III. EVOLUTION OF FIBER OPTICSCOMMU

III. EVOLUTION OF FIBER OPTICS
COMMUNICATION
Optical fiber was first developed in 1970 by Corning Glass
Works. At the same time, GaAs semiconductor lasers were
also developed for transmitting light through the fiber optic
cables. The first generation fiber optic system was developed
in 1975, it used GaAs semiconductor lasers, operated at a
wavelength of 0.8 µm, and bit rate of 45Megabits/second with
10Km repeater spacing.
In the early 1980’s, the second generation of fiber optic
communication was developed, it used InGaAsP semi
conductor lasers and operated at a wavelength of 1.3 µm. By
1987, these fiber optic systems were operating at bit rates of
up to 1.7 Gigabits/second on single mode fiber with 50Km
repeater spacing.
The third generation of fiber optic communication operating at
a wavelength of 1.55 µm was developed in 1990. These
systems were operating at a bit rate of up to 2.5
Gigabits/second on a single longitudinal mode fiber with
100Km repeater spacing.
The fourth generation of fiber optic systems made use of
optical amplifiers as a replacement for repeaters, and utilized
wavelength division multiplexing (WDM) to increase data
rates. By 1996, transmission of over 11,300Km at a data rate
of 5Gigabits/second had been demonstrated using submarine
cables [7].
The fifth generation fiber optic communication systems use
the Dense Wave Division Multiplexing (DWDM) to further
increase data rates. Also, the concept of optical solitons, which
are pulses that can preserve their shape by counteracting the
negative effects of dispersion, is also being explored. Figure 3
shows the evolution of fiber optic communication.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

III. วิวัฒนาการของไฟเบอร์การสื่อสารใยแก้วนำแสงแรกได้ถูกพัฒนาในปี 1970 จากผลิตกระจกของมันแก้วทำงาน ในเวลาเดียวกัน GaAs แสงเลเซอร์สารกึ่งตัวนำได้พัฒนาส่งแสงผ่านใยไฟเบอร์สายเคเบิล ระบบใยแก้วนำแสงไฟเบอร์รุ่นแรกได้รับการพัฒนาในปี 1975 ใช้แสงเลเซอร์สารกึ่งตัวนำ GaAs ดำเนินการที่เป็นความยาวคลื่น 0.8 µm และอัตราบิต ของ 45Megabits/สองระยะห่าง 10 กิโลเมตร repeaterในปี 1980 ช่วง รุ่นที่สองของไฟเบอร์มีพัฒนาสื่อสาร จะใช้กึ่ง InGaAsPนำแสงเลเซอร์ และดำเนินการที่ความยาวคลื่นของ 1.3 µm โดย1987 ระบบใยแก้วนำแสงเส้นใยเหล่านี้มีการดำเนินงานที่อัตราบิตถึง 1.7 Gigabits/วินาที บนเส้นใยโหมดเดี่ยวกับ 50 Kmเว้นระยะห่างของ repeaterรุ่นที่สามของปฏิบัติการที่สื่อสารใยแก้วนำแสงไฟเบอร์ความยาวคลื่นของ 1.55 µm ได้รับการพัฒนาในปี 1990 เหล่านี้ระบบได้ทำงานที่อัตราบิตสูง 2.5สุด gigabits บนใยโหมดเดี่ยวระยะยาวด้วยระยะห่าง 100 กม. repeaterรุ่นที่สี่ของระบบใยแก้วนำแสงที่ทำใช้เครื่องขยายเสียงแสงแทนสำหรับ repeaters และใช้(WDM) เมื่อต้องการเพิ่มข้อมูลการมัลติเพล็กซ์แบบแบ่งความยาวคลื่นราคาพิเศษ โดย 1996 ส่ง 11,300 กว่า Km อัตราข้อมูลของ 5Gigabits สุดได้ถูกแสดงโดยใช้เรือดำน้ำสาย [7]ใช้ระบบสื่อสารใยแก้วนำแสงไฟเบอร์รุ่นห้าหนาแน่นคลื่นส่วนมัลติเพล็กซ์แบบ (DWDM) เพื่อเพิ่มเพิ่มอัตราข้อมูล ยัง แนวคิดของ solitons แสง ซึ่งจะกะพริบที่สามารถรักษารูปร่างของพวกเขา โดย counteractingลบผลกระทบของการกระจายตัว เป็นการสำรวจ รูปที่ 3แสดงวิวัฒนาการของการสื่อสารใยแก้วนำแสงไฟเบอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

III วิวัฒนาการของไฟเบอร์ออพติการสื่อสารใยแก้วนำแสงที่ถูกพัฒนาขึ้นครั้งแรกในปี1970 โดย Corning แก้วโยธา ในเวลาเดียวกัน, GaAs เลเซอร์เซมิคอนดักเตอร์ที่ได้รับการพัฒนาสำหรับการส่งแสงผ่านใยแก้วนำแสงสาย รุ่นแรกเส้นใยระบบใยแก้วนำแสงได้รับการพัฒนาในปี 1975 ที่เคย GaAs เลเซอร์เซมิคอนดักเตอร์ดำเนินการที่ความยาวคลื่น0.8 ไมโครเมตรและอัตราบิตของ 45Megabits / วินาทีมีระยะห่างทวน10Km. ในช่วงต้นปี 1980, รุ่นที่สองของใยแก้วนำแสงสื่อสารเป็น การพัฒนาที่เคยกึ่ง InGaAsP เลเซอร์ตัวนำและดำเนินการที่ความยาวคลื่น 1.3 ไมโครเมตร โดยปี 1987 เหล่านี้ระบบใยแก้วนำแสงมีการดำเนินงานในอัตราที่บิตได้ถึง1.7 กิกะบิต / วินาทีในเส้นใยโหมดเดี่ยว 50 Km ระยะห่างทวน. รุ่นที่สามของการสื่อสารใยแก้วนำแสงการดำเนินงานที่ความยาวคลื่น 1.55 ไมโครเมตรได้รับการพัฒนาในปี 1990 เหล่านี้ระบบได้การดำเนินงานที่อัตราบิตสูงถึง 2.5 กิกะบิต / วินาทีบนเส้นใยโหมดยาวเดียวที่มีระยะห่างทวน100km. รุ่นที่สี่ของระบบใยแก้วนำแสงทำให้การใช้เครื่องขยายเสียงแสงแทนขาประจำและใช้หมวดความยาวคลื่นมัลติ(WDM) เพื่อ เพิ่มข้อมูลอัตรา 1996 โดยการส่งกว่า 11,300Km ที่อัตราการส่งข้อมูลของ5Gigabits / วินาทีได้รับการแสดงให้เห็นถึงการใช้เรือดำน้ำสาย[7]. ใยแก้วนำแสงรุ่นที่ห้าใช้ระบบการสื่อสารส่วนคลื่นหนาแน่น Multiplexing (DWDM) เพื่อเพิ่มอัตราการส่งข้อมูล นอกจากนี้แนวคิดของ solitons แสงซึ่งเป็นพัลส์ที่สามารถรักษารูปร่างของพวกเขาโดยcounteracting ผลกระทบของการกระจายตัวนอกจากนี้ยังถูกสำรวจ รูปที่ 3 แสดงให้เห็นถึงวิวัฒนาการของการสื่อสารใยแก้วนำแสง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 วิวัฒนาการของไฟเบอร์ออปติก

การสื่อสารเส้นใยแก้วนำแสงได้รับการพัฒนาครั้งแรกในปี 1970 โดยงาน Corning แก้ว

ในเวลาเดียวกัน ในเซมิคอนดักเตอร์เลเซอร์ถูกพัฒนาเพื่อการส่งแสง

ผ่านใยแก้วนำแสงสาย รุ่นแรกได้พัฒนาระบบใยแก้วนำแสง
ในปี 1975 มันใช้ในเซมิคอนดักเตอร์เลเซอร์ผ่าตัดที่
ความยาวคลื่น 0.8 µ Mและอัตราบิต 45megabits / วินาที กับ 10

Repeater ระยะห่าง ในช่วงต้น 1980 , รุ่นที่สองของการสื่อสารใยแก้วนำแสง
ถูกพัฒนาขึ้น มันใช้ ingaasp กึ่ง
คอนดักเตอร์เลเซอร์และดำเนินการความยาวคลื่น 1.3 เมตร โดยµ
1987 ระบบออปติกไฟเบอร์เหล่านี้เป็นปฏิบัติการที่อัตราบิตของ
ขึ้น 1.7 กิกะบิต / วินาทีบนเส้นใยโหมดเดี่ยว 50 กม.

repeater ด้วยระยะห่างรุ่นที่สามของไฟเบอร์ออปติกการสื่อสารการปฏิบัติ
ความยาวคลื่น 1.55 µ M ถูกพัฒนาขึ้นในปี 1990 ระบบเหล่านี้มีผ่าตัดนิดหน่อย

อัตราถึง 2.5 กิกะบิต / วินาทีในโหมดเดียวตามยาวที่มีเส้นใยระยะ 100km ทวน
.
รุ่นที่สี่ของระบบเส้นใยแก้วนำแสงที่ใช้ออปแอมป์แทน

ขาประจำ และใช้ชช ( WDM ) เพิ่มอัตราข้อมูล

โดย 1996 ส่งกว่า 11300km อัตราข้อมูล
ของ 5gigabits / ที่สองได้รับการแสดงให้เห็นถึงการใช้สายเคเบิลเรือดำน้ำ
[ 7 ] .
5 รุ่นไฟเบอร์จักษุ ระบบการสื่อสารใช้
ส่วนคลื่นหนาแน่นมัลติ ( R ) ต่อไป
เพิ่มอัตราข้อมูล นอกจากนี้ แนวคิดของโซลิตอนแสงซึ่ง
เป็นถั่วที่สามารถรักษารูปร่างของพวกเขาโดย counteracting ผลเชิงลบของการกระจาย ยังถูกสํารวจ รูปที่ 3
แสดงวิวัฒนาการของการสื่อสารใยแก้วนำแสง