Asean Economic Community 2015: Read

Asean Economic Community 2015: Ready or not, here it comes

'AEC 2015' is no longer a slogan but a reality that the region' s governments, businesses and people will have to embrace before the year is out. How ready are we?
6/01/2015
Adapted from article by Asia Focus Team

By the end of this year the 10 countries that make up the Association of Southeast Asian Nations (Asean) are supposed to join forces as a single economic community, the Asean Economic Community (AEC).

The AEC was supposed to have come into being four days ago but members realised four years ago that the deadline would never be met, so they made a cosmetic change. No one believes the new deadline of Dec 31, 2015 will be met either. Even then, there will be questions about how many will be ready to cope with the impact.

On paper, no one doubts the potential of a single market with a combined gross domestic product (GDP) of $2.5 trillion and intra-regional trade of $1 trillion. But reaching the full potential the AEC offers could take many years.

The goal of Asean economic integration is to become a single production base where goods can be manufactured anywhere and distributed efficiently to anywhere within the region. Asean needs to work towards the goal of freer movement of labour and capital, but in reality, integration and the free flow of resources will only be gradual, step by step, sector by sector.

For now, opinions are mixed on how far Asean countries have come in doing everything necessary to make the big first step. Governments and the Asean secretariat feel that more than 80% of their goals have been achieved, but the private sector does not see evidence of much progress when it comes to making it easier to do business across borders. Then again, some businesses, especially smaller ones, have done little or nothing to prepare themselves.

So far, Asean overall has progressed to a level of 80% in terms of eliminating tariffs on goods traded within the region. Some items remain on sensitive lists in each country, for instance coffee beans, copra, potatoes and cut flowers in Thailand, but these items will have tariffs reduced to zero by the end of 2015. Asean in general has been on the right track to eliminate all tariffs by the end of 2015.

Only 50% of businesses in Asean are estimated to have taken advantage of tariff reductions under the regional FTA [Free Trade Agreement] and governments have not been active enough to encourage the private sector to utilise them. Required harmonisation of standards and regulations still has to be carried out and that should encourage more businesses to apply for Asean privileges.

Even though tariffs have been largely reduced, non-tariff barriers to trade (NTBs) are still used widely in the form of quotas and licences, although countries are required to scale down and totally remove them under the free trade agreement (FTA). An example of an NTB is inconsistent and unreasonable labelling and packaging requirements that impedes free trade across Asean.

Objectives such as free movement of skilled labour and free movement of capital and investment are far from having been achieved.

To be competitive under the free flow of labour in Asean, Thailand needs to improve education for eight professions: doctors, dentists, nurses, engineers, architects, accountants, surveyors and the tourism industry.

In terms of investment and services, liberalisation of 128 sectors was scheduled to be completed by the end of 2014 but is now delayed to this year. So far, only some sectors such as retail, wholesaling and transport have been opened while banking and insurance have not been opened.

The benefits of an integrated financial services sector and capital markets should be recognised as fundamental. Asean leaders are trying to protect and develop their nascent financial services and capital markets sectors. A lot of time will have been wasted before these minor markets are seen to have failed to attract capital and investment because of their lack of size, liquidity and recognised regulatory standards.

In terms of which countries have made the most progress toward the AEC, Singapore is the most advanced. It has always been a free and open economy. Other countries are in various stages of being ready, with certain sectors, often termed strategic, still being protected. The least ready are the least developed countries (LDC) that fear being overwhelmed by more efficient neighbours.

The automobile industry in Thailand is one success story. It has benefited from being a single production base with parts from other Asean countries able to cross borders without tariffs and other impediments.

Thailand can also benefit from economic integration by increasing outbound investment. The market the region presents is huge but the flexibility of Thai businesses is still limited. Small and medium-sized enterprises (SMEs) in Thailand haven’t been exploring opportunities in the region as much as they should. They need to at least broaden their perspective and be looking for allies, partners and connections in Asean so they have more of a competitive advantage once integration happens.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน 2015: พร้อม หรือ ไม่ ที่นี่มา'ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน 2015' ไม่มีสโลแกนแต่ความจริงที่ภูมิภาค ' s รัฐบาล ธุรกิจ และประชาชนจะได้สวมกอดก่อนปีมา เราว่าเป็นเรา 6/01/2015 ดัดแปลงจากบทความโดยทีมงานโฟกัสเอเชีย โดยสิ้นปีนี้ 10 ประเทศที่สร้างการเชื่อมโยงของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเทศ (อาเซียน) ที่ควรจะเข้าร่วมกองกำลังเป็นเศรษฐกิจชุมชนเดียว อาเซียนเศรษฐกิจชุมชน (ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน) ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนควรจะมีมาได้สี่วันที่ผ่านมา แต่สมาชิกเองก็ยังคิดสี่ปีที่ผ่านมาที่กำหนดเวลาจะไม่เป็นไปตามนั้น เพื่อให้พวกเขาทำการเปลี่ยนเครื่องสำอาง ไม่มีใครเชื่อเวลาใหม่ของ 31 dec, 2015 จะพบอย่างใดอย่างหนึ่ง ได้แล้ว จะมีคำถามเกี่ยวกับจำนวนจะพร้อมที่จะรับมือกับผลกระทบ บนกระดาษ ไม่มีข้อสงสัยศักยภาพของตลาดเดียวกับการรวมผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ (GDP) ของ $2.5 ล้านล้านและการค้าระหว่างภูมิภาคของ $1 ล้านล้าน แต่ถึงเต็มศักยภาพประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนให้สามารถนำหลายปี เป้าหมายของการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจอาเซียนคือการ เป็น ที่หนึ่งฐานการผลิตที่สินค้าสามารถผลิตได้ และกระจายได้อย่างมีประสิทธิภาพไปที่ใดก็ได้ในภูมิภาค อาเซียนต้องการทำงานเป้าหมายของการเคลื่อนไหวอิสระของแรงงานและทุน แต่ในความเป็นจริง รวมการไหลของฟรีของทรัพยากรเท่านั้นจะสมดุล ขั้นตอน ภาคโดยภาค For now, opinions are mixed on how far Asean countries have come in doing everything necessary to make the big first step. Governments and the Asean secretariat feel that more than 80% of their goals have been achieved, but the private sector does not see evidence of much progress when it comes to making it easier to do business across borders. Then again, some businesses, especially smaller ones, have done little or nothing to prepare themselves. So far, Asean overall has progressed to a level of 80% in terms of eliminating tariffs on goods traded within the region. Some items remain on sensitive lists in each country, for instance coffee beans, copra, potatoes and cut flowers in Thailand, but these items will have tariffs reduced to zero by the end of 2015. Asean in general has been on the right track to eliminate all tariffs by the end of 2015. Only 50% of businesses in Asean are estimated to have taken advantage of tariff reductions under the regional FTA [Free Trade Agreement] and governments have not been active enough to encourage the private sector to utilise them. Required harmonisation of standards and regulations still has to be carried out and that should encourage more businesses to apply for Asean privileges. Even though tariffs have been largely reduced, non-tariff barriers to trade (NTBs) are still used widely in the form of quotas and licences, although countries are required to scale down and totally remove them under the free trade agreement (FTA). An example of an NTB is inconsistent and unreasonable labelling and packaging requirements that impedes free trade across Asean. Objectives such as free movement of skilled labour and free movement of capital and investment are far from having been achieved. To be competitive under the free flow of labour in Asean, Thailand needs to improve education for eight professions: doctors, dentists, nurses, engineers, architects, accountants, surveyors and the tourism industry. In terms of investment and services, liberalisation of 128 sectors was scheduled to be completed by the end of 2014 but is now delayed to this year. So far, only some sectors such as retail, wholesaling and transport have been opened while banking and insurance have not been opened. The benefits of an integrated financial services sector and capital markets should be recognised as fundamental. Asean leaders are trying to protect and develop their nascent financial services and capital markets sectors. A lot of time will have been wasted before these minor markets are seen to have failed to attract capital and investment because of their lack of size, liquidity and recognised regulatory standards. In terms of which countries have made the most progress toward the AEC, Singapore is the most advanced. It has always been a free and open economy. Other countries are in various stages of being ready, with certain sectors, often termed strategic, still being protected. The least ready are the least developed countries (LDC) that fear being overwhelmed by more efficient neighbours. The automobile industry in Thailand is one success story. It has benefited from being a single production base with parts from other Asean countries able to cross borders without tariffs and other impediments. Thailand can also benefit from economic integration by increasing outbound investment. The market the region presents is huge but the flexibility of Thai businesses is still limited. Small and medium-sized enterprises (SMEs) in Thailand haven’t been exploring opportunities in the region as much as they should. They need to at least broaden their perspective and be looking for allies, partners and connections in Asean so they have more of a competitive advantage once integration happens.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน 2015 : พร้อมหรือไม่ มาแล้ว

'aec 2015 ' ไม่มีสโลแกน แต่ความเป็นจริงที่ภูมิภาคของรัฐบาล , ธุรกิจและผู้คนจะต้องโอบกอดก่อนปี ออกไป ว่าพร้อมมั้ย
6 / 01 / 2015
ดัดแปลงจากบทความโดยเอเชียทีมโฟกัส

สิ้นปีนี้ 10 ประเทศที่ให้สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( อาเซียน ) จะเข้าร่วมเป็นชุมชนเศรษฐกิจเดียว ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ( AEC )

AEC น่าจะเข้ามาอยู่มา 4 วันแล้ว แต่สมาชิกทั้งสี่ปีก่อนที่กำหนดจะไม่พบกัน พวกเขาจึงเปลี่ยนเครื่องสําอางไม่มีใครเชื่อเส้นตายใหม่ 31 ธันวาคม 2558 จะเจอเหมือนกัน แม้ว่าจะมีคำถามเกี่ยวกับวิธีการหลายจะพร้อมที่จะรับมือกับผลกระทบ

บนกระดาษ ไม่มีใครสงสัยในศักยภาพของตลาดเดียวด้วยการรวมผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ ( GDP ) ของ $ 2.5 ล้านล้าน ภายในภาคการค้าของ $ 1 ล้าน แต่การเข้าถึงเต็มศักยภาพอาเซียนเสนออาจใช้เวลาหลายปี

เป้าหมายของการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจของอาเซียนจะเป็นฐานการผลิตเดียวที่สามารถจะผลิตที่ใดก็ได้ และการกระจายสินค้าได้อย่างมีประสิทธิภาพทุกที่ภายในภูมิภาค อาเซียนความต้องการทำงานสู่เป้าหมายของจะมีการเคลื่อนไหวของทุนและแรงงาน แต่ในความเป็นจริง การรวม และการไหลของฟรีของทรัพยากรจะต้องค่อยเป็นค่อยไปทีละขั้นตอนภาคโดยภาค

สำหรับตอนนี้ความคิดเห็นที่ผสมอยู่ในประเทศอาเซียนได้ทำทุกสิ่งที่จำเป็นเพื่อให้ขั้นตอนแรกใหญ่ รัฐบาลและเลขาธิการอาเซียนรู้สึกว่า กว่า 80% ของเป้าหมายได้สำเร็จ แต่ภาคเอกชนไม่พบหลักฐานของความคืบหน้ามากเมื่อมันมาเพื่อทำให้มันง่ายที่จะทำธุรกิจข้ามพรมแดน จากนั้นอีกครั้งบางธุรกิจ ที่โดยเฉพาะขนาดเล็กมีผลน้อยมากหรือไม่มีอะไรต้องเตรียมตัวให้พร้อม

ตอนนี้อาเซียนโดยรวมมีความก้าวหน้าในระดับ 80 % ในแง่ของการขจัดภาษีศุลกากรในสินค้าที่ซื้อขายในตลาดภายในภูมิภาค บางรายการในรายการยังคงอ่อนไหวในแต่ละประเทศ ตัวอย่างเมล็ดกาแฟ , เนื้อมะพร้าวแห้ง มันฝรั่ง และตัดดอกไม้ในประเทศไทย แต่รายการเหล่านี้จะมีภาษีเหลือศูนย์ภายใน 2015อาเซียนในทั่วไปได้รับการในการติดตามขวาเพื่อขจัดภาษีศุลกากรโดยการสิ้นสุดของปี

เพียง 50% ของธุรกิจในอาเซียน คาดว่าจะได้รับประโยชน์จากการลดภาษีศุลกากรภายใต้เขตการค้าเสรีภูมิภาค [ ข้อตกลงการค้าฟรี ] และรัฐบาลไม่ได้ใช้งานเพียงพอที่จะสนับสนุนให้ภาคเอกชนใช้ประโยชน์จากพวกเขาการประสานกันเป็นมาตรฐานและข้อบังคับ ยังคงต้องดำเนินการและที่ควรส่งเสริมให้ธุรกิจมากขึ้นเพื่อใช้สำหรับอาเซียนได้รับสิทธิพิเศษ

แม้ว่าอัตราภาษีจะยังคงลดลง มาตรการทางการค้า ( NTB ) ยังคงใช้กันอย่างแพร่หลายในรูปแบบของโควต้า และใบอนุญาตแม้ว่าประเทศจะต้องปรับลง และก็ลบออกภายใต้ข้อตกลงการค้าเสรี ( FTA ) ตัวอย่างของ ntb สอดคล้องและไม่มีเหตุผลแสดงฉลากและความต้องการบรรจุภัณฑ์ที่ขัดขวางการค้าเสรีในอาเซียน

มีการเคลื่อนไหวของแรงงานฝีมือ เช่น ฟรี และฟรีเคลื่อนไหวของเงินทุนและการลงทุนอยู่ไกลจากที่ได้รับความ

ให้สามารถแข่งขันได้ภายใต้การไหลของฟรีของแรงงานในอาเซียน ประเทศไทยจำเป็นต้องปรับปรุงการศึกษา 8 สาขาอาชีพ : แพทย์ ทันตแพทย์ พยาบาล วิศวกร สถาปนิก , นักบัญชี , สำรวจ และอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว

ในส่วนของบริการด้านการลงทุน และการเปิดเสรีภาค 128 มีกำหนดแล้วเสร็จภายในปี 2014 แต่ตอนนี้เลื่อนไปในปีนี้ ดังนั้นไกลแต่บางภาค เช่น ค้าปลีก ค้าส่ง และ การขนส่ง ได้ถูกเปิดในขณะที่ธนาคารและประกันภัยยังไม่ได้เปิด

ประโยชน์ของบริการทางการเงินและตลาดทุนรวมภาคควรถือเป็นพื้นฐาน ผู้นำอาเซียนพยายามที่จะปกป้องและพัฒนาบริการทางการเงินของพวกเขาตั้งไข่และตลาดทุนภาคมากเวลาจะถูกเสียก่อนตลาดรองเหล่านี้ จะเห็นได้ล้มเหลวในการดึงดูดเงินทุนและการลงทุน เพราะการขาดของขนาด สภาพคล่อง และการยอมรับมาตรฐานกฎระเบียบ

ในเงื่อนไขที่ประเทศมีความคืบหน้ามากที่สุดต่อประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน สิงคโปร์เป็นขั้นสูงที่สุด มีเสมอฟรีและเศรษฐกิจเปิดประเทศอื่น ๆในขั้นตอนต่างๆของการพร้อม กับบางภาค มักจะเรียกว่ากลยุทธ์ ยังคงได้รับความคุ้มครอง พร้อมน้อยเป็นประเทศพัฒนาน้อยที่สุด ( LDC ) ที่กลัวถูกจมโดยเพื่อนบ้านที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น

อุตสาหกรรมรถยนต์ในประเทศไทยเป็นหนึ่งในเรื่องราวความสำเร็จ .ได้ประโยชน์จากการเป็นฐานการผลิตเดียวที่มีชิ้นส่วนจากประเทศอาเซียนอื่น ๆสามารถที่จะข้ามชายแดนโดยไม่ภาษีศุลกากรและอุปสรรคอื่น ๆ

ไทยยังได้ประโยชน์จากการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจ โดยการเพิ่มโปรแกรมการลงทุน ตลาดภูมิภาคของขวัญที่มีขนาดใหญ่ แต่ความยืดหยุ่นของธุรกิจไทยก็มีจำกัดวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ( SMEs ) ในไทย ยังไม่ได้สำรวจโอกาสในภูมิภาคนี้มากเท่าที่ควร พวกเขาต้องการอย่างน้อยขยายมุมมองของพวกเขาและกำลังมองหาพันธมิตรคู่ค้าและความสัมพันธ์ในอาเซียนเพื่อให้พวกเขามีมากขึ้นของประโยชน์จากการแข่งขันเมื่อรวมเกิดขึ้น