THE GRANDMOTHER didn't want to go t

THE GRANDMOTHER didn't want to go to Florida. She wanted to visit some of her connections in east Tennessee and she was seizing at every chance to change Bailey's mind. Bailey was the son she lived with, her only boy. He was sitting on the edge of his chair at the table, bent over the orange sports section of the Journal. "Now look here, Bailey," she said, "see here, read this," and she stood with one hand on her thin hip and the other rattling the newspaper at his bald head. "Here this fellow that calls himself The Misfit is aloose from the Federal Pen and headed toward Florida and you read here what it says he did to these people. Just you read it. I wouldn't take my children in any direction with a criminal like that aloose in it. I couldn't answer to my conscience if I did."

Bailey didn't look up from his reading so she wheeled around then and faced the children's mother, a young woman in slacks, whose face was as broad and innocent as a cabbage and was tied around with a green head-kerchief that had two points on the top like rabbit's ears. She was sitting on the sofa, feeding the baby his apricots out of a jar. "The children have been to Florida before," the old lady said. "You all ought to take them somewhere else for a change so they would see different parts of the world and be broad. They never have been to east Tennessee."

The children's mother didn't seem to hear her but the eight-year-old boy, John Wesley, a stocky child with glasses, said, "If you don't want to go to Florida, why dontcha stay at home?" He and the little girl, June Star, were reading the funny papers on the floor.

"She wouldn't stay at home to be queen for a day," June Star said without raising her yellow head.

"Yes and what would you do if this fellow, The Misfit, caught you?" the grandmother asked.

"I'd smack his face," John Wesley said.

"She wouldn't stay at home for a million bucks," June Star said. "Afraid she'd miss something. She has to go everywhere we go."

138 A GOOD MAN IS HARD TO FIND

"All right, Miss," the grandmother said. "Just remember that the next time you want me to curl your hair."

June Star said her hair was naturally curly.

The next morning the grandmother was the first one in the car, ready to go. She had her big black valise that looked like the head of a hippopotamus in one corner, and underneath it she was hiding a basket with Pitty Sing, the cat, in it. She didn't intend for the cat to be left alone in the house for three days because he would miss her too much and she was afraid he might brush against one of the gas burners and accidentally asphyxiate himself. Her son, Bailey, didn't like to arrive at a motel with a cat.

She sat in the middle of the back seat with John Wesley and June Star on either side of her. Bailey and the children's mother and the baby sat in front and they left Atlanta at eight forty-five with the mileage on the car at 55890. The grandmother wrote this down because she thought it would be interesting to say how many miles they had been when they got back. It took them twenty minutes to reach the outskirts of the city.

The old lady settled herself comfortably, removing her white cotton gloves and putting them up with her purse on the shelf in front of the back window. The children's mother still had on slacks and still had her head tied up in a green kerchief, but the grandmother had on a navy blue straw sailor hat with a bunch of white violets on the brim and a navy blue dress with a small white dot in the print. Her collars and cuffs were white organdy trimmed with lace and at her neckline she had pinned a purple spray of cloth violets containing a sachet. In case of an accident, anyone seeing her dead on the highway would know at once that she was a lady.

She said she thought it was going to be a good day for driving, neither too hot nor too cold, and she cautioned Bailey that the speed limit was fifty-five miles an hour and that the patrolmen hid themselves behind billboards and small clumps of trees and sped out after you before you had a chance to slow down. She pointed out interesting details of the scenery: Stone Mountain; the blue granite that in some places came up to both sides of the highway; the brilliant red clay banks slightly streaked with purple; and the various crops

A GOOD MAN IS HARD TO FIND 139

that made rows of green lace-work on the ground. The trees were full of silver-white sunlight and the meanest of them sparkled. The children were reading comic magazines and their mother had gone back to sleep.

"Let's go through Georgia fast so we won't have to look at it much," John Wesley said.

"If I were a little boy," said the grandmother, "I wouldn't talk about my native state that way. Tennessee has the mountains and Georgia has the hills."

"Tennessee is just a hillbilly dumping ground," John Wesley said, "and Georgia is a lousy state too."

"You said it," June Star said.

"In my time," said the grandmother, folding her thin veined fingers, "children were more respectful of their native states and their parents and everything else. People did right then. Oh look at the cute little pickaninny!" she said and pointed to a Negro child standing in the door of a shack. "Wouldn't that make a picture, now?" she asked and they all turned and looked at the little Negro out of the back window. He waved.

"He didn't have any britches on," June Star said.

"He probably didn't have any," the grandmother explained. "Little niggers in the country don't have things like we do. If I could paint, I'd paint that picture," she said.

The children exchanged comic books.

The grandmother offered to hold the baby and the children's mother passed him over the front seat to her. She set him on her knee and bounced him and told him about the things they were passing. She rolled her eyes and screwed up her mouth and stuck her leathery thin face into his smooth bland one. Occasionally he gave her a faraway smile. They passed a large cotton field with five or six graves fenced in the middle of it, like a small island. "Look at the graveyard!" the grandmother said, pointing it out. "That was the old family burying ground. That belonged to the plantation."

"Where's the plantation?" John Wesley asked.

"Gone With the Wind," said the grandmother. "Ha. Ha."

When the children finished all the comic books they had brought, they opened the lunch and ate it. The grandmother ate a peanut butter sandwich and an olive and would not let

I40 A GOOD MAN IS HARD TO FIND

the children throw the box and the paper napkins out the window. When there was nothing else to do they played a game by choosing a cloud and making the other two guess what shape it suggested. John Wesley took one the shape of a cow and June Star guessed a cow and John Wesley said, no, an automobile, and June Star said he didn't play fair, and they began to slap each other over the grandmother.

The grandmother said she would tell them a story if they would keep quiet. When she told a story, she rolled her eyes and waved her head and was very dramatic. She said once when she was a maiden lady she had been courted by a Mr. Edgar Atkins Teagarden from Jasper, Georgia. She said he was a very good-looking man and a gentleman and that he brought her a watermelon every Saturday afternoon with his initials cut in it, E. A. T. Well, one Saturday, she said, Mr. Teagarden brought the watermelon and there was nobody at home and he left it on the front porch and returned in his buggy to Jasper, but she never got the watermelon, she said, because a nigger boy ate it when he saw the initials, E. A. T.! This story tickled John Wesley's funny bone and he giggled and giggled but June Star didn't think it was any good. She said she wouldn't marry a man that just brought her a watermelon on Saturday. The grandmother said she would have done well to marry Mr. Teagarden because he was a gentleman and had bought Coca-Cola stock when it first came out and that he had died only a few years ago, a very wealthy man.

They stopped at The Tower for barbecued sandwiches. The Tower was a part stucco and part wood filling station and dance hall set in a clearing outside of Timothy. A fat man named Red Sammy Butts ran it and there were signs stuck here and there on the building and for miles up and down the highway saying, TRY RED SAMMY'S FAMOUS BARBECUE. NONE LIKE FAMOUS RED SAMMY'S! RED SAM! THE FAT BOY WITH THE HAPPY LAUGH. A VETERAN! RED SAMMY'S YOUR MAN!

Red Sammy was lying on the bare ground outside The Tower with his head under a truck while a gray monkey about a foot high, chained to a small chinaberry tree, chattered nearby. The monkey sprang back into the tree and got on the

A GOOD MAN IS HARD TO FIND 141 highest limb as soon as he saw the children jump out of the car and run toward him.

Inside, The Tower was a long dark room with a counter at one end and tables at the other and dancing space in the middle. They all sat down at a board table next to the nickelodeon and Red Sam's wife, a tall burnt-brown woman with hair and eyes lighter than her skin, came and took their order. The children's mother put a dime in the machine and played "The Tennessee Waltz," and the grandmother said that tune always made her want to dance. She asked Bailey if he would like to dance but he only glared at her. He didn't have a naturally sunny disposition like she did and trips made him nervous. The grandmother's brown eyes were very bright. She swayed her head from side to side and pretended she was dancing in her chair. June Star said play something she could tap to so the children's mother put in another dime and played a fast number and June Star stepped out onto the dance floor and did her tap routine.

"Ain't she cute?" Red Sam's wife said, leaning over the counter.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เองไม่ต้องไปฟลอริด้า เธออยากชมในเทนเนสซีตะวันออกการเชื่อมต่อของเธอ และเธอได้ปฏิบัติการยึดสถานที่ทุกโอกาสที่จะเปลี่ยนใจเบลีย์ Bailey บุตรที่เธออาศัยอยู่กับ เด็กของเธอเท่านั้น เขานั่งอยู่บนขอบเก้าอี้ของเขาที่ตาราง เงี้ยวส่วนกีฬาสีส้มของสมุดรายวัน "ตอนนี้ดูที่นี่ Bailey เธอกล่าวว่า "ดูที่นี่ อ่านนี้" และเธอยืนอยู่ด้วยบนสะโพกของเธอบางและอื่น ๆ แสนยานุภาพหนังสือพิมพ์ที่ศีรษะศีรษะล้าน "นี่นี้คนที่เรียกตัวเองความเหมาะที่เป็น aloose จากปากกาของรัฐบาลกลาง และมุ่งหน้าไปยังฟลอริดา และคุณอ่านที่นี่สิ่งที่บอกกับคนเหล่านี้ เพียงแค่คุณอ่านมัน ฉันจะไม่ใช้ลูก ๆ ในทิศทางใดด้วยอาญาเช่นที่ aloose ใน ฉันไม่ตอบจิตสำนึกของฉันถ้าฉันไม่"Bailey ไม่ได้ดูค่าจากการอ่านของเขาเพื่อเธอล้อรอบแล้ว และต้องเผชิญกับแม่เด็ก หญิงสาวในกางเกงทรงหลวม ที่มีใบหน้าเป็นกว้างและบริสุทธิ์เป็นกะหล่ำปลีเป็น และผูกรอบ ด้วยตัวสีเขียวหัว-kerchief มีสองจุดอยู่ด้านบนเช่นหูของกระต่าย เธอนั่งบนโซฟา ให้นมลูกแอปริค็อบของเขาออกจากตัวขวด หญิงชรากล่าวว่า "เด็ก ๆ ได้ไปฟลอริดาก่อน "คุณทั้งหมดควรจะไปที่อื่นสำหรับการเปลี่ยนแปลงเพื่อที่จะดูส่วนต่าง ๆ ของโลก และจะกว้างขึ้น พวกเขาไม่เคยได้ไปเทนเนสซีตะวันออก"แม่เด็กไม่ได้ดูเหมือนจะ ได้ยิน แต่เด็กอายุแปดปี จอห์น Wesley เด็ก stocky กับแว่นตา กล่าว ว่า "ถ้าคุณไม่ต้องไปฟลอริดา ทำไม dontcha อยู่ที่บ้าน" เขาและลูกสาว เดือนมิถุนายนดาว ได้อ่านเอกสารตลกชั้น"เธอจะไม่อยู่บ้านให้ พร้อมสำหรับวัน ดาวเดือนมิถุนายนกล่าว โดยยกศีรษะของเธอสีเหลือง"ใช่และคุณจะทำอะไรถ้าคนนี้ ความเหมาะที่ จับคุณ" ถามเองWesley จอห์นกล่าวว่า "ฉันจะตีใบหน้าของเขาดาวเดือนมิถุนายนกล่าวว่า "เธอจะไม่อยู่บ้านล้าน bucks," "กลัวเธอจะคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง เธอได้ไปทุกที่ที่เราไป"138 เป็นคนดีอยู่ยากที่จะหายายกล่าวว่า "ทั้งหมดขวา นางสาว "เพียงแค่จำไว้ว่า ครั้งต่อไปที่คุณต้องการจะดัดผมของคุณ"เดือนมิถุนายนดาวบอกผมหยิกตามธรรมชาตินี้เองเป็นหนึ่งในรถยนต์ พร้อมที่จะไป เธอมี valise สีดำของเธอใหญ่ที่ดูเหมือนหัวของฮิปโปโปเตมัสในมุมหนึ่ง และใต้นั้น เธอถูกซ่อนตะกร้ากับสิงห์ Pitty แมว ใน เธอไม่ได้ตั้งใจสำหรับแมวจะเหลือคนเดียวในบ้านสามวัน เพราะเขาจะคิดถึงเธอมากเกินไป และเธอกลัว เขาอาจแปรงกับเตาแก๊สอย่างใดอย่างหนึ่ง และตั้งใจ asphyxiate ตัวเองได้ ลูกชาย Bailey ไม่ต้องมาที่โรงแรมกับแมวเธอนั่งตรงกลางเบาะหลังกับ Wesley จอห์นดาวเดือนมิถุนายนด้านใดด้านหนึ่งของเธอ Bailey และแม่เด็ก และเด็กที่นั่งด้านหน้า และพวกเขาทิ้งแอตแลนตาที่สี่สิบห้าแปด ด้วยระยะไมล์รถที่ 55890 ยายเขียนนี้ลง เพราะเธอคิดว่า มันจะน่าสนใจว่าจำนวนไมล์ที่พวกเขาได้เมื่อพวกเขาได้กลับมา ใช้เวลา 20 นาทีพวกเขาไปถึงชานเมืองหญิงแล้วตัวเองสบาย ถอดถุงมือผ้าฝ้ายสีขาวของเธอ และวางให้กับกระเป๋าเงินของเธอบนชั้นหน้าหน้าต่างหลัง แม่ของเด็กยังมีกางเกงทรงหลวม และยัง มีหัวของเธอติดใน kerchief สีเขียว แต่ยายมีหมวกฟางเซเลอร์น้ำเงิน มีพวงของ violets ขาวเปี่ยมและเสื้อน้ำเงิน มีจุดขนาดเล็กสีขาวในการพิมพ์ Collars และ cuffs ของเธอถูกตัด ด้วยลูกไม้ผ้าไหมทรงยาวสีขาว และที่ neckline เธอ เธอได้ตรึงไว้พ่นสีม่วงของ violets ผ้าประกอบด้วยสูตรเป็น กรณีอุบัติเหตุ ใครเห็นเธอตายบนทางหลวงจะรู้กันว่า เธอเป็นผู้หญิงเธอบอกว่า เธอคิดว่า มันเป็นไปได้วันดีสำหรับการขับขี่ ไม่ร้อนเกินไป หรือเย็นเกินไป และเธอเตือน Bailey ที่ จำกัดความเร็วเป็นไมล์ห้าสิบห้าอันชั่วโมง และที่ patrolmen ที่ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังป้ายโฆษณาและกระจุกเล็ก ๆ ต้นไม้ และ sped ออกหลังจากที่คุณก่อนที่คุณมีโอกาสที่จะชะลอตัวลง เธอชี้ให้เห็นรายละเอียดที่น่าสนใจของฉาก: หินภูเขา หินแกรนิตบลูที่ในบางสถานมาของทางหลวง ธนาคารยอดเยี่ยมดินเล็กน้อยลายกับสีม่วง และพืชต่าง ๆเป็นคนดีจะหา 139ที่แถวทำงานลูกไม้สีเขียวบนพื้นดินได้ ต้นไม้เต็มไปด้วยแสงสีขาวเงิน และ sparkled meanest ของพวกเขา เด็ก ๆ ได้อ่านนิตยสารการ์ตูน และแม่เดินทางกลับเข้าสู่โหมดสลี"ไปกันเหอะผ่านจอร์เจียอย่างรวดเร็วดังนั้นเราจะต้องดูได้มาก จอห์น Wesley กล่าว"ถ้าฉันเป็นชาย ยายกล่าวว่า "ฉันจะไม่พูด คุยเกี่ยวกับสถานะของฉันเป็นวิธี เทนเนสซีมีภูเขา และภูเขามีจอร์เจีย""เทนเนสซี hillbilly เพียงถ่ายโอนข้อมูลดิน, " จอห์น Wesley กล่าว "และจอร์เจียเป็นสิ่งที่เด็ก ๆ เกินไป"ดาวเดือนมิถุนายนกล่าวว่า "คุณกล่าว"ในเวลาของฉัน กล่าวว่า ยาย พับเธอบาง veined นิ้ว "เด็ก ๆ เคารพมากกว่าอเมริกาบ้านเกิดของพ่อแม่ และทุกอย่างอื่น คนไม่ได้ไปทางขวาแล้ว เธอโอ้ ดู pickaninny น้อยน่ารัก "กล่าว และยังชี้ให้เด็ก Negro ยืนในประตูชฟรอนท์เป็น "ไม่ที่ทำให้รูปภาพ ขณะนี้" เธอถาม และพวกเขาทั้งหมดเปิด และมอง Negro เล็กจากหน้าต่างหลังการ เขา wavedดาวเดือนมิถุนายนกล่าวว่า "เขาไม่ได้ขี้ตามช้างใด ๆ บน"เขาคงไม่มี ยายการอธิบาย "Niggers น้อยในประเทศไม่มีสิ่งที่เราไม่ ถ้าฉันสามารถวาด ฉันจะวาดภาพที่ เธอกล่าวเด็กแลกเปลี่ยนหนังสือการ์ตูนยายที่แก่เก็บทารกและมารดาของเด็กผ่านเขาไปนั่งหน้ากับเธอ เธอตั้งเขาบนหัวเข่าของเธอ และเด้งเขา และบอกเขาเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาได้ช่วย เธอสะสมตาของเธอ และเรื่องค่าปากเธอ และติดใบหน้าบางหนังฟอกเป็นหนึ่งคืนของเขาราบรื่น บางครั้งเขาให้เธอยิ้มไกล พวกเขาผ่านเขตใหญ่ฝ้าย มีห้า หรือหกสุสานรั้วกลาง เช่นเป็นเกาะเล็ก ๆ "ดูที่สุสาน" เองว่า ชี้มันออก "ที่เป็นครอบครัวเก่า burying พื้นดิน ที่เป็นสมาชิกที่สวน""อยู่ที่สวนไหน" Wesley จอห์นถาม"ไปกับเดอะวินด์ ยายที่กล่าว "ฮา ฮา"เมื่อหนังสือการ์ตูนทั้งหมดที่พวกเขาได้นำเด็ก พวกเขาเปิดอาหารกลางวัน และกินมัน ยายจะกินแซนด์วิชเนยถั่วลิสงและลูกมะกอก และจะไม่ให้I40 เป็นคนดียากที่จะหาเด็กโยนกล่องและผ้าเช็ดปากกระดาษขึ้น เมื่อมีอะไรทำ ก็เล่นเกมด้วยความ และจะทำการเดาสองรูปใดแนะนำ จอห์น Wesley เอาหนึ่งของวัวและมิถุนายนดาวเดาวัวและ Wesley จอห์นกล่าว ว่า ไม่ รถยนต์ และดาวเดือนมิถุนายนกล่าวว่า เขาไม่ได้เล่นเป็นธรรม และพวกเขาเริ่มจะตบกันไปเองเองว่า เธอจะบอกพวกเขาเรื่องราวถ้าพวกเขาจะทำให้เงียบสงบ เธอบอกเรื่อง เธอสะสมตาเธอ waved ศีรษะของเธอ และเป็นอย่างมาก เธอกล่าวว่า เมื่อเมื่อเธอเป็นผู้หญิงครั้งแรก เธอได้ถูก courted โดย Teagarden Atkins Edgar นายจากแจสเปอร์ จอร์เจีย เธอกล่าวว่า เขาเป็นสุภาพบุรุษและเป็นคนที่หน้าตามาก และที่ เขาทำให้เธอเป็นแตงโมทุกบ่ายวันเสาร์กับชื่อย่อของเขาตัดมัน E. อ.ต. ดี วันเสาร์หนึ่ง กล่าว นาย Teagarden นำแตงโมมีใครอยู่บ้าน และเขาซ้ายบนระเบียงด้านหน้า และกลับไปแจสเปอร์ในรถของเขา แต่เธอไม่เคยได้แตงโม เธอ บอก เพราะเด็ก nigger กินได้เมื่อเขาเห็นชื่อย่อ ต.อ.อี เรื่องนี้โดนจับกระดูกตลกจอห์น Wesley และเขากระดี๊กระด๊าไป และกระดี๊กระด๊าไป ได้เดือนมิถุนายนดาวไม่คิดว่า มันเป็นความดี เธอกล่าวว่า เธอจะไม่แต่งงานกับคนที่แค่ทำให้เธอเป็นแตงโมในวันเสาร์ เองว่า เธอจะทำดีจะแต่งงานกับนาย Teagarden เนื่องจากเขาเป็นสุภาพบุรุษ และมีซื้อหุ้นโคคา-โคล่าเมื่อก่อนออกมา และเขาเสียชีวิตเพียงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มั่งคั่งพวกเขาหยุดที่เดอะทาวเวอร์แซนวิแดง ทาวเวอร์มีส่วนหนึ่ง และส่วนไม้ปั้ม และแดนซ์ฮอลล์ในหักนอกทิโมธี ชายอ้วนชื่อ Butts Sammy แดงวิ่งได้ และมีป้ายติดที่นี่และมีอาคาร และไมล์ขึ้นทางหลวงบอกว่า ลองแดงแซมมี่ของบาร์บีคิวที่มีชื่อเสียง ไม่ชอบสีแดงของแซมมี่มีชื่อเสียง สามสีแดง เด็กอ้วน มีหัวเราะมีความสุข ทหารผ่านศึก สีแดงแซมมี่ MAN ของคุณSammy แดงกำลังนอนบนพื้นดินเปลือยนอกเดอะทาวเวอร์กับศีรษะของเขาภายใต้รถบรรทุกในขณะที่ลิงสีเทาเกี่ยวกับเท้าที่สูง chained เพื่อต้นไม้เล็ก chinaberry, chattered ในบริเวณใกล้เคียง ลิง sprang กลับเป็นต้น และในการความดีคนจะยากการค้นหา 141 สูงขาทันทีที่เขาเห็นเด็กกระโดดออกจากรถ และวิ่งไปทางเขาภายใน เดอะทาวเวอร์มีห้องมืดนานนับที่หนึ่งและตารางอื่น ๆ และเต้นรำพื้นที่ตรงกลาง พวกเขาทั้งหมดนั่งลงที่ตารางคณะอยู่ข้อศอกจาระบี และแดงสามภรรยา หญิงสีน้ำตาลไหม้สูงกับผมและเบากว่าผิว ตามา และเอาใบสั่งของพวกเขา แม่เด็กใส่ขนาดเครื่องเล่น "เดอะเทนเนสซีวอลซ์" และยายกล่าวว่า เพลงที่มักจะทำเธอต้องเต้นด้วย เธอถาม Bailey ถ้า อยากจะเต้นรำ แต่เขา glared ที่เธอ เขาไม่ได้ครอบครองธรรมชาติแดดเหมือนเธอไม่ได้ และเดินทางทำให้เขาประสาท ตาสีน้ำตาลของยายใสมากขึ้น เธอ swayed ศีรษะของเธอจากทางด้านข้าง และ pretended เธอได้เต้นรำในเก้าอี้ของเธอ ดาวเดือนมิถุนายนกล่าวว่า เล่นสิ่งที่เธอไม่สามารถเคาะเพื่อให้แม่ของเด็กใส่ในขนาดอื่น และเล่นได้อย่างรวดเร็ว และมิถุนายนดาวก้าวออกสู่ฟลอร์เต้นรำ และไม่เคาะประจำของเธอ"Ain ' t เธอน่ารักหรือไม่" แดงสามภรรยา พิงผ่านเคาน์เตอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยายไม่ต้องการที่จะไปที่ฟลอริด้า เธออยากจะเข้าชมบางส่วนของการเชื่อมต่อของเธอในรัฐเทนเนสซีตะวันออกและเธอก็ถูกยึดที่มีโอกาสที่จะเปลี่ยนความคิดของเบลีย์ทุกคน เบลีย์เป็นบุตรชายที่เธออาศัยอยู่กับเด็กคนเดียวของเธอ เขากำลังนั่งอยู่บนขอบของเก้าอี้ของเขาที่โต๊ะก้มลงสีส้มส่วนกีฬาของวารสาร "ตอนนี้ดูที่นี่เบลีย์" เธอกล่าวว่า "ดูที่นี่อ่าน" และเธอยืนด้วยมือข้างหนึ่งบนสะโพกบางของเธอและคนอื่น ๆ แสนยานุภาพหนังสือพิมพ์ที่ศีรษะล้าน "นี่คือเพื่อนที่เรียกตัวเองไม่เหมาะเป็น aloose จากปากกาของรัฐบาลกลางและมุ่งหน้าไปยังฟลอริด้าและคุณอ่านที่นี่สิ่งที่กล่าวที่เขาทำกับคนเหล่านี้. เพียงคุณอ่านมัน. ฉันจะไม่ใช้ลูก ๆ ของฉันในทิศทางใด ๆ ที่มีความผิดทางอาญา เช่นเดียวกับที่ aloose ในนั้น. ฉันไม่สามารถตอบกับจิตสำนึกผิดชอบของฉันถ้าฉันไม่. "เบลีย์ไม่ได้มองขึ้นจากการอ่านของเขาเพื่อที่เธอล้อรอบแล้วและเผชิญหน้ากับแม่ของเด็กผู้หญิงคนหนุ่มสาวในกางเกงทรงหลวมที่มีใบหน้าเป็นวงกว้างและผู้บริสุทธิ์เป็นกะหล่ำปลีและถูกผูกติดอยู่รอบด้วยสีเขียวหัวผ้าเช็ดหน้าที่มีจุดสองจุดบนด้านบนเช่นหูของกระต่าย เธอกำลังนั่งอยู่บนโซฟาที่ให้นมลูกแอปริคอตของเขาออกจากขวด "เด็กได้รับไปฟลอริด้าก่อน" หญิงชรากล่าวว่า "ทุกท่านควรจะพาพวกเขาไปที่อื่นสำหรับการเปลี่ยนแปลงเพื่อให้พวกเขาจะเห็นส่วนต่างๆของโลกและเป็นวงกว้าง. พวกเขาไม่เคยได้รับไปทางทิศตะวันออกเทนเนสซี." แม่ของเด็กไม่ได้ดูเหมือนจะได้ยินเสียงของเธอ แต่แปดปีได้ เด็กอายุจอห์นเวสลีย์เป็นเด็กที่แข็งแรงกับแว่นตากล่าวว่า "ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะไปฟลอริด้าทำไม Dontcha อยู่ที่บ้าน?" เขาและสาวน้อยมิถุนายนดาวกำลังอ่านเอกสารตลกบนพื้น. "เธอจะไม่อยู่ที่บ้านเพื่อเป็นราชินีสำหรับวัน" มิถุนายนดาวกล่าวว่าโดยไม่ต้องเพิ่มหัวเหลืองของเธอ. "ใช่และสิ่งที่คุณจะทำอย่างไร ถ้าคนนี้ที่ไม่เหมาะจับคุณ? " ยายถาม. "ฉันตีใบหน้าของเขา" จอห์นเวสลีย์กล่าวว่า. "เธอจะไม่อยู่ที่บ้านล้าน bucks" มิถุนายนดาวกล่าวว่า "กลัวเธอจะพลาดอะไร. เธอได้ไปทุกที่ที่เราไป." 138 คนดียากที่จะหา"สิทธิทั้งหมดมิส" คุณยายกล่าวว่า "เพียงแค่จำไว้ว่าครั้งต่อไปที่คุณต้องการให้ฉันจะขดเส้นผมของคุณ." มิถุนายนดาวกล่าวว่าผมของเธอเป็นหยิกธรรมชาติ. เช้าวันต่อไปคุณยายเป็นคนแรกในรถพร้อมที่จะไป เธอมีกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่สีดำของเธอที่ดูเหมือนหัวของฮิปโปโปเตมัสในมุมหนึ่งและด้านล่างของมันที่เธอกำลังหลบซ่อนตัวอยู่ในตะกร้าที่มี Pitty สิงห์เป็นแมวในนั้น เธอไม่ได้ตั้งใจสำหรับแมวที่จะถูกทิ้งไว้ตามลำพังในบ้านเป็นเวลาสามวันเพราะเขาจะคิดถึงเธอมากเกินไปและเธอก็กลัวว่าเขาอาจจะแปรงกับหนึ่งในเตาก๊าซและรัดคอตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจ ลูกชายของเธอเบลีย์, ไม่ชอบที่จะมาถึงที่ห้องเช่ากับแมว. เธอนั่งอยู่ตรงกลางของเบาะหลังเวสลีย์กับจอห์นและมิถุนายนดาวที่ด้านข้างของเธออย่างใดอย่างหนึ่ง เบลีย์และแม่ของเด็กและทารกนั่งอยู่ในด้านหน้าและพวกเขาออกจากแอตแลนต้าที่แปดสี่สิบห้ากับระยะบนรถที่ 55890. ยายเขียนลงเพราะเธอคิดว่ามันจะน่าสนใจที่จะบอกว่าหลายไมล์พวกเขาได้รับเมื่อ พวกเขาได้กลับมา พวกเขาใช้เวลายี่สิบนาทีไปถึงเขตชานเมืองของเมือง. ผู้หญิงเก่าตัดสินตัวเองสบายถอดถุงมือผ้าฝ้ายสีขาวของเธอและวางพวกเขาขึ้นมาพร้อมกับกระเป๋าถือของเธอบนหิ้งในด้านหน้าของหน้าต่างด้านหลัง แม่ของเด็กยังคงมีในกางเกงทรงหลวมและยังคงมีหัวของเธอผูกขึ้นในผ้าเช็ดหน้าสีเขียว แต่ยายที่มีต่อกองทัพเรือหมวกกะลาสีฟางสีฟ้าที่มีพวงของสีม่วงสีขาวบนปีกและกองทัพเรือชุดสีฟ้าที่มีจุดสีขาวเล็ก ๆ ใน พิมพ์ ปกและแขนเสื้อของเธอถูกผ้าแก้วสีขาวประดับด้วยลูกไม้และเสื้อของเธอที่เธอได้ตรึงสเปรย์สีม่วงสีม่วงผ้าที่มีซอง ในกรณีที่เกิดอุบัติเหตุทุกคนเห็นเธอตายบนทางหลวงจะรู้ทันทีว่าเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง. เธอบอกว่าเธอคิดว่ามันเป็นไปได้วันที่ดีสำหรับการขับรถ, ไม่ร้อนเกินไปหรือเย็นเกินไปและเธอเตือนเบลีย์ว่า ขีด จำกัด ความเร็วเป็นห้าสิบห้าไมล์ต่อชั่วโมงและที่สายตรวจซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังการป้ายและกระจุกเล็ก ๆ ของต้นไม้และเร่งออกมาหลังจากที่คุณก่อนที่คุณจะมีโอกาสที่จะชะลอตัวลง เธอชี้ให้เห็นรายละเอียดที่น่าสนใจของฉากหินภูเขา; หินแกรนิตสีฟ้าในบางสถานที่ขึ้นมาทั้งสองด้านของทางหลวง; ธนาคารดินสีแดงสดใสลายเล็กน้อยกับสีม่วง และพืชต่างๆเป็นคนดียากที่จะหา 139 ที่ทำให้แถวของลูกไม้ทำงานสีเขียวบนพื้นดิน ต้นไม้ที่เต็มไปด้วยแสงแดดสีเงินสีขาวและต่ำต้อยของพวกเขาเป็นประกาย เด็กถูกอ่านนิตยสารการ์ตูนและแม่ของพวกเขาได้ไปกลับไปนอน. "Let 's go ผ่านจอร์เจียได้อย่างรวดเร็วดังนั้นเราจะไม่ต้องมองไปที่มันมาก" จอห์นเวสลีย์กล่าวว่า. "ถ้าฉันเป็นเด็กชายตัวเล็ก ๆ " คุณยายกล่าวว่า "ผมจะไม่พูดคุยเกี่ยวกับรัฐพื้นเมืองของวิธีการที่. เทนเนสซีมีภูเขาและจอร์เจียมีเนินเขา." "เทนเนสซีเป็นเพียงดินทิ้งบ้านนอก" จอห์นเวสลีย์กล่าวว่า ". และจอร์เจียเป็นรัฐหมัดเกินไป" " คุณบอกว่ามัน "มิถุนายนดาวกล่าวว่า." ในเวลาของฉัน "กล่าวว่าคุณยายพับนิ้วเส้นเลือดของเธอบาง" เด็กมีความเคารพมากขึ้นของรัฐพื้นเมืองและพ่อแม่ของพวกเขาและทุกอย่างอื่น. คนไม่ถูกต้องแล้ว. โอ้ดู pickaninny น้อยน่ารัก! " เธอกล่าวและชี้ไปที่เด็กนิโกรยืนอยู่ที่ประตูกระท่อมที่ "จะไม่ทำให้ภาพว่าตอนนี้?" เธอถามและพวกเขาทั้งหมดหันมองไปที่เล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนิโกรออกจากหน้าต่างด้านหลัง เขาโบกมือ. "เขาไม่ได้มีกางเกงใด ๆ เกี่ยวกับ" ดาวมิถุนายนกล่าวว่า. "เขาอาจจะไม่ได้มีการใด ๆ " ยายอธิบาย "นิกเกอร์เล็ก ๆ น้อย ๆ ในประเทศไม่ได้มีสิ่งที่เหมือนที่เราทำ. ถ้าฉันจะวาดผมวาดภาพว่า" เธอกล่าว. เด็กแลกเปลี่ยนหนังสือการ์ตูน. ยายเสนอที่จะถือทารกและแม่ของเด็ก ๆ ผ่านเขา มากกว่าที่นั่งด้านหน้ากับเธอ เธอตั้งท่านไว้บนเข่าของเธอและเด้งเขาและบอกเขาเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาได้รับการส่งผ่าน เธอรีดตาของเธอและเมาขึ้นและปากของเธอติดอยู่บาง ๆ ทั่วใบหน้าของเธอเป็นหนึ่งในหนังของเขาอ่อนโยนเรียบ บางครั้งที่เขาทำให้เธอมีรอยยิ้มที่ห่างไกล พวกเขาเดินผ่านสนามฝ้ายขนาดใหญ่ที่มีห้าหรือหกหลุมฝังศพไม่พอใจในช่วงกลางของมันเหมือนเป็นเกาะเล็ก ๆ "ดูที่สุสาน" ยายกล่าวว่าชี้ออก "นั่นคือครอบครัวเก่าฝังพื้นดิน. ที่เป็นไร่." "ที่ไหนเป็นไร่ได้หรือไม่" จอห์นเวสลีย์ถาม. "หายไปกับสายลม" คุณยายกล่าวว่า "ฮา. ฮา." เมื่อเด็กจบทั้งหมดหนังสือการ์ตูนที่พวกเขาได้นำพวกเขาเปิดกลางวันและกินมัน ยายกินแซนวิชเนยถั่วลิสงและมะกอกและจะไม่ปล่อยให้I40 ดี MAN ยากที่จะหาเด็กโยนกล่องและผ้าเช็ดปากกระดาษออกไปนอกหน้าต่าง เมื่อมีอะไรอื่นที่จะทำพวกเขาเล่นเกมโดยการเลือกคลาวด์และทำให้อีกสองคาดเดาสิ่งที่รูปร่างมันชี้ให้เห็น จอห์นเวสลีย์เอาหนึ่งรูปร่างของวัวและมิถุนายนเดาดาววัวและจอห์นเวสลีย์กล่าวว่าไม่มีรถยนต์และมิถุนายนดาวบอกว่าเขาไม่ได้เล่นเป็นธรรมและพวกเขาก็เริ่มที่จะตบกันผ่านยาย. ยายกล่าวว่า เธอจะบอกพวกเขาเรื่องที่ว่าพวกเขาจะเก็บเงียบ เมื่อเธอเล่าเรื่องที่เธอรีดตาของเธอและโบกมือหัวของเธอและเป็นที่น่าทึ่งมาก เธอกล่าวว่าครั้งหนึ่งเมื่อเธอเป็นผู้หญิงครั้งแรกของเธอได้รับการทะนุถนอมโดยนายเอ็ดการ์แอตกินส์ Teagarden จากแจสเปอร์, จอร์เจีย เธอบอกว่าเขาเป็นคนดีมากและเป็นสุภาพบุรุษและบอกว่าเขาพาเธอแตงโมทุกบ่ายวันเสาร์ที่มีชื่อย่อของเขาตัดมันกินดีหนึ่งวันเสาร์ที่เธอกล่าวว่านาย Teagarden นำแตงโมและไม่มีใครที่ บ้านและที่เขาทิ้งมันไว้ที่ระเบียงด้านหน้าและกลับมาในรถของเขาที่จะแจสเปอร์ แต่เธอไม่เคยได้รับแตงโมที่เธอบอกว่าเพราะเด็กนิโกรกินมันเมื่อเขาเห็นชื่อย่อกิน! เรื่องนี้ tickled กระดูกตลกจอห์นเวสลีย์และเขาหัวเราะและหัวเราะคิกคัก แต่มิถุนายนดาวไม่ได้คิดว่ามันเป็นที่ดีใด ๆ เธอบอกว่าเธอจะไม่แต่งงานกับคนที่เพิ่งพาเธอแตงโมในวันเสาร์ ยายบอกว่าเธอจะได้ทำดีที่จะแต่งงานกับนาย Teagarden เพราะเขาเป็นสุภาพบุรุษและได้ซื้อหุ้น Coca-Cola เมื่อก่อนออกมาและบอกว่าเขาเสียชีวิตเพียงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเป็นคนที่รวยมาก. พวกเขาหยุดที่ ทาวเวอร์แซนวิชบาร์บีคิว อาคารปูนปั้นเป็นส่วนหนึ่งและเป็นส่วนหนึ่งไม้สถานีบรรจุและห้องเต้นรำที่ตั้งอยู่ในที่โล่งด้านนอกของทิโมธี ชายคนหนึ่งชื่อไขมันก้นสีแดงแซมมี่วิ่งและมีสัญญาณที่ติดอยู่ที่นี่และมีในการสร้างและไมล์ขึ้นและลงทางด่วนว่า TRY แดง SAMMY ที่มีชื่อเสียงของบาร์บีคิว ที่มีชื่อเสียงใครเหมือนสีแดงแซมมี่! สีแดงแซม! ไขมันเด็กที่มีความสุขหัวเราะ ประสบการณ์! สีแดงแซมมี่ของคุณ MAN! สีแดงแซมมี่กำลังนอนอยู่บนพื้นดินเปลือยนอกอาคารที่มีหัวของเขาภายใต้รถบรรทุกในขณะที่ลิงสีเทาเกี่ยวกับเท้าสูงล่ามโซ่ไว้กับต้นไม้ chinaberry ขนาดเล็ก chattered ใกล้เคียง ลิงกระโดดกลับเข้ามาในต้นไม้และได้รับในสิ่งที่ดี MAN ยากที่จะหากิ่งสูงสุด 141 ทันทีที่เขาเห็นเด็กกระโดดออกจากรถและวิ่งเข้าไปหาเขา. ภายในอาคารเป็นห้องยาวสีดำกับเคาน์เตอร์ ที่ปลายด้านหนึ่งและตารางที่พื้นที่อื่น ๆ และการเต้นที่อยู่ตรงกลาง พวกเขาทุกคนนั่งลงที่โต๊ะคณะกรรมการถัดจากตู้เพลงและภรรยาแดงแซม, หญิงเผาน้ำตาลสูงที่มีผมและตาสีอ่อนกว่าผิวของเธอได้เข้ามารับการสั่งซื้อของ แม่เด็กนำเล็กน้อยในเครื่องและเล่น "เพลงวอลทซ์เทนเนสซี" และคุณยายกล่าวว่าการปรับแต่งมักจะทำให้เธอต้องการที่จะเต้น เบลีย์เธอถามว่าเขาอยากจะเต้น แต่เขาจ้องมาที่เธอ เขาไม่ได้มีนิสัยแดดตามธรรมชาติเหมือนที่เธอทำและการเดินทางทำให้เขาประสาท ดวงตาสีน้ำตาลของคุณยายมีความสว่างมาก เธอแกว่งหัวของเธอจากทางด้านข้างและแกล้งทำเป็นว่าเธอได้รับการเต้นรำในเก้าอี้ของเธอ มิถุนายนดาวกล่าวว่าเล่นอะไรที่เธอจะแตะเพื่อให้แม่ของเด็ก ๆ ใส่ในค่าเล็กน้อยอื่นและเล่นเป็นจำนวนมากอย่างรวดเร็วและมิถุนายนดาวก้าวออกไปบนฟลอร์เต้นรำและทำกิจวัตรประจำวันของเธอประปา. "ไม่ใช่เธอน่ารัก?" ภรรยาของสีแดงแซมกล่าวว่าพาดผ่านเคาน์เตอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยายไม่อยากไปฟลอริด้า เธอต้องการที่จะเข้าชมบางส่วนของการเชื่อมต่อของเธอในเทนเนสซีตะวันออก เธอถูกยึดทุกโอกาสที่จะเปลี่ยนความคิดของเบลี่ย์ . เบลีย์เป็นลูกชายเธออาศัยอยู่กับลูกชายคนเดียวของเธอ เขานั่งอยู่บนขอบของเก้าอี้ที่โต๊ะหลังขดหลังแข็งส่วนกีฬาสีส้มของวารสาร . ฟังนะ ไบลี่ย์ , " เธอกล่าวว่า " ดูที่นี่ , อ่านนี้" แล้วเธอยืนมือข้างหนึ่งบนสะโพกบางของเธอและอื่น ๆเสียงหนังสือพิมพ์ที่ศีรษะล้าน " ที่นี่เพื่อนที่เรียกตัวเองว่า ไม่เหมาะเป็น aloose จากปากกาของรัฐบาลกลางและมุ่งหน้าไปที่ฟลอริด้าและคุณอ่านที่นี่ สิ่งที่เขาทำ กับคนเหล่านี้ แค่คุณอ่านมัน ผมจะไม่พาลูกไปในทิศทางใด กับอาชญากรแบบนี้ aloose ในมันผมตอบไม่ได้สำนึกของฉันถ้าฉันทำ . "

เบลลี่ไม่ได้เงยหน้าจากการอ่านของเขาเธอจึงล้อไปรอบ ๆแล้วเจอเด็กและแม่ของหญิงสาวในกางเกงทรงหลวมที่มีใบหน้าเป็นวงกว้างและผู้บริสุทธิ์เป็นกะหล่ำปลี และถูกมัดด้วยสีเขียว kerchief ที่มีจุดสองจุดบนด้านบนเหมือนกระต่ายหู เธอนั่งอยู่บนโซฟา ให้อาหารลูกบ๊วยของเขาออกมาจากขวดโหล" เด็กได้รับฟลอริด้าก่อน " หญิงชรากล่าว คุณควรไปที่อื่น เพื่อการเปลี่ยนแปลงดังนั้นพวกเขาจะเห็นส่วนต่างๆ ของโลก และกว้าง พวกเขาไม่เคยได้รับการเทนเนสซีตะวันออก "

ลูกแม่ไม่ได้ยินเธอแต่แปดขวบ จอห์น เวสลีย์ เด็กอ้วนเตี้ยใส่แว่น , กล่าวว่า , " ถ้าคุณไม่อยากไปฟลอริด้าทำไม dontcha อยู่ที่บ้าน ? เขาและเด็ก , มิถุนายน , ดาราตลกอ่านเอกสารบนชั้น

" เธอไม่ได้อยู่ที่บ้านเป็นพระราชินีวัน " จูนดาวพูดได้โดยไม่ต้องเพิ่มหัวเหลืองของเธอ

" ใช่และสิ่งที่คุณจะทำถ้านี้นะ เหมาะแล้วเหรอ ? " คุณยายถาม

" ผมตบใบหน้าของเขา , " จอห์นเวสลีย์บอกว่า

" เธอไม่ได้อยู่ที่บ้านเป็นล้านเหรียญ" จูนดาวกล่าว กลัวว่าเธอจะพลาดอะไร เธอมีที่จะไปทุกที่ที่เราจะไป "

แต่ผู้ชายดีๆหายาก

" เอาล่ะ คุณหนู " คุณยายกล่าว แค่จำว่าครั้งต่อไปที่คุณต้องการที่จะม้วนผมของคุณ . "

มิถุนายนดาวบอกว่าเธอผมก็หยิกธรรมชาติ

เช้าวันต่อมา คุณยาย เป็นครั้งแรกในรถ พร้อมที่จะไปเธอตัวใหญ่สีดำกระเป๋าเดินทางใบเล็กที่เหมือนหัวฮิปโปอยู่ที่มุมหนึ่งใต้มัน เธอซ่อนตะกร้ากับพิตตี้ร้อง แมว อยู่ในนั้น เธอไม่ได้ตั้งใจให้แมวถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวในบ้าน 3 วันเพราะเขาจะคิดถึงเธอเกินไป เธอกลัวว่าเขาอาจจะแปรงกับหนึ่งของหัวเผาก๊าซและบังเอิญขาดอากาศหายใจเอง ลูกเบลลี่ของเธอไม่ชอบที่จะเดินทางมาถึงโรงแรมกับแมว

เธอนั่งอยู่ตรงกลางของเบาะหลัง กับ จอห์น เวสลีย์ และเดือนมิถุนายนดาวทั้งสองข้างของเธอ เบลีย์และเด็ก แม่และเด็ก นั่งในด้านหน้าและพวกเขาไปแอตแลนต้าตอนสองทุ่มสี่สิบห้า กับ ไมล์รถที่ 55890 .คุณยายเขียนมันลงไป เพราะคิดว่ามันน่าสนใจว่าหลายไมล์ที่พวกเขาได้รับเมื่อพวกเขากลับมา มันใช้เวลายี่สิบนาทีจะถึงชานเมืองของเมือง

หญิงชราแล้วตัวเองสบาย เอาเธอถุงมือผ้าฝ้ายสีขาว และใส่ไว้กับกระเป๋าของเธอบนชั้นวางในด้านหน้าของหน้าต่างด้านหลังแม่ของลูกยังใส่กางเกงทรงหลวมและยังมีหัวเธอผูกขึ้นใน kerchief สีเขียว แต่คุณยายใส่สีน้ำเงินกะลาสีหมวกฟางกับพวงของไวโอเล็ตสีขาวบนขอบและสีน้ำเงินเข้มแต่งด้วยจุดสีขาวเล็ก ๆในการพิมพ์ นางปกและ cuffs ผ้าแก้วสีขาวขลิบลูกไม้ที่คอเสื้อเธอต้องกดสเปรย์สีม่วงผ้าสีม่วงที่มีถุงเครื่องหอมในกรณีของอุบัติเหตุ ไม่มีใครเห็นเธอตายบนทางหลวง จะรู้ได้ทันทีว่าเธอเป็นผู้หญิง

เธอบอกว่ามันจะเป็นวันที่ดีสำหรับการขับขี่ ไม่ร้อนเกินไป หรือเย็นเกินไปเธอเตือน Bailey ที่ความเร็ว 55 ไมล์ต่อชั่วโมง และได้ให้สายตรวจซ่อนตัวอยู่หลังป้ายและกระจุกขนาดเล็กของต้นไม้และเร่งออกหลังจากที่คุณก่อนที่คุณจะได้รับโอกาสที่จะชะลอตัวลง เธอชี้ให้เห็นรายละเอียดที่น่าสนใจของทิวทัศน์ ภูเขาหิน , หินแกรนิตสีฟ้าว่า ในบางสถานที่ก็ขึ้นทั้งสองข้างของถนน ;สดใสแดงเคลย์ธนาคารเล็กน้อยลายสีม่วง และพืชต่างๆ

ผู้ชายดีๆหายากแล้ว

ที่ทำให้แถวของงานลูกไม้สีเขียวบนพื้นดิน ต้นไม้ที่เต็มไปด้วยสีขาวเงินแสงแดดและต่ำต้อยของพวกเขาเป็นประกาย เด็กกำลังอ่านนิตยสารการ์ตูนและแม่ของพวกเขาได้ไปกลับไปนอน

" ไปผ่านจอร์เจียอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเราไม่ต้องไปมองมันมาก