Toshiya seems humble and down to ea

Toshiya seems humble and down to earth. He says that when strangers ask what he does for a living, he replies that he’s an office worker; in fact, he grew up wanting to be a salaryman, just like his father. He says he was a shy child, but also an attention-seeker. “I was the type who wanted to find one thing and be the best at it,” he reveals. “The rest of the time I wanted to be left alone.”
Toshiya says he hated school, and would bunk off at any opportunity. Born in the late-1970s, he grew up watching anime like everyone else, and only developed an interest in music when he hit puberty and realized that if he didn’t know about the latest pop groups he would never get laid.
“I hated music at first,” he says softly. “We had music class and we had to sing in front of everyone while the teacher played piano. I’m tone-deaf — seriously. I really can’t sing. It was so embarrassing, so I hated music. But when you reach puberty, you want to be able to keep up with what the girls are talking about; which pop stars are good looking or whatever. So I started to listen to music just to get girls.
“I was mad about Michael Jackson in primary school though. Once a year they’d wax the varnish on the floors of the corridors, and we’d all do the Moonwalk on it, ha ha.”
His passion grew, and he eventually decided he wanted to clamber on stage and become a rock star. Knowing that his nonexistent singing ability would keep him from fronting a band himself, he shot for second-best: guitar, just to the left of the limelight. But here again he was thwarted by lack of ability, as the skills of his friends overtook his own. He was left with a choice between the drums, which require serious coordination, and bass. “Bass seemed easier — it only has four strings,” he laughs.
Dir En Grey was not Toshiya’s first band, but it’s the one that finally delivered him the attention he’d craved as a kid. Most of Dir En Grey’s previous seven albums have gone Top 10 in Japan, and they’ve played several shows at the Budokan — though the unassuming bassist insists he has no trouble walking down to the local convenience store “and flicking through the porno mags,” just like anyone else.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Toshiya น่าพึงพอใจ และลงสู่พื้นดิน เขากล่าวว่า เมื่อคนแปลกหน้าขอให้สิ่งที่เขาทำสำหรับกิน เขาตอบว่า เป็นผู้ปฏิบัติงานที่สำนักงาน ในความเป็นจริง เขาเติบโตขึ้นอยาก salaryman เป็น เช่นเดียวกับบิดา เขากล่าวว่า เขาเป็นเด็กขี้อาย แต่ยังมีความสนใจหา "ผมชนิดที่ต้องการค้นหาสิ่งหนึ่ง และเป็นส่วนที่ เขาเปิดเผย "ส่วนเหลือของเวลาที่ผมต้องการจะเหลือคนเดียว"Toshiya ว่า เขาขี้เกียจเรียน และจะนอนออกในโอกาสต่าง ๆ เกิดในปลายทศวรรษ 1970 เขาโตขึ้นดูการ์ตูนเหมือนคนอื่น และพัฒนาความสนใจในดนตรีเพียง เมื่อเขาตีวัยแรกรุ่น และรับรู้ว่า ถ้าเขาไม่ทราบเกี่ยวกับกลุ่มป๊อปล่าสุด เขาจะไม่ได้รับการวาง"ผมขี้เกียจเพลงครั้งแรก เขากล่าวเบา ๆ "เรามีเรียนดนตรี และเราได้ร้องเพลงหน้าทุกคนในขณะที่ครูเล่นเปียโน ผม tone-deaf กันอย่างจริงจัง โทษจริง ๆ ร้องเพลงไม่ มันเป็นอายดังนั้น ดังนั้นผมขี้เกียจเพลง แต่เมื่อถึงวัยแรกรุ่น คุณสามารถติดตามสิ่งที่หญิงสาวกำลังพูดถึง ดาวป๊อปที่กำลังมองหาที่ดีหรืออะไรก็ตาม ดังนั้น ผมเริ่มฟังเพลงเพียงเพื่อให้หญิง"ผมคลั่งไคล้ Michael Jackson ในโรงเรียนแม้ว่า ปีละครั้งก็จะแว็กซ์วานิชชั้นของทางเดิน และเราทั้งหมดทำมูนวอล์ค มันฮา ฮา"ความรักของเขาเติบโต และเขาก็ตัดสินใจจะต้อง clamber บนเวที และกลายเป็น ดาวหิน เขารู้ว่า เขาสามารถร้องเพลงที่ไม่มีอยู่จะให้เขารับวงตัวเอง ยิงสำหรับส่วนที่สอง: กีต้าร์ ห้องทางด้านซ้ายของ limelight แต่ที่นี่อีกครั้งเขาถูก thwarted โดยขาดความสามารถ เป็นทักษะของเพื่อนของเขา overtook ของเขาเอง เขาถูกทิ้งกับกลอง ซึ่งต้องประสานงานอย่างรุนแรง และเสียงเบส "เบสดูเหมือนง่าย – มีเพียงสี่สาย, " เขาหัวเราะทีDir En Grey ไม่วงแรกของ Toshiya แต่มันเป็นสุดท้าย ส่งเขาสนใจเขามี craved เป็นเด็ก ส่วนใหญ่ของ Dir En Grey อัลบั้ม 7 ก่อนหน้านี้ได้ไป 10 อันดับแรกในประเทศญี่ปุ่น และพวกเขาได้เล่นแสดงหลายที่บุโดกัง — ว่า bassist ไปทางรมย์เขามีปัญหาไม่สามารถเดินไปยังร้านสะดวกซื้อท้องถิ่น "และ flicking ผ่านไป mags porno, " เหมือนคนอื่น "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Toshiya ดูเหมือนว่าอ่อนน้อมถ่อมตนและลงสู่พื้นดิน เขาบอกว่าเมื่อคนแปลกหน้าขอให้สิ่งที่เขาทำเพื่อหาเลี้ยงชีพเขาตอบว่าเขาเป็นคนงานสำนักงาน ในความเป็นจริงเขาเติบโตขึ้นอยากจะเป็นเงินเดือนเช่นเดียวกับพ่อของเขา เขาบอกว่าเขาเป็นเด็กขี้อาย แต่ยังให้ความสนใจผู้สมัคร "ผมเป็นประเภทที่ต้องการที่จะหาสิ่งหนึ่งและเป็นที่ดีที่สุดที่มัน" เขาแสดงให้เห็น "ส่วนที่เหลือของเวลาที่ฉันต้องการที่จะถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว."
Toshiya บอกว่าเขาเกลียดโรงเรียนและจะออกจากที่นอนที่มีโอกาสใด ๆ เกิดในช่วงปลายปี 1970 ที่เขาเติบโตขึ้นมาดูอะนิเมะเหมือนคนอื่น ๆ และการพัฒนาเท่านั้นที่สนใจในดนตรีเมื่อเขาตีวัยแรกรุ่นและตระหนักว่าถ้าเขาไม่ได้รู้เกี่ยวกับกลุ่มป๊เขาจะไม่ได้รับการวาง.
"ฉันเกลียด เพลงในตอนแรก "เขากล่าวเบา ๆ "เรามีชั้นเรียนดนตรีและเราต้องร้องเพลงต่อหน้าทุกคนในขณะที่ครูเล่นเปียโน ฉันโทนหูหนวก - อย่างจริงจัง ผมไม่สามารถร้องเพลง มันเป็นที่น่าอายดังนั้นฉันเกลียดเพลง แต่เมื่อคุณมาถึงวัยแรกรุ่นที่คุณต้องการที่จะสามารถที่จะให้ทันกับสิ่งที่สาว ๆ กำลังพูดถึง; ซึ่งดาวป๊อปจะดูดีหรืออะไรก็ตาม ดังนั้นผมจึงเริ่มที่จะฟังเพลงเพียงเพื่อให้ได้สาว.
"ผมบ้าเกี่ยวกับไมเคิลแจ็คสันในโรงเรียนประถมแม้ว่า เมื่อปีที่พวกเขาต้องการขี้ผึ้งเคลือบเงาบนพื้นทางเดินและเราต้องการทุกคนทำ Moonwalk ที่มันฮ่า. "
ความรักของเขาขึ้นและในที่สุดเขาก็ตัดสินใจว่าเขาต้องการที่จะปีนป่ายขึ้นไปบนเวทีและกลายเป็นดาวหิน . รู้ว่าความสามารถในการร้องเพลงของเขาจะไม่มีตัวตนให้เขาจากบังหน้าวงตัวเองเขายิงสองที่ดีที่สุด: กีตาร์เพียงด้านซ้ายของไฟแก็ซ แต่ที่นี่อีกครั้งที่เขาถูกขัดขวางจากการขาดความสามารถทักษะของเพื่อน ๆ ของเขาทันของเขาเอง เขาถูกทิ้งให้อยู่กับทางเลือกระหว่างกลองซึ่งต้องประสานงานอย่างจริงจังและเบส "เบสดูเหมือนง่าย - มันมีเพียงสี่สาย" เขาหัวเราะ.
ผบสีเทาไม่ได้วง Toshiya แรก แต่ก็เป็นหนึ่งที่ในที่สุดก็ช่วยเขาให้ความสนใจที่เขาโหยหาเป็นเด็ก ส่วนใหญ่สีเทาผบก่อนหน้านี้อัลบั้มเจ็ดได้ไป 10 อันดับแรกในประเทศญี่ปุ่นและพวกเขาได้เล่นหลายรายการที่บูโดกัน - แม้ว่าเบสถ่อมตัวยืนยันว่าเขามีปัญหาในการเดินลงไปที่ร้านสะดวกซื้อในท้องถิ่นไม่ "และสะบัดผ่านปืนโป๊, "เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โทชิยะดูต่ำต้อย และลงสู่พื้นดิน เขาบอกว่า เมื่อคนแปลกหน้าถามว่าเขาทำอะไร เขาตอบว่า เขาก็ทำงาน ในความเป็นจริง เขาโตขึ้นอยากเป็นมนุษย์เงินเดือน เหมือนพ่อของเขา เขาบอกว่าเขาเป็นเด็กขี้อาย แต่ยัง มีความสนใจ ผู้ล่า " ฉันเป็นประเภทที่ต้องการหาสิ่งหนึ่งและจะดีที่สุดเลย " เขาเผย " ส่วนที่เหลือของเวลาที่ฉันอยากอยู่คนเดียว"
โทชิยะบอกว่าเขาเกลียดโรงเรียน และจะหนีจากที่ ใด ๆโอกาส เกิดใน late-1970s เขาโตขึ้น ดูอนิเม เหมือนทุกคน และพัฒนาความสนใจในดนตรีเมื่อเขากดปุ่ม puberty และตระหนักว่าถ้าเขาไม่ได้รู้เกี่ยวกับล่าสุดกลุ่มป๊อปเขาไม่เคยได้แอ้ม .
" ฉันเกลียดเพลงแรก " เขากล่าวเบาๆ" เราได้เรียนดนตรี และเราได้ร้องเพลงต่อหน้าทุกคน ในขณะที่ครูเล่นเปียโน ผมจะหูหนวก - อย่างจริงจัง ผมร้องเพลงไม่ได้จริงๆ มันน่าอายจริงๆ ผมเกลียดเพลง แต่เมื่อถึงวัยเจริญพันธุ์ คุณจะสามารถให้ทันกับสิ่งที่หญิงสาวพูด ซึ่งดาราจะดูดี หรืออะไรก็ตาม ผมเริ่มฟังดนตรีก็พาผู้หญิง
." ฉันบ้าเกี่ยวกับไมเคิล แจ็คสัน ในโรงเรียน ประถมศึกษา แม้ว่า ปีละครั้งมันขี้ผึ้งเคลือบบนพื้นทางเดิน และเราทุกคนจะทำลูกกุญแจนั้น ฮ่า ฮ่า "
ความรักของเขาเติบโตและในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่เขาต้องการที่จะปีนขึ้นไปบนเวที และกลายเป็นดาวหิน ทราบว่า ความสามารถในการร้องเพลงของเขาไม่มี จะให้เขาจากด้านหน้าวงตัวเอง เขายิงที่ดีที่สุดสำหรับที่สอง : กีตาร์ทางซ้ายของจุดเด่น แต่ที่นี่อีกครั้ง เขาถูกขัดขวางโดยขาดความสามารถใน เป็นฝีมือเพื่อนๆแซงหน้าของเขาเอง เขาถูกทิ้งไว้กับทางเลือกระหว่างกลอง ซึ่งต้องมีการประสานงานอย่างจริงจัง และเบส " เบสง่ายกว่า - มันมีแค่สี่สาย เขาหัวเราะ
เดอะเกรตเอสเคปไม่ใช่วงแรกที่โทชิยะ ,แต่มันเป็นหนึ่งที่ในที่สุดก็ส่งเขาสนใจเขาจะปรารถนาเป็นเด็ก ที่สุดของเดอะเกรตเอสเคปก่อนหน้านี้เจ็ดอัลบั้มไปด้านบน 10 ในญี่ปุ่น และพวกเขาเคยเล่นแสดงหลายที่ บูโดกัน - แม้ว่าเบสถ่อมตัว ยืนยันว่า เขาไม่มีปัญหาในการเดินลงสู่ท้องถิ่น " และ ผ่านร้านสะดวกซื้อหนังสือโป๊ " เหมือนคนอื่น "