This is a Chinese name; the family

This is a Chinese name; the family name is Deng.

Deng Xiaoping ([tɤŋ˥˩ ɕjɑʊ˩ pʰiŋ˧˥] ( listen); 22 August 1904 – 19 February 1997) was a Chinese revolutionary and statesman. He was the leader of China from 1978 until his retirement in 1992. After Mao Zedong's death, Deng led his country through far-reaching market economic reforms. While Deng never held office as the head of state, head of government or General Secretary (de jure leader of the Communist Party of China), he nonetheless was the "paramount leader" of the People's Republic of China from December 1978 to 1992. As the core of the second-generation leaders, Deng shared his power with several powerful older politicians commonly known as the Eight Elders.

Born into a peasant background in Guang'an, Sichuan, Deng studied and worked in France in the 1920s, where he was influenced by Marxism-Leninism. He joined the Communist Party of China in 1923. Upon his return to China he worked as a political commissar for the military in rural regions and was considered a "revolutionary veteran" of the Long March.[1] Following the founding of the People's Republic of China in 1949, Deng worked in Tibet and other southwestern regions to consolidate Communist control.

Deng was instrumental in China's economic reconstruction following the Great Leap Forward in the early 1960s. His economic policies, however, were at odds with the political ideologies of Chairman Mao Zedong. As a result, he was purged twice during the Cultural Revolution, but regained prominence in 1978 by outmaneuvering Mao's chosen successor, Hua Guofeng.

Inheriting a country fraught with social and institutional woes resulting from the Cultural Revolution and other mass political movements of the Mao era, Deng became the core of the "second generation" of Chinese leadership. He is considered "the architect" of a new brand of socialist thinking, combining the Communist Party's socialist ideology with a pragmatic adoption of market economic practices. Deng opened China to foreign investment, the global market and limited private competition. He is generally credited with developing China into one of the fastest-growing economies in the world for over 35 years and raising the standard of living of hundreds of millions of Chinese.[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี่คือชื่อจีน ชื่อครอบครัวเต็งได้เตง Xiaoping ([tɤŋ˥˩ ɕjɑʊ˩ pʰiŋ˧˥] (ฟัง); 22 1904 สิงหาคม – 19 1997 กุมภาพันธ์) การปฏิวัติจีนและรัฐบุรุษ เขาเป็นผู้นำของจีนจาก 1978 จนกระทั่งเขาเกษียณอายุในปี 1992 หลังจากเหมาเจ๋อตงตาย เต็งนำประเทศของเขาผ่านการปฏิรูปทางเศรษฐกิจตลาดผับ ขณะที่เต็งไม่จัดสำนักงานเป็นประมุข หัวหน้ารัฐบาลหรือเลขาธิการ (de jure ผู้นำของพรรคคอมมิวนิสต์จีน), เขากระนั้นได้ "พาราเม้าท์ผู้นำ" ของสาธารณรัฐประชาชนจีนจาก 1978 ธันวาคมถึง 1992 เป็นหลักของผู้นำ second-generation เต็งร่วมอำนาจ มีหลายมีประสิทธิภาพมากกว่านักการเมืองรู้จักกันทั่วไปเป็นพวกแปดเกิดเป็นชาวนาพื้นหลังใน Guang'an เสฉวน เต็งเรียน และทำงานในประเทศฝรั่งเศสในปี 1920 ซึ่งเขาได้รับอิทธิพลจาก Marxism-Leninism เขาเข้าร่วมพรรคคอมมิวนิสต์จีนพี่ เมื่อกลับมายังประเทศจีน เขาทำงานเป็น commissar เมืองให้ทหารในพื้นที่ชนบท และถือเป็นการ "ปฏิวัติทหารผ่านศึก" ขบวนยาว[1] หลังการก่อตั้งของสาธารณรัฐประชาชนจีนใน 1949 เต็งทำในทิเบตและภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้อื่น ๆ รวมควบคุมคอมมิวนิสต์เตงเป็นเครื่องมือในการฟื้นฟูเศรษฐกิจของจีนต่อการดีกระโดดไปข้างหน้าในช่วงปี 1960 นโยบายเศรษฐกิจของเขา แต่ มี at odds with เพื่อเผยแพร่อุดมการณ์ทางการเมืองของประธานเหมาเจ๋อตง ดังนั้น เขาถูกลบสองครั้งในระหว่างการปฏิวัติวัฒนธรรม ได้จากความโดดเด่นในปี 1978 โดย outmaneuvering เหมาของท่านสืบ หัวกั้วเฟงประเทศที่เต็มไป ด้วยสังคม และสถาบันความทุกข์โศกที่เกิดจากการปฏิวัติวัฒนธรรมและการเคลื่อนไหวทางการเมืองโดยรวมอื่น ๆ ของยุคเหมาที่สืบทอด เต็งเป็น หลักของ "รุ่นสอง" ของผู้นำจีน เขาจะถือว่า "สถาปนิก" ของแบรนด์ใหม่ของความคิดสังคมนิยม รวมอุดมการณ์สังคมนิยมของพรรคคอมมิวนิสต์กับการยอมรับปฏิบัติแนวทางปฏิบัติทางเศรษฐกิจตลาด เต็งเปิดจีนไปลงทุนต่างประเทศ การตลาดโลก และการแข่งขันส่วนตัวจำกัด โดยทั่วไปเขาจะถูกเครดิตพัฒนาจีนเข้าประเทศเร็วที่สุดในโลกกว่า 35 ปี และเพิ่มมาตรฐานการครองชีพของหลายร้อยล้านของจีน[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี่คือจีนชื่อ; สกุลคือเติ้งเติ้งเสี่ยวผิง ([tɤŋ˥˩ɕjɑʊ˩ PIN] (ฟัง); 22 สิงหาคม 1904 - 19 กุมภาพันธ์ 1997) เป็นภาษาจีนปฏิวัติและรัฐบุรุษ เขาเป็นผู้นำของประเทศจีนจาก 1978 จนกระทั่งเกษียณอายุในปี 1992 หลังจากการตายของเหมาเจ๋อตุง, เติ้งนำประเทศของเขาผ่านทางไกลถึงตลาดการปฏิรูปเศรษฐกิจ ในขณะที่เติ้งไม่เคยจัดขึ้นที่สำนักงานในฐานะหัวหน้าของรัฐหัวของรัฐบาลหรือเลขาธิการ (ทางนิตินัยผู้นำของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศจีน) เขายังคงเป็น "ผู้นำที่ยิ่งใหญ่" ของสาธารณรัฐประชาชนจีนตั้งแต่เดือนธันวาคม 1978 ในขณะที่ปี 1992 หลักของผู้นำรุ่นที่สองเติ้งอำนาจของเขาที่ใช้ร่วมกันกับหลายนักการเมืองเก่าที่มีประสิทธิภาพเป็นที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นแปดผู้สูงอายุเกิดเป็นพื้นหลังชาวนาใน Guang'an, มณฑลเสฉวนเติ้งศึกษาและทำงานในประเทศฝรั่งเศสในปี ค.ศ. 1920 ซึ่งเขาเป็น ได้รับอิทธิพลจากมาร์กซ์เลนิน เขาเข้าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศจีนในปี 1923 เมื่อเขากลับไปยังประเทศจีนเขาทำงานเป็นตำรวจทางการเมืองการทหารในภูมิภาคชนบทและถูกถือว่าเป็น "ประสบการณ์การปฏิวัติ" ของนาน. [1] ต่อไปนี้การก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชน ของประเทศจีนในปี 1949 เติ้งทำงานในทิเบตและภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้อื่น ๆ ที่จะรวมคอมมิวนิสต์ควบคุมเติ้งเป็นประโยชน์ในการฟื้นฟูเศรษฐกิจของจีนต่อไปกระโดดที่ยิ่งใหญ่ไปข้างหน้าในช่วงต้นทศวรรษ 1960 นโยบายเศรษฐกิจของเขา แต่อยู่ที่การต่อรองกับเจตนารมณ์ทางการเมืองของประธานเหมาเจ๋อตง เป็นผลให้เขาถูกไล่ออกเป็นครั้งที่สองในระหว่างการปฏิวัติทางวัฒนธรรม แต่กลับโดดเด่นในปี 1978 โดย outmaneuvering เหมาพุทธางกูรเลือก Hua Guofeng ประเทศที่รับการเต็มไปด้วยความทุกข์ทางสังคมและสถาบันที่เกิดจากการปฏิวัติทางวัฒนธรรมและอื่น ๆ ที่เคลื่อนไหวทางการเมืองจำนวนมากของยุคเหมา เติ้งกลายเป็นแกนหลักของ "รุ่นที่สอง" ของการเป็นผู้นำจีน เขาถือว่าเป็น "สถาปนิก" ของแบรนด์ใหม่ของความคิดสังคมนิยมรวมพรรคคอมมิวนิสต์อุดมการณ์สังคมนิยมที่มีการนำมาใช้ในทางปฏิบัติของการปฏิบัติทางเศรษฐกิจตลาด เติ้งเปิดประเทศจีนเพื่อการลงทุนต่างประเทศในตลาดโลกและการแข่งขัน Private Limited เขาให้เครดิตโดยทั่วไปกับการพัฒนาประเทศจีนเป็นหนึ่งในประเทศที่เติบโตเร็วที่สุดในโลกมานานกว่า 35 ปีและยกระดับมาตรฐานการครองชีพของหลายร้อยล้านของจีน. [2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี่เป็นชื่อภาษาจีน ชื่อครอบครัวเติ้ง เติ้ง เสี่ยวผิง (

[ T ɤŋ˥˩ɕ J ɑʊ˩ P ʰผมŋ˧˥ ] ( ฟัง ) ; 22 สิงหาคม 1904 – 19 กุมภาพันธ์ 2540 ) คือ ปฏิวัติจีนและรัฐบุรุษ . เขาคือผู้นำของจีน จากปี 1978 จนกระทั่งเกษียณในปี 1992 หลังจากที่เหมาเจ๋อตงเสียชีวิต เติ้ง นำประเทศของเขาผ่านการปฏิรูปทางเศรษฐกิจตลาดกว้างขวาง ในขณะที่เติ้งเคยจัดสำนักงานเป็นหัวของรัฐหัวของรัฐบาล หรือ เลขาทั่วไป ( นิตินัยผู้นำของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศจีน ) เขากระนั้นเป็น " มหาผู้นำของสาธารณรัฐประชาชนจีน ตั้งแต่เดือนธันวาคมปี 1978 ถึง 1992 เป็นหลักของผู้นำรุ่นที่สอง เต่งแบ่งปันพลังของเขามีหลายที่มีประสิทธิภาพแก่นักการเมืองที่รู้จักกันทั่วไปเป็นผู้ใหญ่แปด

เกิดเป็นชาวนาหลังใน Guang ’ an , เสฉวนเติ้ง เรียนและทำงานในฝรั่งเศส ในปี ค.ศ. 1920 ซึ่งเขาได้รับอิทธิพลจากลัทธิมาร์กลัทธิเลนิน . เขาได้เข้าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์จีนในปี 1923 . เมื่อเขากลับมาจากจีน เขาเป็นนักการเมืองที่เอาตัวสำหรับทหารในภูมิภาคชนบท และถูกถือว่าเป็น " ทหารปฏิวัติ " ของเดือนมีนาคม [ 1 ] ต่อที่ตั้งของสาธารณรัฐประชาชนจีนในปี 1949เติ้งทำงานในทิเบตและภูมิภาคอื่น ๆทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ รวมการควบคุมพรรคคอมมิวนิสต์

เติ้งเป็นเครื่องมือในการฟื้นฟูทางเศรษฐกิจของจีนต่อไปดีก้าวกระโดดในช่วงต้นปี 1960 . นโยบายเศรษฐกิจของเขา แต่ถูกหมางเมินกับอุดมการณ์ทางการเมืองของประธานเหมาเจ๋อตง . เป็นผลให้เขาล้างสองครั้งในช่วงการปฏิวัติทางวัฒนธรรมแต่ได้รับชื่อเสียงในปี 1978 โดย outmaneuvering เหมาเลือกผู้สืบทอด หัวกั๊วเฟิง .

รับประเทศที่เต็มไปด้วยสังคมและสถาบันอื่นที่เกิดจากการปฏิวัติทางวัฒนธรรมอื่น ๆมวลและการเคลื่อนไหวทางการเมืองของ เหมา ยุค เติ้งเป็นหลักของ " รุ่นที่สอง " ของผู้นำจีน เขาถือว่าเป็น " สถาปนิก " ของแบรนด์ใหม่ของความคิดสังคมนิยมรวมพรรคคอมมิวนิสต์ของอุดมการณ์สังคมนิยมกับการยอมรับการปฏิบัติอย่างจริงจังของตลาดเศรษฐกิจ เติ้งเปิดประเทศจีนเพื่อการลงทุนต่างประเทศในตลาดโลก และการแข่งขันเอกชนจำกัด เขามักจะให้เครดิตกับการพัฒนาประเทศจีนเป็นหนึ่งในประเทศที่เติบโตเร็วที่สุดในโลกมานานกว่า 35 ปี และยกระดับมาตรฐานการครองชีพของหลายร้อยล้าน [ 2 ] จีน