COMPANY CasePorsche: Guarding the O

COMPANY Case
Porsche: Guarding the Old
While Bringing in the New
Porsche (pronounced Porsh-uh) is a unique company. It has always been a niche brand that makes cars for a small and distinctive segment of automobile buyers. In 2009, Porsche sold only 27,717 cars in the five models it sells in the United States. Honda sold about 10 times that many Accords alone. But Porsche owners are as rare as their vehicles. For that reason, top managers at Porsche spend a great deal of time thinking about customers. They want to know who their customers are, what they think, and how they feel. They want to know why they buy a Porsche rather then a Jaguar, a Ferrari, or a big Mercedes coupe. These are challenging questions to answer; even Porsche owners themselves don’t know exactly what motivates their buying. But given Porsche’s low volume and the increasingly fragmented auto market, it is imperative that management understands its customers and what gets their motors running.

THE PROFILE OF A PORSCHE OWNER
Porsche was founded in 1931 by Ferdinand Porsche, the man credited for designing the original Volkswagen Beetle—Adolf Hitler’s “people’s car” and one of the most successful car designs of all time. For most of its first two decades, the company built Volkswagen Beetles for German citizens and tanks and Beetles for the military. As Porsche AG began to sell cars under its own nameplate in the 1950s and 1960s, a few constants developed. The company sold very few models, creating an image of exclusivity. Those models had a rounded, bubble shape that had its roots in the original Beetle but evolved into something more Porsche-like with the world famous 356 and 911 models. Finally, Porsche’s automobiles featured air-cooled four- and six-cylinder “boxer” motors (cylinders in an opposed configuration) in the rear of the car. This gave the cars a unique and often dangerous characteristic—a tendency for the rear end to swing out when cornering hard. That’s one of the reasons that Porsche owners were drawn to them. They were challenging to drive, which kept most people away.

Since its early days, Porsche has appealed to a very narrow segment of financially successful people. These are achievers who see themselves as entrepreneurial, even if they work for a corporation. They set very high goals for themselves and then work doggedly to meet them. And they expect no less from the clothes they wear, the restaurants they go to, or the cars they drive. These individuals see themselves not as a part of the regular world but as exceptions to it. They buy Porsches because the car mirrors their self-image; it stands for the things owners like to see in themselves and their lives.

Most of us buy what Porsche executives call utility vehicles. That is, we buy cars primarily to go to work, transport children, and run errands. Because we use our cars to accomplish these daily tasks, we base buying decisions on features such as price, size, fuel economy, and other practical considerations. But Porsche is more than a utility car. Its owners see it as a car to be enjoyed, not just used. Most Porsche buyers are not moved by information but by feelings. A Porsche is like a piece of clothing—something the owner “wears” and is seen in. They develop a personal relationship with their cars, one that has more to do with the way the car sounds, vibrates, and feels, rather than the how many cup holders it has or how much cargo it can hold in the trunk. They admire their Porsche because it is a competent performance machine without being flashy or phony.

People buy Porsches because they enjoy driving. If all they needed was something to get them from point A to point B, they could find something much less expensive. And while many Porsche owners are car enthusiasts, some of them are not. One successful businesswoman and owner of a high-end Porsche said, “When I drive this car to the high school to pick up my daughter, I end up with five youngsters in the car. If I drive any other car, I can’t even find her; she doesn’t want to come home.”

FROM NICHE TO NUMEROUS
For its first few decades, Porsche AG lived by the philosophy of Ferry Porsche, Ferdinand’s son. Ferry created the Porsche 356 because no one else made a car like he wanted. “We did no market research, we had no sales forecasts, no return-on-investment calculations. None of that. I very simply built my dream car and figured
that there would be other people who share that dream.” So, really, Porsche AG from the beginning was very much like its customers: an achiever that set out to make the very best. But as the years rolled on, Porsche management became concerned with a significant issue: Were there enough Porsche buyers to keep the company afloat?

Granted, the company never had illusions of churning out the numbers of a Chevrolet or a Toyota. But to fund innovation, even a niche manufacturer has to grow a little. And Porsche began to worry that the quirky nature of the people who buy Porsches might just run out on them. This led Porsche to extend its brand outside the box. In the early 1970s, Porsche introduced the 914, a square-ish, mid-engine, two-seater that was much cheaper than the 911. This meant that a different class of people could afford a Porsche. It was no surprise that the 914 became Porsche’s top selling model. By the late 1970s, Porsche replaced the 914 with a hatchback coupe that had something no other regular Porsche model had ever had: an engine in the front. At less than $20,000, more than $10,000 less than the 911, the 924 and later 944 models were once again Porsche’s pitch to affordability. At one point, Porsche increased its sales goal by nearly 50 percent to 60,000 cars a year.

Although these cars were in many respects sales successes, the Porsche faithful cried foul. They considered these entry-level models to be cheap and underperforming. Most loyalists never really accepted these models as “real” Porsches. In fact, they were not at all happy that they had to share their brand with a customer who didn’t fit the Porsche owner profile. They were turned off by what they saw as a corporate strategy that had focused on mass over class marketing. This tarnished image was compounded by the fact that Nissan, Toyota, BMW, and other car manufacturers had ramped up high-end sports car offerings, creating some fierce competition. In fact, both the Datsun 280-ZX and the Toyota Supra were not only cheaper than Porsche’s 944 but also faster. A struggling economy threw more sand in Porsche’s tank. By 1990, Porsche sales had
plummeted, and the company flirted with bankruptcy.

RETURN TO ITS ROOTS?
But Porsche wasn’t going down without a fight. It quickly recognized the error of its ways and halted production of the entry-level models. It rebuilt its damaged image by revamping its higher-end model lines with more race-bred technology. In an effort to regain rapport with customers, Porsche once again targeted the high end of the market in both price and performance. It set modest sales goals and decided that moderate growth with higher margins would be more profitable in the long term. Thus, the company set out to make one less Porsche than the public demanded. According to one executive, “We’re not looking for volume; we’re searching for exclusivity.”

Porsche’s efforts had the desired effect. By the late 1990s, the brand was once again favored by the same type of achiever who had so deeply loved the car for decades. The cars were once again exclusive. And the company was once again profitable. But by the early 2000s, Porsche management was again asking itself a familiar question: To have a sustainable future, could Porsche rely on only the Porsche faithful? According to then CEO Wendelin Wiedeking, “For Porsche to remain independent, it can’t be dependent on the most fickle segment in the market. We don’t want to become just a marketing department of some giant. We have to make sure we’re profitable enough to pay for future development ourselves.”

So in 2002, Porsche did the unthinkable. It became one of the last car companies to jump into the insatiable sport utility vehicle (SUV) market. At roughly 5,000 pounds, the new Porsche Cayenne was heavier than anything that Porsche had ever made, with the exception of some prototype tanks it made during WWII. Once again, the new model featured an engine up front. And it was the first Porsche to ever be equipped with seatbelts for five. As news spread about the car’s development, howls could be heard from Porsche’s customer base.

But this time, Porsche did not seem too concerned that the loyalists would be put off. Could it be that the company had already forgotten what happened the last time it deviated from the mold? After driving one of the first Cayenne’s off the assembly line, one journalist stated, “A day at the wheel of the 444 horsepower Cayenne Turbo leaves two overwhelming impressions. First, the Cayenne doesn’t behave or feel like an SUV, and second, it drives like a Porsche.” This was no entry-level car. Porsche had created a two-and-a-half ton beast that could accelerate to 60 miles per hour in just over five seconds, corner like it was on rails, and hit 165 miles per hour, all while coddling five adults in sumptuous leather seats with almost no wind noise from the outside world.

On top of that, it could keep up with a Land Rover when the pavement ended. Indeed, Porsche had created the Porsche of SUVs. Last year, Porsche upped the ante one more time. It unveiled another large vehicle. But this time, it was a low-slung, five-door luxury sedan. The Porsche faithful and the automotive press again gasped in disbelief. But by the time the Panamera hit the pavement, Porsche had proven once again that Porsche customers could have their cake and eat it to. The Panamera is almost as big as the Cayenne but can move four adults down the road at speeds of up to 188 miles per hour and accele

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรณีบริษัทพอร์ช: รักษาเก่าในขณะที่มาใหม่ในพอร์ช (ออกเสียง Porsh uh) เป็นบริษัทเฉพาะ จะได้เป็นแบรนด์เฉพาะที่ทำให้รถยนต์ในเซกเมนต์เล็ก และโดดเด่นของผู้ซื้อรถยนต์ ในปี 2552 พอร์ชขายรถ 27,717 เฉพาะในรุ่นห้าที่จะขายในสหรัฐอเมริกา ฮอนด้าขายเกี่ยวกับ 10 ครั้งที่ Accords มากเพียงอย่างเดียว แต่เจ้าของพอร์ชไม่ค่อยพบที่รถของพวกเขา เหตุผล ผู้บริหารสูงสุดที่พอร์ชใช้เวลาคิดเกี่ยวกับลูกค้ามาก พวกเขาต้องการรู้ที่ลูกค้าของพวกเขา คิดอะไร และวิธีที่พวกเขารู้สึก พวกเขาต้องการรู้ว่าทำไมพวกเขาซื้อพอร์ชแล้วจากัวร์ เฟอร์รารี หรือ coupe เป็นรถใหญ่ เหล่านี้เป็นสิ่งที่ท้าทายคำถาม การตอบ เจ้าของพอร์ชแม้แต่ตัวเองไม่รู้ว่าอะไรแรงบันดาลใจของพวกเขาซื้อ แต่ให้ระดับเสียงต่ำสุดของพอร์ชและตลาดรถยนต์ที่มีการกระจายตัวมากขึ้น มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จัดการเข้าใจลูกค้าและสิ่งที่ได้รับมอเตอร์การทำงานโพรไฟล์ของเจ้าพอร์ชพอร์ชก่อตั้งขึ้นในปี 1931 โดยเฟอร์ดินานด์พอร์ช คนเครดิตสำหรับการออกแบบรถเต่าเดิมคือ "รถของประชาชน" อดอล์ฟฮิตเลอร์และการออกแบบรถยนต์ประสบความสำเร็จมากที่สุดของเวลาทั้งหมดอย่างใดอย่างหนึ่ง สำหรับส่วนใหญ่ของสองทศวรรษแรก บริษัทสร้างโฟล์คสวาเก้นด้วงด้วงพลเมืองเยอรมัน และรถถังสำหรับทหาร เป็นพอร์ช AG เริ่มขายรถยนต์ภายใต้ติดป้ายตัวเองในช่วงทศวรรษ 1950 และ 1960s ค่าคงที่ไม่พัฒนา บริษัทที่ขายมีเพียงไม่กี่รุ่น สร้างภาพบ้าน รุ่นที่มีรูปร่างมน ฟองที่มีรากของมันในด้วงเดิม แต่เป็นสิ่ง เพิ่มเติมพอร์ชเหมือนกับแบบจำลองโลก 356 ที่มีชื่อเสียงและ 911 ในที่สุด รถยนต์ของพอร์ชที่โดดเด่น (ถังในการกำหนดค่า opposed) รถยนต์ air-cooled สี่ และหกสูบ "นักมวย" ในด้านหลังของรถ นี้ให้รถลักษณะอันตราย และเฉพาะ — แนวโน้มสำหรับท้ายแกว่งออกเมื่อควบคุมยากขึ้น ที่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ว่า เจ้าของพอร์ชได้วาดไป พวกเขาได้ท้าทายไดรฟ์ ซึ่งคนส่วนใหญ่ไปเก็บไว้ตั้งแต่ยุคแรก ๆ ของ พอร์ชได้อุทธรณ์การแคบมากคนที่ประสบความสำเร็จทางการเงิน นี่คือ achievers ที่เห็นตัวเองเป็นผู้ประกอบการ แม้ว่าพวกเขาทำงานในบริษัท พวกเขาตั้งเป้าหมายที่สูงมากสำหรับตัวเอง และจากนั้น ทำงาน doggedly พบพวกเขา และคาดหวังไม่น้อยจากพวกเขาสวมใส่เสื้อผ้า ร้านอาหารที่พวกเขาไป หรือพวกเขาขับรถยนต์ บุคคลเหล่านี้ดูเองไม่ เป็นส่วนหนึ่งของโลกทั่วไป แต่ เป็นข้อยกเว้นนั้น พวกเขาซื้อ Porsches เพราะรถกระจกภาพตัวเอง มันยืนสำหรับเจ้าสิ่งเช่นเห็นในตัวเองและชีวิตของพวกเขาส่วนใหญ่เราซื้ออะไรนักพอร์ชเรียกยานพาหนะอรรถประโยชน์ นั่นคือ เราซื้อรถเพื่อไปทำงาน ขนส่งเด็ก และธุระ เนื่องจากเราใช้รถยนต์ของเราในการทำงานประจำวันเหล่านี้ เรายึดการตัดสินใจซื้อเกี่ยวกับคุณลักษณะต่าง ๆ เช่นราคา ขนาด ประหยัดเชื้อเพลิง และข้อควรพิจารณาอื่น ๆ ปฏิบัติ แต่พอร์ชได้อรรถรถมากกว่า เจ้าของความเห็นมันเป็นรถที่ต้องการความสุข ไม่เพียงแต่ใช้ ส่วนใหญ่ซื้อพอร์ชไม่ย้ายข้อมูล แต่ โดยความรู้สึก พอร์ชเป็นเหมือนกับเสื้อผ้า — สิ่งเจ้า "สวม" และจะเห็นในการ พวกเขาพัฒนาความสัมพันธ์ส่วนตัวกับรถของพวกเขา ที่มีเพิ่มเติม มีแบบเสียง สั่นสะเทือน และรถ รู้สึก แทนวิธีการหลายถ้วยถือได้ หรือจำนวนสินค้าสามารถเก็บในลำต้น พวกเขาชื่นชมพอร์ชของพวกเขาเนื่องจากเป็นเครื่องประสิทธิภาพการทำงานที่มีอำนาจไม่ให้ฉูดฉาด หรือ phonyคนซื้อ Porsches เนื่องจากพวกเขาเพลิดเพลินกับการขับรถ ถ้าทั้งหมดที่พวกเขาต้องการให้พวกเขาได้รับจากจุด A ไปจุด B พวกเขาสามารถพบสิ่งที่แพงมาก และเจ้าของพอร์ชมาก มี ผู้ที่ชื่นชอบรถ บางส่วนของพวกเขาไม่ หนึ่ง businesswoman ประสบความสำเร็จและเจ้าของพอร์ชสูงกล่าวว่า "เมื่อฉันขับรถคันนี้ไปโรงเรียนไปรับลูกสาวของฉัน ฉันเอยกับเยาวชน 5 ในรถ ถ้าฉันขับรถอื่น ๆ ฉันไม่ได้พบเธอ เธอไม่ต้องมาบ้าน "จากนิชไปจำนวนมากสำหรับแรกไม่กี่ทศวรรษ พอร์ช AG อาศัย โดยปรัชญาของพอร์ช เรือของเฟอร์ดินานด์บุตร เรือสร้าง 356 พอร์ช เพราะไม่มีใครทำรถเหมือนเขาต้องการ "เราทำวิจัยไม่มี มีไม่คาดการณ์ยอดขาย การคำนวณกลับบนลงทุนไม่ ของที่ไม่มี ผมสร้างรถในฝันของฉัน และคิดมากเพียงแค่ที่จะมีบุคคลอื่นร่วมความฝัน" ดังนั้น จริง ๆ พอร์ช AG ตั้งแต่เริ่มต้นถูกมากเช่นลูกค้า: achiever ที่กำหนดจะทำให้ดีที่สุด แต่เป็นปีที่สะสมบน พอร์ชจัดการกลายเป็นเกี่ยวข้องกับปัญหาสำคัญ: มาพอซื้อพอร์ชให้บริษัทลอย บริษัทได้รับอนุญาต ไม่เคยมีมายาของปั่นออกเลขของเชฟโรเลตยังเป็นรถโตโยต้า แต่กองทุนนวัตกรรม ผู้ผลิตนิชแม้มีเติบโตเล็กน้อย และพอร์ชเริ่มกังวลว่าลักษณะมอนสเตอร์ที่เล่นโวหารของคนที่ซื้อ Porsches อาจเพียงทำงานออกได้ นี้นำพอร์ชขยายแบรนด์ของนอกกล่อง ใน พอร์ชนำ 914, square-ish เครื่อง ยนต์กลาง นั่งที่ถูกมากถูกกว่า 911 นี้หมายถึง ชนชั้นต่าง ๆ สามารถจ่ายเป็นพอร์ช ก็ไม่แปลกใจว่า ที่ 914 กลายเป็น ท็อปโมเดลขายของพอร์ช โดยปลายทศวรรษที่ 1970 พอร์ชแทน 914 กับ coupe hatchback ที่มีสิ่งไม่ปกติพอร์ชรุ่นอื่น ๆ ได้เคยมี: เครื่องมือในหน้า ที่ต่ำกว่า $20000 มากกว่า $10000 น้อยกว่า 911, 924 และรุ่นหลัง 944 ได้อีกครั้งระยะห่างของพอร์ชเพื่อสามารถในการจ่าย จุดหนึ่ง พอร์ชเพิ่มเป้าหมายขายเกือบ 50 เปอร์เซ็นต์รถยนต์ 60000 ปีแม้ว่ารถยนต์เหล่านี้ได้ในหลายประการขายสำเร็จ ซื่อสัตย์พอร์ชร้องเรียก foul พวกเขาถือว่ารูปเหล่านี้สำหรับราคาประหยัด และวิธี Loyalists ส่วนใหญ่ยอมรับแบบจำลองเหล่านี้เคยเป็น "จริง" Porsches ในความเป็นจริง พวกเขามีไม่ความสุขที่พวกเขาใช้ร่วมกันของแบรนด์กับลูกค้าที่ไม่พอดีกับรายละเอียดเจ้าของพอร์ช พวกเขาถูกปิด โดยเห็นเป็นกลยุทธ์ขององค์กรที่มีเน้นใหญ่กว่าตลาดระดับ รูปนี้มัวหมองถูกเพิ่ม โดยข้อเท็จจริงที่ว่า นิสสัน โตโยต้า BMW และอื่น ๆ ผู้ผลิตรถยนต์มี ramped ขึ้นเหนื่อยขับรถกีฬา สร้างแข่งขันรุนแรงบาง ในความเป็นจริง ดัทสัน 280-ZX ทั้งโตโยต้า Supra ได้ถูกกว่า 944 ของพอร์ช แต่ยังเร็วไม่เพียงแต่ เศรษฐกิจดิ้นรนโยนทรายขึ้นไปในถังของพอร์ช โดย 1990 พอร์ชขายได้ลดลง และบริษัท flirted กับล้มละลายกลับไปยังรากของมันแต่พอร์ชไม่ไปลง โดยไม่มีการต่อสู้ อย่างรวดเร็วรู้จักข้อผิดพลาดของวิธี และหยุดผลิตรุ่นสำหรับ มันสร้างภาพความเสียหาย โดย revamping รายการรูปแบบสูงสุดกับเทคโนโลยีมากขึ้นการแข่งขัน bred ในความพยายามเพื่อให้สายสัมพันธ์กับลูกค้า พอร์ชเป็นเป้าหมายของตลาดทั้งราคาและประสิทธิภาพการทำงานอีกครั้ง ได้ตั้งเป้าหมายการขายที่เจียมเนื้อเจียมตัว และตัดสินใจว่า เจริญเติบโตปานกลาง มีขอบสูงขึ้นจะมีกำไรมากขึ้นในระยะยาว ดังนั้น บริษัทกำหนดให้พอร์ชหนึ่งน้อยกว่าประชาชนเรียกร้อง ตามหนึ่งบริหาร "เราไม่ต้องการเสียง เรากำลังมองหาบ้าน"ความพยายามของพอร์ชมีผลที่ต้องการ โดยปลายปี 1990 แบรนด์ถูกครั้งปลอด achiever ที่ได้รักรถสำหรับทศวรรษที่ผ่านมาดังนั้นลึกชนิดเดียวกัน รถยนต์ถูกพิเศษอีกครั้ง และบริษัทมีกำไรอีกครั้ง แต่ โดย 2000s ก่อน พอร์ชจัดการถูกอีกครั้งถามตัวเองคำถามคุ้นเคย: จะมีอนาคตที่ยั่งยืน สามารถพอร์ชพึ่งซื่อสัตย์พอร์ชเท่านั้น ตามโรง Wendelin แล้ว CEO Wiedeking "สำหรับพอร์ชยังอิสระ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเซ็กเมนต์ fickle มากที่สุดในตลาด เราไม่ต้องการเป็น เพียงแผนกการตลาดของยักษ์บาง เรามีให้แน่ใจว่าเรามีกำไรพอที่จะจ่ายสำหรับอนาคตตนเอง"ดังนั้นในปี 2002 พอร์ชได้ที่ unthinkable มันกลายเป็นหนึ่งในบริษัทรถยนต์ล่าสุดเข้าสู่ตลาดรถ (SUV) อรรถประโยชน์กีฬาประเทศไม่เพียงพอ ที่ประมาณ 5000 ปอนด์ Cayenne พอร์ชใหม่หนักกว่าสิ่งที่พอร์ชได้เคยทำ ยกเว้นบางถังต้นแบบที่ทำในระหว่างสงครามโลกครั้ง อีกครั้ง รูปแบบใหม่ที่โดดเด่นเครื่องขึ้นหน้า และก็พอร์ชแรกเคยมั่นกับเบาะนั่งสำหรับห้า เป็นข่าวที่เผยแพร่เกี่ยวกับการพัฒนาของรถยนต์ แล่นลอยเรื่อยไปไม่สามารถได้ยินเสียงจากฐานลูกค้าของพอร์ชแต่เวลานี้ พอร์ชได้ไม่ดูเหมือนเกินไปกังวลว่า จะใส่ loyalists ที่ปิด มันอาจเป็นที่บริษัทแล้วลืมสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งสุดท้ายได้ deviated จากแม่พิมพ์ หลังจากการขับรถแรกป่นของปิดสายการประกอบหนึ่ง นักข่าวหนึ่งระบุ "วันที่กงล้อแห่ง 444 แรงม้าเทอร์โบป่นใบสองครอบงำความประทับใจ แรก Cayenne ไม่ทำงาน หรือรู้สึกว่าเป็นรถ SUV และสอง มันขับเหมือนกับพอร์ช" นี้คือไม่มีรถสำหรับ พอร์ชได้สร้างสัตว์สอง และครึ่งตันที่สามารถเร่งไป 60 ไมล์ต่อชั่วโมงมากกว่าห้าวินาที มุมเหมือนอยู่บนราง และตี 165 ไมล์ต่อชั่วโมง ทั้งหมดในขณะที่ coddling ผู้ใหญ่ห้าในหนังก็ มีเกือบลมสำคัญ ๆ จากโลกภายนอกด้านบนของที่ มันสามารถให้ทันกับแลนด์โรเวอร์เมื่อสิ้นสุดช่วงการ แน่นอน พอร์ชได้สร้างพอร์ช Suv ปี พอร์ช upped อีกครั้งหนึ่ง จะเปิดตัวใหญ่รถอื่น แต่เวลานี้ มันเป็นเก๋งหรูต่ำ slung, 5 ประตู ซื่อสัตย์พอร์ชและข่าวยานยนต์อีก gasped ใน disbelief แต่การ Panamera ตีช่วง พอร์ชได้พิสูจน์อีกครั้งว่า พอร์ชลูกค้าสามารถมีเค้กของพวกเขา และกินให้ Panamera เป็นเกือบเป็นบิ๊กเป็น Cayenne แต่สามารถย้ายผู้ใหญ่สี่ถนนที่ความเร็วสูงสุด 188 ไมล์ต่อชั่วโมงและ accele

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรณี บริษัท
ปอร์เช่:
ปกป้องเก่าในขณะที่นำในนิวพอร์ช
(ออกเสียง Porsh-UH) เป็น บริษัท ที่ไม่ซ้ำกัน มันได้เสมอแบรนด์เฉพาะที่ทำให้รถยนต์ส่วนขนาดเล็กและที่โดดเด่นของผู้ซื้อรถยนต์ ในปี 2009 ปอร์เช่ขายเพียง 27,717 คันในห้ารุ่นที่จะขายในประเทศสหรัฐอเมริกา ฮอนด้าขายประมาณ 10 ครั้งที่สนธิสัญญาหลายคนเดียว แต่เจ้าของรถปอร์เช่เป็นที่หายากเป็นรถของพวกเขา สำหรับเหตุผลที่ผู้จัดการด้านบนที่ปอร์เช่ใช้จ่ายมากเวลาคิดเกี่ยวกับลูกค้า พวกเขาต้องการที่จะรู้ว่าใครเป็นลูกค้าของพวกเขามีสิ่งที่พวกเขาคิดและวิธีการที่พวกเขารู้สึก พวกเขาอยากรู้ว่าทำไมพวกเขาซื้อรถปอร์เช่นั้นค่อนข้างจากัวร์, เฟอร์รารีหรือรถเก๋งเมอร์ขนาดใหญ่ เหล่านี้เป็นคำถามที่ท้าทายในการตอบ แม้เจ้าของรถปอร์เช่ตัวเองไม่ทราบว่าสิ่งที่กระตุ้นการซื้อของ แต่ได้รับปริมาณต่ำของรถปอร์เช่และตลาดรถยนต์มีการกระจายตัวมากขึ้นมีความจำเป็นที่การจัดการเข้าใจลูกค้าและสิ่งที่ได้รับมอเตอร์ของพวกเขาทำงาน. รายละเอียดของรถปอร์เช่เจ้าของรถปอร์เช่ได้รับการก่อตั้งขึ้นในปี 1931 โดยเฟอร์ดินานด์พอร์ชคนที่ให้เครดิตสำหรับการออกแบบโฟล์คสวาเกนเดิม ด้วงอดอล์ฟฮิตเลอร์-ของ "รถของผู้คน" และเป็นหนึ่งในความสำเร็จมากที่สุดการออกแบบรถยนต์ของเวลาทั้งหมด สำหรับส่วนมากของสองทศวรรษที่ผ่านมาเป็นครั้งแรกของ บริษัท โฟล์คสวาเกนด้วงสร้างขึ้นสำหรับชาวเยอรมันและรถถังและด้วงสำหรับทหาร ปอร์เช่เอจีในฐานะที่เริ่มขายรถยนต์ภายใต้ป้ายของตัวเองในปี 1950 และ 1960 คงไม่กี่พัฒนา บริษัท ขายไม่กี่รุ่นมาก, การสร้างภาพของผูกขาด ผู้ที่มีรูปแบบโค้งมนรูปทรงฟองที่มีรากในด้วงเดิม แต่พัฒนาเป็นอะไรบางอย่างที่พอร์ชเช่นเดียวกับโลกที่มีชื่อเสียง 356 และ 911 รุ่น ในที่สุดรถยนต์ปอร์เช่ที่โดดเด่นอากาศเย็นสี่และหกสูบ "นักมวย" มอเตอร์ (ถังในการกำหนดค่าที่ไม่เห็นด้วย) อยู่ด้านหลังของรถ เรื่องนี้ทำให้รถที่ไม่ซ้ำกันและอันตรายมักจะมีลักษณะ-แนวโน้มที่ปลายด้านหลังจะแกว่งออกเมื่อเข้าโค้งยาก นั่นเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ว่าเจ้าของรถปอร์เช่ถูกดึงให้พวกเขา พวกเขาได้รับความท้าทายที่จะขับรถซึ่งทำให้คนส่วนใหญ่ออกไป. ตั้งแต่วันแรกของปอร์เช่ได้ยื่นอุทธรณ์ไปยังส่วนที่แคบมากของคนที่ประสบความสำเร็จทางการเงิน เหล่านี้จะประสบความสำเร็จอย่างที่เห็นว่าตัวเองเป็นผู้ประกอบการถึงแม้ว่าพวกเขาทำงานให้กับ บริษัท พวกเขากำหนดเป้าหมายที่สูงมากสำหรับตัวเองและเชื่อฟังแล้วทำงานไปพบพวกเขา และพวกเขาคาดหวังไม่น้อยจากเสื้อผ้าที่พวกเขาสวมใส่ร้านอาหารที่พวกเขาไปหรือรถยนต์ที่พวกเขาขับรถ บุคคลเหล่านี้เห็นว่าตัวเองไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกปกติ แต่เป็นข้อยกเว้นให้กับมัน พวกเขาซื้อเพราะรถปอร์เชกระจกภาพตัวเองของพวกเขา มันยืนสำหรับเจ้าของในสิ่งที่ต้องการจะดูในตัวเองและชีวิตของพวกเขา. ส่วนใหญ่ของเราซื้อสิ่งที่ผู้บริหารของปอร์เช่โทรยานพาหนะสาธารณูปโภค นั่นก็คือเราซื้อรถส่วนใหญ่จะไปทำงานเด็ก, การขนส่งและการทำงานทำธุระ เพราะเราใช้รถของเราจะประสบความสำเร็จงานประจำวันเหล่านี้เรามีฐานการตัดสินใจซื้อเกี่ยวกับคุณสมบัติเช่นราคาขนาดประหยัดน้ำมันเชื้อเพลิงและการพิจารณาการปฏิบัติอื่น ๆ แต่ปอร์เช่เป็นมากกว่ารถยูทิลิตี้ เจ้าของของมันเห็นว่ามันเป็นรถที่จะมีความสุขไม่ได้ใช้เพียงแค่ ผู้ซื้อรถปอร์เช่ส่วนใหญ่จะไม่ได้ย้ายข้อมูล แต่ด้วยความรู้สึก ปอร์เช่เป็นเหมือนชิ้นส่วนของเสื้อผ้าบางสิ่งบางอย่างเจ้าของ "สวม" และมีให้เห็นใน. พวกเขาพัฒนาความสัมพันธ์ส่วนตัวกับรถของพวกเขาคนหนึ่งที่มีมากขึ้นจะทำอย่างไรกับวิธีการที่เสียงรถที่มีแรงสั่นสะเทือนและความรู้สึกมากกว่า หลายวิธีที่ถือถ้วยมันมีหรือวิธีการขนส่งสินค้ามากที่จะสามารถถืออยู่ในลำต้น พวกเขาชื่นชมปอร์เช่ของพวกเขาเพราะมันเป็นเครื่องที่ผลการดำเนินงานที่มีอำนาจโดยไม่ต้องฉูดฉาดหรือปลอม. คนซื้อรถปอร์เชเพราะพวกเขาสนุกกับการขับรถ หากสิ่งที่พวกเขาจำเป็นต้องเป็นสิ่งที่พวกเขาได้รับจากจุด A ไปยังจุด B, พวกเขาสามารถหาบางสิ่งบางอย่างมากน้อยราคาแพง และในขณะที่หลายเจ้าของรถปอร์เช่เป็นที่ชื่นชอบรถบางส่วนของพวกเขาไม่ได้ หนึ่งในนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จและเป็นเจ้าของของระดับ high-end ปอร์เช่กล่าวว่า "เมื่อผมขับรถคันนี้ไปยังโรงเรียนมัธยมที่จะรับลูกสาวของฉันฉันจะจบลงด้วยห้าเด็กในรถ ถ้าผมขับรถอื่น ๆ ฉันไม่สามารถแม้แต่จะหาเธอ เธอไม่ต้องการที่จะมาที่บ้าน. "จากซอกในจำนวนมากสำหรับไม่กี่สิบปีแรกของปอร์เช่เอจีโดยอาศัยปรัชญาของปอร์เช่เฟอร์รี่ลูกชายของเฟอร์ดินานด์ เรือข้ามฟากที่สร้างปอร์เช่ 356 เพราะไม่มีใครทำรถเหมือนอย่างที่เขาต้องการ "เราได้ทำการวิจัยตลาดไม่เราไม่ได้มีการคาดการณ์ยอดขายไม่มีการคำนวณผลตอบแทนจากการลงทุน ไม่มีใครว่า ฉันมากเพียงสร้างรถในฝันของฉันและคิดว่าจะมีคนอื่น ๆ ที่แบ่งปันความฝันว่า "ดังนั้นจริงๆปอร์เช่เอจีจากจุดเริ่มต้นเป็นอย่างมากเช่นลูกค้า:. ผลการเรียนที่กำหนดไว้ว่าจะทำให้ดีที่สุดมาก แต่เป็นปีที่รีดในการจัดการรถปอร์เช่กลายเป็นความกังวลเกี่ยวกับปัญหาสำคัญ: ได้มีผู้ซื้อรถปอร์เช่เพียงพอที่จะทำให้ บริษัท ลอยจริงอยู่ที่บริษัท ไม่เคยมีภาพของ churning out ตัวเลขของเชฟโรเลตหรือโตโยต้า แต่การที่จะให้เงินทุนนวัตกรรมแม้ผู้ผลิตเฉพาะที่มีการเติบโตเพียงเล็กน้อย และปอร์เช่เริ่มกังวลว่าธรรมชาติที่เล่นโวหารของคนที่ซื้อรถปอร์เชก็อาจจะวิ่งออกไปกับพวกเขา นี้จะนำรถปอร์เช่ที่จะขยายแบรนด์ของนอกกรอบ ในต้นปี 1970 ปอร์เช่ 914 แนะนำที่เป็นตาราง ish กลางเครื่องยนต์สองที่นั่งที่ถูกมากราคาถูกกว่า 911 นั่นหมายความว่าการเรียนที่แตกต่างกันของผู้คนสามารถซื้อปอร์เช่ มันก็ไม่แปลกใจว่า 914 กลายเป็นรูปแบบการขายชั้นนำของปอร์เช่ ในช่วงปลายปี 1970 ปอร์เช่ 914 แทนที่ด้วยรถเก๋งแฮทช์แบคที่มีสิ่งที่ไม่มีรูปแบบอื่น ๆ ที่ปอร์เช่ปกติเคยมี: เครื่องยนต์ด้านหน้า ที่น้อยกว่า $ 20,000 กว่า $ 10,000 น้อยกว่า 911 ที่ 924 และต่อมา 944 รูปแบบอีกครั้งในสนามของปอร์เช่ที่จะจ่าย เมื่อถึงจุดหนึ่งของปอร์เช่ที่เพิ่มขึ้นเป้าหมายยอดขายโดยเกือบร้อยละ 50 ถึง 60,000 คันต่อปี. แม้ว่ารถยนต์เหล่านี้อยู่ในความสำเร็จของยอดขายหลายประการซื่อสัตย์ปอร์เช่ร้องไห้เหม็น พวกเขาคิดว่ารูปแบบรายการระดับเหล่านี้จะมีราคาถูกและมีประสิทธิภาพต่ำ เซฟส่วนใหญ่ไม่เคยได้รับการยอมรับจริงๆรูปแบบเหล่านี้เป็น "ของจริง" ปอร์เช ในความเป็นจริงพวกเขาไม่ได้ที่ทุกคนมีความสุขที่พวกเขามีการแบ่งปันแบรนด์ของพวกเขากับลูกค้าที่ไม่เหมาะกับรายละเอียดเจ้าของปอร์เช่ พวกเขาถูกปิดโดยสิ่งที่พวกเขาเห็นว่าเป็นกลยุทธ์ขององค์กรที่มุ่งเน้นไปที่มวลมากกว่าตลาดระดับ ภาพที่ถูกทำให้มัวหมองประกอบกับความจริงที่ว่านิสสันโตโยต้า, BMW, และผู้ผลิตรถยนต์อื่น ๆ ได้ ramped ขึ้นกีฬาระดับ high-end การนำเสนอรถยนต์, การสร้างการแข่งขันที่รุนแรงบาง ในความเป็นจริงทั้ง Datsun 280 ZX และโตโยต้าซูปราไม่เพียงถูกกว่าปอร์เช่ 944 แต่ยังเร็วขึ้น เศรษฐกิจดิ้นรนโยนทรายมากขึ้นในถังของรถปอร์เช่ 1990 โดยยอดขายของปอร์เช่ได้ลดลงและบริษัท เล่นหูเล่นตากับการล้มละลาย. กลับไปที่รากของมัน? แต่ปอร์เช่ไม่ได้ไปลงโดยไม่มีการต่อสู้ มันได้รับการยอมรับอย่างรวดเร็วข้อผิดพลาดของวิธีการของตนและหยุดการผลิตในรูปแบบรายการระดับ มันสร้างภาพความเสียหายของตนโดย revamping สายรูปแบบปลายสูงด้วยเทคโนโลยีการแข่งขันพันธุ์มากขึ้น ในความพยายามที่จะฟื้นสายสัมพันธ์กับลูกค้าที่ตรงเป้าหมายปอร์เช่อีกครั้งปลายสูงของตลาดทั้งในราคาและประสิทธิภาพ มันกำหนดเป้าหมายการขายเจียมเนื้อเจียมตัวและตัดสินใจว่าการเติบโตในระดับปานกลางที่มีอัตรากำไรที่สูงขึ้นจะมีผลกำไรมากขึ้นในระยะยาว ดังนั้น บริษัท ที่กำหนดไว้จะทำให้หนึ่งปอร์เช่น้อยกว่าประชาชนเรียกร้อง อย่างใดอย่างหนึ่งตามที่ผู้บริหาร "เราไม่ได้มองหาปริมาณ; เรากำลังมองหาการผูกขาด. "ความพยายามของปอร์เช่ได้ผลที่ต้องการ ในช่วงปลายปี 1990, แบรนด์ได้รับการสนับสนุนอีกครั้งโดยชนิดเดียวกันของผลการเรียนที่ได้รักให้ลึกรถมานานหลายทศวรรษ รถยนต์ครั้งหนึ่งเคยเป็นพิเศษอีกครั้ง และ บริษัท เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ทำกำไรได้ แต่ช่วงต้นยุค 2000 ผู้บริหารของปอร์เช่อีกครั้งขอให้ตัวเองเป็นคำถามที่คุ้นเคยที่จะมีอนาคตที่ยั่งยืน, ปอร์เช่สามารถพึ่งพาเพียงซื่อสัตย์ปอร์เช่? ตามที่ซีอีโอแล้ว Wendelin Wiedeking "สำหรับปอร์เช่ยังคงเป็นอิสระก็ไม่สามารถจะขึ้นอยู่กับส่วนที่ไม่แน่นอนมากที่สุดในตลาด เราไม่ต้องการที่จะกลายเป็นเพียงฝ่ายการตลาดของยักษ์ใหญ่บาง เราต้องทำให้แน่ใจว่าเราจะทำกำไรได้มากพอที่จะจ่ายสำหรับการพัฒนาในอนาคตตัวเอง. "ดังนั้นในปี2002 ปอร์เช่ได้คิดไม่ถึง มันก็กลายเป็นหนึ่งใน บริษัท รถคันสุดท้ายที่จะกระโดดเข้าไปในรถสาธารณูปโภคกีฬาที่ไม่รู้จักพอ (SUV) ตลาด ที่ประมาณ£ 5,000, ปอร์เช่คาเยนน์ใหม่หนักกว่าสิ่งที่ปอร์เช่ได้ทำเคยมีข้อยกเว้นของบางถังต้นแบบมันทำให้ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง อีกครั้งในรูปแบบใหม่ที่โดดเด่นเครื่องยนต์ขึ้นด้านหน้า และมันก็เป็นปอร์เช่แรกที่เคยมีการติดตั้งเข็มขัดนิรภัยห้า ในฐานะที่เป็นข่าวแพร่กระจายเกี่ยวกับการพัฒนาของรถที่ร้องโหยหวนอาจจะได้ยินจากฐานลูกค้าของปอร์เช่. แต่ครั้งนี้พอร์ชไม่ได้ดูเหมือนกังวลมากเกินไปที่เซฟจะถูกเลื่อนออกไป มันอาจจะเป็นว่า บริษัท ได้ลืมแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายที่มันผิดไปจากแม่พิมพ์? หลังจากขับรถคนแรกของ Cayenne ปิดสายการประกอบ, นักข่าวคนหนึ่งกล่าวว่า "วันที่ล้อของ 444 แรงม้า Cayenne Turbo ใบแสดงผลสองอย่างท่วมท้น ครั้งแรกที่ Cayenne ไม่ประพฤติหรือรู้สึกเหมือนรถ SUV และสองไดรฟ์เช่นปอร์เช่. "นี่คือรถรายการระดับไม่มี ปอร์เช่ได้สร้างสองและครึ่งสัตว์ตันที่สามารถเร่งถึง 60 ไมล์ต่อชั่วโมงในเวลาเพียงห้าวินาทีมุมเหมือนมันเป็นบนรางและกด 165 ไมล์ต่อชั่วโมงทั้งหมดในขณะที่ coddling ห้าผู้ใหญ่ในเบาะหนังที่อร่อยลิ้น มีเกือบจะไม่มีเสียงลมจากโลกภายนอก. ด้านบนของที่มันจะให้ทันกับแลนด์โรเวอร์เมื่อทางเท้าสิ้นสุดวันที่ อันที่จริงปอร์เช่ได้สร้างรถปอร์เช่ของ SUVs เมื่อปีที่แล้วปอร์เช่ upped ante อีกครั้งหนึ่ง มันเปิดตัวอีกยานพาหนะขนาดใหญ่ แต่ครั้งนี้มันเป็นต่ำสะพาย, ห้าประตูซีดานหรู ซื่อสัตย์พอร์ชและข่าวยานยนต์อีกครั้งอ้าปากค้างในการปฏิเสธศรัทธา แต่เมื่อถึงเวลาที่พานาเมร่าตีทางเท้าที่ปอร์เช่ได้พิสูจน์ให้เห็นอีกครั้งว่าลูกค้าปอร์เช่จะมีเค้กและกินมันไป พานาเมร่าเกือบจะเป็นใหญ่เป็น Cayenne แต่สามารถย้ายผู้ใหญ่สี่ลงที่ถนนที่ความเร็วสูงสุดถึง 188 ไมล์ต่อชั่วโมงและ accele

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรณีบริษัท
พอร์ช : พิทักษ์เก่าเอาใหม่

ขณะที่พอร์ช ( ออกเสียง porsh อ่า ) เป็น บริษัท ที่ไม่ซ้ำกัน มันเป็นเฉพาะแบรนด์ที่ทำให้รถยนต์สำหรับกลุ่มเล็กและโดดเด่นของผู้ซื้อรถยนต์ ใน 2009 , ปอร์เช่ ขายเพียง 27717 รถยนต์ในห้ารุ่นที่ขายในสหรัฐอเมริกา ฮอนด้า ขายได้ประมาณ 10 ครั้ง ที่ลงคนเดียวแต่ปอร์เช่จะหายากเป็นยานพาหนะของพวกเขา สำหรับเหตุผลที่ , ผู้จัดการด้านบนที่พอร์ชใช้เวลาจัดการที่ดีของเวลาคิดเกี่ยวกับลูกค้า พวกเขาต้องการที่จะรู้ว่าลูกค้าของพวกเขาเป็นสิ่งที่พวกเขาคิด และวิธีการที่พวกเขารู้สึก พวกเขาต้องการที่จะรู้ว่าทำไมพวกเขาซื้อปอร์เช่มากกว่าเป็นเสือจากัวร์ เฟอร์รารี่ หรือ บิ๊ก Mercedes Coupe . เหล่านี้เป็นคำถามที่ต้องตอบแม้ปอร์เช่เองก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่กระตุ้นการซื้อ ของพวกเขา แต่ให้พอร์ชเป็นปริมาณต่ำและตลาดรถยนต์กระจัดกระจายมากขึ้น มันขวางบริหารเข้าใจลูกค้า และสิ่งที่ทำให้มอเตอร์ของพวกเขาวิ่ง

โปรไฟล์ของพอร์ชพอร์ชเจ้าของ
ก่อตั้งขึ้นในปี 1931 โดยเฟอร์ดินาน พอร์ชเขาให้เครดิตสำหรับการออกแบบเดิม โฟล์คสวาเกน อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ " บริการประชาชน " และหนึ่งในการออกแบบรถยนต์ที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของเวลาทั้งหมด ให้มากที่สุดของทศวรรษที่ผ่านมาของทั้งสอง บริษัท ได้สร้างโฟล์คสวาเก้นด้วงสำหรับชาวเยอรมันและรถถังและด้วงสำหรับทหาร เมื่อเริ่มขายรถยนต์ภายใต้ชื่อของตัวเองใน 1950s และ 1960s Porsche AG , ไม่กี่ค่าพัฒนาบริษัทขายโมเดลน้อยมาก การสร้างภาพของการผูกขาด นางแบบมีรูปร่างกลมฟองที่มีรากในด้วงเดิม แต่พัฒนาเป็นสิ่งที่เพิ่มเติมพอร์ชกับโลกที่มีชื่อเสียงและ 911 รุ่น สุดท้ายของรถยนต์ปอร์เช่ที่โดดเด่นด้วยสี่ - หกกระบอกสูบ " นักมวย " มอเตอร์ ( ถังในการต่อต้านการตั้งค่า ) ในด้านหลังของรถทำให้รถยนต์ที่เป็นเอกลักษณ์และมักจะเป็นอันตราย characteristic-a แนวโน้มสำหรับท้ายเหวี่ยงออกเมื่อเข้าโค้งหนัก นั่นเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ปอร์เช่ถูกดึงไปที่พวกเขา พวกเขาถูกท้าทายที่จะไดรฟ์ ซึ่งทำให้คนส่วนใหญ่ไป

ตั้งแต่วันแรก พอร์ชได้ยื่นอุทธรณ์ไปยังส่วนที่แคบมากของผู้คนที่ประสบความสำเร็จทางการเงิน