Nothing less was expected from the

Nothing less was expected from the head of the younger generation of Mountain Li’s Sword Sect. As the Second Rule who even Qiu Shan Jun sought advice from, Gou Han Shi’s words were difficult to respond to. Why? Because his words were in the gray territory of logical and illogical, it was understood and felt by everyone.

Chen Chang Sheng was silent for a moment, but he was prepared to answer. Just when he was about to open his mouth and was ready to continue even if it meant enduring the mockery from the entire world, he heard a crane’s cry from outside of the palace.

A crane’s cry.

This crane’s cry was strong and firm.

A white crane slashed through the night. Its body consisted entirely of white feathers and it landed on the floor of the palace as if it was a piece of snowflake. Its thin neck was turned slightly and its expression was cold and prideful.

A lot of people in the field, for example, Xu Shi Ji knew this crane. His face turned even gloomier. The aunt and the disciplines of Mountain Virgin became a little nervous. Gou Han Shi and other disciplines of Mountain Li had seen this white crane outside of their senior’s house couple of times.

Chen Chang Sheng also knew this white crane, but it had been a few years since he last saw it. Looking at this white crane, his mood was a little complex.

This white crane came from the south and brought a letter from Xu You Rong.

—————————————–

Mo Yu read that letter and glanced at the people in the palace. The entire place was silent and she sighed, “Tonight is over.”

Discussion started in the palace and it was kind of annoying. People were shocked because they didn’t knew what was in the letter and why Lady Mo Yu announced the end of Ivy Festival. Xiao Song Gong asked gloomily, “Can we know the context of this letter?”

Mo Yu raised her eyebrow slightly. She obviously supported the proposal from the southern ambassadors, but hearing the words from the elder from Mountain Li made her a little angry. She thought, she wanted to help save some face for them by asking to end the Ivy Festival early. But since they don’t know what’s good for them, it’s all up to them.

She handed the letter to Prince Chen Liu and didn’t bother afterwards.

Prince Chen Liu read the letter to himself and his expression turned a little funny.

Then he started reading the letter in front of the public because it was asked in the letter.

The context of this letter was simple. It only consisted of a few lines, but its meaning was clear.

Different from anyone’s expectations in the palace, although this letter came from the south, it didn’t come from Mountain Virgin. Xu You Rong wasn’t at Mountain Virgin. Instead, she went to xiuxing in the southern sea. If one actually calculated, it would be known that she actually began right before the southern ambassadors started their trip.

The tone of Xu You Rong’s letter was calm. She respected everyone present today and thanked the proposal started by her sect because it represented the care and love of her elders. However, she had a different opinion about this event.

Before the end of the first half of this letter, she didn’t make clear of anything but many people in the palace understood what she was trying to get at. She didn’t know that the southern ambassadors were going to propose in the capital. In other words, the southern sect didn’t ask for her opinion before deciding on this event.

Many people’s faces turned ugly and some were relieved. All in all, there was a wonderful change.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่น้อยกว่าคาดจากหัวของรุ่นที่เด็กกว่านิกายดาบภูเขาหลี่ เป็นกฎสองที่แม้คูชานมิ.ย.ขอคำแนะนำจาก คำโกฮันโตะได้ยากเพื่อตอบสนอง ทำไม เพราะคำพูดของเขาในดินแดนสีเทาไร้เหตุผล และตรรกะ มันเป็นที่เข้าใจ และรู้สึกว่าทุกคนChen Sheng ช้างเงียบครู่หนึ่ง แต่เขาเตรียมพร้อมที่จะตอบ เมื่อเขาจะ เปิดปากของเขา และพร้อมที่จะดำเนินการต่อไปแม้ว่ามันหมายถึง ถ้อยคำจากทั้งโลกยืนยง เขาได้ยินเสียงร้องไห้ของรถเครนจากนอกวังเครนขนาดร้องไห้เครนนี้ร้องไห้ได้แข็งแกร่ง และมั่นคงเครนขนาดขาวเฉือนผ่านคืน ร่างกายประกอบด้วยขนสีขาวทั้งหมด และที่ดินชั้นบนของวังเป็นถ้ามันเป็นชิ้นส่วนของเกล็ดหิมะ เปิดตัวคอบางเล็กน้อย และการแสดงออกก็เย็น และจองหองหลายคนในฟิลด์ เช่น Xu Shi จิรู้ว่าเครนนี้ ใบหน้าของเขาเปิด gloomier ได้ ป้าและสาขาวิชาของภูเขาบริสุทธิ์กลายเป็นประสาทเล็กน้อย โกฮันโตะและสาขาอื่น ๆ ของภูเขาหลี่ได้เห็นนกกระเรียนขาวนี้นอกบ้านอาวุโสของพวกเขาสองครั้งChen Sheng ช้างก็รู้ว่านกกระเรียนขาวนี้ แต่มันเป็นกี่ปีเนื่องจากเขาเห็นมันล่าสุด อารมณ์ของเขาถูกมองที่นี้นกกระเรียนขาว ซับซ้อนเล็กน้อยนกกระเรียนขาวนี้มาจากภาคใต้ และนำจดหมายจาก Xu คุณรอง—————————————–โมอูอ่านตัวอักษรนั้น และ glanced ที่คนในวัง สถานทั้งน้ำดี และเธอถอนหายใจ "คืนนี้เป็นมากกว่า"อภิปรายที่เริ่มต้นในพระราชวังและมันเป็นของน่ารำคาญ คนตกใจ เพราะพวกเขาไม่รู้อะไรในตัวอักษรและทำไมผู้หญิง Mo ยูประกาศจุดสิ้นสุดของเทศกาลไอวี่ ถามเสี่ยวกงเพลง gloomily "เราสามารถรู้บริบทของอักษรนี้"Mo ยูยกคิ้วของเธอเล็กน้อย เธอได้สนับสนุนข้อเสนอจากทูตภาคใต้เห็นได้ชัด แต่ได้ยินคำพูดจากพี่จากภูเขาหลี่ทำให้เธอโกรธเล็กน้อย เธอคิดว่า เธอต้องการช่วยเหลือบางใบหน้าสำหรับพวกเขา โดยขอการสิ้นสุดเทศกาลไอวี่ต้น แต่เนื่องจากพวกเขาไม่รู้คืออะไรที่ดีสำหรับพวกเขา ทั้งหมดขึ้นกับพวกเขาเธอส่งจดหมายไปยังเจ้าเฉินหลิว และไม่เดือดร้อนภายหลังเจ้าเฉินหลิวอ่านจดหมายเพื่อตัวเองและการแสดงของเขาเปิดตลกเล็กน้อยจากนั้น เขาเริ่มอ่านตัวอักษรหน้าของประชาชนเนื่องจากมันถูกถามในจดหมายบริบทของอักษรนี้ได้ง่าย มันประกอบด้วยสองสามบรรทัดเท่านั้น แต่ความหมายก็ชัดเจนแตกต่างจากคาดหวังของทุกคนในวัง แม้ว่าจดหมายนี้มาจากใต้ มันไม่ได้มาจากภูเขาบริสุทธิ์ ซูคุณร่องไม่ที่ภูเขาบริสุทธิ์ แทน เธอไป xiuxing ในทะเลภาคใต้ ถ้าหนึ่งคำนวณจริง มันจะทราบว่า เธอจริงเริ่มขวาก่อนทูตภาคใต้เริ่มเดินทางเสียงของซูคุณร่องของจดหมายคือความสงบ เธอเคารพทุกคนอยู่ในวันนี้ และขอบคุณข้อเสนอการเริ่มต้น โดยนิกายของเธอ เพราะมันแสดงถึงการดูแลและความรักของผู้สูงอายุของเธอ อย่างไรก็ตาม เธอมีความเห็นแตกต่างเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ก่อนจบครึ่งแรกของจดหมายฉบับนี้ เธอไม่ได้ล้างของอะไรแต่หลายคนในวังที่เข้าใจสิ่งที่เธอได้พยายาม เธอไม่ทราบว่า ทูตภาคใต้กำลังจะเสนอในเมืองหลวง ในคำอื่น ๆ นิกายใต้ไม่ได้ถามความเห็นของเธอก่อนตัดสินใจในเหตุการณ์นี้ใบหน้าของคนมากมายหันน่าเกลียด และบางส่วนถูกปลดปล่อย หมด มีการเปลี่ยนแปลงที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีอะไรน้อยได้รับการคาดหวังจากหัวของรุ่นน้องของภูเขาหลี่ดาบนิกาย ในฐานะที่เป็นกฎข้อที่สองที่แม้ Qiu Shan มิถุนายนขอคำแนะนำจากคำ Gou ฮันชิเป็นเรื่องยากที่จะตอบสนองต่อการ ทำไม? เพราะคำพูดของเขาอยู่ในดินแดนสีเทาของตรรกะและเหตุผลมันก็เป็นที่เข้าใจและรู้สึกว่าทุกคน. เฉินช้าง Sheng ก็เงียบไปครู่หนึ่ง แต่เขาก็เตรียมที่จะตอบ เพียงเมื่อเขากำลังจะเปิดปากของเขาและก็พร้อมที่จะดำเนินการต่อไปถึงแม้ว่ามันจะหมายถึงการที่ยั่งยืนเยาะเย้ยจากคนทั้งโลกเขาได้ยินเสียงร้องของเครนจากนอกของพระราชวัง. ร้องไห้เครน. เสียงร้องของเครนนี้เป็นคนเข้มแข็งและ บริษัท . เครนสีขาวเฉือนตลอดทั้งคืน ร่างของมันประกอบด้วยทั้งหมดของขนสีขาวและลงจอดบนพื้นของพระราชวังราวกับว่ามันเป็นชิ้นส่วนของเกล็ดหิมะ คอบางมันก็หันเล็กน้อยและการแสดงออกของมันคืออากาศหนาวเย็นและทร. ผู้คนจำนวนมากในสนามเช่นเสี่ยวชิจีรู้เครนนี้ ใบหน้าของเขาหัน gloomier ป้าและสาขาของภูเขาเวอร์จินกลายเป็นประสาทเล็ก ๆ น้อย ๆ Gou ฮันชิและสาขาวิชาอื่น ๆ ของภูเขาหลี่ได้เห็นนี้เครนสีขาวด้านนอกของบ้านคู่อาวุโสของพวกเขาครั้ง. เฉินช้าง Sheng ยังรู้ว่าเรื่องนี้เครนสีขาว แต่จะได้รับไม่กี่ปีที่ผ่านมานับตั้งแต่ที่เขาเห็นมัน มองไปที่รถเครนสีขาวนี้อารมณ์ของเขาก็มีความซับซ้อนน้อย. นี้เครนสีขาวมาจากทางทิศใต้และนำจดหมายจากเขาฮิวร่องได้. -------------- โม Yu อ่านจดหมายที่และชำเลืองมอง ที่คนในพระราชวัง สถานที่ที่ทั้งเงียบและเธอถอนหายใจ "คืนนี้มีมากกว่า." การสนทนาเริ่มต้นในพระราชวังและมันก็เป็นชนิดที่น่ารำคาญ คนตกใจเพราะพวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่อยู่ในตัวอักษรและทำไมเลดี้โมยูประกาศการสิ้นสุดของไอวี่เทศกาล เสี่ยวซ่งถามอย่างเศร้าโศก "ที่เราสามารถรู้บริบทของจดหมายฉบับนี้หรือไม่" Mo Yu ยกคิ้วของเธอเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเธอได้รับการสนับสนุนข้อเสนอจากทูตภาคใต้ แต่ได้ยินคำพูดจากผู้สูงอายุจาก Mountain หลี่ทำให้เธอโกรธเล็กน้อย เธอคิดว่าเธออยากจะช่วยประหยัดใบหน้าบางอย่างสำหรับพวกเขาโดยขอให้จบเทศกาลไม้เลื้อยต้น แต่เนื่องจากพวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ดีสำหรับพวกเขามันทั้งหมดขึ้นอยู่กับพวกเขา. เธอส่งจดหมายถึงเจ้าชายเฉินหลิวและไม่ได้รำคาญหลังจากนั้น. เจ้าชายเฉินหลิวอ่านจดหมายให้กับตัวเองและการแสดงออกของเขาหันเล็ก ๆ น้อย ๆ ตลก. แล้ว เขาเริ่มอ่านจดหมายในด้านหน้าของประชาชนเพราะมันถูกถามในจดหมาย. บริบทของจดหมายฉบับนี้เป็นเรื่องง่าย มันประกอบไปด้วยไม่กี่บรรทัด แต่ความหมายของมันก็เห็นได้ชัด. แตกต่างจากความคาดหวังของทุกคนในวังแม้ว่าจดหมายฉบับนี้มาจากทางทิศใต้ก็ไม่ได้มาจากภูเขาเวอร์จิน เขาฮิวร่องไม่ได้อยู่ที่ภูเขาเวอร์จิน แต่เธอไป xiuxing ในทะเลภาคใต้ หากหนึ่งคำนวณได้จริงก็จะเป็นที่รู้จักว่าเธอจริงเริ่มขวาก่อนที่ทูตภาคใต้เริ่มต้นการเดินทางของพวกเขา. เสียงของตัวอักษรเขาฮิวร่องเป็นความสงบ เธอเคารพปัจจุบันทุกคนในวันนี้และขอบคุณข้อเสนอที่ตั้งขึ้นโดยนิกายของเธอเพราะมันเป็นตัวแทนของการดูแลและความรักของเธอผู้สูงอายุ แต่เธอมีความเห็นแตกต่างกันเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้. ก่อนที่จะสิ้นสุดในช่วงครึ่งแรกของจดหมายฉบับนี้เธอไม่ได้ให้ชัดเจนอะไร แต่หลายคนในพระราชวังเข้าใจสิ่งที่เธอพยายามที่จะได้รับ เธอไม่ทราบว่าทูตภาคใต้กำลังจะนำเสนอในเมืองหลวง ในคำอื่น ๆ นิกายภาคใต้ไม่ได้ขอความเห็นของเธอก่อนที่จะตัดสินใจเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้. ใบหน้าหลายคนหันน่าเกลียดและบางคนก็โล่งใจ ทั้งหมดในทุกมีการเปลี่ยนแปลงที่ยอดเยี่ยม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีอะไรที่น้อยกว่าคาด จากหัวของรุ่นน้องของภูเขาหลี่ ดาบของนิกาย เป็นสองปกครองที่ชิวฉานจุนขอคําแนะนําจาก ของ โก ฮันชีคำยากที่จะตอบสนองต่อ ทำไม ? เพราะคำพูดของเขาในดินแดนสีเทาของตรรกะและไร้เหตุผล มันก็เข้าใจ และรู้สึกโดยทุกคนเฉินฉาง เซิง ก็เงียบไปชั่วขณะ แต่เขาก็พร้อมที่จะตอบ เมื่อเขาเปิดปากของเขาและพร้อมที่จะทำ แม้ว่ามันจะหมายถึงทนการเยาะเย้ยจากคนทั้งโลก เขาได้ยินเสียงร้องของรถเครนจากนอกวังของเครน ร้องไห้นี้เครนร้องไห้เข้มแข็งและมั่นคงนกกระสาขาวเฉือนผ่านคืน ร่างกายของมันมีขนสีขาวทั้งหมดและมันลงบนพื้นของวังเป็นถ้ามันเป็นชิ้นส่วนของเกล็ดหิมะ คอเล็กของมันถูกเปลี่ยนเล็กน้อย และการแสดงออกที่หนาวและโอหังผู้คนจำนวนมากในเขตข้อมูล ตัวอย่างเช่น ซูชิ จีรู้ เครนนี้ ใบหน้าของเขาหันไปยัง gloomier . ป้า และวินัยของภูเขาบริสุทธิ์เป็นกังวลนิดหน่อย โกฮัน ชี และสาขาอื่น ๆของภูเขาลี่ได้เห็นนกกระเรียนขาวนี้ที่ด้านนอกของพวกเขาอาวุโสของบ้านสองสามครั้งเฉินฉาง เซิง ก็รู้ เครนสีขาว แต่มันเคยเป็นไม่กี่ปีตั้งแต่เขาเจอมัน มองหารถเครนสีขาวนี้ อารมณ์ของเขาก็ซับซ้อนนิดหน่อยน่ะกระเรียนขาวมาจากทางใต้ และได้นำจดหมายจากซูคุณร่อง------------- จำกัดโม ยูอ่านจดหมายนั้น และเห็นคนในวัง ทั้งร้านก็เงียบ เธอถอนหายใจ " คืนนี้จบลงแล้ว”การสนทนาเริ่มขึ้นในพระราชวัง และมันค่อนข้างน่ารำคาญ ทุกคนต่างตกใจเพราะพวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่อยู่ในจดหมาย และทำไมผู้หญิงโมยูประกาศจุดสิ้นสุดของเทศกาลไอวี่ เสี่ยวซงกงถามน้ำเสียงเศร้า " เราสามารถรู้บริบทของจดหมายฉบับนี้ "โม ยู ยกคิ้วของเธอเล็กน้อย เธอเห็นได้ชัดการสนับสนุนข้อเสนอจากตัวแทนภาคใต้ แต่ได้ยินคำพูดจากผู้ใหญ่จากภูเขาลี่ทำให้เธอโกรธนิดหน่อย เธอคิดว่า เธอต้องการจะช่วยรักษาหน้าให้ถามเพื่อเทศกาล ไอวี่ เลิกเร็ว แต่พวกเขาไม่รู้ว่าอะไรดีสำหรับพวกเขา มันขึ้นอยู่กับพวกเขาเธอยื่นจดหมายให้องค์ชายเฉินหลิว และไม่กังวลภายหลังองค์ชายเฉินหลิว อ่านจดหมายถึงตัวเองและการแสดงออกของเขาเปลี่ยนเป็นตลกนิดหน่อยแล้วเขาก็เริ่มอ่านจดหมายในด้านหน้าของประชาชน เพราะถูกถามในจดหมายเนื้อหาของจดหมายฉบับนี้ได้ง่าย มันมีไม่กี่บรรทัด แต่ความหมายของมันได้ชัดเจนแตกต่างจากสิ่งที่คนอื่นคาดหวังในพระราชวัง แม้ว่าจดหมายฉบับนี้มาจากใต้ ไม่ได้มาจากบริสุทธิ์ ภูเขา ซู เธอร้องไม่ได้ที่บริสุทธิ์ของภูเขา แทน เธอเดินไป xiuxing ในทะเลภาคใต้ หากคำนวณจริงๆ แล้ว มันคงจะรู้ว่าเธอเริ่มก่อนทูตภาคใต้เริ่มการเดินทางของพวกเขาโทนจดหมาย Xu คุณรงค์ คือความสงบ เธอเคารพทุกคนในวันนี้ปัจจุบันและขอบคุณข้อเสนอที่เริ่มโดยนิกายของเธอเพราะมันแสดงการดูแลและความรักของพวกเธอ อย่างไรก็ตาม เธอมีความเห็นที่แตกต่างกันเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ก่อนจบครึ่งแรกของจดหมายฉบับนี้ เธอไม่ได้ให้ชัดเจนเลย แต่หลายคนในพระราชวังเข้าใจสิ่งที่เธอกำลังพยายามที่จะได้รับที่ หล่อนไม่รู้ว่าทูตภาคใต้จะเสนอในเมืองหลวง ในคำอื่น ๆที่พรรคภาคใต้ ไม่ได้ถามความเห็นของเธอก่อนที่จะตัดสินใจเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ใบหน้าของคนเปิดน่าเกลียดและโล่งใจ ทั้งหมดนี้ มีการเปลี่ยนแปลงที่ยอดเยี่ยม