So Missiya was finding it mard to e

So Missiya was finding it mard to earn enough money even for food.The village and laughed unkindly about her:how poor she was,how little she had.Her clothes were unwashed,her hebits dirty.
It seemed thet the world’s oldest profession did not pay very well.
The morning it happened started like any other.The sun Shone and the raindrops danced on the wet grass. I walked down to the edge of the garden, reliving the pleasures of my childhood. These trips back to village filled me with confused thoughts-a wish for past day, past magic, when the world and I were young…
The old tree where I had sat in the shade, and cried desperate tears over some young sadness or other, was still there. So was the dead tree trunk where my friends and I had sat on so many golden evenings and watched the sun go down. The voices from the past whispered in my ear, some long gone from my life…
The cool air was still so well-known and dear to me. And the morning sun gave a silver touch to the rice field spread out at my feet.
I stopped with a start when I saw the two policemen. They looked towards our house and then looker away. I look a step backwards and watched them. They spoke to each other and entered the large shed in which the hay was stored.
It was early morning. There was no one else around.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้น Missiya ถูกหาเรื่อง mard จะได้รับเงินเพียงพอสำหรับอาหาร หมู่บ้าน และหัวเราะ unkindly นาง: วิธีดีเธอ เธอมีน้อย เสื้อผ้าของเธอถูก unwashed, hebits ของเธอสกปรก เหมือน thet อาชีพเก่าแก่ที่สุดของโลกไม่จ่ายดีตอนเช้าจะเกิดขึ้นเริ่มต้นเหมือนกัน ซัน Shone และฝนที่เต้นบนหญ้าเปียก ฉันเดินลงไปขอบของสวน reliving ความสุขของวัยเด็กของฉัน เหล่านี้เดินทางกลับไปยังหมู่บ้านเติมฉันสับสนคิดได้ต้องวันอดีต อดีตมายากล เมื่อโลกและตอนเด็ก ๆ ...ต้นไม้ที่ฉันได้นั่งในร่ม และร้องน้ำตาหมดหวังความโศกเศร้าที่อ่อนบางหรืออื่น ๆ ยังมีได้ ดังนั้น ลำต้นต้นไม้ตายที่เพื่อนของฉันและฉันได้นั่งบนทองเย็นมาก และดูพระอาทิตย์ตกดินได้ เสียงจากอดีตกระซิบในหูของฉัน บางยาวหายไปจากชีวิตของฉัน...อากาศเย็นยังคงรู้จัก และรักฉันมาก และพระอาทิตย์ยามเช้าให้สัมผัสเงินนาข้าวแผ่ที่เท้าของฉันฉันหยุดกับการเริ่มต้นเมื่อเห็นตำรวจในพื้นที่ 2 พวกเขามองไปทางของบ้าน แล้วเก็บ looker ดู ขั้นตอนย้อนหลัง และดูพวกเขา พวกเขาพูดกัน และป้อนโรงใหญ่ที่เฮย์ถูกเก็บไว้ช่วงเช้าได้ ไม่มีไม่มีใครรอบ ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้น missiya ก็พบว่ามัน Mard ที่จะได้รับเงินมากพอแม้กระทั่งสำหรับหมู่บ้าน food.The และหัวเราะอย่างเหี้ยมโหดเกี่ยวกับเธอ:. วิธีการที่ไม่ดีที่เธอยังเป็นวิธีการเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอ had.Her เสื้อผ้าถูกไม่เคยอาบน้ำ, hebits สกปรกของเธอ
ดูเหมือนเทศอาชีพที่เก่าแก่ที่สุดของโลกไม่ได้ จ่าย. เป็นอย่างดี
ที่มันเกิดขึ้นตอนเช้าเริ่มต้นเช่นใด other.The ดวงอาทิตย์ส่องและเม็ดฝนเต้นอยู่บนพื้นหญ้าที่เปียก ผมเดินลงไปที่ขอบของสวนผ่อนคลายความสุขของวัยเด็กของฉัน การเดินทางเหล่านี้กลับไปยังหมู่บ้านที่เต็มไปด้วยความสับสนผมคิด-ปรารถนาวันที่ผ่านมา, มายากลที่ผ่านมาเมื่อโลกและผมเป็นเด็ก ...
ต้นไม้เก่าที่ผมเคยนั่งอยู่ในที่ร่มและร้องไห้น้ำตาหมดหวังบางความโศกเศร้าของหนุ่มสาวหรืออื่น ๆ ก็ยังคงมี ดังนั้นลำต้นของต้นไม้ที่ตายแล้วที่เพื่อน ๆ ของฉันและฉันได้นั่งอยู่ในตอนเย็นทองจำนวนมากและเฝ้าดูดวงอาทิตย์ลงไป เสียงจากที่ผ่านมากระซิบในหูของฉันบางส่วนหายไปนานจากชีวิตของฉัน ...
อากาศเย็นยังคงเพื่อให้เป็นที่รู้จักและรักฉัน และดวงอาทิตย์ตอนเช้าให้สัมผัสเงินนาข้าวที่แผ่ออกมาจากเท้าของฉัน.
ฉันหยุดกับการเริ่มต้นเมื่อฉันเห็นตำรวจสองนาย พวกเขามองไปที่บ้านของเราแล้ว Looker ออกไป ฉันมองไปข้างหลังและขั้นตอนที่เฝ้าดูพวกเขา พวกเขาพูดกันและเข้ามาในโรงเก็บที่มีขนาดใหญ่ในการที่หญ้าแห้งเก็บไว้.
มันเป็นตอนเช้า ไม่มีใครเป็นรอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วพบว่ามัน missiya กรรมที่จะได้รับเงินเพียงพอแม้แต่อาหาร หมู่บ้านและหัวเราะโดยไม่ปราณีกับเธอว่าไม่ดีมันน้อยที่เธอมี เสื้อผ้าของเธอถูกซัก เธอ hebits สกปรก .
ดูเหมือนเทศน์ที่เก่าแก่ที่สุดในโลกอาชีพไม่ได้จ่ายดี
ตอนเช้ามันเกิดขึ้นเริ่มเช่นใด ๆ อื่น ๆดวงอาทิตย์ส่องแสงและเม็ดฝนเต้นระบำบนหญ้าเปียกฉันเดินลงไปริมสวน หวนคิดถึงความสุขในวัยเด็กของฉัน การเดินทางกลับไปยังหมู่บ้านเต็มฉันด้วยความสับสน thoughts-a ขอให้ผ่านวันที่ผ่านมาเวทมนตร์ เมื่อโลกและฉันเป็นเด็ก . . . . . . .
ต้นไม้เก่าที่ผมเคยนั่งในที่ร่ม และน้ำตาจากความเศร้าอาลัยสาวหรืออื่น ๆที่ยังคงมีดังนั้นเป็นลำต้นของต้นไม้ที่ตายแล้วที่ผมและเพื่อนๆได้นั่งอยู่บน มากทอง ตอนเย็นดูพระอาทิตย์ตก . เสียงจากอดีตกระซิบในหูของฉัน ได้หายไปจากชีวิตของฉัน . . . . .
อากาศเย็นก็ยังคงเป็นที่รู้จักและที่รักของฉัน และพระอาทิตย์ตอนเช้าให้สัมผัสเงินให้ข้าวกระจายไปที่เท้าของฉัน .
ผมหยุดกับการเริ่มต้นเมื่อผมเห็นตำรวจสองคน .พวกเขาดูต่อที่บ้านแล้วถามออกไป ผมก้าวถอยหลัง และเฝ้าดูพวกเขา พวกเขาพูดกับแต่ละอื่น ๆและเข้าไปใหญ่หลั่งที่ฟางถูกเก็บไว้ .
มันคือตอนเช้า ไม่มีคนอื่น ๆ

.