As technology improves, scientists

As technology improves, scientists are able to detect more pollutants, and at smaller concentrations, in Earth’s freshwater bodies. Containing traces of contaminants ranging from birth control pills and sunscreen to pesticides and petroleum, our planet's lakes, rivers, streams, and groundwater are often a chemical cocktail.

Beyond synthetic pollution, freshwater is also the end point for biological waste, in the form of human sewage, animal excrement, and rainwater runoff flavored by nutrient-rich fertilizers from yards and farms. These nutrients find their way through river systems into seas, sometimes creating coastal ocean zones void of oxygen—and therefore aquatic life—and making the connection between land and sea painfully obvious. When you dump paint down the drain, it often ends up in the ocean, via freshwater systems.

In the developed world, regulation has restricted industry and agricultural operations from pouring pollutants into lakes, streams, and rivers. Technology has also offered a solution in the form of expensive filtration and treatment plants that make our drinking water safe to consume. Some cities are even promoting "green" infrastructure, such as green roofs and rain gardens, as a way to naturally filter out pollutants. But you may find a different picture in parts of the developing world, where there is less infrastructure—politically, economically, and technically—to deal with the barrage of pollution threats facing freshwater and all of the species that rely on it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นเทคโนโลยีเพิ่ม นักวิทยาศาสตร์สามารถตรวจพบสารมลพิษเพิ่มเติม และ ที่ความเข้ม ข้นขนาดเล็ก ในร่างกายปลาของโลก ประกอบด้วยร่องรอยของสารปนเปื้อนตั้งแต่ครีมกันแดดและยาคุมยาฆ่าแมลง และน้ำมัน ของโลกทะเลสาบ แม่น้ำ ลำธาร และน้ำบาดาลมักค็อกเทลเคมีนอกเหนือจากมลพิษสังเคราะห์ ปลาได้ยังจุดสิ้นสุดสำหรับขยะชีวภาพ ในรูปของน้ำเสียที่มนุษย์ สัตว์เรา และรส โดยอุดมไปด้วยธาตุอาหารปุ๋ยจากหลาและฟาร์มที่ไหลบ่าแบบสายฝน สารอาหารเหล่านี้หาทางของพวกเขาผ่านระบบแม่น้ำในทะเล บางครั้งสร้างเขตชายฝั่งทะเลเป็นโมฆะของออกซิเจน — และสัตว์น้ำดังนั้น — และทำให้การเชื่อมต่อระหว่างทะเลและที่ดินชัดเจนเจ็บปวด เมื่อคุณถ่ายโอนสีลงท่อระบายน้ำ มันมักจะสิ้นสุดลงในมหาสมุทร ผ่านระบบน้ำจืดในโลกพัฒนา ระเบียบได้จำกัดอุตสาหกรรมและการดำเนินงานเกษตรจากเทสารมลพิษในทะเลสาบ และแม่น้ำลำธาร นอกจากนี้เทคโนโลยียังได้นำเสนอการแก้ปัญหาในรูปแบบของเครื่องกรองที่มีราคาแพงและโรงบำบัดที่ทำให้น้ำดื่มของเราปลอดภัยในการใช้ เมืองบางแม้จะส่งเสริมโครงสร้างพื้นฐาน "สีเขียว" หลังคาสีเขียวและสวนฝน เป็นวิธีการกรองสารมลพิษตามธรรมชาติ แต่คุณอาจค้นหารูปภาพที่แตกต่างกันในส่วนของการพัฒนาโลก มีโครงสร้างพื้นฐานน้อย — ทางการเมือง ทางเศรษฐกิจ และเทคนิค — เพื่อจัดการกับเขื่อนกั้นน้ำของภัยคุกคามมลพิษหันปลาและพันธุ์ที่ทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นเทคโนโลยีที่ช่วยเพิ่มนักวิทยาศาสตร์มีความสามารถในการตรวจสอบสารพิษมากขึ้นและที่ความเข้มข้นที่มีขนาดเล็กในร่างกายของน้ำจืดของโลก ที่มีร่องรอยของสารปนเปื้อนตั้งแต่ยาคุมกำเนิดและครีมกันแดดสารกำจัดศัตรูพืชและน้ำมันปิโตรเลียมทะเลสาบโลกของเราของแม่น้ำลำธารและน้ำใต้ดินมักจะเป็นค็อกเทลเคมี. นอกเหนือจากมลพิษสังเคราะห์น้ำจืดยังเป็นจุดสิ้นสุดของเสียทางชีวภาพในรูปแบบของ น้ำเสียของมนุษย์อุจจาระสัตว์และน้ำฝนที่ไหลบ่ามาจากการใช้ปุ๋ยรสอุดมด้วยสารอาหารจากหลาและฟาร์ม สารอาหารเหล่านี้หาทางของพวกเขาผ่านเข้าไปในระบบแม่น้ำทะเลบางครั้งการสร้างโซนชายฝั่งมหาสมุทรเป็นโมฆะของออกซิเจนและน้ำดังนั้นชีวิตและทำให้การเชื่อมต่อระหว่างบกและทางทะเลที่เห็นได้ชัดเจ็บปวด เมื่อคุณถ่ายโอนสีลงท่อระบายน้ำก็มักจะจบลงในมหาสมุทรผ่านทางระบบน้ำจืด. ในโลกที่พัฒนาแล้วได้ จำกัด การควบคุมและการดำเนินงานในอุตสาหกรรมการเกษตรจากมลพิษเทลงในทะเลสาบลำธารและแม่น้ำ เทคโนโลยีได้นำเสนอวิธีการแก้ปัญหานอกจากนี้ยังมีในรูปแบบของการกรองมีราคาแพงและโรงบำบัดที่ทำให้น้ำดื่มของเราปลอดภัยต่อการบริโภค เมืองบางคนแม้การส่งเสริม "สีเขียว" โครงสร้างพื้นฐานเช่นหลังคาสีเขียวและสวนหย่อมฝนเป็นวิธีการตามธรรมชาติกรองสารมลพิษ แต่คุณอาจพบว่าภาพที่แตกต่างกันในส่วนของประเทศกำลังพัฒนาที่มีน้อยโครงสร้างพื้นฐานการเมืองเศรษฐกิจและเทคนิคในการจัดการกับการโจมตีของภัยคุกคามมลพิษทางน้ำจืดและหันหน้าไปทางทุกชนิดที่พึ่งพาได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นเทคโนโลยีที่ช่วยให้นักวิทยาศาสตร์สามารถตรวจพบมลพิษมากขึ้น และที่ความเข้มข้นขนาดเล็กในร่างกายน้ำจืดของโลก มีร่องรอยของสิ่งปนเปื้อนตั้งแต่เกิดควบคุม pills และครีมกันแดดยาฆ่าแมลงและปิโตรเลียม , ทะเลสาบ , ดาวเคราะห์ของเราเป็นแม่น้ำ ลำธารและน้ำใต้ดินมักจะมีสารเคมี ค็อกเทลนอกเหนือจากมลพิษสังเคราะห์ น้ำจืดยังจุดสิ้นสุดของเสียทางชีวภาพ ในรูปแบบของสิ่งปฏิกูล มนุษย์สัตว์มูล และน้ำท่า น้ำฝนรสด้วยปุ๋ยสารอาหารที่อุดมไปด้วยจากหลาและฟาร์ม สารอาหารเหล่านี้หาทางของพวกเขาผ่านระบบแม่น้ำสู่ทะเล บางครั้งการสร้างโซนชายฝั่งมหาสมุทรที่ว่างของออกซิเจนและดังนั้นชีวิตสัตว์น้ำ และทำให้การเชื่อมต่อระหว่างแผ่นดินและทะเลทุกข์ทรมาน อย่างเห็นได้ชัด เมื่อคุณทิ้งระบายลงท่อ มันมักจะจบลงในมหาสมุทร ผ่านระบบน้ำจืด .ในประเทศที่พัฒนาแล้ว ระเบียบมี จำกัด อุตสาหกรรม และการเกษตร จากการเทมลพิษในทะเลสาบ ลำธารและแม่น้ำ เทคโนโลยียังได้เสนอทางออกในรูปแบบของการกรองที่แพงและรักษาพืชที่ทำให้น้ำดื่มปลอดภัยที่จะบริโภค บางเมืองจะส่งเสริม " โครงสร้างพื้นฐานสีเขียว " เช่นหลังคาสีเขียวและสวนฝน เป็นวิธีธรรมชาติกรองมลพิษ แต่คุณอาจพบภาพที่แตกต่างกันในส่วนต่างๆของโลกที่พัฒนา มี น้อย โครงสร้างทางการเมือง เศรษฐกิจ และเทคนิคการจัดการกับการโจมตีของมลพิษคุกคามซึ่งน้ำจืดและชนิดที่ต้องพึ่งพามัน