THE HISTORY OF FASHION is the histo

THE HISTORY OF FASHION is the history of longing. Nobody is born stylish. Everybody wants to be a little memorable, and some would like to be somebody else, or more like the self we see in the better part of our minds. It’s about one hundred years since fashion took its place alongside literature, painting and music as a way to look for the social essence of one’s era. Proust saw it happening, and, in ‘‘In Search of Lost Time,’’ Madame de Guermantes’s dresses are ‘‘not a casual decoration alterable at will, but a given, poetical reality like that of the weather, or the light peculiar to a certain hour of the day.’’ I tried to recall the passage as I waited for Karl Lagerfeld in his Paris apartment off the Boulevard St. Germain. It was just after 1 p.m., though there is something timeless about the room where he likes to take his lunch. It has blinds and something of an Art Deco ambiance in shades of gray, angular, with spotless glass and candle-scented air, a Jeff Koons sculpture erupting on the table, next to a beautiful drawing for the poster of the 1924 film ‘‘L’Inhumaine.’’

The room is all about the books, lying horizontally on towering shelves that go to the ceiling. Euripides’s ‘‘Electra.’’ Samuel Beckett’s letters. ‘‘A Companion to Arthurian Literature.’’ The poems of Cavafy. ‘‘Alice Faye: A Life Beyond the Silver Screen.’’ ‘‘My problem is I have no experience,’’ said Lagerfeld, who came into the room, shook my hand and dove, at my first mention of the name ‘‘Proust,’’ into the most florid and energetic conversation. ‘‘Because I don’t believe in experience.’’

‘‘You have no past?’’

‘‘Not as far as I remember. For other people, maybe. But personally I make no effort to remember. I like the language in Proust, but not the context. I could say something mean. It’s all — you know — the son of the concierge looking at society people. There was this woman who survived from that group. The wife of a banker, Madame Porgès. They had a huge hôtel particulier in front of the Plaza Athénée hotel, where LVMH is now. She died a hundred years after everyone else. She was not very chic, and people said, ‘She was the last person who could remember a world she was never part of.’ Some couture designer — to be kind I will not say his name — once said to me he liked Proust because Françoise Sagan coached him in the best passages.’’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติแฟชั่นเป็นประวัติศาสตร์ของความปรารถนา ไม่มีใครเกิดทันสมัย ทุกคนอยากจะจดจำน้อย และบางคนต้องการเป็นคนอื่น หรือเหมือนตัวเองที่เราเห็นส่วนดีของจิตใจของเรา ก็ประมาณหนึ่งร้อยปีตั้งแต่แฟชั่นเอาสถานควบคู่กับวรรณคดี ภาพวาด และดนตรีเป็นวิธีที่จะค้นหาสาระสำคัญทางสังคมของยุคสมัย พรุสต์เห็นมันเกิดขึ้น และ ''ในค้นหาการสูญเสียเวลา มาดามเดอ Guermantes ชุด ''ไม่มีสบาย ๆ ตกแต่ง alterable ที่จะ แต่ความจริงการกำหนด poetical เหมือนสภาพอากาศ หรือแปลกไฟชั่วโมงบางวัน '' ฉันพยายามจำทางที่ฉันรอ Karl Lagerfeld ในปารีสอพาร์ทเม้นท์ปิด Germain St. บูเลอวาร์ด มันเป็นเพียงหลังเวลา 1 น. เป็นสิ่งอมตะเกี่ยวกับที่เขาชอบที่จะใช้เวลาอาหารกลางวันของเขา มันมีบางสิ่งบางอย่างของบรรยากาศการอาร์ตและม่านในเฉดสีเทา มุม กระจกสะอาดสะอ้านและเทียนหอมอากาศ รูปสลัก Jeff Koons ปะทุขึ้นบนโต๊ะ ถัดจากรูปวาดที่สวยงามสำหรับโปสเตอร์ของภาพยนตร์เรื่อง '' L'Inhumaine'' 1924ห้องพักมีทั้งหมดเกี่ยวกับหนังสือ แนวนอนบนชั้นวางสูงตระหง่านที่ไปที่เพดาน ของ Euripides ''อีเลคตร้า '' จดหมาย Samuel เบ็คเค็ทท์ ''เพื่อนที่ไปเบิวรรณกรรม '' บทกวีของ Cavafy '' เฟย์ Alice: ชีวิตนอกจอเงิน '' ''คือ ผมไม่มีประสบการณ์ กล่าวว่า Lagerfeld ที่เข้ามาในห้องพัก ส่ายมือและนกพิราบ ของฉันที่ฉันกล่าวถึงครั้งแรกของชื่อ ''พรุสต์ เข้าสนทนาฟลอริด และมีพลังมากที่สุด '' เพราะผมไม่เชื่อในประสบการณ์นี้ ''''มีอดีตไม่มีคุณ '''' ไม่เท่าที่ผมจำ สำหรับคนอื่น ๆ บางที แต่ส่วนตัวทำไม่มีความจำ ชอบภาษาในพรุสต์ แต่ไม่บริบท ฉันอาจพูดบางสิ่งบางอย่างหมายถึง ทั้งหมด — คุณรู้ — บุตรของพนักงานผู้คนสังคม ผู้หญิงคนนี้ที่รอดชีวิตจากกลุ่มนั้นได้ ภรรยาของนาย มาดาม Porgès พวกเขา particulier hôtel ใหญ่ด้านหน้าโรงแรมพลาซ่าแอทธินี LVMH ตอนนี้อยู่ คนตายเป็นร้อยปีหลังจากคนอื่น เธอไม่ชิค และคนที่กล่าว ว่า, ' เธอเป็นคนสุดท้ายที่จะจำโลกเธอไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งของการ ' บางออกแบบ couture — ใจดี ผมจะไม่บอกชื่อของเขา — เมื่อกล่าวว่า ฉันเขาชอบพรุสต์ เพราะแกน Françoise coached เขาในทางที่ดีที่สุด ''

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมาของแฟชั่นเป็นประวัติศาสตร์ของความปรารถนา ไม่มีใครเกิดมามีสไตล์ ทุกคนต้องการที่จะเป็นที่น่าจดจำเล็ก ๆ น้อย ๆ และบางคนอยากจะเป็นคนอื่นหรือมากกว่าเช่นตัวเองที่เราเห็นในส่วนที่ดีของจิตใจของเรา มันเป็นเรื่องของหนึ่งร้อยปีตั้งแต่แฟชั่นที่เกิดขึ้นควบคู่ไปกับวรรณกรรม, ภาพวาดและเพลงเป็นวิธีที่จะมองหาสาระสำคัญทางสังคมในยุคหนึ่งของ Proust เห็นมันเกิดขึ้นและใน '' ในการค้นหาของเวลาที่หายไป '' ชุดมาดามเดอ Guermantes เป็น '' ไม่ได้ตกแต่งแบบสบาย ๆ ผันแปรที่จะ แต่ได้รับความเป็นจริงกวีเช่นนั้นของสภาพอากาศหรือแสงเฉพาะ ชั่วโมงหนึ่งของวัน. '' ฉันพยายามที่จะจำทางที่ผมรอให้คาร์ลลาเกอร์เฟลด์พาร์ทเมนท์ในกรุงปารีสของเขาออกถนนเซนต์อร มันเป็นเพียงหลังจากที่ 1:00 แม้ว่าจะมีบางสิ่งบางอย่างที่เป็นอมตะเกี่ยวกับห้องที่เขาชอบที่จะใช้เวลากลางวันของเขา แต่ก็มีผ้าม่านและบางสิ่งบางอย่างของบรรยากาศอาร์ตเดโคในเฉดสีเทาเชิงมุมกับแก้วสะอาดสะอ้านและอากาศเทียนหอม, ประติมากรรม Jeff Koons ปะทุบนโต๊ะติดกับภาพวาดที่สวยงามสำหรับโปสเตอร์ของภาพยนตร์ 1924 '' L 'Inhumaine.' ' ห้องเป็นข้อมูลเกี่ยวกับหนังสือแนวนอนนอนอยู่บนชั้นวางที่สูงตระหง่านที่ไปถึงเพดาน Euripides ของ '' อีเลค. '' ตัวอักษรของซามูเอล Beckett '' A Companion วรรณคดีเบิล. '' บทกวีของ Cavafy '' อลิซ Faye:. ชีวิตนอกเหนือจากจอเงิน '' '' ปัญหาของฉันคือผมไม่เคยมีประสบการณ์ '' กล่าวว่าลาเกอร์เฟลด์ที่เข้ามาในห้องพัก, จับมือและนกพิราบของฉันที่กล่าวถึงครั้งแรกของฉันชื่อ '' Proust '' เข้าสู่การสนทนาก่ำและมีพลังมากที่สุด '' เพราะผมไม่เชื่อในประสบการณ์. '' '' คุณไม่มีที่ผ่านมา? '' '' ไม่ได้เท่าที่ผมจำได้ สำหรับคนอื่นอาจจะ แต่ส่วนตัวผมพยายามที่จะไม่จดจำ ผมชอบภาษา Proust แต่ไม่บริบท ฉันจะพูดอะไรบางอย่างหมายความว่า มันคือทั้งหมดที่ - คุณรู้ - บุตรชายของเจ้าหน้าที่ที่กำลังมองไปที่คนในสังคม ผู้หญิงคนนี้มีผู้รอดชีวิตจากกลุ่มที่ได้รับ ภรรยาของนายธนาคารมาดาม Porges พวกเขามี Particulier Hôtelใหญ่ในด้านหน้าของโรงแรมพลาซ่าแอทธินีที่ LVMH อยู่ในขณะนี้ เธอเสียชีวิตร้อยปีหลังจากที่คนอื่น ๆ เธอไม่ได้เก๋มากและผู้คนพูดว่า 'เธอเป็นคนสุดท้ายที่จะจำโลกที่เธอไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งของการ. บางออกแบบ Couture - จะเป็นชนิดฉันจะไม่พูดชื่อของเขา - เมื่อบอกกับผมว่าเขาชอบ Proust เพราะFrançoiseเซแกนโค้ชเขาในทางที่ดีที่สุด ''.