Bill Adams of Ground Control Magazi

Bill Adams of Ground Control Magazine, reviewing Alice in Chains discography wrote "For anyone who was already paying attention to Alice in Chains by 1990, that the band was signed to a major label (they were the second (after Soundgarden) of the more mainstream “grunge” bands to get signed, actually) likely didn't come as much of a surprise. The band had the chops and a sound that could pass as similar to the metal of the day (well, at least some of the time), and they were at least as good as Skid Row, Warrant, Living Colour and Winger – who were all getting a lot of attention at the time – so that Alice in Chains would even get a cursory glance from the majors seemed inevitable. Upon signing with Columbia, Alice in Chains made it clear that they were willing to play ball on major label, mainstream terms too; for the We Die Young EP, the band selected three songs from their book which most closely resembled the swaggering, crotch-grabbing norm, and played them to the hilt."[1]

In the liner notes of 1999's Music Bank box set collection, guitarist Jerry Cantrell said of the title track:

I'd just temporarily moved in with Susan Silver because Sean and I had just had a fight. So I was riding the bus to rehearsal and I saw all these 9, 10, 11 year old kids with beepers dealing drugs. The sight of a 10 year old kid with a beeper and a cell phone dealing drugs equaled "We Die Young" to me.[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Adams ตั๋วของนิตยสารควบคุมภาคพื้นดิน อลิตรวจทานในกลุ่มรายชื่อผลงานเขียน "สำหรับทุกคนที่ได้แล้วจ่ายไปสนใจกับอลิซอินเชนส์ โดย 1990 ที่วงเซ็นป้ายชื่อใหญ่ (พวกที่สอง (หลังจากซาวด์การ์เดน) ของวง"กรันจ์"มากกว่าหลักการรับลงนาม จริง) อาจจะไม่ได้มามากที่สุดของความประหลาดใจ วงได้สับและเสียงที่สามารถผ่านคล้ายเป็นโลหะของวัน (ดี น้อยบางเวลา), และพวกน้อยดีเป็นสีอยู่แถวลื่นไถล หมาย และปีก – ที่ได้ทั้งหมดรับความสนใจมากที่เวลา – ให้อลิซอินเชนส์จะแม้ดูเผิน ๆ คร่าว ๆ จากสาขาเอกดูเหมือนสิ่งที่หลีกเลี่ยง เมื่อลงนามกับโคลัมเบีย อลิซอินเชนส์ทำชัดเจนที่พวกเขาเต็มใจที่จะเล่นบอลบนฉลากหลัก หลักเงื่อนไขเกินไป สำหรับเราตายเด็ก EP วงเลือก 3 เพลงจากการจองที่สุดคล้ายกับการ swaggering ปกติ โลภง่าม และเล่นกับพวกเขาเพื่อให้ด้ามจับ"[1]

หมายเหตุถุงของคอลเลกชันชุดกล่องเพลง ธนาคารของปี 1999, guitarist Jerry Cantrell กล่าวถึงติดตามชื่อ:

ฉันมีเพียงชั่วคราวย้าย ด้วยเงินศิริรัตน์เนื่องจากฌอนและได้มีเพียงการต่อสู้ ดังนั้นผมก็ขี่รถไปซ้อม และเห็นเหล่านี้ทั้งหมด 9, 10, 11 ปีเด็ก มี beepers ค้ายาเสพติด สายตาของเด็กอายุ 10 ปีกับ beeper มีโทรศัพท์ค้ายาเสพติดตอน "เราตายยัง" กับฉัน[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บิลอดัมส์ของนิตยสารทบทวนการควบคุมดิน อลิซในโซ่รายชื่อจานเสียงเขียน " สำหรับใครที่กำลังสนใจอลิซในโซ่ 1990 ที่วงได้เซ็นสัญญากับค่ายใหญ่ ( มันเป็นครั้งที่สอง ( หลังจากซาวด์การ์เดน ) ของกระแสหลักมากขึ้น " " วงกรันจ์ได้ลงนามจริง ) อาจไม่ได้มา เท่าของประหลาดใจวงดนตรีมีเนื้อและเสียงที่ผ่านลักษณะคล้ายโลหะของวัน ( อย่างน้อยในบางเวลา ) , และพวกเขาอย่างน้อยเท่าลื่นไถลแถวหมาย ชีวิตสีและปีก–ที่กำลังได้รับความสนใจมากในเวลาที่จำกัด ดังนั้น อลิซ อิน โซ่จะได้ภาพรวมคร่าวๆจากเอกดูเหมือนหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อลงนามกับโคลัมเบียอลิซในโซ่ที่ทำให้มันชัดเจนว่าพวกเขาเต็มใจที่จะเล่นบอลบนหลักป้ายหลักเงื่อนไขเหมือนกัน เพราะว่าเราตายเด็ก EP , วงดนตรีที่เลือกสามเพลงจากหนังสือซึ่งอย่างใกล้ชิดที่สุด มี swaggering คว้ามง่าม และเล่นให้มิด " [ 1 ]

ในบันทึกการบิน 1999 เพลงธนาคารกล่องเก็บชุดมือกีตาร์เจอร์รีแคนเทรลล์กล่าวว่าในชื่อเรื่อง :

ติดตามฉันแค่ชั่วคราวย้ายในกับซูซานเงินเพราะชอนและผมก็เพิ่งจะทะเลาะกัน ดังนั้นผมจึงได้ขี่รถ ไปซ้อม และผมเห็นเหล่านี้ทั้งหมด 9 , 10 , 11 ปีเด็กเก่าด้วยวิทยุติดตามตัวขายยา สายตาของเด็กอายุ 10 ปี กับเพจเจอร์และโทรศัพท์มือถือที่ซื้อขายยาเสพติด ตอนเราตายหนุ่ม " [ 2 ] เพื่อฉัน