Karl Marx and the employment contra

Karl Marx and the employment contract: from natural abstraction to formal subsumption
Marx develops two alternative theories of the employment contract: one treats it as an agreement of commodity exchange, and one as a relational arrangement. In the former theory Marx introduces the notion of 'labour power' as a physical stock of labour capacity. Then he argues that the worker, in exchange for a wage, sells a flow of labour whose use-value consists in the capacity to produce value. He calls this flow "abstract labour" and regards it as a "natural" abstraction, i.e. as an objective good which can be bought in the market as a commodity and used in a factory as a productive force. Exploitation emerges because the value of the flow of labour power is lower than the value-creating capacity of abstract labour. The theory produces various inconveniences, for example: an essentialist theory of value; a notion of value which makes it insensitive to changes in income distribution; and the transformation problem. Its origin, contrary to common opinion, is not just Ricardian. Saint-Simon's propensity to treat labour as a productive force had some influence on Marx's theory of abstract labour as a value-creating power. Hegel's influence is still more important. Marx, in fact, tries to justify the 'natural' character of labour abstraction by resorting to Hegel's doctrine of the 'posited presuppositions', by which a universal and abstract category effectively generates (posits) the empirical phenomena in which it shows itself. On the other hand this way of treating wage labour clearly originates from Hegel's propensity to reduce the employment contract to a contracts for services. In the second theory the employment contract does not consist of an exchange of commodities. Rather it is seen as an institution shaping the conditions for a formal subsumption of labour under capital. This kind of subsumption entails a relation of real subordination of the worker to the capitalist in the production process. Now wage labour is treated as a real abstraction not in a natural sense but only in a historical sense, i.e. as an effectual institution which is typical of capitalist social relations. Exploitation is seen as based on the power relationship by which the capitalists use labour activity in the production process. The theory is not fully elaborated by Marx, but is developed well enough to make it the earliest anticipation of the modern theory of the employment contract as an institution which generates an authority relationship. Furthermore, it is not exposed to criticisms of essentialism and hypostatisation, whilst it is apt to uphold a consistent and enlightening theory of value and exploitation

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Karl Marx และสัญญาจ้างงาน: จากนามธรรมตามธรรมชาติการ subsumption อย่างเป็นทางการ Marx develops two alternative theories of the employment contract: one treats it as an agreement of commodity exchange, and one as a relational arrangement. In the former theory Marx introduces the notion of 'labour power' as a physical stock of labour capacity. Then he argues that the worker, in exchange for a wage, sells a flow of labour whose use-value consists in the capacity to produce value. He calls this flow "abstract labour" and regards it as a "natural" abstraction, i.e. as an objective good which can be bought in the market as a commodity and used in a factory as a productive force. Exploitation emerges because the value of the flow of labour power is lower than the value-creating capacity of abstract labour. The theory produces various inconveniences, for example: an essentialist theory of value; a notion of value which makes it insensitive to changes in income distribution; and the transformation problem. Its origin, contrary to common opinion, is not just Ricardian. Saint-Simon's propensity to treat labour as a productive force had some influence on Marx's theory of abstract labour as a value-creating power. Hegel's influence is still more important. Marx, in fact, tries to justify the 'natural' character of labour abstraction by resorting to Hegel's doctrine of the 'posited presuppositions', by which a universal and abstract category effectively generates (posits) the empirical phenomena in which it shows itself. On the other hand this way of treating wage labour clearly originates from Hegel's propensity to reduce the employment contract to a contracts for services. In the second theory the employment contract does not consist of an exchange of commodities. Rather it is seen as an institution shaping the conditions for a formal subsumption of labour under capital. This kind of subsumption entails a relation of real subordination of the worker to the capitalist in the production process. Now wage labour is treated as a real abstraction not in a natural sense but only in a historical sense, i.e. as an effectual institution which is typical of capitalist social relations. Exploitation is seen as based on the power relationship by which the capitalists use labour activity in the production process. The theory is not fully elaborated by Marx, but is developed well enough to make it the earliest anticipation of the modern theory of the employment contract as an institution which generates an authority relationship. Furthermore, it is not exposed to criticisms of essentialism and hypostatisation, whilst it is apt to uphold a consistent and enlightening theory of value and exploitation

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คาร์ลมาร์กซ์และสัญญาจ้าง: จากนามธรรมธรรมชาติเพื่อเป็นทางการ subsumption
มาร์กซ์พัฒนาสองทฤษฎีทางเลือกของการทำสัญญาจ้างงาน: หนึ่งจะถือว่าเป็นข้อตกลงในการแลกเปลี่ยนสินค้าโภคภัณฑ์และหนึ่งเป็นการจัดความสัมพันธ์ ในทฤษฎีมาร์กซ์อดีตแนะนำความคิดของอำนาจแรงงานเป็นหุ้นทางกายภาพของกำลังการผลิตแรงงาน จากนั้นเขาก็ระบุว่าคนงานในการแลกเปลี่ยนสำหรับค่าจ้างขายการไหลของแรงงานที่มีการใช้งานที่มีมูลค่าประกอบด้วยในความสามารถในการผลิตที่คุ้มค่า เขาเรียกว่าการไหลนี้ "แรงงานนามธรรม" และนับถือว่ามันเป็นสิ่งที่เป็นนามธรรม "ธรรมชาติ" คือเป็นวัตถุประสงค์ที่ดีที่สามารถซื้อได้ในตลาดเป็นสินค้าโภคภัณฑ์และใช้ในโรงงานเป็นแรงประสิทธิผล การแสวงหาผลประโยชน์โผล่ออกมาเนื่องจากค่าของการไหลของพลังงานแรงงานที่ต่ำกว่าความสามารถในการสร้างมูลค่าของการใช้แรงงานที่เป็นนามธรรม ทฤษฎีที่ก่อความไม่สะดวกต่างๆเช่น: ทฤษฎี essentialist ของมูลค่า; ความคิดของมูลค่าซึ่งทำให้รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในการกระจายรายได้ และปัญหาที่เกิดการเปลี่ยนแปลง ต้นกำเนิดของมันขัดกับความเห็นร่วมกันไม่ได้เป็นเพียงแค่ Ricardian นิสัยชอบเซนต์ไซมอนของการรักษาแรงงานเป็นกำลังการผลิตที่มีอิทธิพลบางอย่างเกี่ยวกับทฤษฎีมาร์กซ์ของการใช้แรงงานที่เป็นนามธรรมเป็นพลังสร้างมูลค่า อิทธิพลของ Hegel ยังคงเป็นสิ่งที่สำคัญมาก มาร์กซ์ในความเป็นจริงพยายามที่จะแสดงให้เห็นถึงตัวละคร 'ธรรมชาติ' ของนามธรรมแรงงานโดยหันไปใช้หลักคำสอนของ Hegel ของ 'presuppositions posited' โดยที่ประเภทสากลและนามธรรมได้อย่างมีประสิทธิภาพสร้าง (posits) ปรากฏการณ์เชิงประจักษ์ในการที่จะแสดงตัวเอง บนมืออื่น ๆ วิธีการของค่าจ้างแรงงานการรักษานี้อย่างชัดเจนมาจากนิสัยชอบของ Hegel เพื่อลดสัญญาการจ้างงานที่จะทำสัญญาสำหรับการบริการ ในทางทฤษฎีที่สองสัญญาจ้างไม่ได้ประกอบด้วยการแลกเปลี่ยนสินค้าโภคภัณฑ์ แต่มันถูกมองว่าเป็นสถาบันการศึกษาที่สร้างเงื่อนไขสำหรับการ subsumption อย่างเป็นทางการของการใช้แรงงานภายใต้ทุน ชนิดของ subsumption นี้ entails ความสัมพันธ์ของการอยู่ใต้บังคับบัญชาที่แท้จริงของคนงานที่จะทุนนิยมในกระบวนการผลิตที่ ตอนนี้ค่าจ้างแรงงานจะถือว่าเป็นนามธรรมที่แท้จริงไม่ได้อยู่ในความรู้สึกที่เป็นธรรมชาติ แต่ในความหมายทางประวัติศาสตร์คือในฐานะที่เป็นสถาบันการศึกษาที่มีผลบังคับใช้ซึ่งเป็นเรื่องปกติของความสัมพันธ์ทางสังคมทุนนิยม การแสวงหาผลประโยชน์ถูกมองว่าเป็นความสัมพันธ์บนพื้นฐานของการใช้พลังงานโดยที่นายทุนใช้กิจกรรมแรงงานในกระบวนการผลิต ทฤษฎีที่ไม่ได้บรรจงอย่างเต็มที่โดยมาร์กซ์ แต่มีการพัฒนาดีพอที่จะทำให้มันเป็นความคาดหวังที่เก่าแก่ที่สุดของทฤษฎีใหม่ของสัญญาจ้างเป็นสถาบันซึ่งจะสร้างความสัมพันธ์ที่มีอำนาจ นอกจากนี้ก็จะไม่ได้สัมผัสกับการวิพากษ์วิจารณ์ของสารัตถและ hypostatisation ขณะที่มันเป็นแนวโน้มที่จะยึดมั่นในทฤษฎีที่สอดคล้องกันและ enlightening ของมูลค่าและการใช้ประโยชน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คาร์ล มาร์กซ์ และสัญญาจ้าง : จากนามธรรมธรรมชาติ subsumption อย่างเป็นทางการมาร์กซ์ได้พัฒนาสองทฤษฎีทางเลือกของสัญญาจ้างแรงงาน : หนึ่งถือว่าเป็นข้อตกลงในการแลกเปลี่ยนสินค้า และเป็นแบบเชิงสัมพันธ์ ในอดีตทฤษฎีมาร์กซ์แนะนำความคิดของ ' พลัง ' แรงงานเป็นหุ้นทางกายภาพของความจุของแรงงาน เขาให้เหตุผลว่า คน แลกกับค่าจ้างของแรงงานที่มีมูลค่าการขายการใช้ประกอบด้วยความสามารถในการสร้างมูลค่า เขาเรียกการไหล " นี้แรงงานนามธรรม " และถือว่าเป็น " นามธรรมธรรมชาติ " คือเป็นวัตถุประสงค์ที่ดีที่สามารถซื้อในตลาดเป็นสินค้าที่ใช้ในโรงงาน เช่น บังคับให้มีประสิทธิภาพ การเอารัดเอาเปรียบ ปรากฏ เพราะคุณค่าของการไหลของพลังงานสูงกว่ามูลค่าการสร้างขีดความสามารถของแรงงานนามธรรม ทฤษฎีสร้างความไม่สะดวกต่างๆ ตัวอย่างเช่น : essentialist ทฤษฎีคุณค่า ความคิดของมูลค่าซึ่งทำให้ไม่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในการกระจายรายได้ และปัญหาการเปลี่ยนแปลง . ที่มา ต่อความเห็นทั่วไป ไม่ใช่แค่ Ricardian . เซนต์ ไซมอน ความโน้มเอียงที่จะรักษาแรงงานที่เป็นแรงที่มีประสิทธิภาพมีอิทธิพลของทฤษฎีของมาร์กซ์แรงงานนามธรรมที่เป็นคุณค่า การสร้างพลัง อิทธิพลของเฮเกิลก็สำคัญกว่าอยู่ดี มาร์ค , ในความเป็นจริง , พยายามที่จะจัดเป็น ' ธรรมชาติ ' ของตัวละครที่เป็นนามธรรมโดยอาศัยแรงงานของลัทธิเฮเกล ' ตั้ง presuppositions ' ซึ่งประเภทสากลและมีประสิทธิภาพสร้างนามธรรม ( posits ) เชิงปรากฏการณ์ ซึ่งมันแสดงให้เห็นเอง บนมืออื่น ๆของการรักษาวิธีนี้มาจากค่าจ้างแรงงานที่ชัดเจนของเฮเกิลความโน้มเอียงลดสัญญาจ้างแรงงานเป็นสัญญาบริการ ในทฤษฎีที่สองสัญญาจ้างไม่ได้ประกอบด้วยการแลกเปลี่ยนสินค้าโภคภัณฑ์ แต่มันเห็นเป็นสถาบันการสร้างเงื่อนไขสำหรับ subsumption อย่างเป็นทางการของแรงงานภายใต้ทุน ชนิดนี้ของ subsumption ใช้ความสัมพันธ์ของการจริงของคนงานกับนายทุน ในกระบวนการผลิต ตอนนี้ค่าจ้างแรงงานคือถือว่าเป็นจริงนามธรรมไม่ในความรู้สึกธรรมชาติ แต่ในแง่ประวัติศาสตร์ เช่น เป็นมืออาชีพ สถาบัน ซึ่งเป็นลักษณะของความสัมพันธ์ในสังคมทุนนิยม การใช้ประโยชน์เท่าที่เห็นก็จะขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์เชิงอำนาจที่นายทุนใช้กิจกรรมแรงงานในกระบวนการผลิต ทฤษฎีไม่ได้อย่างเต็มที่อธิบายโดยมาร์กซ์ แต่จะพัฒนาได้ดีเพียงพอที่จะทำให้มันเร็วความคาดหมายของทฤษฎีสมัยใหม่ของสัญญาจ้างแรงงานเป็นสถาบันที่สร้างมนุษย์สัมพันธ์ นอกจากนี้ยังไม่สามารถวิพากษ์วิจารณ์และ 1 hypostatisation ขณะที่มันเป็น apt เพื่อสนับสนุนทฤษฎีที่สอดคล้องกันและ enlightening ของค่าและการใช้ประโยชน์