the principles of critical reflection, discursive conflict resolution,equality,autonomy,participation,and justice) but,rather, by the expansion of an increasingly illiberal corporate economy as well as by the overextension of the administrative apparatus of the interventionist state into the social realm. the use of economic and political power to shore up(or worse,re-create) the "traditional" hierarchical,patriarchal,or exclusionary character of many of civil society is,on our view, what fosters dependency. we agree that certain features of the welfare state fragment collectivities,destroy horizontal solidarities,isolate and render private individuals dependent on state apparatuses. unrestrained capitalist expansion,however,has the same destructive consequences.But appeals to family, tradition, religion, or community could foster the destructive fundamentalism of false communities so easily manipulated from above, unless the achievements of liberalism (the principle of rights), democracy (the principles of participation and discourse), and justice (a precondition for solidarity) are first defended and then supplemented with new democratic and egalitarian forms of association within civil society.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

แต่นี้เป็นรุ่นเดียวได้สังคมและแน่นอนไม่หนึ่งเดียวที่สามารถจะ "มา" วิทยานิพนธ์สิทธิ เมื่อหนึ่ง construes คุณสมบัติจะไม่ได้ สิทธิสำคัญแต่หลักของความคิดของสิทธิ เดียวคือ ถ้าหนึ่งวางปรัชญาของปัจเจกข้างหวงที่แห่งหนึ่งเป็นความคิดของสังคมแล้ว ลดพลเมืองกับสังคมไม่ชนชั้นกลางที่วิทยานิพนธ์สิทธิมากำหนดวิธีนี้ ถ้า ไร หนึ่งพัฒนาแบบซับซ้อนสังคม ยอมรับว่า มีส่วนสาธารณะ และ associational คนละเป็นเหมือนกัน ส่วนตัว และถ้า แห่ง หนึ่งเห็นว่า ความคิดของจริยธรรมอิสระ presuppose ข้างหวงปัจเจก แล้ววิทยานิพนธ์สิทธิเริ่มมอง บิต different.in สั้น สิทธิไม่เท่าปลอดภัยลบเสรีภาพ อิสระของเอกชน เชื่อมต่อแต่ละบุคคล พวกเขายังปลอดภัยที่เขตปกครองตนเอง (รอดจากการควบคุมของรัฐ) เพื่อการโต้ตอบระหว่างบุคคล ด้วยกันในท้องถิ่น และเอกชนสังคม ความสัมพันธ์ใหม่ของบุคคลให้ประชาชนและท้องถิ่นการเมืองสังคมและรัฐ (รวมทั้ง แน่นอน สิทธิสัญชาติ) มีสิทธิทางศีลธรรมดังนั้นตามข้อกำหนด apolitical หรือ antipolitical หรือทำจะเป็นการโดเมนส่วนตัวโดยเฉพาะคดีที่รัฐต้องจำกัดตัวเองไม่ ดอก สิทธิ การสื่อ สาร และแอสเซมบลี สมาคม หมู่คนอื่น ๆ เป็นรัฐบาลท้องถิ่นรัฐ และ associational สังคมเป็นทรงกลมของเสรีภาพบวกที่ตัวแทนสามารถเรียกอภิปรายปัญหาความกังวลทั่วไป ดำเนินในคอนเสิร์ต ยืนยันรูปใหม่สิทธิ และอิทธิพลในทางการเมือง (และเศรษฐกิจอาจ) society.domocratic หลักการเสรีนิยมออกกำลังกายมีโลกัสโพลของพวกเขาที่นี่ ตาม รูปแบบของการสร้างความแตกต่างของสังคม รัฐ และเศรษฐกิจเป็นพื้นฐานสำหรับทั้งสมัยประชาธิปไตย และเสรี institutions.the หลัง presuppose ไม่ atomistic หรือชุมชนแต่ตัวแทนที่จะเชื่อมโยง นอกจากนี้ ในความคิดนี้ค้านรุนแรงระหว่างปรัชญารากฐานและ presuppositions นิยมเสรีนิยมมุ่งเน้นสิทธิและหลักการประชาธิปไตย เป็นเสรีนิยมมีของโลกัสโพล here.accordingly,some แบบฟอร์ม ofaccordingly บางรูปแบบของการสร้างความแตกต่างของสังคม รัฐ และเศรษฐกิจเป็นพื้นฐานสำหรับทั้งสองสถาบันประชาธิปไตย และเสรีนิยมสมัยใหม่ หลัง presuppose ตัวไม่ atomistic หรือชุมชน แต่แทนที่จะเชื่อมโยง นอกจากนี้ ในความคิดนี้ ค้านรุนแรงระหว่างปรัชญารากฐานและ presuppositions นิยมเสรีนิยมมุ่งเน้นสิทธิและ ism communitarian แนว democratically ละลาย ความคิดนี้ของภาคประชาสังคม แน่นอน แก้คำถามความสัมพันธ์ระหว่างค่าบวก และค่าลบลิเบอร์ตี้ แต่จะวางปัญหานี้ภายในภูมิประเทศนิยม และปรัชญาทั่วไป ได้ในภูมิประเทศนี้ว่า changed.this นำเราเพื่อการพักผ่อนของเราแตกต่างกับรุ่น neoconservative สังคมเราเรียนรู้วิธีการประนีประนอม ใช้ระยะทางที่สะท้อนจากมุมมองของเราเองเพื่อให้ความบันเทิงอื่น ๆ เรียนรู้ค่าความแตกต่าง รู้จักสร้างนั้นใหม่สิ่งที่เรามีกัน และมาดู ที่ขนาดของประเพณีของเราจะรักษา และที่ควรจะถูกยกเลิก สโลแกน neoconservative "สังคมกับรัฐ มักจะอยู่ในรูปแบบที่สังคมจะเหมือนกับสังคมชนชั้นกลางหรือตลาด รุ่นอื่นของวิธีการนี้ อย่างไรก็ตาม รู้จักความสำคัญของมิติทางวัฒนธรรมของสังคม เรามีอุปสรรคร้ายแรงแม้จะรุ่นที่สองนี้ กลยุทธ์ unburdening รัฐมุ่งเน้นไปในส่วนที่สถาบันที่เกี่ยวข้อง ในการก่อตัวและส่งผ่านค่านิยมทางวัฒนธรรม (ศิลปะ ศาสนา วิทยาศาสตร์) และการขัดเกลาทางสังคม (ครอบครัว โรงเรียน) ส่วนประกอบสำคัญของวิทยานิพนธ์ neoconservative ของ "ungovernability" เป็นอาร์กิวเมนต์ที่ความต้องการวัสดุมากเกินไปวาง โดยประชาชนในรัฐมีไม่เพียงแต่สวัสดิการสถาบันตัวเอง แต่ยังวัฒนธรรมทางการเมือง จริยธรรม และความงามของเราบุกเบิก หลังหลังอ่อนค่าและหน่วยควบคุมทางสังคม (เช่นครอบครัว) ที่อารมณ์ hedonism ในอดีต ในมุมมองนี้ เราต้อง resacralize วัฒนธรรมทางการเมืองของเรา ฟื้นฟู faltering ค่าดั้งเดิมเช่นยับยั้งชั่ง ใจตนเอง discipilne และเคารพในอำนาจและความสำเร็จ และฝั่งขึ้น "nonpolitical" หลักการสั่ง (ครอบครัว คุณสมบัติ ศาสนา โรงเรียน) เพื่อให้วัฒนธรรมของการพึ่งพาตนเองและความอดกลั้นแทนที่วัฒนธรรมของ politices วัฒนธรรมพึ่งพาและ critique.the ของ neoconservatism ที่มาพร้อมกับนโยบายของเสรี และ privatization จึงขึ้นอยู่กับการป้องกันการสร้างใหม่ lifeworld traditionalist และประเทศ our conception of civil society points to a different assessment. first,we try to show that the resources for meaning,authority,and social integration are undermined not by cultural or political modernity (based on the principles of critical reflection, discursive conflict resolution,equality,autonomy,participation,and justice) but,rather, by the expansion of an increasingly illiberal corporate economy as well as by the overextension of the administrative apparatus of the interventionist state into the social realm. the use of economic and political power to shore up(or worse,re-create) the "traditional" hierarchical,patriarchal,or exclusionary character of many of civil society is,on our view, what fosters dependency. we agree that certain features of the welfare state fragment collectivities,destroy horizontal solidarities,isolate and render private individuals dependent on state apparatuses. unrestrained capitalist expansion,however,has the same destructive consequences.But appeals to family, tradition, religion, or community could foster the destructive fundamentalism of false communities so easily manipulated from above, unless the achievements of liberalism (the principle of rights), democracy (the principles of participation and discourse), and justice (a precondition for solidarity) are first defended and then supplemented with new democratic and egalitarian forms of association within civil society.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

แต่นี้เป็นเพียงหนึ่งรุ่นที่เป็นไปได้ของภาคประชาสังคมและแน่นอนไม่ได้เป็นคนเดียวที่สามารถ "มา" จากวิทยานิพนธ์สิทธิ เฉพาะในกรณีที่หนึ่ง construes สถานที่ให้บริการจะเป็นไม่ง่ายสิทธิที่สำคัญ แต่หลักของความคิดของสิทธิอย่างเดียวนั่นคือถ้าหนึ่งในสถานที่ปรัชญาของปัจเจกเจ้าของที่เป็นหัวใจของความคิดหนึ่งของภาคประชาสังคมและจากนั้นจะช่วยลดประชาสังคมชนชั้นกลาง -does วิทยานิพนธ์สิทธิมาเป็นที่กำหนดไว้ในลักษณะนี้ หาก แต่หนึ่งพัฒนารูปแบบที่ซับซ้อนมากขึ้นของภาคประชาสังคมตระหนักว่ามีองค์ประกอบของประชาชนและ associational เช่นเดียวกับแต่ละคนส่วนตัวและหากในนอกจากนี้หนึ่งเห็นว่าความคิดของการเป็นอิสระทางศีลธรรมไม่ได้ส่อปัจเจกหวง วิทยานิพนธ์สิทธิแล้วจะเริ่มมอง bit different.in สั้นสิทธิไม่เพียง แต่การรักษาความปลอดภัยลบความคิดเห็นอิสระส่วนตัวของบุคคลที่เชื่อมต่อ พวกเขายังรักษาความปลอดภัยของตนเอง (เป็นอิสระจากการควบคุมของรัฐ) ปฏิสัมพันธ์การสื่อสารของบุคคลที่มีอีกคนหนึ่งในทรงกลมภาครัฐและเอกชนของภาคประชาสังคมเช่นเดียวกับความสัมพันธ์ใหม่ของบุคคลที่จะทรงกลมสาธารณะและการเมืองของสังคมและรัฐ (รวมถึง แน่นอนสิทธิพลเมือง) สิทธิการ .Moral จึงไม่ได้โดยความหมายเหี้ยนหรือ antipolitical หรือไม่พวกเขาเป็นโดเมนส่วนตัวเฉพาะที่เกี่ยวกับการที่รัฐต้อง จำกัด ตัวเอง ในทางตรงกันข้ามสิทธิในการสื่อสารและการชุมนุมและสมาคมอื่น ๆ ในกลุ่มเป็นทรงกลมของประชาชนและ associational ของภาคประชาสังคมเป็นทรงกลมของเสรีภาพในเชิงบวกภายในซึ่งตัวแทนรวมสามารถอภิปรายปัญหาของความกังวลร่วมกันกระทำในคอนเสิร์ตยืนยันสิทธิใหม่ และใช้อิทธิพลในทางการเมือง (และทางเศรษฐกิจที่อาจเกิดขึ้น) society.domocratic เช่นเดียวกับหลักการเสรีนิยมมีสถานที่ของพวกเขาที่นี่ ตามรูปแบบบางส่วนของความแตกต่างของภาคประชาสังคมรัฐและเศรษฐกิจเป็นพื้นฐานที่ทันสมัยสำหรับทั้งประชาธิปไตยและเสรีนิยม institutions.the หลังส่อทั้งตัวละอองหรือชุมชน แต่ที่เกี่ยวข้อง ยิ่งไปกว่านั้นในความคิดนี้ความขัดแย้งที่รุนแรงระหว่างรากฐานปรัชญาและ presuppositions สังคมเสรีนิยมสิทธิที่มุ่งเน้นและประชาธิปไตยเช่นเดียวกับหลักการเสรีนิยมมีสถานที่ของพวกเขา here.accordingly รูปแบบบาง ofaccordingly, รูปแบบบางส่วนของความแตกต่างของภาคประชาสังคมของรัฐและ เศรษฐกิจเป็นพื้นฐานสำหรับทั้งสองสถาบันประชาธิปไตยและเสรีนิยมสมัยใหม่ หลังส่อทั้งตัวละอองหรือชุมชน แต่ที่เกี่ยวข้อง ยิ่งไปกว่านั้นในความคิดนี้ความขัดแย้งที่รุนแรงระหว่างรากฐานปรัชญาและ presuppositions สังคมเสรีนิยมสิทธิที่มุ่งเน้นและมุ่งเน้นประชาธิปไตยละลาย communitarian ลัทธิ ความคิดของภาคประชาสังคมนี้ไม่ได้แน่นอนแก้ปัญหาของความสัมพันธ์ระหว่างเสรีภาพในเชิงลบและบวก แต่มันไม่วางปัญหานี้ภายในภูมิประเทศของสังคมและปรัชญาที่พบบ่อย มันอยู่บนภูมิประเทศที่เราได้เรียนรู้วิธีที่จะประนีประนอมใช้ระยะสะท้อนจากมุมมองของเราเองเพื่อที่จะสร้างความบันเทิงให้คนอื่น ๆ เรียนรู้ที่จะแตกต่างค่ารับรู้หรือสร้างใหม่ในสิ่งที่เรามีเหมือนกันและมาดูที่ขนาดของประเพณีของเรามี มูลค่าการรักษาและที่ควรจะถูกยกเลิกหรือ changed.this นำเราไปสู่หัวใจของความแตกต่างของเรามีรูปแบบ neoconservative ของภาคประชาสังคม สโลแกน neoconservative "สังคมกับรัฐ" มักจะขึ้นอยู่กับรูปแบบในการที่ภาคประชาสังคมจะเทียบเท่ากับตลาดหรือสังคมชนชั้นกลาง รุ่นของวิธีการนี้อีกไม่ แต่ตระหนักถึงความสำคัญของมิติทางวัฒนธรรมของภาคประชาสังคม เรามีการคัดค้านอย่างรุนแรงแม้จะเป็นรุ่นที่สองนี้มีกลยุทธ์สำหรับ unburdening รัฐมีจุดมุ่งหมายเพื่อเป็นส่วนหนึ่งในสถาบันที่เกี่ยวข้องในการก่อตัวและการส่งค่านิยมทางวัฒนธรรม (ศิลปะศาสนาวิทยาศาสตร์) และการขัดเกลาทางสังคม (โรงเรียนครอบครัว) องค์ประกอบที่สำคัญของวิทยานิพนธ์ neoconservative ของ "ungovernability" เป็นอาร์กิวเมนต์ที่ตอบสนองความต้องการที่มากเกินไปวัสดุที่วางไว้โดยประชาชนในรัฐที่ไม่เพียง แต่ให้กับสถาบันสวัสดิการตัวเอง แต่ยังรวมถึงสมัยของเราทางการเมืองคุณธรรมและวัฒนธรรมความงาม หลังถูกกล่าวหาว่าอ่อนค่าทั้งแบบดั้งเดิมและหน่วยงานของการควบคุมทางสังคม (เช่นครอบครัว) ที่อารมณ์สุขนิยมในอดีตที่ผ่านมา ในมุมมองนี้เราต้อง resacralize วัฒนธรรมทางการเมืองของเราฟื้นเที่ยงค่าแบบดั้งเดิมเช่นความข่มใจตนเอง, discipilne และเคารพในอำนาจหน้าที่และความสำเร็จและขึ้นฝั่ง "nonpolitical" หลักการของการสั่งซื้อ (ครอบครัวทรัพย์สินศาสนาโรงเรียน) เพื่อให้วัฒนธรรมของการพึ่งพาตนเองและข่มใจตนเองแทนที่วัฒนธรรมของการพึ่งพาและ politices วัฒนธรรม critique.the ของคอนเซอวาติที่มาพร้อมกับนโยบายของกฎระเบียบและการแปรรูปจะขึ้นดังนั้นในการป้องกันหรือ re-สร้างอนุรักษนิยมและโลกชีวิตเผด็จการ
ความคิดของเราของภาคประชาสังคมชี้ไปที่การประเมินที่แตกต่างกัน ครั้งแรกที่เราพยายามที่จะแสดงให้เห็นว่าทรัพยากรที่ความหมายอำนาจและบูรณาการทางสังคมที่จะทำลายไม่ได้โดยความทันสมัยทางวัฒนธรรมและการเมือง (ขึ้นอยู่กับหลักการของการสะท้อนที่สำคัญแก้ปัญหาความขัดแย้งประเด็นความเสมอภาคอิสระมีส่วนร่วมและความยุติธรรม) แต่ค่อนข้าง โดยการขยายตัวของเศรษฐกิจขององค์กรใจแคบมากขึ้นเช่นเดียวกับ overextension ของเครื่องมือในการบริหารของรัฐแทรกแซงเข้ามาในดินแดนทางสังคม การใช้อำนาจทางเศรษฐกิจและการเมืองที่จะขึ้นฝั่ง (หรือแย่ลงสร้างใหม่อีกครั้ง) ว่า "ดั้งเดิม" ลำดับชั้นปรมาจารย์หรือตัวอักษรวรรณะของหลายภาคประชาสังคมคือในมุมมองของเราสิ่งที่ส่งเสริมการพึ่งพา เรายอมรับว่าคุณลักษณะบางอย่างของ collectivities ส่วนรัฐสวัสดิการทำลาย solidarities แนวนอนแยกและทำให้ภาคเอกชนขึ้นอยู่กับเครื่องมือของรัฐ การขยายตัวของทุนนิยมพรั่งพรู แต่มีการอุทธรณ์ consequences.But ทำลายเดียวกันกับครอบครัวประเพณีศาสนาหรือชุมชนสามารถส่งเสริมให้เกิดการทำลายล้างของลิทัวเนียชุมชนเท็จจัดการได้อย่างง่ายดายจากข้างนอกเสียจากความสำเร็จของลัทธิเสรีนิยม (หลักการของสิทธิ) ประชาธิปไตย (หลักการของการมีส่วนร่วมและวาทกรรม) และความยุติธรรม (เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับความเป็นปึกแผ่น) จะได้รับการปกป้องเป็นครั้งแรกและตบท้ายด้วยรูปแบบประชาธิปไตยและคุ้มใหม่ของสมาคมภายในภาคประชาสังคม

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

แต่นี้เป็นเพียงรุ่นหนึ่งที่เป็นไปได้ของประชาสังคม และแน่นอนไม่ได้คนเดียวที่สามารถ " ที่มา " จากลิขสิทธิ์วิทยานิพนธ์ แต่ถ้า construes ทรัพย์สินเป็นสิทธิแต่ไม่ง่าย คีย์หลักของความคิดของสิทธิเท่านั้น นั่นคือหากสถานที่ที่ปรัชญาของปัจเจกชนที่เป็นเจ้าของหัวใจของหนึ่งของความคิดของภาคประชาสังคม และภาคสังคม ชนชั้นกลางจะลดสิทธิวิทยานิพนธ์มากำหนดในลักษณะนี้ ถ้า , อย่างไรก็ตาม , พัฒนารูปแบบซับซ้อนมากขึ้นของประชาสังคม ตระหนักว่ามีประชาชน และส่วนประกอบ และรวมทั้งบุคคล ส่วนบุคคลที่ และ ถ้า นอกจากนี้หนึ่งเห็นความคิดของตนเอง ศีลธรรมไม่สันนิษฐานแสดงความเป็นเจ้าของปัจเจกแล้วสิทธิวิทยานิพนธ์เริ่มดู different.in สั้น สิทธิไม่เพียง แต่การปฏิเสธเสรีภาพ ความเป็นอิสระของส่วนบุคคล , บุคคลการเชื่อมต่อพวกเขากลายเป็นอิสระ ( อิสระจากการควบคุมของรัฐ ) ปฏิสัมพันธ์ การสื่อสารกับบุคคลอื่นในที่สาธารณะและส่วนบุคคลทรงกลมของประชาสังคม ตลอดจนความสัมพันธ์ของบุคคลใหม่ เพื่อประชาชน และทรงกลมของสังคมการเมืองและรัฐ ( รวมทั้งของหลักสูตรความเป็นพลเมือง สิทธิ ) สิทธิจึงไม่นิยาม หรือ antipolitical ทางการเมือง ,หรือพวกเขาเป็นโดเมนเฉพาะส่วนตัว ด้วยความเคารพ ซึ่งรัฐจะต้องจำกัดตัวเอง ในทางตรงกันข้าม , สิทธิในการสื่อสาร และการประกอบและสมาคม , หมู่คนอื่น ๆ เป็น สาธารณะ และ และทรงกลมของประชาสังคมเป็นทรงกลมของเสรีภาพในเชิงบวกภายใน ซึ่งเจ้าหน้าที่สามารถเรียกการอภิปรายปัญหาทั่วไปเกี่ยวกับการแสดงในคอนเสิร์ต ยืนยันสิทธิใหม่และมีอิทธิพลต่อการออกกำลังกายในทางการเมือง ( และเศรษฐกิจอาจ ) society.domocratic รวมทั้งหลักการเสรีนิยมมีความเชื่อของพวกเขาที่นี่ ตาม บางรูปแบบของความแตกต่างของสังคม ภาครัฐ และเศรษฐกิจพื้นฐาน ทั้งประชาธิปไตยและเสรีนิยมสมัยใหม่ institutions.the หลังสันนิษฐานหรือปรมาณูหรือชุมชน แต่ที่เกี่ยวข้องมากขึ้น นอกจากนี้ในความคิดนี้ การต่อต้านที่รุนแรงระหว่างพื้นฐานทางปรัชญาและ presuppositions สังคมสิทธิเชิงเสรีนิยมและประชาธิปไตย รวมทั้งหลักการมีความเชื่อมากมายที่นี่ ดังนั้นบางรูปแบบ ofaccordingly รูปแบบบางส่วนของความแตกต่างของสังคม ภาครัฐ และเศรษฐกิจพื้นฐาน ทั้งประชาธิปไตยและเสรีนิยมสมัยใหม่ สถาบัน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.