Chief among Imagined Communities’s

Chief among Imagined Communities’s many contributions is its attention to the culture of symbols, creative imagery and the role of ‘invented traditions’ as a meta-narrative of the nation. The nation then, as Anderson would have it, is not just a story that people tell themselves about themselves, but a story that evolved upon subjection to the forces of capitalism and cultural selection. Anderson’s explanation of nationalism is resolutely modernist in that it diverges from the ‘primodialist paradigm’ of nationalism with rigid ‘racial’ categories where “popular attachments, kinship and cultural bonds” are animated to explain why “millions are prepared to lay down their lives for their ‘nation’” (Smith 2000, p. 2; see also Smith 1998; 2001). Instead, Anderson resolves the question of


“popular attachment, kinship and cultural bonds” by advancing the social construction, even romanticization, of the community. The national community is thus imagined not as a specific network of individuals connected to each other, the way traditional cultures did in a particularistic manner, but as umbilical cords from individuals to a larger abstract community where everyone was imagined as members in a “deep, horizontal comradeship” (1991, p. 7). Thus unlike Smith’s primodialist nation where citizens laid down their lives for their ethnie or some ontological essence, Anderson’s nation saw people willing to do so for the fraternity and comradeship of this imagined community, hence offering contemporary scholars a useful framework for today’s multicultural societies.
It is thus deliciously ironic that such an important exposition on nationalism in Southeast Asia should be confronted with the simple yet fundamental question: whose imagined community? The most compelling critique of Imagined Communities came from Partha Chatterjee (1986; 1991) whose question reminds us of historical and cultural specificity between the European and Asian experience. Chatterjee takes issue with Anderson’s conception of nationalism as one that exists in ‘modular’ forms, whereby its basic creeds and doctrines may be exported from Europe and resurrected unproblematically in post-colonial societies. Chatterjee’s criticism was devastating: Anderson’s explanation of nationalism came from a totalizing and universal history of the modern world, and failed to consider the dynamics and subjectivities of anti-colonial nationalisms (see also Culler and Cheah 2003).
Anderson’s response to such post-colonial critique was to add the chapter — “Census, Map, Museum” — in the 1991 edition. In so many ways, it is this chapter that elevated Imagined Communities from being a merely good book to a great book. One can do no better than let Anderson (1991, p. 163) speak for himself as he begins the new chapter:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประธานระหว่างจินตนาการชุมชนของหลายผลงานเป็นความสนใจของวัฒนธรรมสัญลักษณ์ สร้างสรรค์ภาพ และบทบาทของ 'คิดค้นประเพณี' เป็นการบรรยาย meta-ของประเทศ ชาติแล้ว เป็นแอนเดอร์สันจะมีมัน ไม่เพียงเรื่องราวที่คนบอกตัวเองตัวเอง แต่เรื่องราวที่พัฒนาตามกวาดให้กองกำลังของทุนนิยมและวัฒนธรรมการเลือก คำอธิบายของแอนเดอร์สันของชาตินิยมเป็นวิธี resolutely ที่มัน diverges จากการ 'primodialist กระบวนทัศน์' ของชาตินิยมกับประเภท 'เชื้อชาติ' แข็งที่ "นิยมสิ่งที่แนบมา ญาติ และพันธบัตรวัฒนธรรม" เป็นภาพเคลื่อนไหวอธิบายเหตุผล "ล้านกำลังเตรียมที่จะวางชีวิตสำหรับ 'ชาติ' " (Smith 2000, p. 2 ดูยังสมิธ 1998; 2001) แทน แอนเดอร์สันแก้ไขคำถามที่ "ยอดนิยมที่แนบมา ญาติ และพันธบัตรวัฒนธรรม" โดยความก้าวหน้าการก่อสร้างสังคม แม้ romanticization ของชุมชน ชุมชนแห่งชาติจึงเป็นจินตนาการไม่เป็น specific ของบุคคลที่เชื่อมต่อกัน แบบวัฒนธรรมดั้งเดิมได้อย่าง particularistic แต่สาย umbilical จากบุคคลชุมชนนามธรรมที่มีขนาดใหญ่ที่ทุกคนมีจินตนาการเป็นสมาชิกในแบบ "ลึก แนวนอน comradeship" (1991, p. 7) จึงแตกต่างจากของสมิธ primodialist ประเทศที่พลเมืองไว้ชีวิตของพวกเขา ethnie หรือสาระสำคัญบางข้อโต้ คนเต็มใจที่จะทำให้ภราดรภาพเห็นประเทศของแอนเดอร์สัน และ comradeship นี้จินตนาการชุมชน จึง เสนอนักวิชาการร่วมสมัยกรอบประโยชน์สำหรับวันนี้สังคมวัฒนธรรมนานาชาติจึงใจเรื่องว่า นิทรรศการดังกล่าวสำคัญในชาตินิยมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ควรจะเผชิญกับคำถามที่ง่าย แต่พื้นฐาน: ชุมชนมีเรื่องสมมติหรือไม่ วิจารณ์ที่น่าสนใจที่สุดของชุมชนจินตนาการมาจาก Partha Chatterjee (1986; 1991) คำถามที่นึกถึง specificity ประวัติศาสตร์ และวัฒนธรรมระหว่างเอเชีย และยุโรปประสบการณ์ Chatterjee จะปัญหากับแอนเดอร์สันของแนวความคิดชาตินิยมเป็นหนึ่งที่มีอยู่ใน 'โมดูลาร์' ฟอร์ม โดย creeds พื้นฐานความอยู่อาจจะส่งออกจากยุโรป และฟื้น unproblematically ในสังคมโพสต์โคโลเนียล วิจารณ์ของ Chatterjee ถูกทำลายล้าง: คำอธิบายของแอนเดอร์สันของชาตินิยมมาจากประวัติศาสตร์สากล และ totalizing ของโลกสมัยใหม่ และไม่สามารถพิจารณา dynamics และ subjectivities nationalisms โคโลเนียลป้องกัน (ดู Culler และเจีย 2003)การตอบสนองของแอนเดอร์สันจะวิจารณ์เช่นโคโลเนียลหลังมีเพิ่มบท — "พิพิธภัณฑ์บ้าน แผนที่ ซึ่งในรุ่น 1991 ในหลาย ๆ ได้บทนี้ที่ยกระดับชุมชนที่จินตนาการจาก หนังสือดีห้องสมุดดี หนึ่งทำไม่ดีกว่าให้แอนเดอร์สัน (1991, p. 163) พูดสำหรับตัวเองเขาเริ่มต้นบทใหม่:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หัวหน้ากลุ่มมีส่วนร่วมมากของชุมชนคิดเป็นให้ความสนใจกับวัฒนธรรมของสัญลักษณ์ภาพความคิดสร้างสรรค์และบทบาทของ 'คิดค้นประเพณี' เป็นเมตาเล่าเรื่องของประเทศ ประเทศแล้วเป็นเดอร์สันจะได้มันไม่ได้เป็นเพียงเรื่องที่คนบอกตัวเองเกี่ยวกับตัวเอง แต่เรื่องที่วิวัฒนาการมาเมื่อกองกำลังครอบงำของระบบทุนนิยมและการเลือกทางวัฒนธรรมที่ คำอธิบายของ Anderson ของลัทธิชาตินิยมเป็นเฉียบขาดสมัยใหม่ในการที่จะ diverges จาก 'กระบวนทัศน์ primodialist' ของลัทธิชาตินิยมกับแข็ง 'เชื้อชาติ' ประเภทที่ "สิ่งที่แนบมาที่เป็นที่นิยมเครือญาติและพันธบัตรวัฒนธรรม" เป็นภาพเคลื่อนไหวที่จะอธิบายว่าทำไม "นับล้านกำลังเตรียมที่จะวางชีวิตของพวกเขา 'ประเทศ' "ของพวกเขา (สมิ ธ 2000, หน้า 2. เห็นสมิ ธ 1998; 2001) แต่แอนเดอแก้ไขคำถามของ"สิ่งที่แนบมาที่เป็นที่นิยมเครือญาติและพันธบัตรวัฒนธรรม" โดยความก้าวหน้าการก่อสร้างทางสังคมแม้ romanticization ของชุมชน ชุมชนแห่งชาติคิดจึงไม่ได้เป็นสายเครือข่ายค speci ของบุคคลที่เชื่อมต่อกันวัฒนธรรมแบบดั้งเดิมวิธีการทำในลักษณะที่ particularistic แต่เป็นสายสะดือจากบุคคลที่จะเป็นชุมชนที่เป็นนามธรรมที่มีขนาดใหญ่ที่ทุกคนได้รับการคิดในฐานะสมาชิกใน "ลึก มิตรภาพแนวนอน "(1991, น. 7) จึงแตกต่างจากประเทศ primodialist สมิ ธ ที่ประชาชนวางชีวิตของพวกเขาสำหรับ ethnie หรือบางส่วนสาระสำคัญ ontological ประเทศแอนเดอเห็นคนเต็มใจที่จะทำเช่นนั้นสำหรับพี่น้องและมิตรภาพของชุมชนคิดนี้จึงนำเสนอนักวิชาการร่วมสมัยกรอบที่มีประโยชน์สำหรับวันนี้สังคมวัฒนธรรม. มัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องน่าขันที่โอชะเช่นการแสดงออกที่สำคัญเกี่ยวกับชาติในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ควรจะเผชิญหน้ากับคำถามพื้นฐานที่เรียบง่าย: มีจินตนาการชุมชน? คำติชมที่น่าสนใจที่สุดของชุมชนจินตนาการมาจาก Partha Chatterjee (1986; 1991) ที่มีคำถามเตือนเรา speci เมืองสายประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมระหว่างประสบการณ์ยุโรปและเอเชีย Chatterjee จะเกิดปัญหากับความคิดเดอร์สันของชาติเป็นหนึ่งที่มีอยู่ในรูปแบบ 'โมดูลาร์' โดยลัทธิพื้นฐานและหลักคำสอนอาจจะส่งออกจากยุโรปและฟื้นคืนชีพ unproblematically ในสังคมยุคหลังอาณานิคม วิจารณ์ Chatterjee คือการทำลายล้างชี้แจงเดอร์สันของชาติมาจาก totalizing และประวัติศาสตร์สากลของโลกสมัยใหม่และล้มเหลวที่จะต้องพิจารณาการเปลี่ยนแปลงและ subjectivities ของ nationalisms ต่อต้านอาณานิคม (เห็น Culler และ Cheah 2003). การตอบสนองเดอร์สันที่จะโพสต์โคโลเนียลดังกล่าว วิจารณ์คือการเพิ่มบท - "การสำรวจสำมะโนประชากรแผนที่พิพิธภัณฑ์" - ในฉบับที่ 1991 ในหลาย ๆ มันเป็นบทนี้ที่เนิ่นนาน Imagined ชุมชนจากการเป็นหนังสือที่ดีเพียงเพื่อเป็นหนังสือที่ดี หนึ่งสามารถทำไม่ดีกว่าปล่อยให้เดอร์สัน (1991, หน้า 163.) พูดสำหรับตัวเองในขณะที่เขาเริ่มต้นบทใหม่:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หัวหน้าในหมู่ชุมชนจินตกรรมของหลายผลงานมีความสนใจในวัฒนธรรมของสัญลักษณ์ภาพที่สร้างสรรค์และบทบาทของ ' แต่ง ' เป็นเมตาเล่าเรื่องประเพณีของประเทศ ประเทศแล้ว เช่น แอนเดอร์ นจะได้ ไม่ใช่แค่เรื่องที่คนอื่นบอกตัวเองเกี่ยวกับตัวเอง แต่เรื่องราวที่พัฒนาบนที่ลับตาเพื่อบังคับของระบบทุนนิยม และการวัฒนธรรมคำอธิบายของแอนเดอร์สันชาตินิยมเป็น resolutely สมัยใหม่ที่ diverges จาก ' ' primodialist กระบวนทัศน์ของลัทธิชาตินิยมกับแข็ง ' เชื้อชาติประเภทที่ " ไฟล์แนบที่นิยมการทางวัฒนธรรมพันธบัตร " เคลื่อนไหวเพื่ออธิบายว่าทำไม " ล้านพร้อมสละชีวิตเพื่อชาติ ' ' " ( Smith 2000 , หน้า 2 ; เห็น นอกจากนี้ Smith 2541 , 2544 ) แทนแอนเดอร์สันแก้คำถาม


" นิยมความผูกพัน เครือญาติและพันธบัตรวัฒนธรรม " โดยก้าวหน้าการก่อสร้าง แม้แต่ romanticization ทางสังคมของชุมชน ชุมชนแห่งชาติ จึงคิดไม่เหมือนกาจึง C เครือข่ายของบุคคลที่เชื่อมต่อกับแต่ละอื่น ๆ วิธีทำในลักษณะ particularistic วัฒนธรรมแบบดั้งเดิม ,แต่สายไฟสายสะดือจากบุคคลที่เป็นชุมชนขนาดใหญ่ที่ทุกคนคิดว่าเป็นสมาชิกใน " ลึกๆ ของเราในแนวนอน ( 1991 , p . 7 ) จึงแตกต่างจากสมิท primodialist ประเทศที่พลเมืองวางลงชีวิตของพวกเขาสำหรับ ethnie หรือภววิทยาสาระสําคัญของประเทศของแอนเดอร์สันเห็นคนเต็มใจที่จะทำเพื่อพี่น้องและเพื่อนสนิทฉันมันคิดของชุมชนจึงเสนอนักวิชาการร่วมสมัยใช้เป็นกรอบสำหรับสังคมพหุวัฒนธรรมของวันนี้ .
มันจึงอร่อยแดกดันที่สำคัญการแสดงออกในชาตินิยมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ต้องเผชิญกับคำถามง่ายๆ แต่พื้นฐาน : ใครคิดว่าชุมชน ? วิจารณ์ที่น่าสนใจที่สุดของชุมชนจินตกรรมมาจาก partha chatterjee ( 1986 ;1991 ) ซึ่งคำถามเตือนเราของเมืองประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมจึง speci ระหว่างยุโรปและประสบการณ์ในเอเชีย chatterjee จะมีปัญหากับ แอนเดอร์ นความคิดชาตินิยมเป็นหนึ่งที่มีอยู่ในรูปแบบโมดูลาร์ ' ' ซึ่งเชื่อพื้นฐานของทฤษฎีและอาจจะส่งออกจากยุโรป และการฟื้นฟูหลังอาณานิคม unproblematically ในสังคม chatterjee ก็วิจารณ์ได้ทำลายล้าง :