Heather Purdin had run out of optio

Heather Purdin had run out of options. Aged 33, she had been suffering from anorexia nervosa for more than two decades and her weight had plummeted to that of a small child, an all-time low for her. Her case worker, out of frustration and desperation, suggested hospice care as a way to spend her remaining days in relative comfort. But for the first time in years, Heather was sure of one thing: she desperately wanted to live.
Treating anorexia, which is characterised by self-starvation and an inability to maintain an adequate body weight, seems absurdly simple on the surface: just eat and gain weight. It is something Heather and the millions of others afflicted by eating disorders have heard countless times. The problem is that it is never that simple. Heather has long since lost track of the number of times she has been admitted to hospital for low body weight, electrolyte imbalances caused by starvation or self-induced vomiting, or thoughts of suicide. In hospital she gains weight, but as soon as she is discharged she promptly returns to her old ways and loses what little weight she has gained. And so for more than 20 years, she has remained hopelessly, incurably, stuck.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮเทอร์ Purdin ได้ทำงานออกจากตัวเลือก อายุ 33 เธอทรมานจากอาการเบื่ออาหารชาตะสำหรับมากกว่าสองทศวรรษ และน้ำหนักของเธอได้ลดลงไปที่เด็กเล็ก ความตกต่ำที่สุดสำหรับเธอ เธอกรณีคนงาน จากแห้วและภาวะที่สิ้นหวัง แนะนำการดูแลป่วยเป็นวิธีการที่จะใช้จ่ายวันของเธอเหลือญาติอย่างสะดวกสบาย แต่ก็แน่ใจว่าสิ่งหนึ่งเป็นครั้งแรกในปี เฮเทอร์: เธอหมดอยากมีชีวิตอยู่รักษาอาการเบื่ออาหาร ซึ่งมีลักษณะตนเองอดอยากและไม่สามารถรักษาน้ำหนักเพียงพอ ดูเหมือนง่ายถือเอาบนพื้นผิว: กิน และน้ำหนักเพียง มันเป็นสิ่งที และนับล้านคนที่เป็นโรค โดยการกินที่ผิดปกติได้ยินครั้งนับไม่ถ้วน ปัญหาคือ ว่า ไม่มีทางที่เรียบง่าย ทุ่งหญ้ามียาวตั้งแต่สูญหายติดตามจำนวนครั้งที่เธอรับเข้ามาไปโรงพยาบาลน้ำหนักตัวต่ำ ความไม่สมดุลของอิเล็กโทรไลท์ที่เกิดจากความอดอยาก หรืออาเจียนชักนำตนเอง หรือมีความคิดฆ่าตัวตาย ในโรงพยาบาล เธอได้รับน้ำหนัก แต่ทันทีที่เธอปล่อย เธอกลับไปที่วิธีของเธอ และสูญเสียน้ำหนักสิ่งเล็กน้อยที่เธอได้รับ และอื่น ๆ กว่า 20 ปี เธอยังคงประดับประดา incurably ติด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Heather PURDIN ได้วิ่งออกจากตัวเลือก อายุ 33 ปีเธอได้รับความทุกข์ทรมานจากอาการเบื่ออาหาร Nervosa มานานกว่าสองทศวรรษและน้ำหนักของเธอลดลงกับที่ของเด็กเล็กทุกเวลาต่ำสำหรับเธอ กรณีคนงานของเธอออกจากแห้วและสิ้นคิดแนะนำดูแลที่บ้านพักรับรองว่าเป็นวิธีการที่จะใช้จ่ายวันที่เหลือของเธอในความสะดวกสบายญาติ แต่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปี Heather แน่ใจว่าของสิ่งหนึ่งที่:. เธออยากจะมีชีวิตอยู่
การรักษาอาการเบื่ออาหารซึ่งมีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยตัวเองอดอาหารและไม่สามารถที่จะรักษาน้ำหนักตัวที่เพียงพอดูเหมือนไร้เหตุผลง่าย ๆ บนพื้นผิว: เพียงแค่กิน และการเพิ่มน้ำหนัก มันเป็นสิ่งที่เฮเทอร์และคนอื่น ๆ นับล้านเดือดร้อนจากการกินผิดปกติเคยได้ยินนับครั้งไม่ถ้วน ปัญหาคือว่ามันจะไม่ง่ายที่ เฮเทอร์มีความยาวตั้งแต่แทร็คที่หายไปของจำนวนครั้งที่เธอได้รับการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลสำหรับน้ำหนักตัวต่ำความไม่สมดุลของอิเล็กโทรไลที่เกิดจากความอดอยากหรืออาเจียนตนเองเหนี่ยวนำหรือคิดฆ่าตัวตาย ในโรงพยาบาลที่เธอได้รับน้ำหนัก แต่ทันทีที่เธอออกจากโรงพยาบาลเธอทันทีกลับไปที่วิธีการเดิมของเธอและสูญเสียสิ่งที่น้ำหนักน้อยที่เธอได้รับ และอื่น ๆ มานานกว่า 20 ปีเธอยังคงอยู่อย่างไร้ความหวังทุกทีติดอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฮ purdin วิ่งออกจากตัวเลือก อายุ 33 ปี เธอได้รับความทุกข์ทรมานจากโรคเบื่ออาหารมานานกว่าสองทศวรรษที่ผ่านมาและน้ำหนักของเธอลดลงไปที่เด็กเล็ก , ทุกเวลาต่ำสำหรับเธอ นางกรณีคนงานออกจากแห้วและความสิ้นหวัง แนะนำการดูแลบ้านพักรับรองพระธุดงค์เป็นวิธีที่จะใช้เวลาหลายวันในความสะดวกสบายของญาติ แต่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปี เฮก็แน่ใจว่าของสิ่งหนึ่งที่เธออยากอยู่การรักษาอาการเบื่ออาหาร ซึ่งเป็นลักษณะโดยการทรมานตนเอง และไม่สามารถที่จะรักษาน้ำหนักร่างกายที่เพียงพอ ดูช่างง่ายบนพื้นผิว : แค่กินและน้ำหนักเพิ่ม มันเป็นทุ่งหญ้าอะไรและล้านของผู้อื่นเป็นทุกข์จากความผิดปกติของการรับประทานอาหารที่ได้ยินมานับครั้งไม่ถ้วน ปัญหาคือว่า มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น เฮได้นานเนื่องจากสูญเสียการติดตามของจำนวนครั้งที่เธอได้เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลสำหรับน้ำหนักต่ำ ไม่สมดุลของอิเล็กโทรไลต์เกิดจากความอดอยากหรือตัวเองเกิดอาเจียน หรือความคิดที่จะฆ่าตัวตาย ในโรงพยาบาลที่เธอรับน้ำหนัก แต่ทันทีที่เธอปล่อยเธอทันทีกลับไปทางเก่าและสูญเสียอะไรเล็ก ๆน้อย ๆน้ำหนักที่เธอได้รับ . และมากกว่า 20 ปี เธอยังคงคิด incurably , ติดอยู่