The Sweet PorridgeThere was a poor

The Sweet Porridge

There was a poor but good little girl who lived with her mother. They had nothing to eat. One day, the child went into the forest, and there an aged woman met her who was aware of her sorrow.
Sweet Porridge
She gifted her with a little pot, which when she said, "cook, little pot, cook", would cook good, sweet porridge, and when she said, "stop, little pot", it ceased to cook. The girl took the pot home to her mother, and soon they were freed from their poverty and hunger, and ate sweet porridge as often as they chose. Once on a time when the girl had gone out, her mother said, cook, little pot, cook. And it did cook and she ate till she was satisfied, and then she wanted the pot to stop cooking, but did not know the word. So it went on cooking and the porridge rose over the edge, and still it cooked on until the kitchen and whole house were full, and then the next house, and then the whole street, just as if it wanted to satisfy the hunger of the whole world, and there was the greatest distress, but no one knew how to stop it.

At last when only one single house remained, the child came home and just said, stop, little pot, and it stopped and gave up cooking, and whosoever wished to return to the town had to eat his way back!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้าวต้มหวาน

มีดี แต่ยากจนสาวน้อยที่อาศัยอยู่กับแม่ของเธอ พวกเขามีอะไรจะกิน วันหนึ่ง เด็กเดินเข้าไปในป่า และมีผู้หญิงมีอายุพบเธอที่ตระหนักถึงความเสียใจของเธอ
ข้าวต้มหวาน
เธอมีพรสวรรค์เธอ ด้วยหม้อเล็กน้อย ซึ่งเมื่อเธอกล่าวว่า "อาหาร หม้อน้อย ปรุงอาหาร" จะปรุงข้าวต้มหวาน ดี และเมื่อเขากล่าวว่า "หยุด หม้อน้อย" มันเพิ่มการปรุงอาหาร หญิงสาวเอาหม้อที่บ้านกับแม่ของเธอ และเร็ว ๆ นี้พวกเขาก็รอดจากความยากจนและความหิว กินข้าวต้มหวานบ่อยพวกเขาเลือก ครั้งเดียวในเวลาเมื่อเธอหายไปไหนหมด แม่ของเธอกล่าวว่า ปรุง อาหาร หม้อน้อย ปรุงอาหาร และมันไม่ได้ทำอาหาร และเขากินจนเธอพอใจ และจากนั้นเธอต้องหม้อเพื่อหยุดการทำอาหาร แต่ไม่รู้คำ เพื่อจะไป ทำอาหารและข้าวต้มกุหลาบเหนือขอบ และยังคง จะสุกในจนถึงห้องครัว และทั้งบ้านได้ เต็ม และบ้านถัดไปแล้ว แล้วทั้ง ถนน ราวกับว่าอยากจะตอบสนองความหิวของโลกทั้งหมด และมีความทุกข์มากที่สุด แต่ไม่รู้วิธีหยุดมัน

ในที่สุด เมื่อบ้านเดี่ยวเดียวยังคงเด็กมาบ้าน และกล่าวเพียงว่า ไล่ หม้อเล็กน้อย และจะหยุดให้ค่าอาหาร และผู้ทรงปรารถนากลับเมืองได้กินเขากลับ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หวานข้าวต้มมีสาวน้อยที่น่าสงสาร แต่ดีที่อาศัยอยู่กับแม่ของเธอเป็น พวกเขาก็ไม่มีอะไรจะกิน วันหนึ่งเด็กเดินเข้าไปในป่าและมีหญิงวัยได้พบกับเธอที่ได้ตระหนักถึงความเศร้าโศกของเธอหวานข้าวต้มเธอมีพรสวรรค์ของเธอกับหม้อเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งเมื่อเธอกล่าวว่า "ปรุงอาหารหม้อเล็ก ๆ น้อย ๆ ปรุงอาหาร" จะปรุงอาหาร ดีโจ๊กหวานและเมื่อเธอกล่าวว่า "หยุดหม้อน้อย" ก็หยุดที่จะปรุงอาหาร สาวเอาบ้านหม้อกับแม่ของเธอและในไม่ช้าพวกเขาก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระจากความยากจนและความหิวโหยของพวกเขาและกินโจ๊กหวานได้บ่อยเท่าที่พวกเขาเลือก ครั้งเดียวในเวลาที่หญิงสาวออกไปแล้วแม่ของเธอกล่าวว่าปรุงอาหารหม้อเล็ก ๆ น้อย ๆ ปรุงอาหาร และมันได้ปรุงอาหารและเธอกินจนเธอเป็นที่น่าพอใจแล้วเธออยากหม้อที่จะหยุดการทำอาหาร แต่ไม่ได้รู้ว่าคำว่า ดังนั้นจึงเป็นไปในการปรุงอาหารและโจ๊กเพิ่มขึ้นเหนือขอบและยังคงมันสุกจนห้องครัวและบ้านทั้งเต็มแล้วบ้านถัดไปและแล้วทั้งถนนเช่นเดียวกับถ้ามันอยากที่จะตอบสนองความหิวของ ทั่วโลกและมีความทุกข์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด แต่ไม่มีใครรู้วิธีที่จะหยุดมันได้ในที่สุดเมื่อมีเพียงหนึ่งเดียวที่ยังคงอยู่ในบ้านเด็กมาที่บ้านและบอกว่าหยุดหม้อเล็ก ๆ น้อย ๆ และจะหยุดการทำงานและให้ขึ้นการทำอาหารและ ผู้ใดที่อยากจะกลับไปยังเมืองที่มีการกินทางของเขากลับมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หวานโจ๊ก

มีคนจนแต่เด็กดีที่อาศัยอยู่กับแม่ของเธอ พวกเขาไม่มีอะไรจะกิน วันหนึ่ง ลูกเข้าไปในป่า และมีอายุผู้หญิงเจอเธอที่ตระหนักถึงความเศร้าโศกของเธอ เธอมีพรสวรรค์โจ๊ก

หวานของเธอกับหม้อใบเล็ก ซึ่งเมื่อเธอกล่าวว่า " กุ๊กเล็กหม้อปรุงอาหาร " จะทำข้าวต้มหวานดี และเมื่อเธอพูดว่า " หยุด , หม้อน้อย มันหยุดทำอาหารหญิงสาวเอาหม้อบ้านแม่ของเธอและเร็ว ๆนี้พวกเขาถูกปล่อยตัวจากความยากจนและความหิวโหย และกินโจ๊กหวานบ่อยเท่าที่พวกเขาเลือก เมื่อเวลาเมื่อหญิงสาวออกไป แม่ของเธอกล่าวว่า , ทำอาหาร , หม้อปรุงอาหารน้อย . และมันก็ทำอาหาร เธอกินจนพอใจแล้ว เธอต้องการหม้อเพื่อหยุดการปรุงอาหาร แต่ไม่รู้ว่าดังนั้นจึงไปทำอาหาร และข้าวต้ม กุหลาบบนขอบและยังปรุงมันในครัวและบ้านทั้งหลังจนเต็ม แล้วข้างบ้านแล้วทั้งถนน เหมือนกับมันต้องการที่จะตอบสนองความหิวของคนทั้งโลก และมีความทุกข์มากที่สุด แต่ก็ไม่มีใครรู้ วิธีการหยุด

เมื่อเดียว บ้านยังคงเด็กมาที่บ้านและบอกว่า หยุดหม้อเล็กๆ แล้วก็หยุดให้อาหารและผู้ที่ปรารถนาที่จะกลับเมืองกินระหว่างทางกลับ