Analysis Statistical analises were

Analysis
Statistical analises were made with SPSS for Windows software package ersion l l.5 (Sl’SS, lnc.). ln the assessment of the changes in HRQul before and after ( 1and 8 years) treatment, wilcoxon‘s nonparametric test was used because of the skewed distribution of the data. Wilcoxon’s matchedpairs signed-rank test was suitable because the comparative analysis was not of independent data sets (Polit & Hungler, 1999). Rather, it was a comparison of two scores on different HRQoL dimensions of the same patient. The outcome of this comparison may indicate deterioration (a negative score), improvement (a positive score), or no change (an unchanged score). The scores indicate the change compared to the baseline. which means that there is no true zero. The measurements were made at different points of time, but the different dimensions were not mutually compared. The aim was to compare the scores obtained by a given patient on the different dimensions of HRQoL at different points of time. These subjective changes were pooled to make up the group scores. The statisrical conclusions were based on a Z significance test done simultaneously with the Wilcoxon test to indicate the statisrical significance of the changes. The level of significance set for Statistical analysis was p < .05.

Results
Table 3 shows the values of different dimensions of the NHP instrument in different treatment groups at baseline, 1 year, and 8 years after the intervention. Table 4 shows the changes between the values of different dimensions of the NHP instrument at 1 and 8 years for different groups.
The HRQOL of CABG patients was statistically significantly better at 8 years than before the intervention on the dimensions of mobility (p < .001), energy (p = .003), and pain (p = .031). The changes on these dimensions also were statistically significant at 1 year after the intervention (Lukkarinen, 1998, 1999; Lukkarinen & Hentinen, 1998). The change in the HRQOL of CABG patients was permanent for 7 years on all other dimensions except pain, which showed a statistically significant impairment after the bypass Operation (p = .005). The quality of life of CABG patients also deteriorated during the 8-year followup on the dimensions of energy and mobility (Table 3), but these changes were not statistically significant. A slight improvement was seen on the dimensions of sleep and emotional reactions.
The HRQoL of PTCA patients also was statistically significantly better at 8 years than before the intervention on the dimensions of emotional reactions (p = .002), pain (p= .003), mobility (p = .004), and energy (p = .005). At 1 year after the intervention, the HRQoL of PTCA patients showed a statistically significant improvement on the dimensions of energy (p = .002), pain (p = .007), and mobility (p < .001), and further on the dimension of sleep (p < .001).
During the follow-up from 1 to 8 years after PTCA, the patients’ HRQoL deteriorated significantly on the dimension of sleep (Table 3). Some impairment also took place on the dimensions of energy and mobility, but these trends were not statistically significant. Slight improvement was seen on the dimensions of pain and emotional reactions.
No statistically significant changes were seen in the HRQoL of the patients on medication at 1 or 8 years. Slight impairment was seen on the dimensions of pain, mobility, sleep, and social isolation from 1 to 8 years, but some improvement was seen in emotional reactions and energy.
Table 5 shows the incidence of pain and the use of nitrates in the CABG, PTCA, and medication groups at 8 years after the interventions. The patients were questioned about their use of medication, including sleeping pills and pain killers, and were asked if they received psychotherapy. All groups included patients with chest pain on exercise and at rest. The patients with CABG had the least pain and used nitrates less than the others. The patients were asked separately about chest pain because the Nlll’ does not differentiate between chest pain and other pain. Many of the participants were elderly and therefore might have had musculoskeletal pains, which are not distinctive indicators of the HRQoL of CAD patients (characterized specifically by chest pain). Comorbidities like diabetes, arthritis. depression, and hypertension were analyzed and they were similar in the three groups of patients.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิเคราะห์ ทำ analises ทางสถิติ ด้วย SPSS สำหรับ Windows ซอฟต์แวร์แพคเกจ ersion l l.5 (Sl'SS, lnc) การประเมินผลของการเปลี่ยนแปลงใน HRQul ก่อน และ หลังการ รักษา (1 และ 8 ปี) การทดสอบของ wilcoxon nonparametric ln ใช้เนื่องจากการแจกแจงเบ้ของข้อมูล ของ Wilcoxon matchedpairs rank ลงทดสอบไม่เหมาะสมเนื่องจากการวิเคราะห์เปรียบเทียบไม่ได้ของชุดข้อมูลอิสระ (Polit & Hungler, 1999) ค่อนข้าง มันเป็นการเปรียบเทียบคะแนนสองมิติ HRQoL ต่าง ๆ ของผู้ป่วยเดียวกัน ผลของการเปรียบเทียบนี้อาจบ่งบอกถึงการเสื่อมสภาพ (ลบคะแนน), ปรับปรุง (บวกคะแนน), หรือไม่เปลี่ยนแปลง (การเปลี่ยนแปลงคะแนน) คะแนนแสดงถึงการเปลี่ยนแปลงเมื่อเทียบกับพื้นฐาน ซึ่งหมายความ ว่า มีศูนย์ที่แท้จริงไม่ ทำการวัดที่จุดต่าง ๆ ของเวลา แต่มิติต่าง ๆ ไม่มาเปรียบเทียบกัน จุดมุ่งหมายคือการ เปรียบเทียบคะแนนที่ได้รับ โดยผู้ป่วยกำหนดในมิติต่าง ๆ ของ HRQoL ที่จุดแตกต่างของเวลา การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้อัตนัยถูกพูเพื่อให้ค่าคะแนนของกลุ่ม บทสรุป statisrical ได้อ้างอิงจากการทดสอบนัยสำคัญ Z ทำพร้อมกันกับการทดสอบ Wilcoxon เพื่อบ่งชี้ความสำคัญ statisrical ของการเปลี่ยนแปลง ความสำคัญของระดับที่ตั้งค่าสำหรับการวิเคราะห์ทางสถิติ p < .05 ผลลัพธ์ ตารางที่ 3 แสดงค่าของมิติต่าง ๆ ของตราสาร NHP ในการรักษาแตกต่างกันกลุ่มที่พื้นฐาน และ 1 ปี 8 ปีหลังจากการแทรกแซง ตารางที่ 4 แสดงการเปลี่ยนแปลงระหว่างค่าของมิติต่าง ๆ ของตราสาร NHP ที่ 1 และ 8 ปีสำหรับกลุ่มต่าง ๆ ผู้ป่วย HRQOL CABG เป็นดีกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่มากกว่า 8 ปีก่อนที่จะแทรกแซงกับขนาดของการเคลื่อนไหว (p < .001), พลังงาน (p =.003), และความเจ็บปวด (p =.031). การเปลี่ยนแปลงในมิติเหล่านี้ยังมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 1 ปีหลังจากการแทรกแซง (Lukkarinen, 1998, 1999 Lukkarinen & Hentinen, 1998) การเปลี่ยนแปลงในผู้ป่วย HRQOL CABG มีถาวรในมิติอื่น ๆ ทั้งหมดยกเว้นอาการปวด ซึ่งแสดงให้เห็นการด้อยค่านัยสำคัญทางสถิติหลังจากข้ามการดำเนินการ 7 ปี (p =.005). คุณภาพชีวิตของผู้ป่วย CABG ยังเสื่อมโทรมในระหว่างติดตาม 8 ปีในมิติของพลังงานและการเคลื่อนไหว (ตาราง 3), แต่การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ การปรับปรุงเล็กน้อยก็เห็นในมิติของการนอนหลับและปฏิกิริยาทางอารมณ์ ผู้ป่วย HRQoL |นพ.ยังมีดีกว่าที่กว่า 8 ปีก่อนที่จะแทรกแซงกับขนาดของปฏิกิริยาทางอารมณ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p =.002), ปวด (p =.003), เคลื่อนไหว (p =.004), และพลังงาน (p =.005). เวลา 1 ปีหลังจากการแทรกแซง ผู้ป่วย HRQoL |นพ.แสดงให้เห็นว่าการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในมิติของพลังงาน (p =.002), ความเจ็บปวด (p =.007), และการเคลื่อนไหว (p < .001), และในมิติของการนอนหลับ (p < .001). ในระหว่างการติดตามผลจาก 1 ถึง 8 ปีหลัง|นพ., HRQoL ของผู้ป่วยเสื่อมโทรมมากในมิติของการนอนหลับ (ตาราง 3) ด้อยค่าบางอย่างยังเกิดขึ้นกับขนาดของพลังงานและความคล่องตัว แต่แนวโน้มเหล่านี้ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ปรับปรุงเล็กน้อยก็เห็นในมิติของความเจ็บปวดและปฏิกิริยาทางอารมณ์ เห็นการเปลี่ยนแปลงไม่มีนัยสำคัญทางสถิติใน HRQoL ของผู้ป่วยเกี่ยวกับยาที่ 1 หรือ 8 ปี ด้อยค่าเพียงเล็กน้อยก็เห็นในมิติของความเจ็บปวด เคลื่อนไหว นอนหลับ และแยกทางสังคมจาก 1 ถึง 8 ปี แต่ปรับปรุงบางอย่างที่เห็นในปฏิกิริยาทางอารมณ์และพลังงาน ตาราง 5 แสดงอุบัติการณ์ของอาการปวดและการใช้ไนเตรทใน CABG, |นพ., และยากลุ่มที่ 8 ปีหลังจากการแทรกแซง ผู้ป่วยถูกถามเกี่ยวกับการใช้ยา ยานอนหลับและอันดับ และถูกถามว่า พวกเขาได้รับจิตบำบัด กลุ่มทั้งหมดรวมผู้ป่วยที่ มีอาการเจ็บหน้าอก จากการออกกำลังกาย และพัก ผู้ป่วยที่ มี CABG มีความเจ็บปวดน้อยที่สุด และใช้ไนเตรทน้อย กว่าคนอื่น ๆ ผู้ป่วยขอแยกต่างหากเกี่ยวกับอาการเจ็บหน้าอกเนื่องจากการ Nlll' ไม่ได้แยกระหว่างอาการเจ็บหน้าอกและปวดอื่น ๆ ผู้เข้าร่วมหลายคนสูงวัย และดังนั้น อาจจะมีอาการปวดกล้ามเนื้อ ซึ่งไม่ใช่ตัวชี้วัดที่โดดเด่นของผู้ป่วย HRQoL CAD (ลักษณะโดยเฉพาะเจ็บหน้าอก) โรคประจำตัวเช่นโรคเบาหวาน โรคไขข้ออักเสบ วิเคราะห์ภาวะซึมเศร้า และความดันโลหิตสูง และพวกเขาก็คล้ายในสามกลุ่มของผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิเคราะห์
analises ทางสถิติที่ทำกับโปรแกรม SPSS สำหรับ Windows แพคเกจซอฟต์แวร์ ersion L l.5 (Sl'SS, LNC.) LN ประเมินผลของการเปลี่ยนแปลงใน HRQul ก่อนและหลัง (1 และ 8 ปี) การรักษาทดสอบอิงพารามิเตอร์ Wilcoxon ถูกนำมาใช้เพราะของการกระจายเบ้ของข้อมูล Wilcoxon ของการทดสอบ matchedpairs ลงนามยศมีความเหมาะสมเพราะการวิเคราะห์เปรียบเทียบไม่ได้ของชุดข้อมูลอิสระ (Polit & Hungler, 1999) แต่มันก็เป็นเปรียบเทียบสองคะแนนในมิติ HRQoL แตกต่างกันของผู้ป่วยรายเดิม ผลของการเปรียบเทียบนี้อาจบ่งบอกถึงการเสื่อมสภาพ (คะแนนลบ) ปรับปรุง (คะแนนบวก) หรือไม่มีการเปลี่ยนแปลง (คะแนนไม่เปลี่ยนแปลง) คะแนนบ่งชี้ถึงการเปลี่ยนแปลงเมื่อเทียบกับพื้นฐาน ซึ่งหมายความว่าไม่มีศูนย์ที่แท้จริง การวัดที่ถูกสร้างขึ้นมาในจุดต่างๆของเวลา แต่ขนาดที่แตกต่างกันไม่ได้ถูกนำมาเปรียบเทียบร่วมกัน มีจุดมุ่งหมายเพื่อเปรียบเทียบคะแนนที่ได้จากผู้ป่วยที่ได้รับในขนาดที่แตกต่างกันของ HRQoL ที่จุดที่แตกต่างกันของเวลา การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้อัตนัยถูกรวบรวมเพื่อให้ได้คะแนนกลุ่ม สรุป statisrical อยู่บนพื้นฐานของการทดสอบ Z อย่างมีนัยสำคัญทำไปพร้อม ๆ กันกับการทดสอบ Wilcoxon เพื่อแสดงให้เห็นถึงความสำคัญ statisrical ของการเปลี่ยนแปลง ระดับของความสำคัญที่กำหนดไว้สำหรับการวิเคราะห์ทางสถิติ p <. 05

ผลการค้นหา
ตารางที่ 3 แสดงค่าของมิติที่แตกต่างกันของเครื่องดนตรี NHP ในกลุ่มการรักษาที่แตกต่างกันที่ baseline 1 ปีและ 8 ปีหลังจากการแทรกแซง ตารางที่ 4 แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงระหว่างค่าของมิติที่แตกต่างกันของเครื่องดนตรี NHP ที่ 1 และ 8 ปีสำหรับกลุ่มที่แตกต่างกัน.
HRQOL ของผู้ป่วย CABG เป็นนัยสำคัญทางสถิติที่ดีกว่าใน 8 ปีกว่าก่อนการแทรกแซงในมิติของการเคลื่อนไหว (P ที่ <.001 ) พลังงาน (p = 0.003) และความเจ็บปวด (p = 0.031) การเปลี่ยนแปลงในมิติเหล่านี้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 1 ปีหลังจากการแทรกแซง (Lukkarinen 1998 1999; & Lukkarinen Hentinen, 1998) การเปลี่ยนแปลงของผู้ป่วย HRQOL CABG เป็นถาวรเป็นเวลา 7 ปีในมิติอื่น ๆ ทั้งหมดยกเว้นความเจ็บปวดซึ่งแสดงให้เห็นความบกพร่องอย่างมีนัยสำคัญหลังจากการผ่าตัดบายพาส (p = 0.005) คุณภาพชีวิตของผู้ป่วย CABG ยังเสื่อมโทรมในระหว่างการติดตาม 8 ปีในมิติของการใช้พลังงานและการเคลื่อนไหว (ตารางที่ 3) แต่การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่ได้มีนัยสำคัญทางสถิติ การปรับปรุงเล็กน้อยถูกมองในมิติของการนอนหลับและปฏิกิริยาทางอารมณ์.
HRQoL ของผู้ป่วย PTCA ยังเป็นนัยสำคัญทางสถิติที่ดีกว่าใน 8 ปีกว่าก่อนการแทรกแซงในมิติของปฏิกิริยาทางอารมณ์ (p = 0.002), ปวด (P = ที่ 003 ) การเคลื่อนไหว (p = 0.004) และพลังงาน (p = 0.005) ณ วันที่ 1 ปีหลังจากการแทรกแซงที่ HRQoL ของผู้ป่วย PTCA ปรับตัวดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในมิติของการใช้พลังงาน (p = 0.002), ปวด (p = 0.007) และการเคลื่อนไหว (p <0.001) และเพิ่มเติมเกี่ยวกับ มิติของการนอนหลับ (p <0.001).
ในระหว่างการติดตาม 1-8 ปีหลังจาก PTCA, HRQoL ผู้ป่วยเสื่อมโทรมอย่างมีนัยสำคัญในมิติของการนอนหลับ (ตารางที่ 3) บางคนยังด้อยค่าเกิดขึ้นในมิติของการใช้พลังงานและการเคลื่อนไหว แต่แนวโน้มเหล่านี้ไม่ได้มีนัยสำคัญทางสถิติ ปรับปรุงเล็กน้อยถูกมองในมิติของความเจ็บปวดและอารมณ์ปฏิกิริยา.
ไม่มีสถิติการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญได้เห็นใน HRQoL ของผู้ป่วยในการใช้ยาที่ 1 หรือ 8 ปี การด้อยค่าเบี่ยงถูกมองในมิติของความเจ็บปวดและความคล่องตัวนอนและแยกทางสังคม 1-8 ปี แต่การปรับปรุงบางอย่างที่เห็นในปฏิกิริยาและอารมณ์พลังงาน.
ตารางที่ 5 แสดงให้เห็นว่าอุบัติการณ์ของความเจ็บปวดและการใช้งานของไนเตรตใน CABG ที่ ขยายเส้นเลือดและยากลุ่มที่ 8 ปีหลังจากการแทรกแซง ผู้ป่วยได้สอบถามเกี่ยวกับการใช้งานของยารวมทั้งยาแก้ปวดและนอนหลับอยู่และถูกถามว่าพวกเขาได้รับจิตบำบัด ทุกกลุ่มรวมทั้งผู้ป่วยที่มีอาการเจ็บหน้าอกในการออกกำลังกายและในส่วนที่เหลือ ผู้ป่วยที่มี CABG มีอาการปวดน้อยและไนเตรตใช้งานน้อยกว่าคนอื่น ๆ ผู้ป่วยที่ถูกถามเกี่ยวกับการแยกอาการเจ็บหน้าอกเพราะ Nlll 'ไม่มีความแตกต่างระหว่างอาการเจ็บหน้าอกและปวดอื่น ๆ หลายของผู้เข้าร่วมเป็นผู้สูงอายุและดังนั้นจึงอาจจะมีอาการปวดกล้ามเนื้อและกระดูกซึ่งไม่ใช่ตัวชี้วัดที่โดดเด่นของ HRQoL ของผู้ป่วยที่ CAD (โดดเด่นโดยเฉพาะอาการเจ็บหน้าอก) โรคประจำตัวเช่นโรคเบาหวานโรคข้ออักเสบ ภาวะซึมเศร้าและความดันโลหิตสูงที่ได้มาวิเคราะห์และพวกเขามีความคล้ายคลึงกันในสามกลุ่มของผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์สถิติ analises ถูกสร้างด้วยโปรแกรมสำเร็จรูป SPSS for Windows แพคเกจซอฟต์แวร์ ersion L ( sl'ss l.5 , lnc . ) ในการประเมินการเปลี่ยนแปลงใน hrqul ก่อนและหลัง ( และ 8 ปี ) การรักษาแบบแผนของวิธีทดสอบคือใช้เพราะกำหนดการกระจายของข้อมูล สถิติของ matchedpairs ลงนาม rank Test เหมาะเพราะการวิเคราะห์เปรียบเทียบของชุดข้อมูลที่เป็นอิสระ ( polit & hungler , 1999 ) แต่มันคือการเปรียบเทียบสองแตกต่างกันมีคะแนนในมิติของคนไข้เหมือนกัน ผลของการเปรียบเทียบนี้อาจบ่งชี้การเสื่อมสภาพ ( คะแนนลบ ) , ปรับปรุง ( คะแนนเป็นบวก ) หรือไม่มีการเปลี่ยนแปลง ( คะแนนไม่เปลี่ยนแปลง ) คะแนนที่บ่งชี้ถึงการเปลี่ยนแปลงเมื่อเทียบกับพื้นฐาน ซึ่งหมายความ ว่า ไม่มี จริงศูนย์ วัดถูกสร้างในจุดต่าง ๆของเวลา แต่มิติ ไม่ร่วมกันเปรียบเทียบ มีจุดมุ่งหมายเพื่อเปรียบเทียบคะแนนที่ได้จากผู้ป่วยที่ได้รับในมิติต่าง ๆมีจุดที่แตกต่างกันของเวลา การเปลี่ยนแปลงของอัตนัยเหล่านี้ถูกรวมเพื่อสร้างกลุ่มคะแนน สรุป statisrical ขึ้นอยู่กับ Z ให้ความสำคัญทดสอบไปพร้อมๆกับสถิติทดสอบเพื่อบ่งชี้ถึงความสำคัญ statisrical ของการเปลี่ยนแปลง ระดับความสำคัญที่การตั้งค่าสำหรับสถิติที่ p < . 05ผลลัพธ์ตารางที่ 3 แสดงให้เห็นคุณค่าของมิติที่แตกต่างกันของเครื่องมือในกลุ่ม nhp แตกต่างกันที่ระยะ 1 ปี และ 8 ปีหลังจากการแทรกแซง ตารางที่ 4 แสดงการเปลี่ยนแปลงระหว่างค่าของมิติที่แตกต่างกันของ nhp ตราสารที่ 1 และ 8 ปี สำหรับกลุ่มที่แตกต่างกันโดยมีผู้ป่วย CABG อย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นใน 8 ปี กว่าก่อนการ ทดลอง ในมิติของการเคลื่อนไหว ( P < . 001 ) , พลังงาน ( p = . 01 ) และความเจ็บปวด ( P = . 031 ) การเปลี่ยนแปลงในมิติเหล่านี้มีความแตกต่างใน 1 ปีหลังจากการแทรกแซง ( lukkarinen , 1998 , 1999 ; lukkarinen & hentinen , 1998 ) การเปลี่ยนแปลงในผู้ป่วย CABG คือถาวรมี 7 ปีในมิติอื่น ๆทั้งหมดยกเว้นความเจ็บปวด ซึ่งพบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ หลังการผ่าตัดบายพาส ( P = . 005 ) คุณภาพชีวิตของผู้ป่วย CABG ยังเสื่อมสภาพในการติดตาม 8 ในมิติของพลังงานและการเคลื่อนไหว ( ตารางที่ 3 ) แต่การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ . การปรับปรุงเล็กน้อยได้เห็นมิติของการนอนหลับและปฏิกิริยาทางอารมณ์โดยมีผู้ป่วย 1 ม้วนยังเป็นอย่างมีนัยสำคัญทาง สถิติดีกว่า 8 ปี กว่าก่อนการ ทดลอง ในมิติของปฏิกิริยาทางอารมณ์ ( p = . 002 ) ความเจ็บปวด ( p = . 003 ) , การเคลื่อนไหว ( P = . 004 ) และพลังงาน ( P = . 005 ) 1 ปี หลังกิจกรรมแทรกแซง โดยมีผู้ป่วย 1 ม้วนมีการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญในมิติของพลังงาน ( p = . 002 ) ความเจ็บปวด ( P = . 007 ) , และการเคลื่อนไหว ( P < . 001 ) และเพิ่มเติมเกี่ยวกับมิติของการนอนหลับ ( P < . 001 )ในระหว่างการติดตามตั้งแต่ 1 ถึง 8 ปี หลังจาก 1 ม้วนมีผู้ป่วย , เสื่อมโทรมอย่างมากในมิติของการนอนหลับ ( ตารางที่ 3 ) บางปัญหายังเกิดขึ้นในมิติของพลังงานและการเคลื่อนไหว แต่แนวโน้มเหล่านี้ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ การปรับปรุงเล็กน้อยได้เห็นมิติของความเจ็บปวดและปฏิกิริยาทางอารมณ์ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ คือเห็นในคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยที่ใช้ยา 1 หรือ 8 ปี เล็กน้อย การได้เห็นมิติของความเจ็บปวด การเคลื่อนไหว การนอน และการแยกทางสังคมตั้งแต่ 1 ถึง 8 ปี แต่บางโครงการก็เห็นในปฏิกิริยาทางอารมณ์ และพลังงานตารางที่ 5 แสดงการเกิดความเจ็บปวดและการใช้ไนเตรตในหัวใจ 1 ม้วน และกลุ่มยา , 8 ปีหลังจากคล้อย ผู้ป่วยที่ถูกถามเกี่ยวกับการใช้ยา รวมทั้งยานอนหลับและยาแก้ปวด และถูกถามว่าพวกเขาได้รับจิตบำบัด ทุกกลุ่ม ได้แก่ ผู้ป่วยที่มีอาการเจ็บหน้าอกในการออกกำลังกายและพักผ่อน ผู้ป่วย CABG มีความเจ็บปวดน้อยที่สุด และใช้ไนเตรตน้อยกว่าคนอื่น ผู้ป่วยขอให้แยกเรื่องเจ็บหน้าอก เพราะ nlll ' ไม่ได้แยกความแตกต่างระหว่างอาการเจ็บหน้าอกและอาการปวดอื่น ๆ หลายของจำนวนผู้สูงอายุและดังนั้นจึงอาจจะมีกล้ามเนื้อปวด ซึ่งไม่ใช่ตัวชี้วัดคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยที่โดดเด่นของ CAD ( โดยเฉพาะ โดยลักษณะเจ็บหน้าอก ) โรคร่วม เช่น โรคเบาหวาน โรคไขข้ออักเสบ ภาวะซึมเศร้า และความดันโลหิตสูง วิเคราะห์และพวกเขามีความคล้ายคลึงกันในกลุ่มผู้ป่วย