Hypertension Hypertension (HTN or H

Hypertension
Hypertension (HTN or HT), also known as high blood pressure or arterial hypertension, is a chronic medical condition in which the blood pressure in the arteries is elevated. Blood pressure is expressed by two measurements, systolic and diastolic, which depend on whether the heart muscle is contracting (systole), or relaxed between contractions (diastole). This equals the maximum and minimum pressure, respectively. Normal blood pressure at rest is 100–140 millimeters mercury (mmHg) systolic (top reading) and 60–90 mmHg diastolic (bottom reading). Hypertension is said to be present if it is persistently at or above 140/90 mmHg.
Hypertension usually does not cause symptoms, but it is a major risk factor for hypertensive heart disease, coronary artery disease, stroke, aneurysms of the arteries (e.g.aortic aneurysm), peripheral artery disease and chronic kidney disease.
Hypertension is classified by cause as either primary (essential) hypertension or secondary hypertension; about 90–95% of cases are categorized as primary hypertension which means high blood pressure with no obvious underlying medical cause. The remaining 5–10% of cases categorized as secondary hypertension is caused by identifiable conditions such as kidney disease, narrowing of the aorta or kidney arteries, or endocrine disorders such as excess aldosterone or excess cortisol.
Dietary and lifestyle changes can improve blood pressure control and decrease the risk of health complications, although treatment with medication is still often necessary in people for whom lifestyle changes are not enough or not effective. The treatment of moderately high arterial blood pressure (defined as >160/100 mmHg) with medications is associated with an improved life expectancy. The benefits of treatment of blood pressure that is between 140/90 mmHg and 160/100 mmHg are less clear, with some reviews finding no benefit[3][4] and other reviews finding benefit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความดันโลหิตสูง ความดันโลหิตสูง (HTN หรือเอชที), เรียกอีก อย่างว่าความดันโลหิตสูงหรือความดันโลหิตต้ว เป็นเงื่อนไขทางการแพทย์เรื้อรังซึ่งยกระดับความดันเลือดในหลอดเลือดแดง ความดันโลหิตจะแสดง โดยสองวัด systolic และ diastolic ซึ่งขึ้นอยู่กับว่ากล้ามเนื้อหัวใจจะทำสัญญา (systole), หรือผ่อนคลายระหว่างหด (diastole) นี้เท่ากับความดันสูงสุด และต่ำสุด ตามลำดับ ความดันโลหิตปกติที่เหลือเป็น 100-140 มิลลิเมตรปรอท (mmHg) systolic (บนอ่าน) และ 60-90 mmHg เลี้ยง (อ่านด้านล่าง) ความดันโลหิตสูงว่า จะถ้ามีสามารถที่ หรือเหนือ กว่า 140/90 mmHg ความดันโลหิตสูงมักจะไม่ก่อให้เกิดอาการ แต่ก็เป็นปัจจัยเสี่ยงสำคัญสำหรับ hypertensive โรคหัวใจ โรคหลอดเลือดหัวใจ จังหวะ aneurysms ของหลอดเลือดแดง (โป่งพอง e.g.aortic), โรคหลอดเลือดต่อพ่วง และโรคไตเรื้อรังความดันโลหิตสูงตามสาเหตุเป็นความดันโลหิตสูง (จำเป็น) หลักหรือรองเดช ประมาณ 90 – 95% กรณีจัดประเภทเป็นหลักการความดันโลหิตสูงซึ่งหมายความว่า ความดันโลหิตสูง ด้วยสาเหตุทางการแพทย์พื้นฐานไม่ชัดเจน เหลือ 5-10% ของกรณีแบ่งเป็นรองเดชเกิดจากเงื่อนไขที่ระบุเช่นโรคไต จำกัดให้แคบลงของ aorta หรือหลอดเลือดแดงไต หรือไร้ท่อ disorders เช่น aldosterone เกินหรือเกิน cortisol เปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตและอาหารสำหรับผู้ที่สามารถปรับปรุงตัวควบคุมความดันโลหิต และลดความเสี่ยงของภาวะ แม้ว่าจะรักษา ด้วยยายังจำเป็นมักในคนที่เปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตไม่เพียงพอ หรือไม่มีประสิทธิภาพ การรักษาค่อนข้างสูงความดันเลือด (กำหนดเป็น > 160/100 mmHg) กับยาที่สัมพันธ์กับอายุขัยปรับปรุง ประโยชน์ของการรักษาความดันโลหิตระหว่าง 140/90 mmHg และ 160/100 mmHg ที่ มีความชัดเจนน้อย รีวิวบางค้นหาไม่มีประโยชน์ [3] [4] และรีวิวอื่น ๆ ค้นหาประโยชน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความดันโลหิตสูง
ความดันโลหิตสูง (HTN หรือ HT) ที่เรียกว่าเป็นความดันโลหิตสูงหรือความดันโลหิตสูงเส้นเลือดเป็นเงื่อนไขทางการแพทย์เรื้อรังที่ความดันโลหิตในหลอดเลือดแดงคือการยกระดับ ความดันโลหิตจะแสดงโดยสองวัด systolic และ diastolic ซึ่งขึ้นอยู่กับว่ากล้ามเนื้อหัวใจที่มีการทำสัญญา (Systole) หรือผ่อนคลายระหว่างการหดตัว (Diastole) นี้เท่ากับความดันสูงสุดและต่ำสุดตามลำดับ ความดันโลหิตปกติที่เหลือเป็น 100-140 มิลลิเมตรปรอท (mmHg) systolic (อ่านบน) และ 60-90 มิลลิเมตรปรอท diastolic (อ่านด้านล่าง) ความดันโลหิตสูงมีการกล่าวที่จะนำเสนอถ้ามันเป็นเสมอหรือสูงกว่า 140/90 มิลลิเมตรปรอท.
ความดันโลหิตสูงมักจะไม่ก่อให้เกิดอาการ แต่ก็เป็นปัจจัยเสี่ยงสำคัญสำหรับโรคหัวใจความดันโลหิตสูง, โรคหลอดเลือดหัวใจ, โรคหลอดเลือดสมองโป่งพองของหลอดเลือดแดง (ปากทาง egaortic ), โรคหลอดเลือดต่อพ่วงและโรคไตเรื้อรัง.
ความดันโลหิตสูงคือจำแนกตามสาเหตุที่เป็นทั้งหลัก (จำเป็น) ความดันโลหิตสูงหรือความดันโลหิตสูงรอง; เกี่ยวกับ 90-95% ของกรณีมีการแบ่งประเภทเป็นความดันโลหิตสูงหลักซึ่งหมายถึงความดันโลหิตสูงที่มีสาเหตุทางการแพทย์ที่ไม่มีพื้นฐานที่เห็นได้ชัด ส่วนที่เหลืออีกประมาณ 5-10% ของรายแบ่งเป็นความดันโลหิตสูงรองจะเกิดจากเงื่อนไขที่ระบุได้เช่นโรคไตแคบของหลอดเลือดแดงหลอดเลือดแดงใหญ่หรือไตหรือความผิดปกติของต่อมไร้ท่อเช่นส่วนเกิน aldosterone หรือ cortisol ส่วนเกิน.
อาหารและการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตสามารถปรับปรุงการควบคุมความดันโลหิต และลดความเสี่ยงของภาวะแทรกซ้อนสุขภาพแม้ว่าการรักษาด้วยยายังคงเป็นสิ่งที่จำเป็นในคนสำหรับผู้ที่เปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตที่มีไม่เพียงพอหรือไม่ที่มีประสิทธิภาพ การรักษาความดันโลหิตสูงปานกลาง (หมายถึง> 160/100 มิลลิเมตรปรอท) กับยาที่เกี่ยวข้องกับการคาดหวังในชีวิตที่ดีขึ้น ประโยชน์ของการรักษาความดันโลหิตที่อยู่ระหว่าง 140/90 มิลลิเมตรปรอทและ 160/100 มิลลิเมตรปรอทมีความชัดเจนน้อยกว่าด้วยความคิดเห็นบางส่วนหาไม่มีผลประโยชน์ [3] [4] และความคิดเห็นอื่น ๆ การหาผลประโยชน์