Predictions are deemed significant

Predictions are deemed significant if they can be shown to be successful beyond random chance.[8] Therefore, methods of statistical hypothesis testing are used to determine the probability that an earthquake such as is predicted would happen anyway (the null hypothesis). The predictions are then evaluated by testing whether they correlate with actual earthquakes better than the null hypothesis.[9]

In many instances, however, the statistical nature of earthquake occurrence is not simply homogeneous, with clustering in both space and time.[10] In southern California about 6% of M≥3.0 earthquakes are "followed by an earthquake of larger magnitude within 5 days and 10 km."[11] In central Italy 9.5% of M≥3.0 earthquakes are followed by a larger event within 30 km and 48 hours.[12] While such statistics are not satisfactory for purposes of prediction (giving ten to twenty false alarms for each successful prediction) they will skew the results of any analysis that assumes that earthquakes occur randomly in time, for example, as realized from a Poisson process. It has been shown that a "naive" method based solely on clustering can successfully predict about 5% of earthquakes;[13] slightly better than chance.

As the purpose of short-term prediction is to enable emergency measures to reduce death and destruction, failure to give warning of a major earthquake, that does occur, or at least an adequate evaluation of the hazard, can result in legal liability,[14] or even political purging.[15] But warning of an earthquake that does not occur also incurs a cost:[16] not only the cost of the emergency measures themselves, but of civil and economic disruption.[17] False alarms, including alarms that are cancelled, also undermine the credibility, and thereby the effectiveness, of future warnings.[18]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คาดคะเนถือว่าสำคัญถ้าพวกเขาสามารถแสดงให้ประสบความสำเร็จนอกเหนือจากโอกาสสุ่ม [8] ดังนั้น วิธีการทดสอบสมมติฐานทางสถิติจะใช้เพื่อกำหนดความเป็นไปได้ว่า แผ่นดินไหวเช่นคาดว่า จะเกิดขึ้นต่อไป (สมมติฐานเป็น null) การคาดคะเนโดยทั่วไปแล้วประเมิน โดยการทดสอบว่าจะเชื่อมโยงกับแผ่นดินไหวเกิดขึ้นจริงดีกว่าสมมติฐานว่าง [9]ในหลายกรณี ไร ลักษณะทางสถิติของการเกิดแผ่นดินไหวได้เหมือนเพียง กับคลัสเตอร์ในพื้นที่และเวลา เซาเทิร์นแคลิฟอร์เนีย [10] ในประมาณ 6% ของ M≥3.0 เกิดแผ่นดินไหว "ตาม ด้วยแผ่นดินไหวที่มีขนาดใหญ่ภายใน 5 วันและ 10 กม." [11] ในอิตาลีกลาง 9.5% ของ M≥3.0 แผ่นดินไหวตามเหตุการณ์ใหญ่ภายใน 48 ชั่วโมงและ 30 km [12] ในขณะที่สถิติดังกล่าวไม่เป็นที่พอใจสำหรับวัตถุประสงค์ของการคาดการณ์ (ให้สัญญาณเท็จสิบถึงยี่สิบการทำนายแต่ละสำเร็จ) พวกเขาจะเอียงผลการวิเคราะห์ใด ๆ ซึ่งสันนิษฐานว่า เกิดแผ่นดินไหวการเกิดขึ้นแบบสุ่มในเวลา ตัวอย่าง เกิดขึ้นจากกระบวนการปัว มันได้รับการแสดงว่า "ขำน่า" วิธีตามคลัสเตอร์สามารถสำเร็จทายผลประมาณ 5% ของแผ่นดินไหว [13] เล็กน้อยดีกว่ามีโอกาสตามวัตถุประสงค์ของการคาดการณ์ระยะสั้นคือการ ใช้มาตรการฉุกเฉินเพื่อลดการตายและการทำลาย ให้คำเตือนสำคัญแผ่นดินไหว ที่เกิดขึ้น หรืออย่างน้อยการประเมินอันตราย เพียงพอสามารถส่งผลในความรับผิดทางกฎหมาย, [14] หรือทางการเมืองแม้แต่ล้างได้ [15] แต่คำเตือนของการเกิดแผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นยังใช้ต้นทุน: [16] ไม่เพียง แต่ทุนฉุกเฉินการประเมินตนเอง แต่ ของทรัพยแพ่ง และเศรษฐกิจ [17] เท็จสัญญาณเตือนภัย สัญญาณเตือนภัยที่ถูกยกเลิก รวมทั้งยังทำลายความน่าเชื่อถือ และดังนั้นจึงประสิทธิภาพ คำเตือนในอนาคต [18]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การคาดการณ์จะถือว่ามีนัยสำคัญถ้าพวกเขาสามารถแสดงให้เห็นว่าประสบความสำเร็จเกินกว่าโอกาสสุ่ม. [8] ดังนั้นวิธีการของการทดสอบสมมติฐานทางสถิติที่ใช้ในการตรวจสอบเป็นไปได้ว่าการเกิดแผ่นดินไหวเช่นเป็นที่คาดการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไป (สมมติฐาน) การคาดการณ์ที่ได้รับการประเมินโดยการทดสอบแล้วว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กับการเกิดแผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นจริงดีกว่าสมมติฐาน. [9] ในหลาย ๆ กรณี แต่ลักษณะทางสถิติของการเกิดแผ่นดินไหวไม่ได้เป็นเนื้อเดียวกันก็มีการจัดกลุ่มทั้งในพื้นที่และเวลา. [10] ในแคลิฟอร์เนียภาคใต้ประมาณ 6% ของการเกิดแผ่นดินไหวจะM≥3.0 "ตามด้วยแผ่นดินไหวที่มีขนาดที่ใหญ่ขึ้นภายใน 5 วันและ 10 กม." [11] ในภาคกลางของอิตาลี 9.5% ของM≥3.0แผ่นดินไหวจะตามมาด้วยเหตุการณ์ที่มีขนาดใหญ่ภายใน 30 กม และ 48 ชม. [12] ในขณะที่สถิติดังกล่าวจะไม่เป็นที่น่าพอใจสำหรับวัตถุประสงค์ของการทำนาย (ให้สิบถึงยี่สิบเตือนที่ผิดพลาดสำหรับแต่ละคำทำนายที่ประสบความสำเร็จ) พวกเขาจะเอียงผลของการวิเคราะห์ใด ๆ ที่สมมติว่าแผ่นดินไหวเกิดขึ้นแบบสุ่มในเวลาตัวอย่างเช่น ได้จากกระบวนการปัวซอง มันได้รับการแสดงให้เห็นว่า "ไร้เดียงสา" วิธีการ แต่เพียงผู้เดียวในการจัดกลุ่มที่ประสบความสำเร็จสามารถคาดการณ์ประมาณ 5% ของการเกิดแผ่นดินไหว. [13] เล็กน้อยดีกว่ามีโอกาสเป็นวัตถุประสงค์ของการคาดการณ์ในระยะสั้นคือการเปิดใช้มาตรการฉุกเฉินเพื่อลดการตายและการทำลายล้าง ความล้มเหลวที่จะให้คำเตือนของแผ่นดินไหวใหญ่ที่จะเกิดขึ้นหรืออย่างน้อยการประเมินผลที่เพียงพอของอันตรายที่อาจส่งผลให้ความรับผิดตามกฎหมาย [14] หรือแม้กระทั่งการกวาดล้างทางการเมือง. [15] แต่คำเตือนของการเกิดแผ่นดินไหวที่ไม่ได้เกิดขึ้นยัง ค่าใช้จ่ายเกิดขึ้น: [16] ไม่เพียง แต่ค่าใช้จ่ายที่เกิดเหตุฉุกเฉินวัดตัวเอง แต่ของการหยุดชะงักทางแพ่งและทางเศรษฐกิจ [17] เตือนที่ผิดพลาดรวมถึงการเตือนภัยที่มีการยกเลิกยังทำลายความน่าเชื่อถือและจึงมีประสิทธิภาพของคำเตือนในอนาคต. [18]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คาดคะเนจะถือว่าสำคัญ หากพวกเขาสามารถแสดงให้ประสบความสำเร็จ นอกเหนือจากการสุ่มโอกาส [ 8 ] ดังนั้น วิธีการทดสอบสมมติฐานทางสถิติที่ใช้เพื่อตรวจสอบความเป็นไปได้ว่า แผ่นดินไหวดังกล่าวเป็นที่คาดการณ์จะเกิดขึ้นอยู่แล้ว ( สมมติฐานโมฆะ ) การคาดการณ์จะประเมินโดยการทดสอบว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กับการเกิดแผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นจริงมากกว่าสมมติฐานโมฆะ .[ 9 ]

ในหลายกรณี อย่างไรก็ตาม ลักษณะทางสถิติของการเกิดแผ่นดินไหวจะไม่เพียง แต่เป็นเนื้อเดียวกันกับข้อมูลทั้งในเวลาและอวกาศ [ 10 ] ในแคลิฟอร์เนียตอนใต้ประมาณ 6 % M ≥ 3.0 แผ่นดินไหว " ตามมาด้วยแผ่นดินไหวขนาดใหญ่ ภายใน 5 วัน และ 10 km . " [ 11 ] ในภาคกลางของประเทศอิตาลี 9.5% ของ M ≥ 3.0 แผ่นดินไหวจะตามมาด้วยเหตุการณ์ขนาดใหญ่ภายใน 30 กม. และ 48 ชั่วโมง[ 12 ] ในขณะที่สถิติดังกล่าวไม่เป็นที่พอใจเพื่อการทำนาย ( ให้สิบถึงยี่สิบ alarms เท็จสำหรับแต่ละประสบความสำเร็จพยากรณ์ ) พวกเขาจะทำให้ผลลัพธ์ของการวิเคราะห์ที่สันนิษฐานว่า แผ่นดินไหวเกิดขึ้นแบบสุ่มในเวลา เช่นว่าจากกระบวนการปัวซง .มันได้ถูกแสดงให้เห็นว่าวิธี " ไร้เดียงสา " ขึ้นอยู่เพียงผู้เดียวในการแบ่งกลุ่มเรียบร้อยแล้วสามารถทำนายได้ประมาณ 5% ของแผ่นดินไหว ; [ 13 ] เล็กน้อยดีกว่าโอกาส

เป็นวัตถุประสงค์ของการทำนายระยะสั้นคือการใช้มาตรการฉุกเฉิน เพื่อลดการตายและการทำลาย , ความล้มเหลวที่จะให้แจ้งเตือนแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่จะเกิดขึ้น หรือ อย่างน้อยก็มีการประเมินอันตรายได้ผลในความรับผิดทางกฎหมาย หรือแม้แต่การเมือง [ 14 ] การ [ 15 ] แต่เตือนแผ่นดินไหวไม่ได้เกิดขึ้นยัง incurs ต้นทุน : [ 16 ] ไม่เพียง แต่ค่าใช้จ่ายของมาตรการฉุกเฉินเอง แต่ทางแพ่งและเศรษฐกิจหยุดชะงัก [ 17 ] เตือนที่ผิดพลาด รวมทั้งการเตือนภัยที่ถูกยกเลิก นอกจากนี้ ทำลายความน่าเชื่อถือ และเพื่อประสิทธิภาพของคำเตือนในอนาคต [ 18 ]