Solow also was the first to develop

Solow also was the first to develop a growth model with different vintages of capital.[2] The idea behind Solow's vintage capital growth model is that new capital is more valuable than old (vintage) capital because new capital is produced through known technology. Within the confines of Solow's model, this known technology is assumed to be constantly improving. Consequently, the products of this technology (the new capital) are expected to be more productive as well as more valuable.[2] Both Paul Romer and Robert Lucas, Jr. subsequently developed alternatives to Solow's neo-classical growth model.[2]
Since Solow's initial work in the 1950s, many more sophisticated models of economic growth have been proposed, leading to varying conclusions about the causes of economic growth. In the 1980s efforts have focused on the role of technological progress in the economy, leading to the development of endogenous growth theory (or new growth theory). Today, economists use Solow's sources-of-growth accounting to estimate the separate effects on economic growth of technological change, capital, and labor.[2]
Solow currently is an emeritus Institute Professor in the MIT economics department, and previously taught at Columbia University.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Solow เป็นครั้งแรกเพื่อพัฒนาแบบจำลองการเจริญเติบโตกับ vintages ต่าง ๆ ของทุน[2] ความคิดเบื้องหลังแบบจำลองของ Solow เติบโตทุนโบราณเป็นที่ใหม่มีค่ามากกว่าเมืองเก่า (วินเทจ) เนื่องจากผลิตใหม่ผ่านเทคโนโลยีชื่อดัง ภายในขอบเขตของแบบจำลองของ Solow เทคโนโลยีชื่อดังนี้คาดว่าจะปรับปรุง ดังนั้น ผลิตภัณฑ์ของเทคโนโลยีนี้ (ทุนใหม่) คาดว่าจะมีประสิทธิผลมากขึ้น รวมทั้งมีคุณค่ามาก[2] Paul Romer และโรเบิร์ต Lucas จูเนียร์มาพัฒนาแทนแบบจำลองของ Solow เจริญเติบโตของนีโอคลาสสิก[2]
ตั้งแต่ Solow ของงานเริ่มต้นในช่วงทศวรรษ 1950 หลายรุ่นที่ทันสมัยมากขึ้นเติบโตทางเศรษฐกิจได้รับการเสนอชื่อ นำไปสู่บทสรุปต่าง ๆ เกี่ยวกับสาเหตุของการเติบโตทางเศรษฐกิจ ในทศวรรษ 1980 ความพยายามได้เน้นบทบาทของความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีในเศรษฐกิจ นำไปสู่การพัฒนาเจริญเติบโตของ endogenous ทฤษฎีหรือทฤษฎีการเจริญเติบโตใหม่) วันนี้ นักเศรษฐศาสตร์ใช้บัญชีของ Solow แหล่งของเติบโตในการประเมินผลแยกการเติบโตทางเศรษฐกิจเปลี่ยนแปลงเทคโนโลยี ทุน และแรงงาน[2]
Solow ปัจจุบันเป็นศาสตราจารย์ที่ สถาบัน emeritus ในแผนกเศรษฐศาสตร์ MIT และเคย สอนที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โซโลว์ยังเป็นครั้งแรกที่จะพัฒนารูปแบบการเจริญเติบโตที่มีการเสิร์ฟที่แตกต่างกันของทุน. [2] คิดที่อยู่เบื้องหลังรูปแบบการเจริญเติบโตของเงินทุนโซโลว์ของวินเทจที่เมืองหลวงใหม่มีคุณค่ามากขึ้นกว่าเก่า (โบราณ) ทุนเพราะทุนใหม่จะถูกผลิตด้วยเทคโนโลยีที่รู้จักกัน ภายในขอบเขตของรูปแบบโซโลว์ของเทคโนโลยีนี้เป็นที่รู้จักกันจะถือว่าปรับตัวดีขึ้นอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นผลิตภัณฑ์ของเทคโนโลยีนี้ (เมืองหลวงใหม่) ที่คาดว่าจะมีประสิทธิผลมากขึ้นรวมทั้งมีค่ามากขึ้น. [2] ทั้งสองพอลโรเมอร์และโรเบิร์ตลูคัสจูเนียร์ต่อมาได้รับการพัฒนาทางเลือกในการรูปแบบโซโลว์ของนีโอคลาสสิกการเจริญเติบโต. [2]
ตั้งแต่เริ่มต้นการทำงานโซโลว์ในปี 1950, หลายรูปแบบที่ซับซ้อนมากขึ้นของการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ได้รับการเสนอที่นำไปสู่ข้อสรุปที่แตกต่างกันเกี่ยวกับสาเหตุของการเติบโตทางเศรษฐกิจ ในช่วงปี 1980 มีความพยายามมุ่งเน้นไปที่บทบาทของความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีในทางเศรษฐกิจที่นำไปสู่การพัฒนาทฤษฎีการเจริญเติบโตภายนอก (หรือทฤษฎีการเจริญเติบโตใหม่) วันนี้นักเศรษฐศาสตร์ใช้โซโลว์ของบัญชีแหล่งที่มาของการเจริญเติบโตที่จะประเมินผลกระทบที่แยกต่างหากในการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของเทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงเงินทุนและแรงงาน. [2]
โซโลว์ปัจจุบันเป็นศาสตราจารย์กิตติคุณสถาบันในภาควิชาเศรษฐศาสตร์ที่เอ็มไอทีและสอนก่อนหน้านี้ที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โซโลว์ยังเป็นครั้งแรกเพื่อสร้างการเจริญเติบโตแบบวินเทจที่แตกต่างกันของเงินทุน [ 2 ] ความคิดที่อยู่เบื้องหลังโซโลว์สไตล์วินเทจการเจริญเติบโตทุนรุ่นที่เมืองหลวงใหม่ มีค่ายิ่งกว่าเก่า ( vintage ) ทุน เพราะทุนใหม่ผลิตผ่านรู้จักเทคโนโลยี ภายในขอบเขตของโซโลว์แบบ นี้เรียกว่าเป็นเทคโนโลยีที่ถือว่ามีการปรับปรุง . จากนั้นผลิตภัณฑ์ของเทคโนโลยีนี้ ( ใหม่ ) ที่คาดว่าจะได้มากขึ้น รวมทั้งมีค่ามากขึ้น . [ 2 ] ทั้ง พอล โรเมอร์ และโรเบิร์ต ลูคัส จูเนียร์ พัฒนาทางเลือกในการโซโลว์ของนีโอคลาสสิกรูปแบบการเจริญเติบโต [ 2 ]
ตั้งแต่โซโลว์ก็เริ่มต้นทำงานในปี 1950 หลายที่ซับซ้อนมากขึ้นรูปแบบของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ได้รับการเสนอที่นำไปสู่การสรุปเกี่ยวกับสาเหตุของการเติบโตทางเศรษฐกิจ ในช่วงปี 1980 ความพยายามได้เน้นบทบาทของความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีในเศรษฐกิจ นำไปสู่การพัฒนาทฤษฎีการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ( หรือทฤษฎีการเจริญเติบโตใหม่ ) วันนี้ที่นักเศรษฐศาสตร์ใช้โซโลว์เป็นแหล่งที่มาของการแยกบัญชีประมาณการผลกระทบต่อการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของการเปลี่ยนแปลง เงินทุน และแรงงาน [ 2 ]
เทคโนโลยีโซโลว์ ปัจจุบันเป็นศาสตราจารย์ในสถาบัน MIT ภาควิชาเศรษฐศาสตร์ และเคยสอนที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย .