ALFRED LANNING LIT HIS CIGAR CAREFU

ALFRED LANNING LIT HIS CIGAR CAREFULLY, BUT the tips of his fingers were
trembling slightly. His gray eyebrows hunched low as he spoke between puffs.
“It reads minds all right-damn little doubt about that! But why?” He looked at
Mathematician Peter Bogert, “Well?”
Bogert flattened his black hair down with both hands, “That was the thirty-fourth
RB model we’ve turned out, Lanning. All the others were strictly orthodox.”
The third man at the table frowned. Milton Ashe was the youngest officer of U. S.
Robot & Mechanical Men, Inc., and proud of his post.
“Listen, Bogert. There wasn’t a hitch in the assembly from start to finish. I
guarantee that.”
Bogert’s thick lips spread in a patronizing smile, “Do you? If you can answer for
the entire assembly line, I recommend your promotion. By exact count, there are seventyfive
thousand, two hundred and thirty-four operations necessary for the manufacture of a
single positronic brain, each separate operation depending for successful completion
upon any number of factors, from five to a hundred and five. If any one of them goes
seriously wrong, the ‘brain’ is ruined. I quote our own information folder, Ashe.”
Milton Ashe flushed, but a fourth voice cut off his reply.
“If we’re going to start by trying to fix the blame on one another, I’m leaving.”
Susan Calvin’s hands were folded tightly in her lap, and the little lines about her thin,
pale lips deepened, “We’ve got a mind-reading robot on our hands and it strikes me as
rather important that we find out just why it reads minds. We’re not going to do that by
saying, ‘Your fault! My fault!’ “
Her cold gray eyes fastened upon Ashe, and he grinned.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัลเฟรด LANNING ไฟซิการ์อย่างระมัดระวัง แต่เคล็ดลับของนิ้วมือของเขาถูก
สั่นเล็กน้อย คิ้วสีเทาของเขาทำให้โค้งต่ำที่สุดเท่าที่เขาพูดระหว่าง puffs.
"มันอ่านใจทุกข้อสงสัยขวาประณามเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับที่! แต่ทำไม? "เขามองไปที่
นักคณิตศาสตร์ปีเตอร์ Bogert" ดี? "
Bogert บี้ผมสีดำของเขาลงด้วยมือทั้งสองว่า" นั่นเป็น 34
รุ่น RB เราได้เปิดออก Lanning คนอื่น ๆ ทั้งหมดเป็นออร์โธดอกอย่างเคร่งครัด. "
ชายคนที่สามที่โต๊ะขมวดคิ้ว มิลตันแอชเป็นเจ้าหน้าที่คนสุดท้องของสหรัฐ
หุ่นยนต์และเครื่องกลผู้ชายอิงค์และความภาคภูมิใจของการโพสต์ของเขา.
"ฟัง Bogert มีไม่ผูกปมในการชุมนุมตั้งแต่ต้นจนจบ ผม
รับประกันได้ว่า. "
Bogert ของริมฝีปากหนาแพร่กระจายในรอยยิ้มอุปถัมภ์" คุณ? หากคุณสามารถตอบสำหรับ
สายการประกอบทั้งหมดผมขอแนะนำโปรโมชั่นของคุณ โดยการนับจำนวนที่แน่นอนมี seventyfive
พัน 234 ดำเนินงานที่จำเป็นสำหรับการผลิตของที่
สมองโพสิตรอนเดียวการดำเนินการแต่ละแยกต่างหากขึ้นสำหรับความสำเร็จ
กับจำนวนของปัจจัยใด ๆ จากห้าถึงหนึ่งร้อยห้า หากหนึ่งในพวกเขาได้ไป
ผิดอย่างจริงจัง 'สมอง' เป็นเจ๊ง ฉันพูดโฟลเดอร์ข้อมูลของเราเองแอช. "
มิลตันแอชล้าง แต่เสียงที่สี่ตัดคำตอบของเขา.
" ถ้าเรากำลังจะเริ่มต้นด้วยการพยายามที่จะแก้ไขความผิดเกี่ยวกับอีกคนหนึ่งที่ฉันออกจาก. "
มือซูซานเคลวิน พับแน่นอยู่บนตักของเธอและเส้นเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับบางของเธอ
ริมฝีปากซีดลึก "เราได้มีหุ่นยนต์ใจอ่านบนมือของเราและมันนัดฉันเป็น
สิ่งที่สำคัญมากกว่าที่เราพบเพียงว่าทำไมมันอ่านจิตใจ เราไม่ได้ไปทำอย่างนั้นโดย
พูดว่า 'ความผิดของคุณ! ความผิดของฉัน!' "
ดวงตาสีเทาเย็นของเธอยึดเมื่อแอชและเขายิ้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัลเฟรด แลนนิ่งสว่างซิการ์ของเขาอย่างระมัดระวัง แต่เคล็ดลับของนิ้วมือของเขาสั่นเล็กน้อย คิ้วโค้งต่ำสีเทาของเขาขณะที่เขาพูดกับชู ." มันอ่านใจได้นะไอ้ข้อสงสัยเล็กน้อยเกี่ยวกับที่ แต่ทำไม ? " เขาดูนักคณิตศาสตร์ปีเตอร์ โบเกิร์ต " ดี ? "โบเกิร์ตแบนผมสีดำของเขาลงด้วยมือทั้งสองข้าง " นั่นเป็นสามสิบสี่RB รุ่นเราเปิดออก แลนนิ่ง พวกดั้งเดิมอย่างเคร่งครัด "คนที่สามที่โต๊ะขมวดคิ้ว . มิลตัน แอช เป็นเจ้าหน้าที่ที่อายุน้อยที่สุดของ อเมริกาหุ่นยนต์และจักรกลมนุษย์ อิงค์ และภูมิใจในการโพสต์ของเขา" ฟังนะ โบเกิร์ต . ไม่มีอุปสรรคในการชุมนุมตั้งแต่ต้นจนจบ ฉันรับประกันว่า .โบเกิร์ตหนาริมฝีปากกระจายรอยยิ้มอุปถัมภ์ " คุณ ? หากคุณสามารถตอบสำหรับบรรทัดที่ประกอบทั้งหมด ผมขอแนะนำให้คุณได้เลื่อนตำแหน่ง โดยมี seventyfive แน่นอนนับพันสองร้อยสามสิบสี่การดำเนินงานที่จำเป็นสำหรับการผลิตของสมอง positronic เดียวแต่ละการผ่าตัดขึ้นอยู่กับความสมบูรณ์เมื่อจำนวนของปัจจัยจากห้าถึงร้อยห้า ถ้าคนใดคนหนึ่งของพวกเขาไปผิดปกติ , " สมอง " ถูกทำลาย ผมอ้างจากโฟลเดอร์ข้อมูลของเราเอง " แอชมิลตัน แอช หน้าแดง แต่เสียงที่สี่ตัดออกตอบกลับของเขา" ถ้าเรากำลังจะเริ่มต้น ด้วยการพยายามแก้ไขโทษกันและกัน ฉันไปล่ะ "มือของซูซาน คาลวินถูกพับไว้แน่นบนตักของเธอและเด็กสายเกี่ยวกับเธอผอมริมฝีปากซีดมากขึ้น " เรามีใจอ่านหุ่นยนต์ในมือของเรา และมันทำให้ผมเป็นค่อนข้างสำคัญ ที่เราหา ทำไมมันอ่านความคิดได้ เราไม่ทำโดยบอกว่าเป็นความผิดของคุณ ! เป็นความผิดของฉัน ! " "ดวงตาสีเทาของเธอถูกเย็นเมื่อแอช เขาเลยด้วย