Meng Dongguo stopped speaking. Big

Meng Dongguo stopped speaking. Big Thunder also shut up. The people from the Beijing Writers’ Association could only stare angrily, as they could not do a thing. It was hopeless, for they were completely no match for Zhang Ye. Saying anything more would just bring ridicule to themselves. A pair of couplets from Zhang Ye was enough to feel like curses were raining down on them. Meeting a prickly person who did not care about anything would only cause headaches!

Zhang Ye surveyed the surroundings. Seeing that no one made a sound, and seeing that they were all stunned because of him, he placed the microphone back onto the rack before walking off the stage. He left Meng Dongguo and the people from the Beijing Writers’ Association the view of his back!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Dongguo เมงหยุดพูด ฟ้าร้องใหญ่ยังปิดอัพ คนจากสมาคมนักเขียนปักกิ่งอาจเพียงจ้องมองด้วยความโกรธ ตามที่พวกเขาไม่สามารถทำสิ่ง ก็สิ้นหวัง สำหรับพวกเขาได้อย่างสมบูรณ์กับเตียวเย พูดอะไรเพิ่มเติมจะเพียงมาเยาะเย้ยตัวเอง คู่ของ couplets จากจางเย่ถูกพอที่จะรู้สึกว่าคำสาปแช่งฝนตกลงบนพวกเขา ประชุมผู้เต็มไปด้วยหนามไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับสิ่งเฉพาะจะทำให้ปวดหัวจางเย่สำรวจสภาพแวดล้อม เห็น ว่าไม่มีใครทำเสียง และเห็น ว่าพวกเขาถูกสตันทั้งหมดเนื่องจากเขา เขาวางไมโครโฟนกลับขึ้นไปบนชั้นเดินปิดระยะ เขาซ้าย Dongguo เมงและคนจากสมาคมนักเขียนปักกิ่งของหลังของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้ง Dongguo หยุดพูด บิ๊กทันเดอร์ยังปิด คนจากสมาคมนักเขียนปักกิ่ง 'เท่านั้นที่จะจ้องมองด้วยความโกรธที่พวกเขาไม่สามารถทำสิ่งนั้น มันเป็นความหวังสำหรับพวกเขาได้อย่างสมบูรณ์ตรงกับจางเจ้า พูดอะไรมากขึ้นก็จะนำมาเยาะเย้ยตัวเอง คู่ของกลอนจากจางเจ้าก็มากพอที่จะรู้สึกเหมือนถูกสาปแช่งฝนตกลงบนพวกเขา ประชุมเป็นคนที่เต็มไปด้วยหนามที่ไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับอะไรเพียง แต่จะทำให้เกิดอาการปวดหัว!

จางเยสำรวจสภาพแวดล้อม เห็นว่าไม่มีใครทำเสียงและเห็นว่าพวกเขาทุกคนตะลึงเพราะเขาเขาวางไมโครโฟนกลับเข้าสู่ชั้นก่อนที่จะเดินลงจากเวที เขาทิ้งเม้ง Dongguo และผู้คนจากนักเขียนปักกิ่งสมาคมมุมมองของการกลับมาของเขา!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมิง dongguo หยุดพูด ใหญ่ฟ้าร้องก็หุบปากซะ คน จากสมาคมนักเขียนได้แต่จ้องมองอย่างโกรธๆ ปักกิ่ง ตามที่พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้ มันสิ้นหวังแล้ว พวกเขาก็ไม่ตรงกับจาง " บอกอะไรเพิ่มเติมจะเอามาเยาะเย้ยตัวเอง คู่ของ couplets จากจางเยก็เพียงพอที่จะรู้สึกเหมือนถูกสาปเป็นฝนตกลงบนพวกเขา การประชุมเสียดสีคนที่ไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับอะไร จะทำให้เกิดอาการปวดหัว !จางจงสำรวจโดยรอบ เห็นไม่มีใครทำเสียง และเห็นว่าทุกคนตะลึง เพราะเขาวางไมโครโฟนกลับเข้าชั้นก่อนจะเดินลงจากเวที เขาทิ้งเมิง dongguo และผู้คนจากสมาคมนักเขียนรีวิวปักกิ่งหลัง !