PURPOSE. The purpose of this study

PURPOSE. The purpose of this study was to develop and test an evidence-based guideline that would support nursing care for suicidal patients with schizophrenia. DESIGN AND METHODS. Systematic review of the literature and consultation of experts preceded completion of the guideline. Twenty-one nurses from two mental health institutions tested the guideline for feasibility in nursing practice. FINDINGS. The guideline was found to support discussing suicidality with patients and assessing suicide risk. Participants endorsed implementation of the guideline in mental health care. PRACTICE IMPLICATIONS. Nurses who care for patients with schizophrenia are advised to use this guideline as a foundation for their care. Search terms: Guideline, nursing assessment, schizophrenia, suicide
Esther L. Meerwijk,* RN, MSc, is a Doctoral Student at the University of California San Francisco, School of Nursing, San Francisco, CA, USA; Berno van Meijel, RN, PhD, is a Professor of Mental Health Nursing and Director of the Research Group Mental Health Nursing, INHolland University for Applied Sciences, Amsterdam, The Netherlands; Jan van den Bout, PhD, is a Professor of Clinical Psychology, Department of Clinical and Health Psychology, Utrecht University, Utrecht, The Netherlands; Ad Kerkhof, PhD, is a Professor of Clinical Psychology, Psychopathology and Suicide Prevention, Department of Clinical Psychology, EMGO+ Institute, Vrije University, Amsterdam, The Netherlands; Wim de Vogel, RN, is Team Leader, Center of Expertise on Psychotic Disorders, Dimence Mental Health Care Center, Deventer, The Netherlands; Mieke Grypdonck, RN, PhD, is a Professor of Nursing Science, Julius Center for Health Sciences and Primary Care, Department of Nursing Science, University Medical Center Utrecht, Utrecht, The Netherlands. Discussing suicidality and assessing suicide risk are challenges mental health nurses face in their care of patients with schizophrenia. Evidence-based guidelines are available that support the care for patients with schizophrenia (American Psychiatric Association, 2004; National Steering Committee on Multidisciplinary Guideline Development in Mental Health Care, 2005) and for suicidal patients in general (American Psychiatric Association, 2003). However, aspects of nursing care for suicidal patients with schizophrenia are addressed only to a limited extent in these guidelines. Suicidality, which is deﬁned here as any thought or action that relates to a self-inﬂicted death, is a frequent phenomenon among patients with schizophrenia.
According to the Practice Guideline for the Assessment and Treatment Patients with Suicidal Behaviors (American Psychiatric Association, 2003), 40–53% of patients with schizophrenia think about suicide at some point in their lives, and 23–55% actually engage in a suicide attempt. The lifetime risk of suicide in schizophrenia is estimated to be about 5% (Palmer, Pankratz, & Bostwick, 2005). These ﬁgures indicate that mental health nurses who take care of patients with schizophrenia are likely to be confronted with patients who are thinking about suicide and demonstrate suicidal behavior. Mental health nurses often do not actively discuss suicidal thoughts with their patients. In a study by Talseth, Lindseth, Jacobsson, and Norberg (1999), nurses at a psychiatric inpatient unit often avoided the subject, although their suicidal patients expressed a need for them to be present and listen. Another study reported that psychiatric nurses need more training in verbal communications kills with respect to discussing suicidality (McLaughlin, 1999). Sun, Long, Boore, and Tsao (2005) reported a need for advanced communication qualities to effectively assess suicidal patients and main taina therapeutic relationship. A need for training with respect to risk assessment leading to evidence- based interventions and meaningful responses to people who are suicidal was also expressed by Cutcliffe and Stevenson (2008). During personal communication of one of the authors with nurses from the ﬁeld, nurses mentioned emotional unrest caused by the lack of a standard of care for the suicidal patient. This appeared to be especially true shortly after a patient committed or attempted suicide. Suicidality is a subject that neither nurses nor patient sbringup easily. However, by a voiding the subject, patients are left with tormenting thoughts. This adds to feelings of isolation, which is a major problem in patients with schizophrenia (Ameri- can Psychiatric Association, 2004). Because no evidence-based guideline existed to support nurses in their care for suicidal patients with schizophrenia, a guideline was developed and tested. The general purpose of this guideline was to enhance mental health nurses’ competence to provide care to suicidal patients with schizophrenia or related psychotic disorders. More speciﬁcally, the aim of the guideline was to support registered nurses and licensed practice all nurses with respect to: (a)discussing suicidality with the patient, (b) assessing suicide risk, and (c) selecting and performing appropriate nursing interventions. Through enhancing nursing competence, it is expected that the guideline will contribute to ﬁlling the patients’ needs to discuss suicidality, and to improved assessment of suicide risk. It is also expected that the guideline will contribute to work satisfaction of nurses because of enhanced competence in caring for suicidal patients. This article describes the development of the guide- line and provides a brief overview of the guide- line itself. In addition, the results of a pilot study are presented. The purpose of this pilot study was to evaluate the guideline for clinical usability in nursing practice.
Guideline Development
The objective was to develop a nursing practice guideline based on existing evidence and best
Practice. Therefore, a literature review was conducted using suicide, risk factor, risk assessment, and schizophrenia as search terms. Literature databases that were accessed included: Medline, EMBASE, CINAHL, Psyc INFO, and Cochrane. English literature concerning reviews and intervention studies published between 1990 and June 2007 was included. Exclusion criteria were medication studies, articles about biological psychiatric topics, and articles concerning child and adolescent populations. Literature that remained after application of these criteria provided the basis for an initial draft of the guideline. The most important sources of literature used to develop the guideline were the Practice Guideline for the Assessment and Treatment of Patients with Suicidal Behaviors (American Psychiatric Association, 2003) and a systematic review of risk factors for suicide and schizophrenia by Hawton, Sutton, Haw, Sinclair, and Deeks (2005). Dutch literature was used as well for the initial draft, in particular the Dutch Multidisciplinary Guideline Schizophrenia (National Steering Committee on Multidisciplinary Guideline Development in Mental Health Care, 2005). The guideline, Nursing Care of Suicidal Patients with Schizophrenia or Related Psychotic Disorders, consists of: (a) part A: theoretical background and recommendations, (b) part B: data collection and interventions, (c) basic suicidality assessment (SA), and (d) advanced SA. Parts A and B provide background information and instructions for usage. The basic SA and advanced SA are working documents that nurses can use in clinical practice. In order to meet current standards, the guide line was set up to comply with the AGREE instrument for the appraisal of guidelines (The AGREE Collaboration, 2001). Part A of the guideline is predominantly derived from the Practice Guideline for the Assessment and Treatment of Patients with Suicidal Behaviors (American PsychiatricAssociation,2003) and provides information risk factors for suicide in the general population, risk factors for suicide in patients with schizophrenia, and on psychiatric management of patients who suffer from suicidality. Part A concludes with general recommendations for clinical practice. In part B, these recommendations are translated into a guideline speciﬁcally for nursing practice. Part B describes the underlying principles and conditions in order to use the basic SA and the advanced SA effectively. Furthermore, part B of the guideline describes how suicide risk is evaluated from the information collected and how nurses can intervene to reduce the risk for suicide and improve the patient’s quality of life. The basic SA and advanced SA are constructed around the evidence-based risk factors and protective factors for suicide as described in part A of the guide- line. Nurses are encouraged to discuss suicidality openly, with an accepting and empathic attitude (American Psychiatric Association, 2003; Talseth et al., 1999), and patients must feel that speaking about suicidality is acceptable and can be done without fear of judgment. From the notion that nurses should be non- judgmental follows that suicide should not be completely rejected as an option to the patient. The
Guideline promotes to assess suicidality in a naturally ﬂowing conversation rather than by asking items from a standard instrument. These important underlying principles for the SAs were supported by a multidisciplinary panel of experts selected on the basis of individual experience with suicidality and schizophrenia. This panel comprised four mental health nurse specialists, four patients from a patient support organization, a psychiatrist, and a psychologist. In order to support nurses in their communication with patients, the basic SA and advanced SA contain examples of questions and phrases that can be used when discussing suicidality with patients. It is essential that nurses adapt these examples to their personal communication style, the actually situation of the patient, and their speciﬁc relationship with the patient . Furthermore, both assessments pro

PURPOSE. The purpose of this study was to develop and test an evidence-based guideline that would support nursing care for suicidal patients with schizophrenia. DESIGN AND METHODS. Systematic review of the literature and consultation of experts preceded completion of the guideline. Twenty-one nurses from two mental health institutions tested the guideline for feasibility in nursing practice. FINDINGS. The guideline was found to support discussing suicidality with patients and assessing suicide risk. Participants endorsed implementation of the guideline in mental health care. PRACTICE IMPLICATIONS. Nurses who care for patients with schizophrenia are advised to use this guideline as a foundation for their care. Search terms: Guideline, nursing assessment, schizophrenia, suicide
Esther L. Meerwijk,* RN, MSc, is a Doctoral Student at the University of California San Francisco, School of Nursing, San Francisco, CA, USA; Berno van Meijel, RN, PhD, is a Professor of Mental Health Nursing and Director of the Research Group Mental Health Nursing, INHolland University for Applied Sciences, Amsterdam, The Netherlands; Jan van den Bout, PhD, is a Professor of Clinical Psychology, Department of Clinical and Health Psychology, Utrecht University, Utrecht, The Netherlands; Ad Kerkhof, PhD, is a Professor of Clinical Psychology, Psychopathology and Suicide Prevention, Department of Clinical Psychology, EMGO+ Institute, Vrije University, Amsterdam, The Netherlands; Wim de Vogel, RN, is Team Leader, Center of Expertise on Psychotic Disorders, Dimence Mental Health Care Center, Deventer, The Netherlands; Mieke Grypdonck, RN, PhD, is a Professor of Nursing Science, Julius Center for Health Sciences and Primary Care, Department of Nursing Science, University Medical Center Utrecht, Utrecht, The Netherlands. Discussing suicidality and assessing suicide risk are challenges mental health nurses face in their care of patients with schizophrenia. Evidence-based guidelines are available that support the care for patients with schizophrenia (American Psychiatric Association, 2004; National Steering Committee on Multidisciplinary Guideline Development in Mental Health Care, 2005) and for suicidal patients in general (American Psychiatric Association, 2003). However, aspects of nursing care for suicidal patients with schizophrenia are addressed only to a limited extent in these guidelines. Suicidality, which is deﬁned here as any thought or action that relates to a self-inﬂicted death, is a frequent phenomenon among patients with schizophrenia. 
According to the Practice Guideline for the Assessment and Treatment Patients with Suicidal Behaviors (American Psychiatric Association, 2003), 40–53% of patients with schizophrenia think about suicide at some point in their lives, and 23–55% actually engage in a suicide attempt. The lifetime risk of suicide in schizophrenia is estimated to be about 5% (Palmer, Pankratz, & Bostwick, 2005). These ﬁgures indicate that mental health nurses who take care of patients with schizophrenia are likely to be confronted with patients who are thinking about suicide and demonstrate suicidal behavior. Mental health nurses often do not actively discuss suicidal thoughts with their patients. In a study by Talseth, Lindseth, Jacobsson, and Norberg (1999), nurses at a psychiatric inpatient unit often avoided the subject, although their suicidal patients expressed a need for them to be present and listen. Another study reported that psychiatric nurses need more training in verbal communications kills with respect to discussing suicidality (McLaughlin, 1999). Sun, Long, Boore, and Tsao (2005) reported a need for advanced communication qualities to effectively assess suicidal patients and main taina therapeutic relationship. A need for training with respect to risk assessment leading to evidence- based interventions and meaningful responses to people who are suicidal was also expressed by Cutcliffe and Stevenson (2008). During personal communication of one of the authors with nurses from the ﬁeld, nurses mentioned emotional unrest caused by the lack of a standard of care for the suicidal patient. This appeared to be especially true shortly after a patient committed or attempted suicide. Suicidality is a subject that neither nurses nor patient sbringup easily. However, by a voiding the subject, patients are left with tormenting thoughts. This adds to feelings of isolation, which is a major problem in patients with schizophrenia (Ameri- can Psychiatric Association, 2004). Because no evidence-based guideline existed to support nurses in their care for suicidal patients with schizophrenia, a guideline was developed and tested. The general purpose of this guideline was to enhance mental health nurses’ competence to provide care to suicidal patients with schizophrenia or related psychotic disorders. More speciﬁcally, the aim of the guideline was to support registered nurses and licensed practice all nurses with respect to: (a)discussing suicidality with the patient, (b) assessing suicide risk, and (c) selecting and performing appropriate nursing interventions. Through enhancing nursing competence, it is expected that the guideline will contribute to ﬁlling the patients’ needs to discuss suicidality, and to improved assessment of suicide risk. It is also expected that the guideline will contribute to work satisfaction of nurses because of enhanced competence in caring for suicidal patients. This article describes the development of the guide- line and provides a brief overview of the guide- line itself. In addition, the results of a pilot study are presented. The purpose of this pilot study was to evaluate the guideline for clinical usability in nursing practice.
Guideline Development
The objective was to develop a nursing practice guideline based on existing evidence and best 
Practice. Therefore, a literature review was conducted using suicide, risk factor, risk assessment, and schizophrenia as search terms. Literature databases that were accessed included: Medline, EMBASE, CINAHL, Psyc INFO, and Cochrane. English literature concerning reviews and intervention studies published between 1990 and June 2007 was included. Exclusion criteria were medication studies, articles about biological psychiatric topics, and articles concerning child and adolescent populations. Literature that remained after application of these criteria provided the basis for an initial draft of the guideline. The most important sources of literature used to develop the guideline were the Practice Guideline for the Assessment and Treatment of Patients with Suicidal Behaviors (American Psychiatric Association, 2003) and a systematic review of risk factors for suicide and schizophrenia by Hawton, Sutton, Haw, Sinclair, and Deeks (2005). Dutch literature was used as well for the initial draft, in particular the Dutch Multidisciplinary Guideline Schizophrenia (National Steering Committee on Multidisciplinary Guideline Development in Mental Health Care, 2005). The guideline, Nursing Care of Suicidal Patients with Schizophrenia or Related Psychotic Disorders, consists of: (a) part A: theoretical background and recommendations, (b) part B: data collection and interventions, (c) basic suicidality assessment (SA), and (d) advanced SA. Parts A and B provide background information and instructions for usage. The basic SA and advanced SA are working documents that nurses can use in clinical practice. In order to meet current standards, the guide line was set up to comply with the AGREE instrument for the appraisal of guidelines (The AGREE Collaboration, 2001). Part A of the guideline is predominantly derived from the Practice Guideline for the Assessment and Treatment of Patients with Suicidal Behaviors (American PsychiatricAssociation,2003) and provides information risk factors for suicide in the general population, risk factors for suicide in patients with schizophrenia, and on psychiatric management of patients who suffer from suicidality. Part A concludes with general recommendations for clinical practice. In part B, these recommendations are translated into a guideline speciﬁcally for nursing practice. Part B describes the underlying principles and conditions in order to use the basic SA and the advanced SA effectively. Furthermore, part B of the guideline describes how suicide risk is evaluated from the information collected and how nurses can intervene to reduce the risk for suicide and improve the patient’s quality of life. The basic SA and advanced SA are constructed around the evidence-based risk factors and protective factors for suicide as described in part A of the guide- line. Nurses are encouraged to discuss suicidality openly, with an accepting and empathic attitude (American Psychiatric Association, 2003; Talseth et al., 1999), and patients must feel that speaking about suicidality is acceptable and can be done without fear of judgment. From the notion that nurses should be non- judgmental follows that suicide should not be completely rejected as an option to the patient. The
Guideline promotes to assess suicidality in a naturally ﬂowing conversation rather than by asking items from a standard instrument. These important underlying principles for the SAs were supported by a multidisciplinary panel of experts selected on the basis of individual experience with suicidality and schizophrenia. This panel comprised four mental health nurse specialists, four patients from a patient support organization, a psychiatrist, and a psychologist. In order to support nurses in their communication with patients, the basic SA and advanced SA contain examples of questions and phrases that can be used when discussing suicidality with patients. It is essential that nurses adapt these examples to their personal communication style, the actually situation of the patient, and their speciﬁc relationship with the patient . Furthermore, both assessments pro

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

PURPOSE. The purpose of this study was to develop and test an evidence-based guideline that would support nursing care for suicidal patients with schizophrenia. DESIGN AND METHODS. Systematic review of the literature and consultation of experts preceded completion of the guideline. Twenty-one nurses from two mental health institutions tested the guideline for feasibility in nursing practice. FINDINGS. The guideline was found to support discussing suicidality with patients and assessing suicide risk. Participants endorsed implementation of the guideline in mental health care. PRACTICE IMPLICATIONS. Nurses who care for patients with schizophrenia are advised to use this guideline as a foundation for their care. Search terms: Guideline, nursing assessment, schizophrenia, suicideEsther L. Meerwijk,* RN, MSc, is a Doctoral Student at the University of California San Francisco, School of Nursing, San Francisco, CA, USA; Berno van Meijel, RN, PhD, is a Professor of Mental Health Nursing and Director of the Research Group Mental Health Nursing, INHolland University for Applied Sciences, Amsterdam, The Netherlands; Jan van den Bout, PhD, is a Professor of Clinical Psychology, Department of Clinical and Health Psychology, Utrecht University, Utrecht, The Netherlands; Ad Kerkhof, PhD, is a Professor of Clinical Psychology, Psychopathology and Suicide Prevention, Department of Clinical Psychology, EMGO+ Institute, Vrije University, Amsterdam, The Netherlands; Wim de Vogel, RN, is Team Leader, Center of Expertise on Psychotic Disorders, Dimence Mental Health Care Center, Deventer, The Netherlands; Mieke Grypdonck, RN, PhD, is a Professor of Nursing Science, Julius Center for Health Sciences and Primary Care, Department of Nursing Science, University Medical Center Utrecht, Utrecht, The Netherlands. Discussing suicidality and assessing suicide risk are challenges mental health nurses face in their care of patients with schizophrenia. Evidence-based guidelines are available that support the care for patients with schizophrenia (American Psychiatric Association, 2004; National Steering Committee on Multidisciplinary Guideline Development in Mental Health Care, 2005) and for suicidal patients in general (American Psychiatric Association, 2003). However, aspects of nursing care for suicidal patients with schizophrenia are addressed only to a limited extent in these guidelines. Suicidality, which is deﬁned here as any thought or action that relates to a self-inﬂicted death, is a frequent phenomenon among patients with schizophrenia. According to the Practice Guideline for the Assessment and Treatment Patients with Suicidal Behaviors (American Psychiatric Association, 2003), 40–53% of patients with schizophrenia think about suicide at some point in their lives, and 23–55% actually engage in a suicide attempt. The lifetime risk of suicide in schizophrenia is estimated to be about 5% (Palmer, Pankratz, & Bostwick, 2005). These ﬁgures indicate that mental health nurses who take care of patients with schizophrenia are likely to be confronted with patients who are thinking about suicide and demonstrate suicidal behavior. Mental health nurses often do not actively discuss suicidal thoughts with their patients. In a study by Talseth, Lindseth, Jacobsson, and Norberg (1999), nurses at a psychiatric inpatient unit often avoided the subject, although their suicidal patients expressed a need for them to be present and listen. Another study reported that psychiatric nurses need more training in verbal communications kills with respect to discussing suicidality (McLaughlin, 1999). Sun, Long, Boore, and Tsao (2005) reported a need for advanced communication qualities to effectively assess suicidal patients and main taina therapeutic relationship. A need for training with respect to risk assessment leading to evidence- based interventions and meaningful responses to people who are suicidal was also expressed by Cutcliffe and Stevenson (2008). During personal communication of one of the authors with nurses from the ﬁeld, nurses mentioned emotional unrest caused by the lack of a standard of care for the suicidal patient. This appeared to be especially true shortly after a patient committed or attempted suicide. Suicidality is a subject that neither nurses nor patient sbringup easily. However, by a voiding the subject, patients are left with tormenting thoughts. This adds to feelings of isolation, which is a major problem in patients with schizophrenia (Ameri- can Psychiatric Association, 2004). Because no evidence-based guideline existed to support nurses in their care for suicidal patients with schizophrenia, a guideline was developed and tested. The general purpose of this guideline was to enhance mental health nurses’ competence to provide care to suicidal patients with schizophrenia or related psychotic disorders. More speciﬁcally, the aim of the guideline was to support registered nurses and licensed practice all nurses with respect to: (a)discussing suicidality with the patient, (b) assessing suicide risk, and (c) selecting and performing appropriate nursing interventions. Through enhancing nursing competence, it is expected that the guideline will contribute to ﬁlling the patients’ needs to discuss suicidality, and to improved assessment of suicide risk. It is also expected that the guideline will contribute to work satisfaction of nurses because of enhanced competence in caring for suicidal patients. This article describes the development of the guide- line and provides a brief overview of the guide- line itself. In addition, the results of a pilot study are presented. The purpose of this pilot study was to evaluate the guideline for clinical usability in nursing practice.Guideline Development
The objective was to develop a nursing practice guideline based on existing evidence and best
Practice. Therefore, a literature review was conducted using suicide, risk factor, risk assessment, and schizophrenia as search terms. Literature databases that were accessed included: Medline, EMBASE, CINAHL, Psyc INFO, and Cochrane. English literature concerning reviews and intervention studies published between 1990 and June 2007 was included. Exclusion criteria were medication studies, articles about biological psychiatric topics, and articles concerning child and adolescent populations. Literature that remained after application of these criteria provided the basis for an initial draft of the guideline. The most important sources of literature used to develop the guideline were the Practice Guideline for the Assessment and Treatment of Patients with Suicidal Behaviors (American Psychiatric Association, 2003) and a systematic review of risk factors for suicide and schizophrenia by Hawton, Sutton, Haw, Sinclair, and Deeks (2005). Dutch literature was used as well for the initial draft, in particular the Dutch Multidisciplinary Guideline Schizophrenia (National Steering Committee on Multidisciplinary Guideline Development in Mental Health Care, 2005). The guideline, Nursing Care of Suicidal Patients with Schizophrenia or Related Psychotic Disorders, consists of: (a) part A: theoretical background and recommendations, (b) part B: data collection and interventions, (c) basic suicidality assessment (SA), and (d) advanced SA. Parts A and B provide background information and instructions for usage. The basic SA and advanced SA are working documents that nurses can use in clinical practice. In order to meet current standards, the guide line was set up to comply with the AGREE instrument for the appraisal of guidelines (The AGREE Collaboration, 2001). Part A of the guideline is predominantly derived from the Practice Guideline for the Assessment and Treatment of Patients with Suicidal Behaviors (American PsychiatricAssociation,2003) and provides information risk factors for suicide in the general population, risk factors for suicide in patients with schizophrenia, and on psychiatric management of patients who suffer from suicidality. Part A concludes with general recommendations for clinical practice. In part B, these recommendations are translated into a guideline speciﬁcally for nursing practice. Part B describes the underlying principles and conditions in order to use the basic SA and the advanced SA effectively. Furthermore, part B of the guideline describes how suicide risk is evaluated from the information collected and how nurses can intervene to reduce the risk for suicide and improve the patient’s quality of life. The basic SA and advanced SA are constructed around the evidence-based risk factors and protective factors for suicide as described in part A of the guide- line. Nurses are encouraged to discuss suicidality openly, with an accepting and empathic attitude (American Psychiatric Association, 2003; Talseth et al., 1999), and patients must feel that speaking about suicidality is acceptable and can be done without fear of judgment. From the notion that nurses should be non- judgmental follows that suicide should not be completely rejected as an option to the patient. The
Guideline promotes to assess suicidality in a naturally ﬂowing conversation rather than by asking items from a standard instrument. These important underlying principles for the SAs were supported by a multidisciplinary panel of experts selected on the basis of individual experience with suicidality and schizophrenia. This panel comprised four mental health nurse specialists, four patients from a patient support organization, a psychiatrist, and a psychologist. In order to support nurses in their communication with patients, the basic SA and advanced SA contain examples of questions and phrases that can be used when discussing suicidality with patients. It is essential that nurses adapt these examples to their personal communication style, the actually situation of the patient, and their speciﬁc relationship with the patient . Furthermore, both assessments pro

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

วัตถุประสงค์. วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและทดสอบแนวทางตามหลักฐานที่จะสนับสนุนการดูแลรักษาพยาบาลสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทฆ่าตัวตาย การออกแบบและวิธีการ ระบบตรวจสอบของวรรณคดีและให้คำปรึกษาของผู้เชี่ยวชาญนำความสำเร็จของแนวทาง ยี่สิบเอ็ดพยาบาลจากทั้งสองสถาบันสุขภาพจิตที่ผ่านการทดสอบแนวทางสำหรับความเป็นไปได้ในทางปฏิบัติพยาบาล ข้อค้นพบ แนวทางที่พบในการสนับสนุนการพูดคุย Suicidality กับผู้ป่วยและการประเมินความเสี่ยงในการฆ่าตัวตาย ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้รับการรับรองการดำเนินการตามแนวทางในการดูแลสุขภาพจิต การปฏิบัติผลกระทบ พยาบาลที่ดูแลผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทจะได้รับคำแนะนำที่จะใช้แนวทางนี้เป็นรากฐานสำหรับการดูแลของพวกเขา คำค้นหา:
แนวทางการประเมินผลการพยาบาลจิตเภทฆ่าตัวตายเอสเธอร์แอลMeerwijk * RN, MSc เป็นนักศึกษาปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียซานฟรานซิโรงเรียนพยาบาล, San Francisco, CA, USA; Berno Meijel รถตู้, RN, PhD, ศาสตราจารย์ของการพยาบาลสุขภาพจิตและผู้อำนวยการการพยาบาลสุขภาพจิตกลุ่มงานวิจัยที่ INHolland มหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์ประยุกต์, อัมสเตอร์ดัม, เนเธอร์แลนด์; Jan van den แข่งขัน, PhD, ศาสตราจารย์ของจิตวิทยาคลินิกที่ภาควิชาจิตวิทยาคลินิกและสุขภาพมหาวิทยาลัย Utrecht Utrecht, เนเธอร์แลนด์; โฆษณา Kerkhof, PhD, ศาสตราจารย์ของจิตวิทยาคลินิกเป็นพยาธิวิทยาและการฆ่าตัวตายการป้องกัน, ภาควิชาจิตวิทยาคลินิก EMGO + สถาบัน Vrije University, อัมสเตอร์ดัม, เนเธอร์แลนด์; Wim เด Vogel, RN เป็นหัวหน้าทีม, ศูนย์ความเชี่ยวชาญเกี่ยวกับความผิดปกติของโรคจิต, Dimence สุขภาพจิตศูนย์ดูแลเวนเตอร์, เนเธอร์แลนด์; Mieke Grypdonck, RN, PhD, ศาสตราจารย์พยาบาลศาสตร์ที่จูเลียสศูนย์วิทยาศาสตร์สุขภาพและการดูแลภาควิชาพยาบาลศาสตร์มหาวิทยาลัยศูนย์การแพทย์นังนัง, เนเธอร์แลนด์ อภิปราย Suicidality และการประเมินความเสี่ยงในการฆ่าตัวตายเป็นความท้าทายพยาบาลสุขภาพจิตเผชิญในการดูแลของพวกเขาของผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท แนวทางตามหลักฐานที่มีอยู่ที่สนับสนุนการดูแลผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท (สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน 2004; คณะกรรมการแห่งชาติเกี่ยวกับสาขาวิชาพัฒนาแนวทางในการดูแลสุขภาพจิต, 2005) และสำหรับผู้ป่วยฆ่าตัวตายโดยทั่วไป (สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน, 2003) แต่แง่มุมของการดูแลรักษาพยาบาลสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทฆ่าตัวตายมีการระบุเพียงเพื่อที่จะ จำกัด ขอบเขตในแนวทางเหล่านี้ Suicidality ซึ่งเป็นนิยามที่นี่เป็นความคิดหรือการกระทำที่เกี่ยวข้องกับตัวเองในชั้น icted ตายเป็นปรากฏการณ์ที่พบบ่อยในผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท.
ตามแนวทางการปฏิบัติสำหรับการประเมินและการรักษาผู้ป่วยที่มีการฆ่าตัวตายพฤติกรรม (สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน, 2003) , 40-53% ของผู้ป่วยที่เป็นโรคจิตเภทคิดเกี่ยวกับการฆ่าตัวตายที่จุดในชีวิตของพวกเขาบางส่วนและ 23-55% จริงส่วนร่วมในการพยายามฆ่าตัวตาย ความเสี่ยงที่อายุการใช้งานของการฆ่าตัวตายในผู้ป่วยโรคจิตเภทที่คาดว่าจะอยู่ที่ประมาณ 5% (พาลเมอร์ Pankratz และ Bostwick 2005) gures ไฟเหล่านี้บ่งชี้ว่าพยาบาลสุขภาพจิตที่ดูแลผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทมีแนวโน้มที่จะต้องเผชิญหน้ากับผู้ป่วยที่มีความคิดเกี่ยวกับการฆ่าตัวตายและแสดงให้เห็นถึงพฤติกรรมฆ่าตัวตาย พยาบาลสุขภาพจิตมักจะไม่กระตือรือร้นในการหารือเกี่ยวกับการฆ่าตัวตายด้วยความคิดของผู้ป่วย ในการศึกษาโดย Talseth ที่ Lindseth, Jacobsson และ Norberg (1999), พยาบาลที่ผู้ป่วยจิตเวชหน่วยมักจะหลีกเลี่ยงเรื่องแม้ว่าผู้ป่วยฆ่าตัวตายของพวกเขาแสดงความต้องการสำหรับพวกเขาที่จะนำเสนอและการฟัง การศึกษาอื่นรายงานว่าพยาบาลจิตเวชต้องฝึกอบรมมากขึ้นในการสื่อสารทางวาจาฆ่าส่วนที่เกี่ยวกับการพูดคุย Suicidality (กิ้น, 1999) ดวงอาทิตย์ยาว Boore และ Tsao (2005) รายงานความจำเป็นในการคุณภาพการสื่อสารที่ทันสมัยได้อย่างมีประสิทธิภาพในการประเมินผู้ป่วยฆ่าตัวตายและหลัก Taina การรักษาความสัมพันธ์ จำเป็นที่จะต้องมีการฝึกอบรมเกี่ยวกับการประเมินความเสี่ยงที่นำไปสู่การแทรกแซงตามหลักฐานและการตอบสนองที่มีความหมายกับคนที่ฆ่าตัวตายยังถูกแสดงโดย Cutcliffe และสตีเวนสัน (2008) ในระหว่างการสื่อสารส่วนบุคคลของหนึ่งในนักเขียนที่มีพยาบาลจาก ELD Fi, พยาบาลกล่าวถึงเหตุการณ์ความไม่สงบทางอารมณ์ที่เกิดจากการขาดการมีมาตรฐานของการดูแลผู้ป่วยฆ่าตัวตาย นี้ดูเหมือนจะเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่นานหลังจากที่ผู้ป่วยหรือความมุ่งมั่นที่พยายามฆ่าตัวตาย Suicidality เป็นเรื่องที่ไม่พยาบาลหรือผู้ป่วย sbringup ได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตามโดยโมฆะเรื่องที่ผู้ป่วยจะเหลือความคิดทรมาน นี้จะเพิ่มความรู้สึกของการแยกซึ่งเป็นปัญหาสำคัญในผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท (สามารถ Ameri- สมาคมจิตแพทย์, 2004) เพราะแนวทางตามหลักฐานไม่มีตัวตนที่จะสนับสนุนการพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยของพวกเขาสำหรับการฆ่าตัวตายมีอาการจิตเภท, แนวทางได้รับการพัฒนาและทดสอบ วัตถุประสงค์ทั่วไปของแนวทางนี้คือการเพิ่มความสามารถในการพยาบาลสุขภาพจิต 'ที่จะให้การดูแลผู้ป่วยฆ่าตัวตายมีอาการจิตเภทหรือที่เกี่ยวข้องกับความผิดปกติทางจิต cally ระบุไว้เพิ่มเติมจุดมุ่งหมายของแนวทางที่จะสนับสนุนพยาบาลวิชาชีพและการปฏิบัติที่ได้รับใบอนุญาตพยาบาลทั้งหมดที่เกี่ยวกับ (ก) การอภิปราย Suicidality กับผู้ป่วย (ข) การประเมินความเสี่ยงในการฆ่าตัวตายและ (ค) การเลือกและการดำเนินการการพยาบาลที่เหมาะสม ผ่านการเสริมสร้างความสามารถในการพยาบาลเป็นที่คาดว่าแนวทางที่จะส่งผลให้ fi lling ความต้องการของผู้ป่วยเพื่อหารือเกี่ยวกับ Suicidality และการประเมินความเสี่ยงที่ดีขึ้นของการฆ่าตัวตาย มันเป็นที่คาดว่าแนวทางจะนำไปสู่ความพึงพอใจการทำงานของพยาบาลเพราะความสามารถที่เพิ่มขึ้นในการดูแลผู้ป่วยฆ่าตัวตาย บทความนี้อธิบายถึงการพัฒนาของสาย Guide- และให้ภาพรวมคร่าวๆของสาย Guide- ตัวเอง นอกจากนี้ผลการศึกษานำร่องจะถูกนำเสนอ วัตถุประสงค์ของการศึกษานำร่องครั้งนี้เพื่อประเมินแนวทางการใช้งานทางคลินิกในการปฏิบัติการพยาบาล. แนวทางการพัฒนาโดยมีวัตถุประสงค์ในการพัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลตามหลักฐานที่มีอยู่และที่ดีที่สุดการปฏิบัติ ดังนั้นการทบทวนวรรณกรรมได้รับการดำเนินการโดยใช้การฆ่าตัวตายปัจจัยเสี่ยงการประเมินความเสี่ยงและอาการจิตเภทเป็นคำที่ใช้ค้นหา ฐานข้อมูลวรรณกรรมที่ได้รับการเข้าถึงรวม: เมด, EMBASE, CINAHL, PSYC ข้อมูลและ Cochrane วรรณคดีอังกฤษที่เกี่ยวกับความคิดเห็นและการแทรกแซงการศึกษาที่ตีพิมพ์ระหว่างปี 1990 และมิถุนายน 2007 ถูกรวม หลักเกณฑ์การยกเว้นมีการศึกษายาบทความเกี่ยวกับเรื่องจิตเวชชีวภาพและบทความที่เกี่ยวกับประชากรเด็กและวัยรุ่น วรรณกรรมที่ยังเหลืออยู่หลังจากการประยุกต์ใช้เกณฑ์เหล่านี้ให้พื้นฐานสำหรับร่างเริ่มต้นของแนวทาง แหล่งที่มาที่สำคัญที่สุดของวรรณกรรมใช้ในการพัฒนาแนวทางเป็นแนวทางปฏิบัติสำหรับการประเมินและการรักษาผู้ป่วยที่มีการฆ่าตัวตายพฤติกรรม (สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน, 2003) และการตรวจสอบระบบของปัจจัยเสี่ยงต่อการฆ่าตัวตายและโรคจิตเภทโดย Hawton ซัตตัน, อ้ำอึ้ง ซินแคลและ Deeks (2005) วรรณคดีดัตช์ถูกนำมาใช้เป็นอย่างดีสำหรับร่างเริ่มต้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวดัตช์วิชาแนวทางโรคจิตเภท (คณะกรรมการแห่งชาติเกี่ยวกับสาขาวิชาพัฒนาแนวทางในการดูแลสุขภาพจิต, 2005) แนวทางการดูแลพยาบาลฆ่าตัวตายผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทหรือความผิดปกติของโรคจิตที่เกี่ยวข้องประกอบด้วย (ก) ส่วน A: พื้นหลังทางทฤษฎีและข้อเสนอแนะ (ข) ส่วน B: การเก็บรวบรวมข้อมูลและการแทรกแซง (ค) การประเมิน Suicidality ระดับล่าง (SA) และ (ง) ขั้นสูง SA ส่วน A และ B ให้ข้อมูลพื้นหลังและคำแนะนำสำหรับการใช้งาน สระพื้นฐานและขั้นสูง SA กำลังทำงานเอกสารที่พยาบาลสามารถใช้ในการปฏิบัติทางคลินิก เพื่อตอบสนองมาตรฐานปัจจุบันสายคำแนะนำที่ถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อให้สอดคล้องกับที่ใช้ในการยอมรับสำหรับการประเมินผลของแนวทาง (ตกลงความร่วมมือ, 2001) เป็นส่วนหนึ่งของแนวทางที่ได้มาส่วนใหญ่มาจากแนวทางการปฏิบัติสำหรับการประเมินและการรักษาผู้ป่วยที่มีการฆ่าตัวตายพฤติกรรม (American PsychiatricAssociation, 2003) และให้ปัจจัยเสี่ยงที่ข้อมูลการฆ่าตัวตายในประชากรทั่วไป, ปัจจัยเสี่ยงต่อการฆ่าตัวตายในผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทและ เกี่ยวกับการจัดการทางจิตของผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจาก Suicidality ส่วนสรุปด้วยคำแนะนำทั่วไปสำหรับการปฏิบัติทางคลินิก ในส่วน B, คำแนะนำเหล่านี้ได้รับการแปลเป็นระบุไว้ cally แนวทางสำหรับการปฏิบัติพยาบาล ส่วน B อธิบายถึงหลักการและเงื่อนไขในการที่จะใช้ขั้นพื้นฐานและ SA SA ขั้นสูงได้อย่างมีประสิทธิภาพ นอกจากนี้ส่วนหนึ่งขแนวทางอธิบายถึงวิธีการที่มีความเสี่ยงฆ่าตัวตายได้รับการประเมินจากข้อมูลที่เก็บรวบรวมและวิธีพยาบาลสามารถแทรกแซงเพื่อลดความเสี่ยงการฆ่าตัวตายและปรับปรุงคุณภาพของผู้ป่วยของชีวิต สระพื้นฐานและขั้นสูง SA ถูกสร้างขึ้นรอบปัจจัยเสี่ยงตามหลักฐานและปัจจัยป้องกันการฆ่าตัวตายตามที่อธิบายในส่วนของสาย Guide- พยาบาลได้รับการสนับสนุนเพื่อหารือเกี่ยวกับ Suicidality เปิดเผยกับทัศนคติการยอมรับและเอาใจใส่ (สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน 2003; Talseth et al, 1999.) และผู้ป่วยที่ต้องรู้สึกว่าพูดเกี่ยวกับ Suicidality เป็นที่ยอมรับและสามารถทำได้โดยไม่ต้องกลัวของการตัดสิน จากความคิดที่ว่าพยาบาลควรจะมีการตัดสินที่ไม่เป็นไปตามที่ฆ่าตัวตายไม่ควรที่จะปฏิเสธอย่างสมบูรณ์เป็นตัวเลือกให้กับผู้ป่วยที่ แนวทางส่งเสริมเพื่อประเมิน Suicidality ในการสนทนาชั้นเนื่องจากธรรมชาติมากกว่าโดยขอให้รายการจากเครื่องมือมาตรฐาน เหล่านี้หลักการพื้นฐานที่สำคัญสำหรับเอสเอได้รับการสนับสนุนโดยคณะสหสาขาวิชาชีพของผู้เชี่ยวชาญด้านการเลือกบนพื้นฐานของประสบการณ์ของแต่ละบุคคลที่มี Suicidality และโรคจิตเภท แผงนี้ประกอบด้วยผู้เชี่ยวชาญด้านการพยาบาลสุขภาพจิตสี่สี่ผู้ป่วยจากการสนับสนุนองค์กรผู้ป่วยจิตแพทย์และนักจิตวิทยา เพื่อรองรับการพยาบาลในการสื่อสารกับผู้ป่วยที่ SA พื้นฐานและขั้นสูง SA มีตัวอย่างของคำถามและวลีที่สามารถนำมาใช้เมื่อพูดถึง Suicidality กับผู้ป่วย มันเป็นสิ่งสำคัญที่ปรับตัวเข้ากับพยาบาลตัวอย่างเหล่านี้เพื่อรูปแบบการสื่อสารส่วนตัวของพวกเขากับสถานการณ์จริงของผู้ป่วยและความสัมพันธ์ของพวกเขาคไฟ speci กับผู้ป่วย นอกจากนี้การประเมินผลทั้งโปร

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

วัตถุประสงค์ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและทดสอบการใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ในแนวทางที่จะสนับสนุนการพยาบาลฆ่าตัวตายผู้ป่วยด้วยโรคจิตเภท การออกแบบและวิธีการ การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบวรรณคดี และปรึกษาผู้เชี่ยวชาญก่อนจบของแนวทาง ยี่สิบ หนึ่ง พยาบาลจากสองสถาบันสุขภาพจิตทดสอบแนวทางความเป็นไปได้ในการปฏิบัติการพยาบาลผลการวิจัยพบว่า แนวทางการสนับสนุน suicidality พบปรึกษากับผู้ป่วยและการประเมินความเสี่ยงฆ่าตัวตาย ผู้เข้าร่วมการใช้แนวทางในการดูแลสุขภาพจิต ผลการปฏิบัติงาน พยาบาลที่ดูแลผู้ป่วยจิตเภทควรที่จะใช้แนวทางนี้เป็นรากฐานสำหรับการดูแลของพวกเขา คำค้น : แนวทางการประเมินผู้ป่วย , พยาบาล , การฆ่าตัวตาย
เอสเธอร์ลิตร meerwijk * , RN , MSC เป็นนักศึกษาปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ซานฟรานซิสโก โรงเรียนพยาบาล ซานฟรานซิสโก แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา เบอร์โน แวน เมย์เจล , RN , PhD , ศาสตราจารย์ด้านการพยาบาลสุขภาพจิต และผู้อำนวยการฝ่ายการพยาบาลสุขภาพจิต กลุ่มงานวิจัย มหาวิทยาลัย inholland วิทยาศาสตร์ประยุกต์ , อัมสเตอร์ดัม , เนเธอร์แลนด์ แจน แวน เดน แข่งขัน , ปริญญาเอก , เป็นศาสตราจารย์ของจิตวิทยาคลินิกภาควิชาทางคลินิกและสุขภาพจิตวิทยา , Utrecht มหาวิทยาลัย Utrecht , เนเธอร์แลนด์ kerkhof โฆษณา , ปริญญาเอก , เป็นศาสตราจารย์ของจิตวิทยาคลินิกพยาธิวิทยาและการป้องกันการฆ่าตัวตาย ภาควิชาจิตวิทยา คลินิก สถาบัน vrije emgo , มหาวิทยาลัย , อัมสเตอร์ดัม , เนเธอร์แลนด์ ; WIM de Vogel , RN , หัวหน้าทีม , ศูนย์ความเชี่ยวชาญในความผิดปกติทางจิตศูนย์ดูแล dimence , สุขภาพจิต ,ดีเวนเตอร์ , เนเธอร์แลนด์ mieke grypdonck , RN , PhD , ศาสตราจารย์ของวิทยาศาสตร์ พยาบาล ศูนย์ จูเลียส วิทยาศาสตร์สุขภาพและการดูแลเบื้องต้น ภาควิชาพยาบาลศาสตร์ ศูนย์การแพทย์มหาวิทยาลัย Utrecht , Utrecht , เนเธอร์แลนด์ คุย suicidality และประเมินความเสี่ยงการฆ่าตัวตายเป็นความท้าทายพยาบาลสุขภาพจิตหน้าในการดูแลตนเองของผู้ป่วยจิตเภทหลักฐานตามแนวทางที่มีการสนับสนุนดูแลผู้ป่วยจิตเภท ( สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน 2004 ; แห่งชาติคณะกรรมการพัฒนาแนวทางสหสาขาวิชาชีพในการดูแลสุขภาพจิต ปี 2005 ) และผู้ป่วยฆ่าตัวตายในทั่วไป ( สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน 2003 ) อย่างไรก็ตามด้านการพยาบาลผู้ป่วยฆ่าตัวตายโรคจิตเภท addressed เฉพาะขอบเขตที่ จำกัด ในแนวทางนี้ suicidality ซึ่งเดอจึงเน็ดที่นี่ความคิดใด ๆหรือการกระทำที่เกี่ยวข้องกับตนเองในﬂ icted ความตายเป็นปรากฏการณ์บ่อยในผู้ป่วยจิตเภท

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.