Previous Chapter Next ChapterChapte

Previous Chapter Next Chapter
Chapter 112: Things Change

“That’s… that’s a roc!” cried Chu Yuyan. “In the Nanshan Continent, rocs can only emerge from the Milky Way Sea. Meng Hao, let me loose. Based on the death aura emanating from it, its obviously about to die, and is heading toward the Rebirth Cave. The wind it kicks up is going to sweep everything away!”

“You release me first,” he said, coldly. He could feel the shaking of the Demonic Core within his Dao Pillar.

“You!” said Chu Yuyan, gnashing her teeth. She was about to say something else when suddenly the wind’s ferocity increased dramatically. In the blink of an eye, a roaring sound filled the earth. Countless mountain peaks were shattered and crumbled by the wind, sending fragments of rock flying about. All of a sudden, the roc changed directions. Having felt the power of the Demonic Core within Meng Hao, a mysterious light began to shine from its eyes. It screamed through the air in the direction of Chu Yuyan and Meng Hao.

The sky grew dark as the gale-force wind blew over the land, threatening to sweep everything up. It was as if everything in this part of the world belonged to the roc, and it alone!

A twisting whirlwind accompanied the roc’s arrival. Mountains fell apart and trees were ripped up by the roots in a shocking display of power!

The wind swept up Meng Hao and Chu Yuyan. The oil lamp hovering next to Chu Yuyan shook violently, and was extinguished. The instant it did, the threads of light that bound him disappeared.

The power of the Demonic Core erupted once again within him, just as it had the day the Legacy had first appeared. Within Meng Hao’s head appeared images from ancient times.

Within these images, a Flying Rain-Dragon and a roc were locked in combat!

Boom!

Meng Hao felt as if a huge wave had just crashed onto his mind. He spun up toward the whirlwind, and he felt as if he were being crushed. Blood sprayed from his mouth. Like a kite whose string was cut, his body flopped over and over in the air as he was sucked up.

In the last moments before he lost consciousness, he sent out his last bit of spiritual energy to drag the wooden swords and lightning flag back. Then he passed out.

Chu Yuyan was in an even worse situation. As she began to be sucked upward, she coughed up a mouthful of blood. Her body was still wrapped up by the black net. She tumbled upward along with her oil lamp. Her face was pale, and filled with despair. Another gust of wind from the roc buffeted her, and she coughed up even more blood, then slipped into unconsciousness.

Meng Hao and Chu Yuyan were both Foundation Establishment Cultivators. Despite that, when the screaming wind generated by the roc lifted them up, they were completely powerless to resist it. Thankfully, they were not like the mountains, which were connected firmly to the land. Their resistance to the wind left them shattered.

The two of them were like plucked willow catkins, powerless to offer any resistance. They were hurt by the buffeting wind, and knocked unconscious, but were not ripped to pieces. The wind held them tight and carried them off into the distance.

The wind continued to sweep across the State of Eastern Emergence for several days after the roc’s passage, before finally dying down.

Meng Hao opened his eyes.

His entire body hurt, causing his eyes to flicker as they opened. An all encompassing pain filled him, causing him to tremble so badly he felt as if he would fall into pieces.

Calm slowly filled his eyes. The pain was alarming, but it actually didn’t compare to the times when the poison within him flared up. Thanks to that, he was used to this kind of pain.

He slowly struggled into a sitting position, panting. He looked down at his body; his clothing was in shreds; bruises and abrasions covered his skin. There were countless wounds, some of which were deeper than other; there some areas where the skin had been removed entirely. If he bumped up against the nearby rocks, it sent piercing pain deep into his bones.

He gasped for breath as he examined himself. As he did, his eyes grew wide. His body felt weak. In fact, it felt almost the same as it had six or seven years ago on Mount Daqing.

“My Cultivation base…” Meng Hao immediately attempted to circulate his Cultivation base. He let out a sigh of relief when he found that it was still there. But then he frowned. He was completely incapable of accessing it, as if it were being blocked by some powerful force.

It was at this moment, as he glanced over his destroyed clothing, that he realized that none of his bags of holding were on his person. It seemed they had all been blown away by the raging wind.

His face fell. He lifted up his hand and reached deep into his robe. When he pulled it out, there was the bag of the Cosmos. This bag was different than a regular bag of holding, so Meng Hao always kept it tucked inside his robe. Therefore, the wind hadn’t been able to touch it.

It’s a good thing I keep mos

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทก่อนหน้านี้บทต่อไปบทที่ 112: สิ่งที่เปลี่ยนแปลง"คือ...คือ roc เป็น! " ร้องไห้ Yuyan ชู "ในทวีปหนานซาน rocs สามารถเฉพาะออกมาจากทะเลทางช้างเผือก เฮา เมง ผมหลวม อิงกลิ่นอายตายจากมัน เห็นได้ชัดเกี่ยวกับการตาย และมุ่งหน้าสู่ถ้ำวิญญาณ ลมมันเตะขึ้นกำลังจะกวาดทุกสิ่งทุกอย่างไป""ปล่อยฉันก่อน เขากล่าวว่า จ้างงาน เขาอาจรู้สึกสั่นหลักปีศาจภายในของดาวเสา"คุณ" กล่าวว่า ชู Yuyan ฟูมฟันของเธอ เธอจะว่า อย่างอื่นเมื่อจู่ ๆ ลมความดุร้ายเพิ่มขึ้นอย่างมาก ในพริบตา เสียงคำรามเต็มโลก ยอดภูเขานับไม่ถ้วนถูกทำลาย และขยี้ตามลม ส่งชิ้นส่วนของหินบิน ทันที roc เปลี่ยนทิศทาง รู้สึกมีพลังของปีศาจหลักภายในเมงเฮา แสงลึกลับเริ่มส่องแสงจากสายตาของมัน มันกรีดร้องผ่านอากาศในทิศทางของ Yuyan ชูและเฮาเมงท้องฟ้าเติบโตเข้มเป็นเกล-แรงลมที่พัดผ่านที่ดิน ข่มขู่ว่า จะกวาดทุกสิ่งทุกอย่าง มันเป็นเหมือนทุกอย่างในส่วนนี้ของโลกเคยเป็น roc และมันคนเดียวลมหมุนบิดมาพร้อมกับการมาถึงของ roc ภูเขาตกแตก และต้นไม้ถูกฉีกขึ้น โดยรากในการแสดงที่น่าตกใจของอำนาจลมกวาดเฮาเมงและชู Yuyan ตะเกียงที่โฉบถัดจาก Yuyan ชูส่ายอย่างรุนแรง แล้วก็ดับ ทันทีที่มัน เธรดของแสงที่เขาหายไปพลังของปีศาจหลักระเบิดอีกครั้งภายในเขา เพียงฐานะวันที่มรดกได้ปรากฏตัวครั้งแรก ภายในหัวเมงเฮาปรากฏภาพตั้งแต่สมัยโบราณภายในภาพเหล่านี้ บินฝนมังกรและ roc ถูกล็อคในการต่อสู้บูมเฮา เมงรู้สึกว่าคลื่นใหญ่ได้เพียง crashed ลงบนจิตใจของเขา เขาปั่นขึ้นไปทางลมหมุน และเขารู้สึกว่าเขาถูกบด เลือดพ่นจากปากของเขา เหมือนว่าวที่มีสายอักขระถูกตัด ร่างกายของเขา flopped ซ้ำในอากาศ ตามที่เขาถูกดูดค่าในช่วงเวลาสุดท้าย ก่อนที่เขาสูญเสียสติ เขาส่งเขาบิตสุดท้ายของพลังงานทางจิตวิญญาณไปลากไม้ดาบและธงฟ้าผ่ากลับ แล้ว เขาส่งออกชู Yuyan ถูกในสถานการณ์ยิ่งแย่ลง ขณะที่เธอเริ่มดูดขึ้น เธอไอขึ้นคำหนึ่งของเลือด ร่างกายของเธอยังคงถูกห่อขึ้น โดยสุทธิสีดำ เธอร่วงลงขึ้นพร้อมกับตะเกียงของเธอ ใบหน้าของเธอซีด และเต็มไป ด้วยความสิ้นหวังได้ Gust อื่นของลมจาก roc ซัดกระทบกับเธอ แล้วเธอไอขึ้นยิ่งเลือด เล็ดรอดเข้ามาสู่การหมดสติแล้วเฮา เมงและชู Yuyan ถูกเครื่องพรวนดินทั้ง ก่อตั้ง มูลนิธิ ถึงแม้ว่า เมื่อลมน่าขันพิลึกจาก roc ยกพวกเขา พวกเขาได้อย่างสมบูรณ์ไม่มีอำนาจที่จะต่อต้าน ขอบคุณ พวกเขาก็ไม่ได้เช่นภูเขา ซึ่งถูกเชื่อมต่อให้แน่นกับแผ่นดิน ความต้านทานลมนั้นทำลายเขาทั้งสองได้เช่นดึง catkins วิลโลว์ ไม่มีอำนาจให้ความต้านทานใด ๆ พวกเขาถูกทำร้าย โดยลม buffeting และเคาะไม่ได้สติ แต่ไม่ถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ลมจัดให้แน่น และนำพวกเขาออกเป็นระยะทางลมยังคงกวาดทั่วรัฐเกิดตะวันออกหลายวันหลังจากทางของ roc ก่อนที่ตายลงในที่สุดเมงเฮาเปิดตาของเขาร่างกายของเขาทั้งหมดเจ็บ ก่อให้เกิดการสั่นขณะที่พวกเขาเปิดตาของเขา ความเจ็บปวดครอบคลุมทั้งหมดเต็มไปด้วยเขา ทำให้เขาสั่นเครือไม่ดีดังนั้นเขารู้สึกว่าเขาจะตกเป็นชิ้นความสงบช้าเต็มไปด้วยดวงตาของเขา อาการปวดก็น่ากลัว แต่จริงมันไม่ได้เปรียบเทียบกับครั้งเมื่อพิษภายในเขาปะทุมากขึ้น ขอบคุณ ที่เขาใช้ชนิดของอาการปวดนี้เขาต่อสู้อย่างช้า ๆ ในตำแหน่งนั่ง หอบ เขามองลงไปที่ร่างกายของเขา เสื้อผ้าของเขาเป็นในนาน แผลถลอกฟกช้ำและปกคลุมผิวของเขา มีบาดแผลนับไม่ถ้วน ซึ่งมีความลึกกว่าอื่น ๆ มีบางพื้นที่ที่ผิวจะถูกเอาออกทั้งหมด ถ้าเขาชนกับโขดหินใกล้เคียง ส่งเจาะปวดลึกเข้าไปในกระดูกของเขาเขา gasped สำหรับลมหายใจเขาตรวจสอบเอง ขณะที่เขาทำ ตาของเขาเติบโตกว้าง ร่างกายของเขารู้สึกอ่อนแอ ในความเป็นจริง มันรู้สึกเกือบเหมือนกัน ตามที่หก หรือเจ็ดปีที่ผ่านบน Daqing เมาท์"ฐานของฉันปลูก..." เมงเฮาทันทีพยายามหมุนเวียนฐานการเพาะปลูกของเขา เขาให้ออกด้วย[บรรเทาเมื่อเขาพบว่า มันยังคงมี แต่แล้ว เขา frowned เขาก็หมดความสามารถในการเข้าถึง เป็นถ้ามันถูกถูกบล็อก โดยแรงที่มีประสิทธิภาพบางได้ในขณะนี้ เขา glanced ผ่านเขาทำลายเสื้อผ้า ที่เขาตระหนักว่า ไม่มีของถือถุงของเขาอยู่บนเขาคน ดูเหมือนพวกเขาได้ทั้งหมดแล้วเป่า ด้วยลมโหมกระหน่ำใบหน้าของเขาตก เขายกมือขึ้น และเดินลึกเข้าไปในเสื้อคลุมของเขาอีก เมื่อเขาดึงมันออกมา ได้กระเป๋าของจักรวาล กระเป๋าใบนี้คือแตกต่างจากกระเป๋าทั่วไปของโฮลดิ้ง จึงห้าวเมงเสมอมันซ่อนตัวอยู่ภายในเสื้อคลุมของเขา ดังนั้น ลมไม่ได้สัมผัสมันมันเป็นสิ่งดีเก็บ mos

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนหน้านี้บทบทต่อไป
บทที่ 112: สิ่งที่เปลี่ยนแปลง! "นั่นคือ ... ที่เป็นร็อค" ร้องไห้ชู Yuyan "ใน Nanshan ทวีปร็อคเท่านั้นที่สามารถโผล่ออกมาจากทางช้างเผือกทะเล เม้งเฮาให้ฉันหลวม ขึ้นอยู่กับกลิ่นอายความตายเล็ดลอดออกมาจากมันเห็นได้ชัดว่ามันจะตายและมุ่งหน้าไปยังถ้ำวิญญาณ ลมมัน kicks ขึ้นเป็นไปกวาดทุกอย่างออกไป! " " คุณปล่อยฉันก่อน "เขากล่าวอย่างเย็นชา เขารู้สึกได้ถึงการสั่นของปีศาจแกนภายในเสาดาวของเขา. "คุณ!" ชู Yuyan กล่าวว่าขบฟันของเธอ เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างอื่นเมื่อจู่ ๆ ความรุนแรงของลมเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ในพริบตา, เสียงคำรามเต็มแผ่นดิน ยอดภูเขาที่นับไม่ถ้วนถูกทำลายและล่มสลายไปตามลมส่งชิ้นส่วนของหินเกี่ยวกับการบิน ทั้งหมดในทันที, ร็อคเปลี่ยนทิศทาง ต้องรู้สึกว่าอำนาจของปีศาจแกนภายในเม้งเฮาเป็นแสงลึกลับเริ่มที่จะส่องแสงจากดวงตาของมัน มันกรีดร้องผ่านอากาศไปในทิศทางของชู Yuyan และเม้งเฮาได้. ท้องฟ้ามืดเติบโตเป็นลมพายุแรงพัดแผ่นดินขู่ว่าจะกวาดทุกอย่างขึ้น มันเป็นเหมือนกับว่าทุกอย่างในส่วนหนึ่งของโลกนี้เป็นของร็อคและมันคนเดียว! ลมกรดบิดมาพร้อมกับการมาถึงของร็อค เทือกเขาล้มลงและต้นไม้ถูกกระชากขึ้นมาจากรากในการแสดงที่น่าตกใจของอำนาจ! ลมกวาดเม้ง Hao และชู Yuyan ตะเกียงน้ำมันโฉบถัดชู Yuyan สั่นอย่างรุนแรงและก็ดับ ทันทีที่มันทำกระทู้ของแสงที่ถูกผูกไว้เขาหายไป. อำนาจของปีศาจแกนปะทุขึ้นอีกครั้งภายในตัวเขาเช่นเดียวกับที่มันมีวันมรดกได้ปรากฏตัวครั้งแรก ภายในหัวเม้งเฮาปรากฏภาพจากสมัยโบราณ. ภายในภาพเหล่านี้บินฝน-Dragon และ ROC ถูกขังอยู่ในการต่อสู้! Boom! เม้งเฮารู้สึกราวกับว่าคลื่นใหญ่เพิ่งทับลงไปบนความคิดของเขา เขาปั่นขึ้นไปลมบ้าหมูและเขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังถูกกดทับ เลือดฉีดพ่นออกมาจากปากของเขา เหมือนว่าวที่มีสตริงถูกตัดร่างของเขาล้มกว่าและมากกว่าในอากาศขณะที่เขาถูกดูดขึ้น. ในช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่เขาจะหมดสติเขาส่งออกบิตสุดท้ายของพลังทางจิตวิญญาณที่จะลากดาบไม้และธงฟ้าผ่ากลับ . จากนั้นเขาก็เดินออกไป. ชู Yuyan อยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายยิ่ง ขณะที่เธอเริ่มที่จะถูกดูดขึ้นไปเธอไอคำหนึ่งของเลือด ร่างกายของเธอก็ยังคงห่อขึ้นโดยสุทธิสีดำ เธอร่วงลงขึ้นพร้อมกับตะเกียงน้ำมันของเธอ ใบหน้าของเธอคือซีดและเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ลมพัดจากร็อคอีก buffeted ของเธอและเธอไอเป็นเลือดมากยิ่งขึ้นแล้วผลุบเข้าไปหมดสติ. เม้ง Hao และชู Yuyan ทั้งสองมูลนิธิจัดตั้งพรวน แม้จะมีที่เมื่อลมกรีดร้องที่สร้างโดยร็อคยกพวกขึ้นพวกเขาได้อย่างสมบูรณ์ไม่มีอำนาจที่จะต่อต้านมัน โชคดีที่พวกเขาไม่ได้ชอบภูเขาซึ่งถูกเชื่อมต่ออย่างแน่นหนาเพื่อแผ่นดิน ความต้านทานต่อลมทิ้งไว้แตก. สองของพวกเขาเป็นเหมือนดึง catkins Willow, ไม่มีอำนาจที่จะมีความต้านทานใด ๆ พวกเขาได้รับบาดเจ็บจากการปะทะลมและหมดสติไป แต่ไม่ได้ถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ลมยึดเขาไว้แน่นและพาพวกเขาออกไปในระยะทางที่. ลมยังคงกวาดข้ามรัฐโผล่ออกมาทางทิศตะวันออกเป็นเวลาหลายวันหลังจากที่ทางร็อคของก่อนที่จะตายลง. เม้งเฮาเปิดตาของเขา. เขาเจ็บปวดทั้งร่างกายก่อให้เกิดของเขา ตาที่สั่นไหวขณะที่พวกเขาเปิด อาการปวดครอบคลุมทั้งหมดเต็มไปเขาทำให้เขาสั่นจึงไม่ดีเขารู้สึกราวกับว่าเขาจะตกอยู่ในชิ้น. คาเต็มไปอย่างช้า ๆ ดวงตาของเขา ความเจ็บปวดที่เป็นที่น่ากลัว แต่จริงๆไม่ได้เปรียบเทียบกับเวลาที่เป็นพิษอยู่ภายในตัวเขาสว่างวาบขึ้นมา ขอขอบคุณที่เขาได้ถูกใช้ในชนิดของความเจ็บปวดนี้. เขาอย่างช้า ๆ พยายามเข้ามาในท่านั่งหอบ เขามองลงไปที่ร่างของเขา; เสื้อผ้าของเขาอยู่ในชิ้นเล็กชิ้นน้อย; รอยฟกช้ำและรอยถลอกที่ปกคลุมผิวของเขา มีบาดแผลที่นับไม่ถ้วนซึ่งบางส่วนได้ลึกกว่าคนอื่น ๆ ; มีบางพื้นที่ที่ผิวได้รับการลบออกทั้งหมด ถ้าเขาชนกับโขดหินในบริเวณใกล้เคียงส่งเจ็บปวดเจาะลึกลงไปในกระดูกของเขา. เขาอ้าปากค้างสำหรับการหายใจในขณะที่เขาตรวจสอบตัวเอง ขณะที่เขาทำตาของเขาขยายตัวกว้าง ร่างกายของเขารู้สึกอ่อนแอ ในความเป็นจริงมันให้ความรู้สึกเกือบเหมือนมันมีหกหรือเจ็ดปีที่ผ่านมาบนภูเขา Daqing. "ฐานการเพาะปลูกของฉัน ... " เม้งเฮาทันทีพยายามที่จะหมุนเวียนฐานการเพาะปลูกของเขา เขาปล่อยให้ออกถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเขาพบว่ามันเป็นยังคงมี แต่แล้วเขาก็ขมวดคิ้ว เขาเป็นคนที่สมบูรณ์ไม่สามารถเข้าถึงมันราวกับว่ามันถูกปิดกั้นโดยบางส่วนกำลังที่มีประสิทธิภาพ. มันเป็นในขณะนี้ในขณะที่เขามองมากกว่าเสื้อผ้าทำลายของเขาว่าเขาตระหนักว่าไม่มีถุงของเขาถือครองอยู่กับคนของเขา มันดูเหมือนว่าพวกเขาได้รับทั้งหมดปลิวไปตามลมโหมกระหน่ำ. ใบหน้าของเขาลดลง เขายกมือขึ้นและถึงลึกเข้าไปในเสื้อคลุมของเขา เมื่อเขาดึงมันออกมามีถุงของจักรวาล กระเป๋าใบนี้มีความแตกต่างกว่าถุงปกติของการถือครองเพื่อเม้งเฮามักจะเก็บมันไว้ซุกอยู่ภายในเสื้อคลุมของเขา ดังนั้นลมไม่ได้รับสามารถที่จะสัมผัสมัน. มันเป็นสิ่งที่ดีผมเก็บ MOS

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนหน้าบทบทถัดไปบทที่ 112 : สิ่งที่เปลี่ยนแปลง" นั่น . . . นั่นมันร็อค ! " ร้องไห้ชูจารย์ Yuyan . " ในทวีป Nanshan ร็อค , เท่านั้นที่สามารถโผล่ออกมาจากทางช้างเผือกที่ทะเล เมิงเฮา ให้หลวม ตามราศีที่เกิดจากความตาย มันก็จะตาย และมุ่งหน้าไปสู่การเกิดใหม่ ถ้ำ ลมมันเตะขึ้นไปกวาดทุกอย่างไป ! "" ปล่อยข้าก่อน " เขาพูดอย่างเย็นชา เขารู้สึกได้ถึงการสั่นของแกนปีศาจภายในของเขา ดาวเสา" คุณ ! " บอกว่าชูจารย์ Yuyan นางฟันเธอ เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อถึงความดุร้ายของลมเพิ่มขึ้นอย่างมาก . ในชั่วพริบตา คำรามเสียงเต็มโลก ยอดภูเขานับไม่ถ้วนถูกทำให้แตกและสลายกลายเป็นสายลม ส่งชิ้นส่วนของหินบินเกี่ยวกับ จู่ๆ ร็อค เปลี่ยนเส้นทาง มีรู้สึกพลังหลักของปีศาจภายในเมงเฮาไฟลึกลับเริ่มที่จะส่องแสงจากตา มันกรีดร้องผ่านอากาศในทิศทางและชูจารย์ Yuyan เมิ่งเฮ่าท้องฟ้าเริ่มมืดเป็นเกลแรงลมพัดมาเหนือแผ่นดิน ขู่ว่าจะกวาดหมด มันเป็นถ้าทุกอย่างในส่วนหนึ่งของโลกนี้เป็นของ รอค และอยู่คนเดียวบิดหมุนพร้อมกับการมาถึงของ ROC . ภูเขาล้มและต้นไม้ถูกกระชากขึ้น โดยรากในการแสดงที่น่าตกใจของพลังลมกวาดขึ้นเมิงเฮา และชูจารย์ Yuyan . ตะเกียงน้ำมันอยู่ข้างชูจารย์ Yuyan เขย่าอย่างรุนแรงและถูกดับลง ทันที มันไม่ได้ เส้นแสงที่มัดเขาหายตัวไปอำนาจหลักของปีศาจปะทุขึ้นอีกครั้งภายในเขา เหมือนกับว่ามันเป็นวันมรดกได้ปรากฏตัวครั้งแรก . ภายในหัวของเมิ่งเฮ่าปรากฏภาพจากสมัยโบราณภายในภาพเหล่านี้ มังกรบิน ฝน และร็อค ถูกขังอยู่ในการต่อสู้บูม !เมิ่งเฮ่ารู้สึกราวกับว่าคลื่นขนาดใหญ่ได้พังลงในจิตใจของเขา ปั่นขึ้นเขาต่ออย่างรวดเร็ว และเขารู้สึกเหมือนเขาถูกบด เลือดฉีดพ่นจากปากของเขา เป็นว่าวที่มีสายถูกตัดไป ร่างกายของเขาล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำอีกในอากาศขณะที่เขาถูกดูดในช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่เขาจะหมดสติไป เขาส่งบิตสุดท้ายของพลังงานมโนมัยลากดาบไม้ และธงฟ้ากลับมา แล้วเขาก็หมดสติไปชูจารย์ Yuyan อยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายยิ่งกว่า ในขณะที่เธอเริ่มถูกดูดขึ้นไป เธอกระแอมขึ้นเป็นหยดเลือด ร่างของเธอยังห่อด้วยตาข่ายสีดำ เธอเริ่มขึ้นพร้อมกับตะเกียงน้ํามันของเธอ ใบหน้าซีดเซียวและเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง อีกหนึ่งการกระโชกของลมจาก Roc โบยตีเธอไอขึ้นเลือดมากขึ้นแล้วลื่นจนหมดสติเมิ่งเฮ่า และชูจารย์ Yuyan ทั้งสองมูลนิธิก่อตั้ง cultivators . แม้เมื่อเสียงลมที่เกิดจาก Roc ยกเขาขึ้น เขาก็ไม่สามารถต้านทานมันได้ Thankfully , มันไม่เหมือนภูเขาที่เชื่อมต่อกันอย่างแน่นหนา เพื่อแผ่นดิน ความต้านทานของพวกเขาเพื่อลมซ้ายแตกละเอียดพวกเขาสองคนเหมือนถอนต้นหลิว catkins ไม่มีแรงให้ความต้านทานใด ๆ พวกเขาถูกทำร้ายโดยปะทะลมจนสลบ แต่ไม่ฉีกเป็นชิ้นๆ ลมจัดไว้แน่นและพาพวกเขาไปไกลลมยังคงกวาดทั่วรัฐวิวัฒนาการตะวันออกหลายวันหลังจากของร็อคทาง ก่อนที่สุดท้ายจะตายลงเมิ่งเฮ่าลืมตาเขาทั้งกายเจ็บ ทำให้ดวงตาของเขาสั่นเช่นที่พวกเขาเปิด ครอบคลุมทั้งหมดเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขาทำให้เขาสั่นมาก เขารู้สึกเหมือนเขาจะตกอยู่ในชิ้นใจเย็น ค่อยๆ เติมตา ความเจ็บปวดที่น่ากลัว แต่มันก็เทียบไม่ได้กับครั้งเมื่อพิษในตัวเขาอาย ขอบคุณที่เขาใช้ชนิดนี้ของความเจ็บปวดเขาช้า ๆต่อสู้ในท่านั่ง หอบ . เขาก้มลงมองร่างกายของเค้า เสื้อผ้าของเขาถูกฉีกขาด ; รอยช้ำและแผลถลอกที่ครอบคลุมผิวของเขา มีแผลนับไม่ถ้วน ซึ่งอยู่ลึกกว่าอื่น ๆ มีบางพื้นที่ที่ผิวหนังได้ถูกลบออกทั้งหมด ถ้าเขากระแทกกับโขดหินที่ใกล้เคียงก็ส่งความเจ็บปวดแทงลึกเข้าไปในกระดูกของเขาเขาหายใจกระหืดกระหอบ เขาตรวจสอบตัวเอง เป็นเขา ตาของเขาเริ่มกว้าง ร่างกายรู้สึกอ่อนแอ ในความเป็นจริง , มันรู้สึกเหมือนมันมีหกหรือเจ็ดปีที่ผ่านมาบนภูเขา Daqing ." ฐานการเพาะปลูก . . . . . . . " เมิ่งเฮ่าทันทีพยายามที่จะหมุนเวียนของเขาฐานการเพาะปลูก . เขาถอนหายใจโล่งอกเมื่อเขาพบว่ามันยังคงอยู่ที่นั่น แต่แล้วขมวดคิ้ว เขาสมบูรณ์แบบไม่สามารถเข้าถึงมันเป็นถ้ามันถูกบล็อกโดยมีแรงพลังมันอยู่ในขณะนี้ ขณะที่เขาเหลือบไปของเขาทำลายเสื้อผ้าที่เขาตระหนักว่าไม่มีถุงของเขาถือเป็นคนของเขา มันดูเหมือนพวกเขาทั้งหมดถูกพัดไปตามลมโหมกระหน่ำ .ใบหน้าของเขาลดลง เขายกมือของเขาและถึงลึกเข้าไปในเสื้อคลุมของเขา เมื่อเขาดึงมันออกมา มันเป็นกระเป๋าของจักรวาล กระเป๋าใบนี้ ต่างจากปกติ กระเป๋าถือ ดังนั้น เมิ่งฮ่าวก็เก็บไว้อย่างมิดชิดภายในเสื้อคลุมของเขา ดังนั้น ลมยังไม่ได้