The Teenager is Party CrashingJourn

The Teenager is Party Crashing

Journey 23

It was not hard for Luhan to gain friends and reputation in SMA. His outgoing and free personality clicked easily with every students, but most of all he jibed relationship with Jinri, Kyungsoo and Chanyeol. Meanwhile, the exact opposite went for Jongin. He was still the same, distant and angry-looking man who lurk on the corner of the room in class. He talked less, laughed rarely and never showed emotion. But one thing changed: he doesn't walk along the corridor alone anymore.

"Kai!!! Don't leave without me!" Kyungsoo shouted, placing an arm around Jongin's shoulder as soon as he reached him, which the latter immediately shrugged off.
"I told you I don't want human contact Kyungsoo." Jongin grumbled but slowed his pace nonetheless.
"Fine. Hold on a sec, let's wait for Chanyeol and Jinri." Kyungsoo said, holding Jongin's arm at the same time.
"Aish! I told you I don't want -"
"Okay, okay! I get it. No human contact." They stopped in the middle of the corridor and waited for their other friends' class to end. Soon, Chanyeol and Luhan, joined them. Then after a few more minutes, Jinri as well. The boys - except for emotionless Jongin - changed expressions as soon as they saw the unusual bloom that shades Jinri as she walked towards them.
"Hi." she said in a very cheerful tone that she rarely used.
"Wow..." Luhan breathed. "Is it just me or do you really look so blooming today?"

Jinri chuckled as a new shade of red crept her cheeks.

"It's just because of the sun's light." she answered brightly.
"What's that?" Chanyeol pointed at the small paper bag that Jinri was holding. She hid it uselessly behind her back, but she was just caught by four pairs of eyes.
"It's... uh..."

Kyungsoo facepalmed himself suddenly.

"What's today's date?" he asked Jongin.
"November 20?" the latter answered.
"I knew it."
"What?" Chanyeol turned to Kyungsoo for answer but he just shrugged.
"Come on lady and gentlemen, let's eat our lunch."
"Um.. I won't be joining you today guys." Jinri mumbled.
"Why not?" Chanyeol demanded. "And would someone please answer me this time?"
"I'll be having lunch with -"
"-me." Joonmyeon cut in. He wrapped an arm around Jinri's waist and lightly pecked her cheek. Chanyeol on the other hand felt the usual burning sensation of jealousy at the pit of his stomach when he saw Joonmyeon's action. But of course he has to keep his cool since he was supposed to be playing his part as Jinri's cousin. And cousins aren't supposed to be jealous...

Jinri and Joonmyeon walked away from the boys. Joonmyeon shifted his hands from Jinri's waist to her left hand then squeezing it at the same time.

"I see that your circle of friends is growing." Joonmyeon commented as they got closer to his car.
"Kai and Luhan have opposite characteristics but even I was surprised that I got to be close with them too."

Joonmyeon chuckled, starting the engine.

"What's so funny?"
"These days my status as the most dreamt man in SMA is slipping away." Joonmyeon answered amusedly. "As you might have guessed, your cousin, Luhan, and yes Kai as well were gaining all the attention now."
"Don't tell me you're jealous?" Jinri snorted, laughing out loud. "My boyfie's jealous of those boys, aren't you?" she teased.
"I'm not" Joonmyeon answered gently. "Because while they have the attention of all of SMA's girls, I, on the other hand, only need one. And that one person was sitting beside me right now."

Jinri bowed her head to hide her smile.

"You're just being cheesy today because it's our first anniversary."
"Then how I wish that everyday is our anniversary."

They pulled over in front of Song Jook Heon, one of the most lavish restaurants in Seoul.

"Hanjeongsik for lunch?" Jinri asked excitedly. It's always her dream to eat like the aristocrats in ancient Korea. Song Jook Heon was one of the few restaurants who still offered that dream, and now she'll be experiencing it with Joonmyeon on their first anniversary.
"I know you'll love it. It's already painted on your face." Joonmyeon said, offering his hand to her. "Let's go?"

The attendants seem to know Joonmyeon already because as soon as he stepped inside, one of the waiters instantly led him and Jinri to their reserved room.

"Your lunch will be ready in 20 minutes madam, sir." the waiter said, closing the door behind them.
"Thank you for your gift Joonmyeon." Jinri said happily.
"This is not my gift yet." Joonmyeon laughed. "Wait until nighttime."

Jinri tilted her head. "Why nighttime?"

"You'll see."
"I also have something for you too. But it wasn't much like what you've prepared for me..."

Joonmyeon leaned closer to Jinri until their noses touched.

"If that's our first kiss that you promised me before, then it's much much much much than what I've prepared for you."

Jinri pushed Joonmyeon with her palm and laughed. She still remembered clearly how she and Joonmyeon promised one day in summertime that they will have their first kiss on their first anniversary. That was why Joonmyeon has to endure stealthy kisses only on Jinri's cheeks, hands, nose and forehead for the rest of the year. Well, not until now.

"Ah, I'm hungry! Aren't you Joonmyeon?"

Joonmyeon leaned back and pouted.

"I'm still holding on to that promise Jinri."

Jinri opened her mouth but the door opened and the waiter came in again. But he was not holding any food.

"Is there anything wrong?" Joonmyeon asked him.
"Uh, sir. There are two men outside who claimed that they made reservations with you too?"
"What?" Joonmyeon asked astonishingly. He stood up and followed the waiter. "Stay there." he told Jinri.

Jinri stayed put and waited for Joonmyeon to come back. Minutes later, it was to her big surprise when a grinning Chanyeol and an embarrassed Kyungsoo followed Joonmyeon inside their room.

"What -"

Joonmyeon sat down with a stoic face. Chanyeol and Kyungsoo sat on the side opposite theirs. Awkward silence followed.

Fortunately, their lunch followed not too long for the four of them to endure. The waiters placed thirty side dishes on the table accompanied by one main dish of meat and so they started eating.

Jinri felt suffocated from the intense tension that zoomed around their room. She wanted to kick Kyungsoo and scalp Chanyeol for intruding her supposed to be date with Joonmyeon, but she needs to keep calm or else she'll make things worse.

"Grilled abalone?" Joonmyeon offered to Chanyeol politely. Thank God her boyfriend was nice on everyone!
"Thanks." Chanyeol accepted and ate in one swift of his chopsticks.

Kyungsoo met Jinri's glare accidentally. He pleaded with his eyes and eyed Chanyeol, as if sending her the message that it was Chanyeol's idea, not his.

"Jinri, do you remember how we first met?" Joonmyeon asked, easing the heavy atmosphere around the room.

Jinri smiled, remembering that day.

"I was peeing in men's restroom." she answered.
"Maybe that was why you left me such a huge impression that day. It was the first time I saw a girl swallowing her pride just for a stall."
"Shut up. It's because I'm so desperate back then." she laughed.
"It's a luck that you did not see anything unnecessary too." Joonmyeon teased.
"What's wrong with that Jinri? You already saw mine, right?" Chanyeol cut in.

Kyungsoo spurted his tea in front of Jinri. Jinri choked the duck patties she was eating and Joonmyeon went as hard as a stone. Everyone, in turn, looked at Chanyeol.

After torturing minutes that Jinri did not bother to count, Joonmyeon shook his head and gulped his own tea. Then he reached for napkins and dabbed Jinri's front from Kyungsoo's spill earlier.

"D-do you also remember that day when we went to grocery together? Aunt Jin asked us to buy diapers and milk for my nephew but the cashier ended up assuming that we were the ones who actually need it!" Joonmyeon continued, attempting to revive the sweet atmosphere before.
"I've tasted her milk before..." Chanyeol mumbled lowly, but his deep, baritone voice made his echo still heard.

Jinri doesn't know if she was getting redder for humiliation or anger. Whatever the reason was, she badly wants to kick Chanyeol out and slit his throat right there and then.

After Chanyeol's remark they went back on eating in silence again. All three of them ate in silence - Joonmyeon not included.

* * *

Nighttime fell but the silence remained. The sweet atmosphere that Joonmyeon and Jinri shared earlier was long gone, only to be replaced by poker face and doubtful heart in Joonmyeon's part. Chanyeol and Kyungsoo left them after lunch who were both scared from Jinri's harsh threats before they leave.

Jinri and Joonmyeon stopped climbing after reaching the hilltop. The scene from above was amazing, with the tiny city lights creeping like ants below the cobalt blue sky. Jinri couldn't deny that it was a romantic spot for couples. The only thing was, there was nothing romantic between her and Joonmyeon at that moment.

"I was supposed to sing you a song when we reach here. But I forgot my guitar on the car..." Joonmyeon excused.

Jinri only nodded. She was not fooled. She saw Joonmyeon looked on his guitar before leading her on the hilltop earlier. He had intentionally left it behind, and that hurts her.

"My gift will be ready in uhh... five minutes." Joonmyeon forced a smile which Jinri did not return.
"I left mine in your car." she muttered, turning her back on him.

Joonmyeon walked until he was beside Jinri. His fingers longed to hold Jinri's hand, but he slowly retreated as he remembered Chanyeol's words earlier.

A minute of silence fell between them. It was eerie, narrow and suffocating, just like the atmosphere from their lunch. Joonmyeon's calm self was starting to get Jinri nervous because she'd rather prefer him shouting at her. People who kept their anger and insecurity on themselves were scarier when it exploded, just like a volcano erupting without warning signals.

"I think we should stop here, don't you think Jin

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็กวัยรุ่นเป็นบุคคล Crashingเดินทาง 23ไม่ยากสำหรับ Luhan จะได้รับชื่อเสียงใน SMA และเพื่อน บุคลิกภาพของเขาออก และฟรีคลิกง่าย ๆ กับนักเรียนทุก แต่ที่สุดของเขา jibed ความสัมพันธ์กับ Jinri, Kyungsoo และ Chanyeol ในขณะเดียวกัน ตรงข้ามแน่นอนไปสำหรับ Jongin เขายังคงถูก ไกล และเหมือน กำลังโกรธคน lurk ที่มุมของห้องในชั้นเรียน เขาพูดคุยน้อย หัวเราะไม่ค่อย และไม่แสดงอารมณ์ แต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนแปลง: ไม่เดินตามทางเดินคนเดียวอีกต่อไป"ไก่!!! ไม่ปล่อยไม่ฉัน" Kyungsoo ตะโกน วางแขนรอบไหล่ของ Jongin ทันทีที่เขาเข้าถึง ที่หลังทันทียักไหล่ปิด"ฉันบอกคุณไม่ต้องการให้มนุษย์ติดต่อ Kyungsoo" Jongin grumbled แต่ทำงานช้าก้าวของเขากระนั้น"ดี เก็บเป็นวินาที ลองรอ Chanyeol และ Jinri " Kyungsoo กล่าวว่า จับแขนของ Jongin พร้อมกัน"Aish "ฉันบอกว่า คุณไม่ต้องการ-"ตกลง ตกลง ฉันได้รับมัน ไม่มีมนุษย์ผู้ติดต่อ" พวกเขาหยุดระหว่างทางเดิน และรอของพวกเขาว่าชั้นจะจบ เร็ว ๆ นี้ Chanyeol และ Luhan เข้าร่วมพวกเขา แล้วหลังจากเพิ่มเติมครู่ Jinri เช่นกัน ชาย -ยกเว้น emotionless Jongin - เปลี่ยนนิพจน์เป็นเห็นดอกปกติสีที่ Jinri เธอเดินเข้าไปหาพวกเขา"สวัสดี" เธอกล่าวในเสียงร่าเริงมากว่า เธอไม่ค่อยใช้"ว้าว...ดีจัง" Luhan หายใจ "มันเป็นเพียงฉัน หรือคุณจริง ๆ มองช่วงต้นร้ายพันธุดังนั้นวันนี้"Jinri เบา ๆ แก้มของเธอ crept สีใหม่สีแดง"มันเป็นเพียง เพราะแสงของดวงอาทิตย์" เธอตอบสดใส"นั่นคืออะไร" Chanyeol ชี้ไปที่ถุงกระดาษเล็ก Jinri ได้จับ เธอซ่อนมันเปล่า ๆ ปลี้ ๆ หลังเธอกลับ แต่เธอเพิ่งถูกจับได้ โดยตา 4 คู่"เป็นบริการ..."Facepalmed Kyungsoo เองก็คืออะไรวันนี้ "เขาถาม Jonginตอบหลัง "20 พฤศจิกายน""ผมรู้ว่ามัน""อะไร" Chanyeol หันไป Kyungsoo สำหรับคำตอบ แต่เพียงยักไหล่"โธ่สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ ลองรับประทานอาหารกลางวันของเรา""อึม... ฉันไม่สามารถเข้าร่วมวันนี้พวกคุณ" Jinri mumbled"ทำไมไม่" Chanyeol ที่ต้องการ "และจะมีคนกรุณาตอบฉันเวลานี้""ฉันจะมีอาหารกลางวัน ด้วย-""-ฉัน" Joonmyeon ที่ตัด เขาห่อมีแขนรอบเอวของ Jinri และ pecked แก้มของเธอเบา ๆ Chanyeol คงรู้สึกแสบปกติของพระที่หลุมของกระเพาะอาหารของเขาเมื่อเขาเห็นการกระทำของ Joonmyeon แต่แน่นอนเขามีให้เย็นของเขาเนื่องจากเขาควรจะเล่นส่วนเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของ Jinri และลูกพี่ลูกน้องไม่ควรจะอิจฉา...Jinri และ Joonmyeon เดินจากเด็กผู้ชาย Joonmyeon เปลี่ยนมือจากเอวของ Jinri มือซ้ายของเธอ squeezing ที่เวลาเดียวกัน"เห็นว่า มีการเติบโตของวงเพื่อน" Joonmyeon ความเห็นพวกเขาได้ใกล้ชิดกับรถของเขา"ไก่และ Luhan มีลักษณะตรงกันข้าม แต่แม้ผมแปลกใจว่า ผมจะใกล้ชิดกับพวกเขาเกินไป"Joonmyeon เบา ๆ เริ่มต้นโปรแกรมคืออะไรดังนั้นตลก""วันนี้สถานะของฉันเป็นชายสุด dreamt SMA จะลื่นไถลไป" Joonmyeon ตอบ amusedly "คุณอาจจะเดา ลูกพี่ลูกน้องของคุณ Luhan และใช่ไก่เช่นถูกดึงดูดความสนใจทั้งหมดตอนนี้""ไม่บอกคุณอิจฉา" Jinri snorted หัวเราะดัง ๆ "ของฉัน boyfie ของอิจฉาของชายเหล่านั้น ไม่คุณ" เธอ teased"ฉันไม่ได้" Joonmyeon ตอบเบา ๆ "เนื่องจากในขณะที่พวกเขามีความสนใจของผู้หญิงของ SMA,,คง เท่านั้นจำเป็นต้อง และคนที่นั่งข้าง ๆ ฉันตอนนี้"Jinri ลงศีรษะของเธอเพื่อซ่อนรอยยิ้มของเธอ"คุณกำลังเพียงกำลังยิ้มวันนี้เนื่องจากเป็นปีแรกของเรา""แล้วว่าฉันต้องการที่ทุกวันเป็นวันครบรอบของเรา"พวกเขาดึงผ่านหน้าเพลงจุกเฮือน ภัตตาคารฟุ่มเฟือยมากที่สุดในกรุงโซล"Hanjeongsik สำหรับมื้อกลางวันหรือไม่" Jinri ถามขึ้ง เสมอเป็นความฝันของเธอกินเช่น aristocrats เกาหลีโบราณ เพลงจุกเฮือนเป็นหนึ่งในภัตตาคารที่ยังคง นำเสนอความฝัน และตอนนี้ เธอจะพบได้กับ Joonmyeon ในปีแรกของพวกเขา"ฉันรู้ว่า คุณจะรักมัน มันแล้วทาสีบนใบหน้าของคุณ" Joonmyeon กล่าวว่า แห่งมือของเขาเธอ "ลองไป"ผู้เข้าอบรมดูเหมือนจะ รู้ Joonmyeon แล้ว เพราะทันทีที่เขาก้าวภายใน บริกรที่หนึ่งทันทีนำเขาและ Jinri เพื่อจองห้องพัก "อาหารกลางวันของคุณจะเสร็จใน 20 นาทีผู้หญิง รักกัน" เสิร์ฟกล่าว ปิดประตูนั้น"ขอบคุณสำหรับของขวัญ Joonmyeon" Jinri อย่างมีความสุขกล่าว"นี่ของฉันของขวัญยังไม่" Joonmyeon หัวเราะ "รอจนถึงเวลากลางคืน"Jinri ยืดศีรษะของเธอ "ทำไมค่ำคืน""คุณจะเห็นการ""ฉันยังมีบางสิ่งบางอย่างที่เกินไป แต่มันไม่ได้เหมือนสิ่งที่คุณได้เตรียมไว้สำหรับฉัน... "Joonmyeon เองใกล้จะ Jinri จน noses ตนสัมผัส"ถ้าเป็นจูบแรกของเราที่คุณสัญญาฉันก่อน แล้วมันเป็นมากมากมากมากกว่าที่ฉันได้เตรียมไว้สำหรับคุณ"Jinri ผลักดัน Joonmyeon กับปาล์มของเธอ และหัวเราะ เธอยังจำได้ชัดเจนว่า Joonmyeon และเธอสัญญาว่า วันหนึ่งในตอนกลางที่ พวกเขาจะมีจูบแรกของพวกเขาในการฉลองครบรอบการ ที่มีเหตุผลมี Joonmyeon ทนจูบลับ ๆ ล่อ ๆ ใน Jinri ของแก้ม มือ จมูก และหน้าผากที่เหลือของปี ดี จนถึงขณะนี้ไม่"อา ฉันหิว ไม่ได้คุณ Joonmyeon "Joonmyeon กลับเอง และ pouted"ฉันกำลังยังคงครองเพื่อ Jinri สัญญานั้น"Jinri เปิดปากของเธอ แต่ประตูเปิด และเสิร์ฟมาในอีกครั้ง แต่เขาไม่ได้จับอาหาร"มีอะไรผิด" Joonmyeon ถามเขา" Uh ที่รัก มีสองคนอยู่ที่อ้างว่า พวกเขาได้ทำการจองกับคุณเกินไป""อะไร" Joonmyeon ขอเปลี่ยนแปลง เขายืนขึ้น และตามมาเสิร์ฟ "พักมี" เขาบอก JinriJinri ดีวาง และรอ Joonmyeon กลับมา นาทีต่อมา มันเป็นการเซอร์ไพร์สเธอใหญ่เมื่อ grinning Chanyeol และ Kyungsoo ยังอายตาม Joonmyeon ภายในห้องพัก"อะไร-"Joonmyeon นั่งลงหน้าใจ Chanyeol และ Kyungsoo นั่งฝั่งตรงข้ามกับตน ความเงียบตกใจตามโชคดี อาหารกลางวันของพวกเขาตามไม่ยาวเกินไปสำหรับ 4 ให้ทน บริกรที่วางจานสามสิบตัวพร้อม ด้วยอาหารจานหลักหนึ่งของเนื้อ และดังนั้น ก็เริ่มรับประทานอาหารJinri รู้สึกอึดอัดจากความตึงเครียดรุนแรงที่ซูมใกล้ห้องพัก เธออยากเตะ Kyungsoo และหนังศีรษะ Chanyeol สำหรับ intruding เธอควรจะเป็นวัน Joonmyeon แต่เธอต้องให้สงบ มิฉะนั้นเธอจะทำให้สิ่งต่าง ๆ แย่ลง"เป๋าฮื้อย่าง" Joonmyeon แก่ Chanyeol สุภาพ ขอบคุณ พระเจ้า แฟนของเธอได้ดีในทุกคน"ขอบคุณ" Chanyeol ยอมรับ และกินใน swift หนึ่งของเขาตะเกียบKyungsoo พบ Jinri ของแสงจ้าโดยไม่ตั้งใจ เขา pleaded กับตา และตา Chanyeol ส่งข้อความที่ว่า มันเป็นความคิดของ Chanyeol เธอว่าเขาไม่" Jinri คุณจำวิธีเราแรกพบหรือไม่? " Joonmyeon ถาม ผ่อนคลายบรรยากาศหนักทั่วห้องJinri ยิ้ม จดจำวันนั้น"ฉันถูก peeing ในผู้ชายหน่อย" เธอตอบ"บางทีที่ได้ทำไมคุณทิ้งฉันเช่นความใหญ่ประทับใจวันที่ ได้เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นผู้หญิงกลืนความภาคภูมิใจของเธอสำหรับการอาบ""หยุดพูด มันเป็น เพราะผมหมดหวังดังนั้นหลังจากนั้น. "เธอหัวเราะ"มันเป็นโชคดีที่ว่า คุณไม่ได้เห็นอะไรที่ไม่จำเป็นเกินไป" Joonmyeon teasedอะไรคือผิดที่ Jinri คุณได้เห็นฉัน ขวา" Chanyeol ที่ตัดKyungsoo spurted his tea in front of Jinri. Jinri choked the duck patties she was eating and Joonmyeon went as hard as a stone. Everyone, in turn, looked at Chanyeol.After torturing minutes that Jinri did not bother to count, Joonmyeon shook his head and gulped his own tea. Then he reached for napkins and dabbed Jinri's front from Kyungsoo's spill earlier."D-do you also remember that day when we went to grocery together? Aunt Jin asked us to buy diapers and milk for my nephew but the cashier ended up assuming that we were the ones who actually need it!" Joonmyeon continued, attempting to revive the sweet atmosphere before."I've tasted her milk before..." Chanyeol mumbled lowly, but his deep, baritone voice made his echo still heard.Jinri doesn't know if she was getting redder for humiliation or anger. Whatever the reason was, she badly wants to kick Chanyeol out and slit his throat right there and then.After Chanyeol's remark they went back on eating in silence again. All three of them ate in silence - Joonmyeon not included.* * *Nighttime fell but the silence remained. The sweet atmosphere that Joonmyeon and Jinri shared earlier was long gone, only to be replaced by poker face and doubtful heart in Joonmyeon's part. Chanyeol and Kyungsoo left them after lunch who were both scared from Jinri's harsh threats before they leave.Jinri and Joonmyeon stopped climbing after reaching the hilltop. The scene from above was amazing, with the tiny city lights creeping like ants below the cobalt blue sky. Jinri couldn't deny that it was a romantic spot for couples. The only thing was, there was nothing romantic between her and Joonmyeon at that moment."I was supposed to sing you a song when we reach here. But I forgot my guitar on the car..." Joonmyeon excused.Jinri only nodded. She was not fooled. She saw Joonmyeon looked on his guitar before leading her on the hilltop earlier. He had intentionally left it behind, and that hurts her."My gift will be ready in uhh... five minutes." Joonmyeon forced a smile which Jinri did not return."I left mine in your car." she muttered, turning her back on him.Joonmyeon walked until he was beside Jinri. His fingers longed to hold Jinri's hand, but he slowly retreated as he remembered Chanyeol's words earlier.A minute of silence fell between them. It was eerie, narrow and suffocating, just like the atmosphere from their lunch. Joonmyeon's calm self was starting to get Jinri nervous because she'd rather prefer him shouting at her. People who kept their anger and insecurity on themselves were scarier when it exploded, just like a volcano erupting without warning signals."I think we should stop here, don't you think Jin

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัยรุ่นเป็นพรรคกระแทกเดินทาง 23 มันไม่ได้ยากสำหรับลู่หานที่จะได้รับเพื่อนและชื่อเสียงในการ SMA บุคลิกภาพออกและฟรีคลิกของเขาได้อย่างง่ายดายกับนักเรียนทุกคน แต่ส่วนมากของทั้งหมดที่เขามีความสัมพันธ์กับ jibed Jinri, คยองซูและชานยอล ในขณะที่ตรงข้ามแน่นอนไปจงอิน เขายังคงเดียวกันที่ห่างไกลและคนที่มักโกรธมองที่แฝงตัวอยู่ในมุมของห้องพักในชั้นเรียน เขาพูดคุยน้อยไม่ค่อยหัวเราะและไม่เคยแสดงให้เห็นอารมณ์ความรู้สึก แต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนแปลง: เขาไม่ได้เดินไปตามทางเดินคนเดียวอีกต่อไป. "ไก่ !!! อย่าปล่อยโดยไม่ต้องฉัน!" คยองซูตะโกนวางแขนรอบไหล่ของจงอินทันทีที่เขามาถึงเขาซึ่งหลังทันทียักไหล่. "ฉันบอกคุณฉันไม่ต้องการที่คยองซูติดต่อของมนุษย์." จงอินบ่น แต่ชะลอการก้าวของเขากระนั้น. "ดี. ยึดมั่นในวินาทีขอรอชานยอลและ Jinri." คยองซูกล่าวว่าจับแขนของจงอินในเวลาเดียวกัน. "ไอช์ฉันบอกคุณฉันไม่ต้องการ! -"!.. "เอาล่ะโอเคฉันได้รับมันไม่มีการติดต่อของมนุษย์" พวกเขาหยุดอยู่ตรงกลางของทางเดินและรอสำหรับการเรียนเพื่อนคนอื่น ๆ ของพวกเขาที่จะจบ เร็ว ๆ นี้ชานยอลและลู่หาน, สมทบกับพวกเขา หลังจากนั้นอีกไม่กี่นาที Jinri เช่นกัน เด็กชาย - ยกเว้นอารมณ์จงอิน - การเปลี่ยนแปลงการแสดงออกเร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาเห็นว่าผิดปกติบานเฉดสี Jinri ขณะที่เธอเดินต่อพวกเขา. "สวัสดี". เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงร่าเริงมากที่เธอไม่ค่อยได้ใช้. "ว้าว ... " ลู่หานสูดลมหายใจ "มันเป็นเพียงฉันหรือไม่หรือคุณจริงๆดูเพื่อให้เบ่งบานในวันนี้?" Jinri หัวเราะเป็นเฉดสีใหม่สีแดงพุ่งแก้มของเธอ. "มันก็แค่เพราะแสงของดวงอาทิตย์." เธอตอบสดใส. "สิ่งที่เป็นเรื่องที่" ชานยอลชี้ไปที่ถุงกระดาษขนาดเล็กที่ Jinri ถือ เธอซ่อนไว้ข้างหลังไม่เอาไหน แต่เธอก็ถูกจับได้เพียงแค่สี่คู่ตา. "มัน ... เอ่อ ... " คยองซู facepalmed ตัวเองทันใดนั้น. "วันที่วันนี้มีอะไร?" เขาถามจงอิน. "20 พฤศจิกายน?" หลังตอบ. "ผมรู้ว่ามัน." "คืออะไร" ชานยอลคยองซูหันไปสำหรับคำตอบ แต่เขาเพียงแค่ยักไหล่. "มาสุภาพสตรีสุภาพบุรุษและให้กินอาหารกลางวันของเรา." "อืม .. ฉันจะไม่ได้ร่วมงานกับคุณในวันนี้พวก." Jinri พึมพำ. "ทำไมไม่?" ชานยอลเรียกร้อง "และจะมีคนโปรดตอบฉันเวลานี้หรือไม่?" "ฉันจะมีอาหารกลางวันกับ -" ". -Me" Joonmyeon ตัด. เขาห่อแขนรอบเอว Jinri และเบาจิกแก้มของเธอ ชานยอลในมืออื่น ๆ รู้สึกว่ารู้สึกแสบร้อนตามปกติของความหึงหวงที่บ่อท้องของเขาเมื่อเขาได้เห็นการกระทำของ Joonmyeon แต่แน่นอนเขามีเพื่อให้เย็นของเขาตั้งแต่เขาควรจะเล่นเป็นส่วนหนึ่งของเขาเป็นญาติของ Jinri และญาติไม่ควรจะมีความรู้สึกอิจฉา ... Jinri Joonmyeon และเดินออกไปจากเด็ก ๆ Joonmyeon ขยับมือของเขาจากเอวเพื่อ Jinri มือซ้ายของเธอแล้วบีบมันในเวลาเดียวกัน. "ผมเห็นว่าวงกลมเพื่อนของคุณมีการเจริญเติบโต." Joonmyeon แสดงความคิดเห็นในฐานะที่พวกเขาได้ใกล้ชิดกับรถของเขา. "ไก่และลู่หานมีลักษณะตรงข้าม แต่แม้ฉันรู้สึกประหลาดใจที่ผมได้จะใกล้เคียงกับพวกเขามากเกินไป." Joonmyeon หัวเราะ, สตาร์ทเครื่องยนต์. "สิ่งที่ตลกมาก?" "วันนี้ของฉัน สถานะเป็นคนที่ฝันถึงมากที่สุดในการ SMA จะลื่นไถลออกไป. " Joonmyeon ตอบ amusedly "ในขณะที่คุณอาจจะเดาได้ญาติของคุณลู่หานและใช่ไก่เช่นกันก็กำลังได้รับความสนใจทั้งหมดขณะนี้." "อย่าบอกนะว่าคุณเป็นคนขี้หึง?" Jinri snorted หัวเราะออกมาดัง ๆ "อิจฉา boyfie ของฉันเด็กเหล่านั้นไม่ได้คุณ?" เธอแกล้ง. "ผมไม่ได้" Joonmyeon ตอบเบา ๆ "เพราะในขณะที่พวกเขามีความสนใจทั้งหมดของสาว ๆ ของ SMA ผมในมืออื่น ๆ ที่ต้องการเพียงหนึ่ง. และที่คนคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ข้างผมขณะนี้." Jinri โค้งคำนับศีรษะของเธอที่จะซ่อนรอยยิ้มของเธอ. "คุณเพียง เป็นวิเศษในวันนี้เพราะมันเป็นวันครบรอบครั้งแรกของเรา. "" แล้ววิธีการที่ฉันหวังว่าในชีวิตประจำวันเป็นวันครบรอบของเรา. "พวกเขาดึงไปในด้านหน้าของเพลงHeon จุกซึ่งเป็นหนึ่งในร้านอาหารที่หรูหราที่สุดในกรุงโซล." Hanjeongsik สำหรับมื้อกลางวัน? " Jinri ถามอย่างตื่นเต้น มันเสมอความฝันของเธอที่จะกินเหมือนขุนนางในสมัยโบราณเกาหลี เพลงจุก Heon เป็นหนึ่งในร้านอาหารไม่กี่คนที่ยังคงนำเสนอความฝันและตอนนี้เธอจะประสบกับ Joonmyeon ในวันครบรอบแรกของพวกเขา. "ฉันรู้ว่าคุณจะรักมัน. จะทาสีแล้วบนใบหน้าของคุณ." Joonmyeon กล่าวว่าที่นำเสนอมือของเขากับเธอ "Let 's go?" พนักงานต้อนรับบนดูเหมือนจะรู้ Joonmyeon แล้วเพราะทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในหนึ่งในบริกรได้ทันทีและนำเขาไปที่ห้อง Jinri สงวนของพวกเขา. "อาหารกลางวันของคุณจะพร้อมใน 20 นาทีแหม่มครับ." บริกรกล่าวว่าปิดประตูอยู่เบื้องหลังพวกเขา. "ขอบคุณสำหรับของขวัญของคุณ Joonmyeon." Jinri กล่าวอย่างมีความสุข. "นี้ไม่ได้เป็นของขวัญของฉันยัง." Joonmyeon หัวเราะ "รอจนกว่ากลางคืน." Jinri เอียงศีรษะของเธอ "ทำไมตอนกลางคืน?" "คุณจะเห็น." "ฉันยังมีบางสิ่งบางอย่างสำหรับคุณเกินไป. แต่มันก็ไม่ได้เหมือนสิ่งที่คุณได้เตรียมไว้สำหรับฉัน ... " Joonmyeon โน้มตัวใกล้ชิดกับ Jinri จนจมูกของพวกเขาสัมผัส. " หากเป็นจูบแรกของเราที่คุณสัญญากับฉันก่อนแล้วมันมากมากยิ่งกว่าสิ่งที่ฉันได้เตรียมไว้สำหรับคุณ. "Jinri ผลัก Joonmyeon ด้วยฝ่ามือของเธอและหัวเราะ เธอยังจำได้อย่างชัดเจนว่าเธอและ Joonmyeon สัญญาว่าวันหนึ่งในฤดูร้อนที่พวกเขาจะมีจูบแรกของพวกเขาในวันครบรอบแรกของพวกเขา นั่นคือเหตุผลที่ Joonmyeon มีที่จะทนจูบหลบ ๆ ซ่อน ๆ เพียงบนแก้มของ Jinri มือจมูกและหน้าผากสำหรับส่วนที่เหลือของปี ดีไม่จนถึงขณะนี้. "อาผมหิว! คุณไม่ Joonmyeon?" Joonmyeon พิงหลังและ pouted. "ฉันยังคงการถือครองสัญญา Jinri ว่า." Jinri เปิดปากของเธอ แต่ประตูเปิดและ บริกรมาอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้ถืออาหารใด ๆ . "มีอะไรผิดหรือเปล่า?" Joonmyeon ถามเขา. "เอ่อครับ. มีชายสองคนข้างนอกที่อ้างว่าพวกเขาทำกับคุณจองเกินไป?" "คืออะไร" Joonmyeon ถามอย่างน่าอัศจรรย์ เขาลุกขึ้นยืนและเดินตามบริกร "อยู่ที่นั่น." เขาบอก Jinri. Jinri ค้างวางและรอให้ Joonmyeon ที่จะกลับมา นาทีต่อมามันก็จะแปลกใจใหญ่ของเธอเมื่อชานยอลและยิ้มอายคยองซูตาม Joonmyeon ภายในห้องพักของพวกเขา. "สิ่งที่ -" Joonmyeon นั่งลงกับใบหน้าอดทน ชานยอลและคยองซูนั่งอยู่บนฝั่งตรงข้ามพวกเขา ความเงียบที่น่าอึดอัดใจตามมา. โชคดี, อาหารกลางวันของพวกเขาตามมาไม่นานเกินไปสำหรับสี่ของพวกเขาที่จะทน บริกรวางสามสิบจานด้านบนโต๊ะพร้อมกับหนึ่งจานหลักของเนื้อสัตว์และเพื่อให้พวกเขาเริ่มกิน. Jinri รู้สึกหายใจไม่ออกจากความตึงเครียดรุนแรงที่ซูมไปรอบ ๆ ห้องของพวกเขา เธอต้องการที่จะเตะคยองซูชานยอลและหนังศีรษะสำหรับบุกรุกของเธอควรจะเป็นวันที่มี Joonmyeon แต่เธอต้องการที่จะรักษาความสงบหรืออื่น ๆ ที่เธอจะทำในสิ่งที่เลวร้ายยิ่ง. "หอยเป๋าฮื้อย่าง?" Joonmyeon เสนอขายให้กับชานยอลอย่างสุภาพ ขอบคุณพระเจ้าที่แฟนหนุ่มของเธอเป็นคนดีทุกคน! "ขอบคุณ." ชานยอลได้รับการยอมรับและกินในหนึ่งรวดเร็วของเขาตะเกียบ. คยองซูได้พบกับแสงจ้า Jinri ตั้งใจ เขาสารภาพกับตาและตาของเขาชานยอลเช่นถ้าส่งข้อความของเธอที่ว่ามันเป็นความคิดที่ชานยอลไม่ใช่ของเขา. "Jinri ทำคุณจำวิธีการที่เราพบกันครั้งแรก?" Joonmyeon ถามผ่อนคลายบรรยากาศที่หนักไปรอบ ๆ ห้อง. Jinri ยิ้มความทรงจำในวันนั้น. "ผมฉี่ในห้องน้ำชาย." เธอตอบ. "บางทีนั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่คุณทิ้งฉันเช่นความประทับใจอย่างมากในวันนั้น. มันเป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นหญิงสาวกลืนความภาคภูมิใจของเธอเพียงสำหรับแผง." "หุบปาก. มันเป็นเพราะผมจึงหมดหวังกลับมาแล้ว " เธอหัวเราะ. "มันเป็นโชคดีที่คุณไม่ได้เห็นอะไรที่ไม่จำเป็นมากเกินไป." Joonmyeon แกล้ง. "มีอะไรผิดปกติกับ Jinri ที่คุณได้เห็นฉันใช่มั้ย?" ชานยอลตัด. คยองซู spurted ชาของเขาในด้านหน้าของ Jinri Jinri สำลักไส้เป็ดที่เธอรับประทานอาหารและ Joonmyeon ไปเป็นหนักเป็นหิน ทุกคนหันมองไปที่ชานยอล. หลังจากทรมานนาทีที่ Jinri ไม่ได้รำคาญที่จะนับ Joonmyeon ส่ายหัวและกลืนน้ำลายชาของเขาเอง จากนั้นเขาก็มาถึงสำหรับผ้าเช็ดปากและ dabbed ด้านหน้า Jinri จากการรั่วไหลของคยองซูก่อนหน้านี้. "D-ใดที่คุณยังจำได้ว่าวันนั้นเมื่อเราไปร้านขายของชำด้วยกันไหม? ป้าจินขอให้เราซื้อผ้าอ้อมและนมสำหรับหลานชายของฉัน แต่แคชเชียร์จบลงด้วยการสมมติว่าเรา เป็นคนที่ต้องการจริงมัน! " Joonmyeon ยังคงพยายามที่จะฟื้นบรรยากาศหวานก่อน. "ฉันได้ลิ้มรสนมของเธอก่อน ... " ชานยอลพึมพำต่ำต้อย แต่ลึกเสียงบาริโทนของเขาทำให้เสียงสะท้อนของเขายังคงได้ยิน. Jinri ไม่ทราบว่าเธอได้รับสีแดงสำหรับ ความอัปยศอดสูหรือความโกรธ ไม่ว่าเหตุผลคือเธอไม่ดีอยากจะเตะชานยอลออกมาและเชือดลำคอของเขาที่นั่นแล้ว. หลังจากที่คำพูดของชานยอลที่พวกเขากลับไปในการรับประทานอาหารในความเงียบอีกครั้ง ทั้งหมดสามของพวกเขากินอยู่ในความเงียบ - Joonmyeon ไม่รวม. * * * * * * * * * * * * กลางคืนลดลง แต่ยังคงความเงียบ บรรยากาศหวานที่ Joonmyeon และ Jinri ที่ใช้ร่วมกันก่อนหน้านี้ก็หายไปนานเท่านั้นที่จะถูกแทนที่ด้วยใบหน้าและหัวใจสงสัยจะสูญในส่วนของ Joonmyeon ชานยอลและคยองซูทิ้งไว้หลังอาหารกลางวันทั้งสองคนกลัวจากภัยคุกคามที่รุนแรง Jinri ก่อนที่พวกเขาออก. Jinri และ Joonmyeon หยุดปีนเขาหลังจากที่ไปถึงยอดเขา ฉากจากด้านบนเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจกับไฟเมืองเล็ก ๆ เช่นมดคลานด้านล่างโคบอลต์สีฟ้า Jinri ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่ามันเป็นจุดที่โรแมนติกสำหรับคู่รัก มีเพียงสิ่งเดียวคือไม่มีอะไรที่โรแมนติกระหว่างเธอกับ Joonmyeon ในขณะนั้น. "ผมควรที่จะร้องเพลงให้คุณเพลงเมื่อเราไปถึงที่นี่. แต่ฉันลืมกีตาร์ของฉันบนรถ ... " ขอ Joonmyeon. Jinri เพียงพยักหน้า เธอไม่ได้หลอก เธอเห็น Joonmyeon มองบนกีต้าร์ชั้นนำของเขาก่อนที่เธออยู่บนยอดเขาก่อนหน้านี้ เขาจงใจทิ้งมันไว้เบื้องหลังและที่เจ็บของเธอ. "ของขวัญของฉันจะพร้อมในเอ่อ ... ห้านาที." Joonmyeon บังคับให้รอยยิ้มที่ Jinri ไม่กลับ. "ผมเหมืองที่เหลืออยู่ในรถของคุณ." เธอพึมพำหันกลับมาของเธอกับเขา. Joonmyeon เดินจนกว่าเขาจะได้อยู่ข้าง Jinri นิ้วมือของเขาอยากจะจับมือ Jinri แต่เขาถอยอย่างช้าๆในขณะที่เขาจำคำพูดของชานยอลก่อนหน้านี้. นาทีของความเงียบระหว่างพวกเขาลดลง มันเป็นที่น่าขนลุก, แคบและหอบเช่นเดียวกับบรรยากาศจากอาหารกลางวันของพวกเขา ตัวเองสงบ Joonmyeon ได้รับการเริ่มต้นที่จะได้รับ Jinri ประสาทเพราะเธออยากจะชอบเขาตะโกนใส่เธอ คนที่เก็บความโกรธและความไม่มั่นคงในตัวเองของพวกเขาก็น่ากลัวเมื่อมันระเบิดเช่นเดียวกับภูเขาไฟระเบิดโดยไม่มีการเตือนสัญญาณ. "ผมคิดว่าเราควรจะหยุดที่นี่คุณไม่คิดว่าจิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัยรุ่นเป็นฝ่ายบุก

เดินทาง 23

มันไม่ยากสำหรับลู่ฮานจะได้เพื่อนและชื่อเสียงในเซลล์ บุคลิกภาพเข้ากับคนอื่นได้ง่าย เขาคลิกได้อย่างง่ายดายกับทุกคน แต่ส่วนมากของทั้งหมดที่เขา jibed ความสัมพันธ์กับ jinri kyungsoo ชานยอล , และ . ในขณะเดียวกัน , ตรงข้ามแน่นอน ไปจองอึน เขายังคงเหมือนเดิม มองไกลและโกรธคนที่แฝงตัวอยู่ตรงมุมห้อง ในชั้นเรียนเขาพูดน้อย หัวเราะน้อยมากและไม่เคยแสดงอารมณ์ แต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไป เขาไม่ได้เดินตามทางเดินที่โดดเดี่ยวอีกแล้ว

" ไค ! ! ! ! ! ! ! อย่าไปโดยไม่มีฉัน " kyungsoo ตะโกน วางแขนรอบไหล่ของจงอิน ทันทีที่เขาไปถึงเขา ซึ่งหลังทันทียักปิด .
" ฉันบอกคุณฉันไม่ต้องการให้มนุษย์ติดต่อ kyungsoo " จงอินก็ยังบ่นแต่ชะลอฝีเท้ากระนั้น .
" ก็ได้รอก่อนเถอะรอให้ชานยอล และ jinri " kyungsoo บอกว่า จับแขนของจงอินในเวลาเดียวกัน .
" เฮ้อ ! ฉันบอกคุณแล้วไงว่าฉันไม่ต้องการ - "
" โอเค ฉันได้รับมัน ไม่มีมนุษย์ติดต่อ พวกเขาหยุดอยู่ตรงกลางของทางเดิน และรอเพื่อนของตนอื่น ๆเรียนให้จบ เร็ว ๆ นี้ และ ลู่หานชานยอลกับพวกเขา หลังจากนั้นไม่กี่นาที jinri เช่นกันชาย - ยกเว้นอารมณ์จงอิน - เปลี่ยนสีหน้าทันทีที่เห็นอะไรผิดปกติ บานที่มี jinri ขณะที่เธอเดินต่อพวกเขา .
" สวัสดี " เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงร่าเริงมากที่เธอไม่ค่อยได้ใช้ .
" ว้าว . . . . . . . " ลู่หานที่หายใจ " มันเป็นเพียงฉันหรือคุณจริงๆดูดอกไม้บานในวันนี้ ?

jinri หัวเราะเป็นเฉดสีใหม่ของสีแดงพุ่งแก้ม

" มันเป็นเพราะแสงของดวงอาทิตย์" เธอตอบอย่างสดใส .
" นั่นอะไร ? " ชานยอลชี้ไปที่ถุงขนาดเล็กที่ jinri ไว้ เธอซ่อนมันไร้ประโยชน์ ข้างหลังเธอ แต่เธอถูกจับโดยสี่คู่ของตา .
" มัน . . . . . . . . เอ่อ . . . . . . . "

kyungsoo facepalmed ตัวเองทันที

" วันนี้วันที่อะไร ? " เขาถามจงอิน .
" 20 พฤศจิกายน ? หลังตอบ .
" ฉันว่าแล้ว "
" อะไร ?" ชานยอลหันมา kyungsoo สำหรับคำตอบแต่เขาก็ยักไหล่ .
" มา สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ เรามากินมื้อเที่ยงของเรา " .
" อืม . . . . . . . ผมจะไม่เข้าร่วมคุณในวันนี้หนุ่ม " jinri พึมพำ .
" ทำไมไม่ ? " ชานยอลเรียกร้อง” ใครก็ได้ตอบผมล่ะ ? "
" ชั้นจะไปทานข้าวกับ "
" ฉัน " joonmyeon ตัดใน เขาห่อแขนรอบ jinri เอว และค่อย ๆจิกแก้มของเธอชานยอลในมืออื่น ๆที่รู้สึกว่าปกติเขียนเพทนาแห่งความริษยาในหลุมของกระเพาะอาหารของเขา เมื่อเขาเห็น joonmyeon ของการกระทํา แต่แน่นอนเขาต้องเก็บความเย็นของเขา เพราะเขาจะเล่นเป็นส่วนหนึ่งของเขาเป็น jinri ของลูกพี่ลูกน้อง และญาติไม่ต้องอิจฉา . . . . . . .

jinri และ joonmyeon เดินห่างจากพวกjoonmyeon เลื่อนมือจากเอวของ jinri มือซ้ายของเธอแล้วบีบมันในเวลาเดียวกัน

" ผมเห็นว่าเพื่อนๆ วงของคุณจะเติบโต . " joonmyeon แสดงความคิดเห็นตามที่พวกเขาจะเข้าใกล้รถของเขา .
" ไค และลู่หานมีลักษณะตรงข้าม แต่ ผมก็แปลกใจ ที่ฉันต้อง ใกล้ชิดกับ พวกเขาด้วย "

joonmyeon หัวเราะ เริ่มเครื่องยนต์

" ขำอะไร ?