The Federal Aid Highway Act of 1956

The Federal Aid Highway Act of 1956 appropriated funding for the Interstate Highway System, to construct a vast network of freeways across the country. By 1957, AASHO had decided to assign a new grid to the new routes, to be numbered in the opposite directions as the U.S. Highway grid. Though the Interstate numbers were to supplement, rather than replace, the U.S. Route numbers, in many cases (especially in the west) the US highways were rerouted along the new Interstates.[10] Major decommissioning of former routes began with California's highway renumbering in 1964. The 1985 removal of US 66 is often seen as the end of an era of US highways.[33]

A few major connections not served by Interstate Highways include US 6 from Hartford, Connecticut, to Providence, Rhode Island; US 101 from Los Angeles to San Francisco; and US 93 from Phoenix, Arizona to Las Vegas, Nevada. Three state capitals in the contiguous U.S. are served only by U.S. Routes: Dover, Delaware; Jefferson City, Missouri; and Pierre, South Dakota.

In 1995 the National Highway System was defined to include both the Interstate Highway System and other roads designated as important to the nation's economy, defense, and mobility.

AASHTO is in the process of eliminating all intrastate U.S. Highways less than 300 miles (480 km) in length "as rapidly as the State Highway Department and the Standing Committee on Highways of the American Association of State Highway and Transportation Officials can reach agreement with reference thereto". New additions to the system must serve more than one state and "substantially meet the current AASHTO design standards".[4] A version of this policy has been in place since 1937

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พระราชบัญญัติทางหลวงช่วยรัฐบาลกลางของ 1956 จัดสรรเงินทุนสำหรับระบบทางหลวงอินเตอร์สเตต การสร้างเครือข่ายทางด่วนมากมายทั่วประเทศ โดย 1957, AASHO ได้ตัดสินใจเพื่อกำหนดตารางใหม่กับเส้นทางใหม่ การมีลำดับเลขในทิศทางตรงข้ามเป็นเส้นทางหลวงของสหรัฐอเมริกา ถึงแม้ว่าตัวเลขรัฐเสริม มากกว่า แทน หมายเลขเส้นทางสหรัฐอเมริกา ในหลายกรณี (โดยเฉพาะในตะวันตก) ทางหลวงสหรัฐอเมริกาถูกเปลี่ยนเส้นทางไปตามทางหลวงใหม่ [10] สำคัญรื้ออดีตเส้นทางเริ่มต้น ด้วยของแคลิฟอร์เนียทางหลวงจัดหมายเลขใหม่ในปี 1964 การกำจัด 1985 ของสหรัฐอเมริกา 66 มักจะเห็นเป็นจุดสิ้นสุดของยุคของทางหลวงสหรัฐอเมริกา [33]เชื่อมต่อกี่ที่ไม่รับบริการ โดยทางหลวงอินเตอร์สเตตสำคัญได้แก่สหรัฐอเมริกา 6 จากฮาร์ทฟอร์ด คอนเนคติคัท การโพรวิเดนซ์ โรดไอส์แลนด์ สหรัฐอเมริกา 101 จาก Los Angeles ไปซานฟรานซิสโก และสหรัฐฯ 93 จากฟีนิกซ์ อริโซนาที่ลาสเวกัส เนวาดา สหรัฐ เมืองหลวงรัฐที่สามในสหรัฐอเมริกาติดกันมีให้บริการเฉพาะเส้นทางสหรัฐอเมริกา: โดเวอร์ เดลาแวร์ เจฟเฟอร์สันซิตี้ มิซซูรี และ Pierre เซาท์ดาโกตา สหรัฐในปี 1995 ระบบทางหลวงแห่งชาติกำหนดรวมทั้งระบบทางหลวงอินเตอร์สเตตและถนนอื่น ๆ เป็นสิ่งสำคัญที่จะนำประเทศเศรษฐกิจ ป้องกัน และการเคลื่อนไหวAASHTO กำลังขจัดทางหลวงสหรัฐอเมริกา intrastate ทั้งหมดน้อยกว่า 300 ไมล์ (480 กิโลเมตร) ความยาว "อย่างรวดเร็ว ตามที่กรมทางหลวงรัฐและคณะกรรมการในทางหลวงของถนนหลวงและเจ้าหน้าที่ขนส่งสมาคมอเมริกันสามารถบรรลุข้อตกลงกับอ้างอิงดังกล่าว" เพิ่มระบบใหม่ต้องทำหน้าที่มากกว่าหนึ่งรัฐ และ "มากไปพบดีไซน์มาตรฐานปัจจุบันของ AASHTO [4] ในรูปแบบของนโยบายนี้ได้รับในปีค.ศ. 1937

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สหพันธ์ช่วยเหลือพระราชบัญญัติทางหลวง 1956 จัดสรรเงินทุนสำหรับระบบทางหลวงระหว่างรัฐที่จะสร้างเครือข่ายที่กว้างขวางของทางด่วนทั่วประเทศ โดยปี 1957 AASHO ได้ตัดสินใจที่จะกำหนดตารางใหม่ในเส้นทางใหม่เพื่อที่จะเป็นเลขในทิศทางตรงข้ามเป็นตารางทางหลวงสหรัฐ แม้ว่าตัวเลขรัฐมีการเสริมมากกว่าแทนตัวเลขสหรัฐอเมริกาเส้นทางในหลายกรณี (โดยเฉพาะในทางทิศตะวันตก) ทางหลวงสหรัฐเส้นทางตามทางหลวงใหม่. [10] การรื้อถอนที่สำคัญของอดีตเส้นทางเริ่มต้นด้วยทางหลวงของรัฐแคลิฟอร์เนียจัดเลขระบุฉบับใน 1964 1985 การกำจัดของ 66 ดอลลาร์สหรัฐมักจะเห็นเป็นจุดสิ้นสุดของยุคของทางหลวงสหรัฐนั้น [33]. เชื่อมต่อที่สำคัญบางอย่างไม่ได้ทำหน้าที่โดยทางหลวงรวม 6 ดอลลาร์สหรัฐจากฮาร์ตฟอร์ดเพื่อโรดไอแลนด์; 101 ดอลลาร์สหรัฐจาก Los Angeles ไปซานฟรานซิ; และสหรัฐอเมริกา 93 จาก Phoenix, Arizona ไปลาสเวกัส, เนวาดา สามเมืองหลวงของรัฐในใกล้ชิดสหรัฐจะได้รับโดยเฉพาะสหรัฐอเมริกาเส้นทางโดเวอร์, เดลาแวร์; เจฟเฟอร์สันซิตี้รัฐมิสซูรี และปิแอร์, เซาท์ดาโคตา. ในปี 1995 ระบบทางหลวงแห่งชาติที่ถูกกำหนดให้มีทั้งระบบทางหลวงระหว่างรัฐและถนนอื่น ๆ ที่กำหนดให้เป็นความสำคัญทางเศรษฐกิจ, การป้องกันและการเคลื่อนไหวของประเทศ. AASHTO อยู่ในขั้นตอนของการกำจัดทั้งหมดทางหลวงสหรัฐรัฐน้อยกว่า 300 ไมล์ (480 กิโลเมตร) ยาว "อย่างรวดเร็วเป็นทางหลวงกระทรวงการต่างประเทศและคณะกรรมการยืนอยู่บนทางหลวงของสมาคมอเมริกันของทางหลวงของรัฐและการขนส่งเจ้าหน้าที่สามารถบรรลุข้อตกลงที่มีการอ้างอิงดังกล่าว" เพิ่มใหม่ไปยังระบบจะต้องให้บริการมากกว่าหนึ่งรัฐและ "อย่างมีนัยสำคัญตามมาตรฐานการออกแบบ AASHTO ปัจจุบัน". [4] รุ่นของนโยบายนี้ได้รับในสถานที่ตั้งแต่ 1937