matter, PM), air toxics (e.g., merc

matter, PM), air toxics (e.g., mercury), and other environmental concerns that could require
substantial additional capital investment at coal-fired power plants. These ancillary regulations
are likely to affect many inefficient coal-fired plants that will also be a target of regulations
to reduce GHG emissions. The substantial investments required to comply with these
rules, coupled with EPA efforts to regulate carbon emissions, leave the industry with a difficult
choice: risk the ‘‘stranding’’ of investments by future carbon regulations or retire a substantial
amount of coal-fired capacity. Thus, these other regulations could achieve substantial collateral
reductions in GHG emissions from stationary sources even without specific EPA GHG
rulemaking under the CAA.
Comparing CAA Regulation with Alternatives
At the Copenhagen climate meetings in December 2009, PresidentObama pledged the United
States to emissions reductions ‘‘in the range of ’’ 17 percent below 2005 levels by 2020. At the
time, the president rested hopes for meeting this goal on comprehensive cap-and-trade
legislation. TheWaxman–Markey legislation that passed the House in June 2009 set a domestic
target of 17 percent reductions by 2020, with an additional 3 percent anticipated from
international forestry projects. The legislation proposed by Kerry–Boxer in the Senate set
a domestic target of 20 percent reductions. Before comparing the level of reductions that
might be possible under the CAA with what was expected to occur under these bills, it is
useful to examine the nature of reductions that would have been achieved through legislation.
The Legislative Baseline
We use the Waxman–Markey bill as the legislative baseline because it is the most studied
example of climate legislation and because it has passed one chamber of Congress. As shown
in Figure 4, which is based on EIA (2009) estimates, the expected emissions reductions under
the bill approach 33 percent from 2005 levels by 2020. However, these reductions include
offsets, which are emissions reductions occurring outside the regulated sector. Of the 33 percent
indicated in Figure 4, 5 percent was expected to come from domestic offsets and more
than 15 percent was expected to come from international offsets—a policy tool unlikely to be
available under the CAA (Richardson, 2010). Only 10 percent of the reductions was expected
to come from regulated domestic sources.12
It is also important to note that banking of allowances clouds the assessment of emissions
reductions under the Waxman–Markey legislation. Banked allowances can be used to cover
emissions in excess of the cap at a later time; hence, while banking reduces short-term emissions,
it has no effect on long-term emissions unless emitters keep a perpetual reserve or
allowances are later devalued or confiscated by regulators. The EIA (2009) model predicted
that allowance banking would result in large emissions reductions beyond the 17 percent cap
level in 2020, as illustrated in the figure. Thus, if one wishes to ignore contributions of emissions
allowances to the bank, then one would scale back the total emissions, including the
12The model also did not account for the endogenous opportunities for efficiency improvements listed in
Table 1. Hence it may overstate the expected cost or understate the magnitude of emissions reductions that
could be achieved under cap and trade.
Greenhouse Gas Regulation under the Clean Air Act 13
D

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่อง PM), เครื่องปรับอากาศ toxics (เช่น ดาวพุธ), และความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ ที่อาจต้องพบเพิ่มเติมทุนในโรงไฟฟ้าถ่าน ระเบียบข้อบังคับพิเศษเหล่านี้มีแนวโน้มต่ำถ่านพืชที่จะเป็นเป้าหมายของกฎระเบียบที่มีผลต่อเพื่อลดการปล่อย GHG ลงทุนพบที่ต้องปฏิบัติเหล่านี้กฎ ควบคู่ไปกับความพยายามของ EPA เพื่อควบคุมการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ปล่อยให้อุตสาหกรรม มีความยากทางเลือก: ความเสี่ยง '' stranding'' ของการลงทุนตามข้อบังคับในอนาคตคาร์บอน หรือถอนเป็นสำคัญจำนวนความจุถ่าน ดังนั้น ระเบียบเหล่านี้สามารถให้หลักประกันที่พบลดการปล่อยก๊าซ GHG จากแหล่งเครื่องเขียนโดยเฉพาะ EPA GHG แม้ในrulemaking ภายใต้ซีเอเอโฮซีเอเอโฮระเบียบกับทางเลือกการเปรียบเทียบในการประชุมภูมิอากาศโคเปนเฮเกนในเดือนธันวาคมพ.ศ. 2552, PresidentObama บริจาคสหรัฐอเมริกาจะลดการปล่อย ''ในช่วง '' 17 เปอร์เซ็นต์ต่ำกว่าระดับในปี 2005 โดย 2020 ที่เวลา ประธานาธิบดีคัดสรรความหวังสำหรับการประชุมนี้เป้าหมายบนคลุมหมวก และการค้ากฎหมาย ในประเทศที่ตั้งกฎหมาย TheWaxman – Markey ที่ผ่านบ้านใน 2552 มิถุนายนคาดว่าเป้าหมายของการลดร้อยละ 17 โดย 2020 ด้วยการเติม 3 เปอร์เซ็นต์จากโครงการป่าไม้นานาชาติ กฎหมายที่เสนอ โดยเคอร์รี่ – นักมวยในวุฒิสภาชุดเป้าหมายลด 20 เปอร์เซ็นต์ในประเทศ ก่อนที่จะเปรียบเทียบระดับของการลดที่อาจเป็นไปได้ภายใต้ซีเอเอโฮมีอะไรคาดว่าจะเกิดขึ้นภายใต้สูตรเหล่านี้ เป็นมีประโยชน์ในการตรวจสอบลักษณะของตาที่จะได้รับความผ่านกฎหมายพื้นฐานสภาเราใช้ตั๋ว Waxman – Markey เป็นพื้นฐานสภาเนื่องจากเป็น studied สุดตัวอย่างของกฎหมายอากาศและเนื่อง จากมันผ่านห้องหนึ่งของรัฐสภา แสดงในรูปที่ 4 ซึ่งเป็นไปตาม EIA (2009) ประเมิน การลดปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่คาดไว้ภายใต้ส่วนวิธีการร้อยละ 33 จากปี 2005 ระดับ 2563 อย่างไรก็ตาม ลดเหล่านี้รวมปรับค่า ซึ่งจะลดการปล่อยก๊าซที่เกิดนอกภาคควบคุม ร้อยละ 33แสดงในรูปที่ 4, 5 เปอร์เซ็นต์คาดว่าจะมาจากการปรับค่าภายในประเทศและอื่น ๆกว่าร้อยละ 15 คาดว่ามาจากต่างประเทศปรับค่า — เครื่องมือนโยบายน่าจะพร้อมใช้งานภายใต้ซีเอเอโฮ (ริชาร์ดสัน 2010) คาดว่าเพียง 10 เปอร์เซ็นต์ของการลดมาจาก sources.12 ในประเทศควบคุมก็โปรดทราบว่า ธนาคารหัก clouds ของปล่อยลดภายใต้กฎหมาย Waxman – Markey สามารถใช้เงินผ่านระบบธนาคารจะครอบคลุมปล่อยก๊าซเกินกว่าหมวกในภายหลัง ดังนั้น ใน ขณะที่ธนาคารลดการปล่อยก๊าซระยะสั้นมันไม่มีผลกับการปล่อยระยะยาวยกเว้น emitters เก็บสำรองถาวร หรือหักถูก devalued ในภายหลัง หรือยึดมาได้ โดยหน่วยงานกำกับดูแล แบบ EIA (2009) ที่คาดการณ์ไว้ส่วนลดที่ธนาคารจะส่งผลในการลดปล่อยก๊าซขนาดใหญ่เกินกว่าฝาร้อยละ 17ระดับใน 2020 ดังที่แสดงในรูป ดังนั้น ถ้าประสงค์เมินผลงานของปล่อยเบี้ยเลี้ยงสำหรับธนาคาร แล้วหนึ่งจะปรับขนาดกลับปล่อยรวม รวมทั้งการรุ่น 12The ยังไม่ไม่บัญชีสำหรับโอกาสในการปรับปรุงประสิทธิภาพใน endogenousตารางที่ 1 ดังนั้น มันอาจ overstate ต้นทุน หรือ understate ขนาดของการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่สามารถทำได้ภายใต้หมวกและการค้าควบคุมก๊าซเรือนกระจกภายใต้พระราชบัญญัติอากาศสะอาด 13D

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่อง PM), สารพิษทางอากาศ (เช่นปรอท) และความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ ที่อาจจำเป็นต้องมี
การลงทุนเพิ่มทุนที่สำคัญที่โรงไฟฟ้าถ่านหิน กฎระเบียบเสริมเหล่านี้
มีแนวโน้มที่จะส่งผลกระทบต่อโรงไฟฟ้าถ่านหินจำนวนมากที่ไม่มีประสิทธิภาพก็จะเป็นเป้าหมายของกฎระเบียบ
ที่จะลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก การลงทุนที่สำคัญต้องปฏิบัติตามเหล่านี้
กฎควบคู่ไปกับความพยายามของ EPA เพื่อควบคุมการปล่อยก๊าซคาร์บอนออกจากอุตสาหกรรมที่มียาก
เลือกความเสี่ยง '' stranding '' จากเงินลงทุนตามกฎระเบียบของคาร์บอนในอนาคตหรือออกมาก
ปริมาณของกำลังการผลิตถ่านหิน . ดังนั้นเหล่านี้กฎระเบียบอื่น ๆ ที่สามารถบรรลุหลักประกันที่สำคัญ
ในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากแหล่งนิ่งแม้จะไม่มีก๊าซเรือนกระจกที่เฉพาะเจาะจง EPA
rulemaking ภายใต้ CAA.
เปรียบเทียบ CAA กฎระเบียบที่มีทางเลือก
ในการประชุมสภาพภูมิอากาศที่กรุงโคเปนเฮเกนในเดือนธันวาคมปี 2009 PresidentObama จำนำประเทศ
สหรัฐอเมริกาเพื่อลดการปล่อยมลพิษ '' ในช่วงของ '' ร้อยละ 17 ด้านล่าง 2005 ระดับในปี 2020 ใน
เวลาประธานวางความหวังสำหรับการประชุมเป้าหมายนี้ครอบคลุมฝาครอบและการค้า
กฎหมาย กฎหมาย TheWaxman-ลูชิลที่ผ่านบ้านในเดือนมิถุนายน 2009 ตลาดหลักทรัพย์ในประเทศ
เป้าหมายของการลดร้อยละ 17 ในปี 2020 มีร้อยละ 3 คาดว่าจะได้เพิ่มเติมจาก
โครงการป่าไม้ระหว่างประเทศ กฎหมายที่เสนอโดยเคอร์รีนักมวยในวุฒิสภากำหนด
เป้าหมายในประเทศลดลงร้อยละ 20 ก่อนที่จะเปรียบเทียบระดับของการลดที่
อาจเป็นไปได้ภายใต้ CAA กับสิ่งที่คาดว่าจะเกิดขึ้นภายใต้ค่าใช้จ่ายเหล่านี้เป็น
ประโยชน์ในการตรวจสอบลักษณะของการลดลงที่จะได้รับการประสบความสำเร็จผ่านการออกกฎหมาย.
พื้นฐานนิติบัญญัติ
เราใช้การเรียกเก็บเงิน Waxman-ลูชิล เป็นพื้นฐานนิติบัญญัติเพราะมันเป็นศึกษามากที่สุด
ตัวอย่างของสภาพภูมิอากาศและการออกกฎหมายเพราะมันได้ผ่านห้องหนึ่งของสภาคองเกรส ดังแสดง
ในรูปที่ 4 ซึ่งจะขึ้นอยู่กับผลกระทบสิ่งแวดล้อม (2009) ประมาณการลดการปล่อยมลพิษที่คาดว่าจะอยู่ภายใต้
วิธีการเรียกเก็บเงินร้อยละ 33 จากระดับ 2,005 ในปี 2020 อย่างไรก็ตามการลดลงของเหล่านี้รวมถึง
การชดเชยซึ่งเป็นลดการปล่อยมลพิษที่เกิดขึ้นนอกภาคการควบคุม ของร้อยละ 33
แสดงให้เห็นในรูปที่ 4 ร้อยละ 5 ที่คาดว่าจะมาจากการชดเชยในประเทศและอื่น ๆ
กว่าร้อยละ 15 ที่คาดว่าจะมาจากการชดเชย-นานาชาติเครื่องมือนโยบายน่าจะ
อยู่ภายใต้ซีเอ (ริชาร์ด 2010) มีเพียงร้อยละ 10 ของการลดที่คาดว่า
จะมาจากประเทศ sources.12 ควบคุม
นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบว่าธนาคารของเบี้ยเลี้ยงเมฆประเมินการปล่อยก๊าซ
ลดลงภายใต้กฎหมาย Waxman-ลูชิล เบี้ยเลี้ยงแถสามารถนำมาใช้เพื่อให้ครอบคลุมการ
ปล่อยก๊าซเรือนกระจกในส่วนที่เกินจากหมวกในเวลาต่อมา; ดังนั้นในขณะที่ธนาคารลดการปล่อยระยะสั้น
ก็ไม่มีผลต่อการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในระยะยาวเว้นแต่ emitters เก็บสำรองตลอดหรือ
เบี้ยเลี้ยงกำลังคุณค่าในภายหลังหรือยึดโดยหน่วยงานกำกับดูแล EIA (2009) แบบจำลองการคาดการณ์
ว่าธนาคารตั้งค่าเผื่อจะส่งผลในการลดการปล่อยก๊าซที่มีขนาดใหญ่เกินกว่าหมวกร้อยละ 17
ระดับในปี 2020 ดังแสดงในรูป ดังนั้นหากใครอยากจะละเลยการมีส่วนร่วมของการปล่อย
ค่าเบี้ยเลี้ยงให้กับธนาคารแล้วใครจะไต่กลับปล่อยก๊าซเรือนกระจกทั้งหมดรวมทั้ง
รูปแบบ 12The ยังไม่ได้บัญชีสำหรับโอกาสภายนอกสำหรับการปรับปรุงประสิทธิภาพการระบุไว้ใน
ตารางที่ 1 ดังนั้นมันอาจจะเกินจริงที่คาดว่าจะ ค่าใช้จ่ายหรือความจริงความสำคัญของการลดการปล่อยมลพิษที่
จะประสบความสำเร็จภายใต้หมวกและการค้า.
เรือนกระจกภายใต้กฎระเบียบก๊าซพระราชบัญญัติอากาศบริสุทธิ์ 13
D

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่อง PM ) , สารพิษทางอากาศ เช่น ปรอท และความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ ที่อาจจะต้องเพิ่มทุนมาก
ที่พืชพลังงานถ่านหิน เหล่านี้ขึ้นอยู่กับกฎระเบียบ
มีแนวโน้มที่จะส่งผลกระทบต่อหลายประสิทธิภาพถ่านหินพืชจะยังเป็นเป้าหมายของกฎระเบียบ
เพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก . ที่สำคัญการลงทุนต้องปฏิบัติตามกฎเหล่านี้
,คู่กับความพยายามของ EPA เพื่อควบคุมการปล่อยก๊าซคาร์บอนออกจากวงการกับทางเลือกที่ยาก
: ความเสี่ยง ' 'stranding ' ' ของการลงทุน โดยระเบียบคาร์บอนในอนาคต หรือ เกษียณ จํานวน
ความจุของถ่าน . ดังนั้นกฎระเบียบอื่น ๆ เหล่านี้สามารถให้หลักประกันในการปล่อยก๊าซเรือนกระจกลดลงอย่างมาก

จากแหล่งเครื่องเขียน แม้ไม่มีก๊าซเรือนกระจก EPA ที่เฉพาะเจาะจงrulemaking ภายใต้ caa .
เปรียบเทียบระเบียบ caa กับทางเลือก
ที่โคเปนเฮเกนบรรยากาศการประชุมในเดือนธันวาคม 2009 , presidentobama สัญญาของรัฐซึ่งถ้าปล่อย
' ช่วง ' ' 17 เปอร์เซ็นต์ด้านล่าง 2005 ระดับโดย 2020 . ที่
เวลา ท่านประธานก็หวังว่าการประชุมเป้าหมายนี้บนฝาครอบที่ครอบคลุมและกฎหมายค้า

thewaxman –มาร์กี้กฎหมายที่ผ่านสภาในเดือนมิถุนายน 2552 กำหนดเป้าหมายของประเทศ
17 ลดเปอร์เซ็นต์ในปี 2020 , ด้วยเพิ่มเติมร้อยละ 3 จากที่คาดการณ์ไว้
โครงการป่าไม้นานาชาติ การออกกฎหมายที่เสนอโดยเคอร์รี่และนักมวยในวุฒิสภาชุด
เป้าหมายภายในประเทศ 20 ลดลงร้อยละ ก่อนที่จะเปรียบเทียบระดับการลดที่
อาจเป็นไปได้ใน caa กับสิ่งที่คาดว่าจะเกิดขึ้นภายใต้ตั๋วเหล่านี้จะเป็นประโยชน์ในการตรวจสอบลักษณะของ
ซึ่งจะได้รับความผ่านกฎหมาย รักษากฎหมาย

เราใช้ แว็กซ์แมน และ มาร์คีย์บิลเป็นกฎหมายพื้นฐาน เพราะส่วนใหญ่เรียน
ตัวอย่างของกฎหมายอากาศและเพราะ ผ่านไปแล้วหนึ่งห้องของรัฐสภา แสดง
ในรูปที่ 4 ซึ่งตาม EIA ( 2552 ) คาดว่าจะลดการประมาณการภายใต้
บิลเข้าหา 33 เปอร์เซ็นต์จากปี 2005 ระดับโดย 2020 . อย่างไรก็ตาม การลดลงของเหล่านี้รวมถึง
ชดเชย ซึ่งเป็นการลดลงที่เกิดขึ้นนอกการควบคุมของภาค จากร้อยละ 33
แสดงในรูปที่ 4 , 5 และคาดว่าจะมาชดเชยในประเทศมากขึ้น