Our data from these surveys showed

Our data from these surveys showed that older children and children who had traumatic experiences were more susceptible to PTSD and depression than those who were younger and those who didn’t have such experiences. Not only the traumatic experiences but also child’s perception was a powerful predictor of mental health problems. Children who felt that they received delayed evacuation had higher (rate of) depression 4.5 times more than children who had no such perception. Mental health team should concerned both children who indeed had traumatic experiences and children who perceived threat or delayed evacuation during or after the disaster. Meanwhile, children who have been with parents during tsunami had less prevalence of PTSD than those who got separated from parents. It meant that being with parents while they were facing with disaster was protective factor. Having seen dead body was associated with PTSD in both assessments at 2 months and 9 months post- tsunami. But the severity of mental problems (posttraumatic stress disorder and depression) and features of objective tsunami- related experiences were not as replicated in a “dose-of-exposure” pattern that was congruent with the rates of death and destruction across areas as mentioned elsewhere18.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูลจากแบบสำรวจเหล่านี้แสดงให้เห็นว่า เด็กเก่าและเด็กที่มีประสบการณ์เจ็บปวดถูกลดู PTSD และภาวะซึมเศร้ามากกว่าคนที่อายุน้อยและผู้ที่ไม่มีประสบการณ์ดังกล่าว ไม่เพียงแต่ในประสบการณ์ที่เจ็บปวด แต่ยังเด็กจำนวนประตูที่มีประสิทธิภาพของปัญหาสุขภาพจิตได้รับรู้ เด็กที่รู้สึกว่า ได้รับล่าช้าอพยพได้สูง (อัตรา) ภาวะซึมเศร้าครั้ง 4.5 มากกว่าเด็กที่ไม่รับรู้ดังกล่าวได้ ทีมงานสุขภาพจิตควรกังวลทั้งเด็กที่มีประสบการณ์เจ็บปวดแน่นอนและเด็กมองเห็นภัยคุกคาม หรืออพยพระหว่าง หรือหลัง จากเกิดเหตุที่ล่าช้า ในขณะเดียวกัน เด็กที่ได้รับรวมกับผู้ปกครองในช่วงสึนามิมีชุก PTSD น้อยกว่าผู้ที่ได้แยกออกจากพ่อแม่ มันหมายความ ว่า อยู่กับพ่อแม่ในขณะที่พวกเขาได้เผชิญกับภัยพิบัติเป็นปัจจัยป้องกัน ไม่เห็นคนตายเกี่ยวข้องกับ PTSD ในทั้งประเมินใน 2 เดือนและ 9 เดือนหลังสึนามิ แต่ความรุนแรงของปัญหาทางจิต (โรค posttraumatic ความเครียดและภาวะซึมเศร้า) และคุณลักษณะของวัตถุประสงค์สึนามิ - เกี่ยวข้องมีประสบการณ์ไม่ตรงกับสำเนาในรูปแบบ "ยาของแสง" ที่แผง ด้วยราคาของตายและทำลายข้ามพื้นที่เป็น elsewhere18 ดังกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลของเราจากการสำรวจเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าเด็กและเด็กที่มีประสบการณ์ที่เจ็บปวดก็อ่อนแอมากขึ้นเพื่อพล็อตและภาวะซึมเศร้ามากกว่าคนที่อายุน้อยและผู้ที่ไม่ได้มีประสบการณ์ดังกล่าว ไม่เพียง แต่ประสบการณ์ที่เจ็บปวด แต่ยังรับรู้ของเด็กเป็นปัจจัยบ่งชี้ที่มีประสิทธิภาพของปัญหาสุขภาพจิต เด็กที่รู้สึกว่าพวกเขาได้รับการอพยพล่าช้ามีสูงกว่า (อัตรา) ภาวะซึมเศร้า 4.5 เท่ามากกว่าเด็กที่ไม่ได้มีการรับรู้ดังกล่าว ทีมสุขภาพจิตควรกังวลทั้งเด็กที่แน่นอนมีประสบการณ์ที่เจ็บปวดและเด็กที่รับรู้ภัยคุกคามหรือการอพยพล่าช้าในระหว่างหรือหลังภัยพิบัติ ในขณะที่เด็กที่ได้รับกับพ่อแม่ในช่วงสึนามิที่มีความชุกของพล็อตน้อยกว่าผู้ที่ได้รับการแยกออกจากพ่อแม่ มันหมายความว่าได้อยู่กับพ่อแม่ในขณะที่พวกเขากำลังเผชิญหน้ากับภัยพิบัติเป็นปัจจัยป้องกัน เมื่อเห็นศพที่เกี่ยวข้องกับพล็อตในการประเมินผลทั้งใน 2 เดือนและ 9 เดือนหลังสึนามิ แต่ความรุนแรงของปัญหาทางจิต (โรคเครียดหลังถูกทารุณกรรมและภาวะซึมเศร้า) และคุณสมบัติของวัตถุประสงค์ tsunami- ประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการที่ไม่ได้เป็นการจำลองแบบใน "ปริมาณของการเปิดรับ" รูปแบบที่เป็นที่สอดคล้องกับอัตราการตายและการทำลายในพื้นที่ตามที่กล่าว elsewhere18 .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลจากการสำรวจนี้พบว่าเด็กโต และเด็กที่ได้รับประสบการณ์ traumatic อ่อนไหว PTSD และภาวะซึมเศร้ามากกว่าผู้ที่มีอายุน้อยและผู้ที่ไม่ได้มีประสบการณ์ดังกล่าว ไม่เพียง แต่ประสบการณ์สะเทือนใจ แต่การรับรู้ยังเป็นเด็กอยู่ ) ที่มีประสิทธิภาพของปัญหาสุขภาพจิตเด็กที่รู้สึกว่าพวกเขาได้รับการอพยพล่าช้าได้สูง ( อัตรา ) มากกว่าเด็กที่ไม่มีการรับรู้ภาวะซึมเศร้า 4.5 ครั้ง ทีมสุขภาพจิตควรกังวลทั้งเด็กที่แน่นอนมี traumatic ประสบการณ์และเด็กที่เป็นภัยคุกคามการรับรู้หรือการอพยพล่าช้าในระหว่างหรือหลังจากเกิดภัยพิบัติ ในขณะเดียวกันเด็กที่ถูกพ่อแม่ในช่วงสึนามิ มีความชุกของ PTSD น้อยกว่าผู้ที่ถูกแยกจากพ่อแม่ มันหมายถึงว่า อยู่กับพ่อแม่ในขณะที่พวกเขากำลังเผชิญกับภัยพิบัติเป็นปัจจัยป้องกัน เห็นมีศพที่ถูกเชื่อมโยงกับ PTSD ในการประเมินใน 2 เดือน และ 9 เดือนหลังสึนามิแต่ความรุนแรงของปัญหาทางจิต ( posttraumatic ความเครียดและ depression ) และคุณสมบัติของสึนามิ - วัตถุประสงค์ที่เกี่ยวข้องกับประสบการณ์ที่ไม่ได้เป็นแบบใน " ปริมาณแสง " รูปแบบที่สอดคล้องกับอัตราของการตายและการทำลายในพื้นที่ดังกล่าว elsewhere18 .