2.2.5 ถั่วและงาถั่วและงาจัดเป็นส่วน

2.2.5 ถั่วและงา
ถั่วและงาจัดเป็นส่วนผสมที่สำคัญในขนมไทย การใช้ถั่วเขียวนึ่งละเอียดมาทำขนมพบได้ตั้งแต่สมัยอยุธยา เช่นขนมภิมถั่วทำด้วยถั่วเหลืองหรือถั่วเขียวกวนมาอัดใส่พิมพ์ถั่วและงาที่นิยมใช้ในขนมไทยมีดังนี้
2.2.5.1 ถั่วเขียวเราะเปลือก มีชื่อเรียกหลายชื่อ เช่น ถั่วทอง ถั่วซีก ถั่วเขียวที่ใช้ต้องล้างและแช่น้ำค้างคืนก่อนเอาไปนึ่ง
2.2.5.2 ถั่วดำ ใช้ใส่ในขนมไทยไม่กี่ชนิด และใส่ทั้งเม็ด เช่น ข้าวต้มมัด ข้าวหลาม ถั่วดำต้มน้ำตาล ขนมถั่วดำ
2.2.5.3 ถั่วลิสง ใช้น้อย ส่วนใหญ่ใช้โรยหน้าขนมผักกาดกวน ใส่ในขนมจ่ามงกุฏ ใส่ในรูปที่คั่วสุกแล้ว
2.2.5.4 งาขาวและงาดำ ใส่เป็นส่วนผสมสำคัญในขนมบางชนิดเช่น ขนมเทียนสลัดงา ขนมแดกงา
2.2.6 กล้วย
กล้วยมีส่วนเกี่ยวข้องกับขนมไทยหลายชนิด ไม่ว่าจะเป็น ขนมกล้วย กล้วยกวน กล้วยเชื่อม กล้วยแขกทอด หรือใช้กล้วยเป็นไส้ เช่น ข้าวต้มมัด ข้าวเหนียวปิ้งไส้กล้วย ข้าวเม่า กล้วยที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นกล้วยน้ำว้า กล้วยแต่ละชนิดเมื่อนำมาทำขนมบางครั้งจะให้สีต่างกัน เช่น กล้วยน้ำว้าเมื่อนำไปเชื่อมให้สีแดง กล้วยไข่ให้สีเหลือง เป็นต้น
2.2.7 สี
สีที่ได้จากธรรมชาติและใช้ในขนมไทย มีดังนี้
2.2.7.1 สีเขียว ได้จากใบเตยโขลกละเอียด คั้นเอาแต่น้ำ
2.2.7.2 สีน้ำเงินจากดอกอัญชัน เด็ดกลีบดอกอัญชันแช่ในน้ำเดือด ถ้าบีบน้ำมะนาวลงไปเล็กน้อยจะได้สีม่วง
2.2.7.3 สีเหลืองจากขมิ้นหรือหญ้าฝรั่ง
2.2.7.4 สีแดงจากครั่ง
2.2.7.5 สีดำจากกาบมะพร้าวเผาไฟ นำมาโขลกผสมน้ำแล้วกรอง
2.2.8 กลิ่นหอม
กลิ่นหอมที่ใช้ในขนมไทยได้แก่
2.2.8.1 กลิ่นน้ำลอยดอกมะลิ ใช้ดอกมะลิที่เก็บในตอนเช้า แช่ลงในน้ำต้มสุกที่เย็นแล้วให้ก้านจุ่มอยู่ในน้ำ ปิดฝาทิ้งไว้ 1 คืน รุ่งขึ้นจึงกรอง นำนำไปใช้ทำขนม
2.2.8.2 กลิ่นดอกกระดังงา นิยมใช้อบขนมแห้ง โดยเด็ดกลีบกระดังงามาลนเทียนอบให้หอม ใส่ขวดโหลที่ใส่ขนมไว้ ปิดฝาให้สนิท
2.2.8.3 กลิ่นเทียนอบ จุดไฟที่ปลายเทียนอบทั้งสองข้างให้ลุกสักครู่หนึ่งแล้วดับไฟ วางลงในถ้วยตะไล ใส่ในขวดโหลที่ใส่ขนม ปิดผาให้สนิท
2.2.8.4 กลิ่นใบเตย หั่นใบเตยที่ล้างสะอาดเป็นท่อนยาว ใส่ลงไปในขนม
2.3 การผลิตสื่อวีดีทัศน์เพื่อการประชาสัมพันธ์
สื่อที่นิยมใช้ในงานประชาสัมพันธ์มากกว่าสื่ออื่นใด ในปัจจุบันนี้ก็คือ สื่อวีดิทัศน์ วีดิทัศน์ หรือ วิดีโอ (Video) เป็นการนำเอาโทรทัศน์ (Television) หรือเนื้อหาทางวิชาการ นโยบาย การประมวลกิจกรรมการดำเนินงาน มาจัดทำเป็นรายการสั้น ๆ ใช้เป็นสื่อเพื่อการนำเสนอ การอธิบาย การสอน หรือเพื่อจุดประสงค์ใดจุดประสงค์หนึ่งตามความต้องการของผู้ผลิต วีดิทัศน์เป็นผลผลิตที่เกิดจากกระบวนการทำงานอย่างมีระบบของคณะทำงาน ซึ่งจะเรียกเป็นผู้ผลิต หน่วยผลิต ฝ่ายผลิต หรือบริษัทผลิตรายการ (Prodution House) เพื่อให้ได้มาซึ่งงานวีดิทัศน์ ตามความประสงค์ของงานหรือองค์กร กระบวนการดังกล่าวเรียกเป็นกระบวนการผลิตรายการซึ่งมีเทคนิคขั้นตอนดังต่อไปนี้
2.3.1. การวางแผนการผลิต (Planning)
ในขั้นตอนนี้เป็นการระดมความคิด ความเข้าใจของผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมด ตั้งแต่ผู้ผลิตรายการ ฝ่ายเทคนิค ฝ่ายเนื้อหา ผู้ออกแบบฉากเวที และผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ประชุมปรึกษาถึงประเด็นการผลิตรายการว่าจะผลิตให้ใครดู หมายถึง กลุ่มเป้าหมายหรือผู้ดู ผู้ชม และในการผลิตรายการนั้นจะแสดงถึงอะไรบ้าง จะให้ผู้ชมได้รู้ ได้เห็นเกี่ยวกับอะไร ประเด็นสุดท้ายในการวางแผนก็คือ ผลิตรายการออกมาแล้วคาดหวังผลอย่างไร หรือเพื่อจุดประสงค์อะไรบ้าง
2.3.2. การเขียนบท (Script)
บทโทรทัศน์ หรือ บทวีดิทัศน์ เป็นการนำเอาเนื้อหาเรื่องราวที่มีอยู่หรือจินตนาการขึ้นมา เพื่อการนำเสนอให้ผู้ดู ผู้ชม ได้รับรู้อย่างพอใจ ประทับใจ ผู้เขียนบทวีดิทัศน์ (Script Writer) จึงจำเป็นต้องมีความรอบรู้ในศาสตร์และศิลป์ด้านต่าง ๆ มีความเข้าใจในธรรมชาติการรับรู้ของมนุษย์ ความศรัทธา สิ่งละอันพันละน้อย ที่จะไปทำให้กระทบกระทั่ง หรือกระทำในสิ่งที่ผิดไปจากที่สังคมยอมรับ บทวีดิทัศน์ควรจะมีการใช้ภาษาที่สละสลวย ชวนอ่าน ชวนฟัง มีการเกริ่นนำ การดำเนินเรื่องและบทสรุปที่กระชับ สอดคล้องกัน รู้จักสอดแทรกมุขตลกเกร็ดความรู้ หรือเทคนิคแปลก ๆ มีลีลาที่น่าสนใจ เพื่อเป็นสีสันของเรื่องราว การเขียนบทวีดิทัศน์จะมีทั้งการร่างบทวีดิทัศน์และการเขียนบทวีดิทัศน์ฉบับสมบูรณ์ ร่างบทโทรทัศน์เป็นการวางโครงเรื่อง (Plot) ของรายการแต่ละรายการ ปกติจะแบ่งเป็น 3 ขั้นตอน คือ การเกริ่นนำ (Introduction) เนื้อเรื่องหรือตัวเรื่อง (Body) และการสรุปหรือการส่งท้าย (Conclusion) การเขียนร่างบทจะเป็นการกำหนดเรื่องราวที่นำเสนอ นำเอาแก่นของเรื่อง (Theme) หรือความคิดรวบยอด (Concept) ของเรื่องมาคลี่คลาย มาขยายให้เห็นอย่างเป็นขั้นตอน มีการสอดแทรกอารมณ์ มีการหักมุม สร้างความฉงน นำเรื่องราวไปสู่จุดสุดยอด (Climax) ให้ได้ดีที่สุดร่างบทวีดิทัศน์เขียนเป็นความเรียง ที่ใช้ภาษาสละสลวย ทันสมัย สอดแทรกสาระ เกร็ดความรู้และสร้างความประทับใจ อาลัยอาวรณ์ ในที่สุด บทวีดิทัศน์ฉบับสมบูรณ์ (Full Script) หรือเรียกเป็นบทสำหรับถ่ายทำ (Shooting Script) เป็นการนำเอาร่างบทมาขยายอย่างละเอียด ในลักษณะของการถ่ายทำ ซึ่งจะมีลักษณะของภาพขนาดของภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.2.5 ถั่วและงาถั่วและงาจัดเป็นส่วนผสมที่สำคัญในขนมไทยการใช้ถั่วเขียวนึ่งละเอียดมาทำขนมพบได้ตั้งแต่สมัยอยุธยาเช่นขนมภิมถั่วทำด้วยถั่วเหลืองหรือถั่วเขียวกวนมาอัดใส่พิมพ์ถั่วและงาที่นิยมใช้ในขนมไทยมีดังนี้2.2.5.1 ถั่วเขียวเราะเปลือกมีชื่อเรียกหลายชื่อเช่นถั่วทองถั่วซีกถั่วเขียวที่ใช้ต้องล้างและแช่น้ำค้างคืนก่อนเอาไปนึ่ง2.2.5.2 ถั่วดำใช้ใส่ในขนมไทยไม่กี่ชนิดและใส่ทั้งเม็ดเช่นข้าวต้มมัดข้าวหลามถั่วดำต้มน้ำตาลขนมถั่วดำ2.2.5.3 ถั่วลิสงใช้น้อยส่วนใหญ่ใช้โรยหน้าขนมผักกาดกวนใส่ในขนมจ่ามงกุฏใส่ในรูปที่คั่วสุกแล้ว2.2.5.4 งาขาวและงาดำใส่เป็นส่วนผสมสำคัญในขนมบางชนิดเช่นขนมเทียนสลัดงาขนมแดกงา2.2.6 กล้วยกล้วยมีส่วนเกี่ยวข้องกับขนมไทยหลายชนิดไม่ว่าจะเป็นขนมกล้วยกล้วยกวนกล้วยเชื่อมกล้วยแขกทอดหรือใช้กล้วยเป็นไส้เช่นข้าวต้มมัดข้าวเหนียวปิ้งไส้กล้วยข้าวเม่ากล้วยที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นกล้วยน้ำว้ากล้วยแต่ละชนิดเมื่อนำมาทำขนมบางครั้งจะให้สีต่างกันเช่นกล้วยน้ำว้าเมื่อนำไปเชื่อมให้สีแดงกล้วยไข่ให้สีเหลืองเป็นต้น2.2.7 สีสีที่ได้จากธรรมชาติและใช้ในขนมไทยมีดังนี้2.2.7.1 สีเขียวได้จากใบเตยโขลกละเอียดคั้นเอาแต่น้ำ2.2.7.2 สีน้ำเงินจากดอกอัญชันเด็ดกลีบดอกอัญชันแช่ในน้ำเดือดถ้าบีบน้ำมะนาวลงไปเล็กน้อยจะได้สีม่วง2.2.7.3 สีเหลืองจากขมิ้นหรือหญ้าฝรั่ง2.2.7.4 สีแดงจากครั่ง2.2.7.5 สีดำจากกาบมะพร้าวเผาไฟนำมาโขลกผสมน้ำแล้วกรอง2.2.8 กลิ่นหอม กลิ่นหอมที่ใช้ในขนมไทยได้แก่2.2.8.1 กลิ่นน้ำลอยดอกมะลิใช้ดอกมะลิที่เก็บในตอนเช้าแช่ลงในน้ำต้มสุกที่เย็นแล้วให้ก้านจุ่มอยู่ในน้ำปิดฝาทิ้งไว้ 1 คืนรุ่งขึ้นจึงกรองนำนำไปใช้ทำขนม2.2.8.2 กลิ่นดอกกระดังงานิยมใช้อบขนมแห้งโดยเด็ดกลีบกระดังงามาลนเทียนอบให้หอมใส่ขวดโหลที่ใส่ขนมไว้ปิดฝาให้สนิท2.2.8.3 กลิ่นเทียนอบจุดไฟที่ปลายเทียนอบทั้งสองข้างให้ลุกสักครู่หนึ่งแล้วดับไฟวางลงในถ้วยตะไลใส่ในขวดโหลที่ใส่ขนมปิดผาให้สนิท2.2.8.4 กลิ่นใบเตยหั่นใบเตยที่ล้างสะอาดเป็นท่อนยาวใส่ลงไปในขนม2.3 การผลิตสื่อวีดีทัศน์เพื่อการประชาสัมพันธ์ สื่อที่นิยมใช้ในงานประชาสัมพันธ์มากกว่าสื่ออื่นใดในปัจจุบันนี้ก็คือสื่อวีดิทัศน์วีดิทัศน์หรือวิดีโอ (วิดีโอ) เป็นการนำเอาโทรทัศน์ (โทรทัศน์) หรือเนื้อหาทางวิชาการนโยบายการประมวลกิจกรรมการดำเนินงานมาจัดทำเป็นรายการสั้นๆ ใช้เป็นสื่อเพื่อการนำเสนอการอธิบายการสอนหรือเพื่อจุดประสงค์ใดจุดประสงค์หนึ่งตามความต้องการของผู้ผลิตวีดิทัศน์เป็นผลผลิตที่เกิดจากกระบวนการทำงานอย่างมีระบบของคณะทำงานซึ่งจะเรียกเป็นผู้ผลิตหน่วยผลิตฝ่ายผลิตหรือบริษัทผลิตรายการ (Prodution House) เพื่อให้ได้มาซึ่งงานวีดิทัศน์ตามความประสงค์ของงานหรือองค์กรกระบวนการดังกล่าวเรียกเป็นกระบวนการผลิตรายการซึ่งมีเทคนิคขั้นตอนดังต่อไปนี้2.3.1. การวางแผนการผลิต (วางแผน) ในขั้นตอนนี้เป็นการระดมความคิดความเข้าใจของผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมดตั้งแต่ผู้ผลิตรายการฝ่ายเทคนิคฝ่ายเนื้อหาผู้ออกแบบฉากเวทีและผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องประชุมปรึกษาถึงประเด็นการผลิตรายการว่าจะผลิตให้ใครดูหมายถึงกลุ่มเป้าหมายหรือผู้ดูผู้ชมและในการผลิตรายการนั้นจะแสดงถึงอะไรบ้างจะให้ผู้ชมได้รู้ได้เห็นเกี่ยวกับอะไรประเด็นสุดท้ายในการวางแผนก็คือผลิตรายการออกมาแล้วคาดหวังผลอย่างไรหรือเพื่อจุดประสงค์อะไรบ้าง 2.3.2. การเขียนบท (สคริปต์) บทโทรทัศน์ หรือ บทวีดิทัศน์ เป็นการนำเอาเนื้อหาเรื่องราวที่มีอยู่หรือจินตนาการขึ้นมา เพื่อการนำเสนอให้ผู้ดู ผู้ชม ได้รับรู้อย่างพอใจ ประทับใจ ผู้เขียนบทวีดิทัศน์ (Script Writer) จึงจำเป็นต้องมีความรอบรู้ในศาสตร์และศิลป์ด้านต่าง ๆ มีความเข้าใจในธรรมชาติการรับรู้ของมนุษย์ ความศรัทธา สิ่งละอันพันละน้อย ที่จะไปทำให้กระทบกระทั่ง หรือกระทำในสิ่งที่ผิดไปจากที่สังคมยอมรับ บทวีดิทัศน์ควรจะมีการใช้ภาษาที่สละสลวย ชวนอ่าน ชวนฟัง มีการเกริ่นนำ การดำเนินเรื่องและบทสรุปที่กระชับ สอดคล้องกัน รู้จักสอดแทรกมุขตลกเกร็ดความรู้ หรือเทคนิคแปลก ๆ มีลีลาที่น่าสนใจ เพื่อเป็นสีสันของเรื่องราว การเขียนบทวีดิทัศน์จะมีทั้งการร่างบทวีดิทัศน์และการเขียนบทวีดิทัศน์ฉบับสมบูรณ์ ร่างบทโทรทัศน์เป็นการวางโครงเรื่อง (Plot) ของรายการแต่ละรายการ ปกติจะแบ่งเป็น 3 ขั้นตอน คือ การเกริ่นนำ (Introduction) เนื้อเรื่องหรือตัวเรื่อง (Body) และการสรุปหรือการส่งท้าย (Conclusion) การเขียนร่างบทจะเป็นการกำหนดเรื่องราวที่นำเสนอ นำเอาแก่นของเรื่อง (Theme) หรือความคิดรวบยอด (Concept) ของเรื่องมาคลี่คลาย มาขยายให้เห็นอย่างเป็นขั้นตอน มีการสอดแทรกอารมณ์ มีการหักมุม สร้างความฉงน นำเรื่องราวไปสู่จุดสุดยอด (Climax) ให้ได้ดีที่สุดร่างบทวีดิทัศน์เขียนเป็นความเรียง ที่ใช้ภาษาสละสลวย ทันสมัย สอดแทรกสาระ เกร็ดความรู้และสร้างความประทับใจ อาลัยอาวรณ์ ในที่สุด บทวีดิทัศน์ฉบับสมบูรณ์ (Full Script) หรือเรียกเป็นบทสำหรับถ่ายทำ (Shooting Script) เป็นการนำเอาร่างบทมาขยายอย่างละเอียด ในลักษณะของการถ่ายทำ ซึ่งจะมีลักษณะของภาพขนาดของภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2.5 ถั่วเขียวเราะเปลือกมีชื่อเรียกหลายชื่อเช่นถั่วทองถั่วซีก ใช้ใส่ถั่วดำขนมไทยในไม่กี่ชนิดและใส่ทั้งเม็ดเช่นข้าวต้มมัดข้าวหลามถั่วดำต้มน้ำตาลขนมถั่วดำ2.2.5.3 ถั่วลิสงใช้น้อยตั้งขึ้นส่วนใหญ่ใช้โรยหน้าขนมผักกาดกวนใส่ในขนมคุณจ่ามงกุฏใส่ในรูปที่คั่วสุกแล้ว2.2.5.4 งาขาวและงาดำ ขนมเทียนสลัดงาขนมแดกงา2.2.6 ไม่ว่าจะเป็นขนมกล้วยกล้วยกวนกล้วยเชื่อมกล้วยแขกทอดหรือใช้กล้วยเป็นไส้เช่นข้าวต้มมัดข้าวเหนียวปิ้งไส้กล้วยข้าวเม่า เช่น กล้วยไข่ให้สีเหลืองเป็นต้น2.2.7 ดังนี้มี2.2.7.1 สีเขียวได้จากเนชั่ใบเตยโขลกละเอียดคั้นเอาแต่คุณน้ำ2.2.7.2 สีน้ำเงินจากเนชั่ดอกอัญชันเด็ดกลีบดอกอัญชันแช่ในคุณน้ำเดือด จากเนชั่เหลืองสีขมิ้นหรือหญ้าฝรั่ง2.2.7.4 สีแดงครั่งจากเนชั่2.2.7.5 สีดำจากเนชั่กาบมะพร้าวเผาไฟนำมาโขลกผสมคุณน้ำแล้วกรอง2.2.8 กลิ่นน้ำลอยดอกมะลิใช้ดอกมะลิที่เก็บในตอนเช้า ปิดฝาทิ้งไว้ 1 รุ่งขึ้นคืนจึงนำกรองนำไปใช้ทำขนม2.2.8.2 กลิ่นดอกกระดังงานิยมใช้อบขนมแห้ง ขวดโหลที่ใส่ใส่ขนมไว้ปิดฝาให้สนิท2.2.8.3 กลิ่นเทียนอบ ลงในวางถ้วยตะไลใส่ในขวดโหลที่ใส่ขนมปิดผาให้สนิท2.2.8.4 กลิ่นใบเตยหั่นใบเตยที่ล้างสะอาดเป็นท่อนยาวใส่ลงไปในขนม2.3 ในปัจจุบันนี้ก็คือสื่อวีดิทัศน์วีดิทัศน์หรือวิดีโอ (วิดีโอ) เป็นการนำเอาโทรทัศน์ (โทรทัศน์) หรือเนื้อหาทางวิชาการนโยบายการประมวลกิจกรรมการดำเนินงานมาจัดทำเป็นรายการสั้น ๆ ใช้เป็นสื่อเพื่อการนำเสนอการอธิบายการ สอน ซึ่งจะเรียกเป็นผู้ผลิตหน่วยผลิตฝ่ายผลิตหรือ บริษัท ผลิตรายการ (prodution บ้าน) เพื่อให้ได้มาซึ่งงานวีดิทัศน์ตามความประสงค์ของงานหรือองค์กร การวางแผนการผลิต (Planning) ในขั้นตอนนี้เป็นการระดมความคิด ตั้งแต่ผู้ผลิตรายการฝ่ายเทคนิคฝ่ายเนื้อหาผู้ออกแบบฉากเวทีและผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง หมายถึงกลุ่มเป้าหมายหรือผู้ดูผู้ชม จะให้ผู้ชมได้รู้ได้เห็นเกี่ยวกับอะไรประเด็นสุดท้ายในการวางแผนก็คือ หรือเพื่อจุดประสงค์อะไรบ้าง2.3.2 การเขียนบท (Script) บทโทรทัศน์หรือบทวีดิทัศน์ เพื่อการนำเสนอให้ผู้ดูผู้ชมได้รับรู้อย่างพอใจประทับใจผู้เขียนบทวีดิทัศน์ (Script Writer) ๆ ความศรัทธาสิ่งละอันพันละน้อยที่จะไปทำให้กระทบกระทั่ง ชวนอ่านชวนฟังมีการเกริ่นนำการดำเนินเรื่องและบทสรุปที่กระชับสอดคล้องกันรู้จักสอดแทรกมุขตลกเกร็ดความรู้หรือเทคนิคแปลก ๆ มีลีลาที่น่าสนใจเพื่อเป็นสีสันของเรื่องราว (แปลง) ของรายการแต่ละรายการปกติจะแบ่งเป็น 3 ขั้นตอนคือการเกริ่นนำ (บทนำ) เนื้อเรื่องหรือตัวเรื่อง (Body) และการสรุปหรือการส่งท้าย (สรุป) นำเอาแก่นของเรื่อง (Theme) หรือความคิดรวบยอด (Concept) ของเรื่องมาคลี่คลายมาขยายให้เห็นอย่างเป็นขั้นตอนมีการสอดแทรกอารมณ์มีการหักมุมสร้างความฉงนนำเรื่องราวไปสู่จุดสุดยอด (Climax) ที่ใช้ภาษาสละสลวยทันสมัยสอดแทรกสาระเกร็ดความรู้และสร้างความประทับใจอาลัยอาวรณ์ในที่สุดบทวีดิทัศน์ฉบับสมบูรณ์ (Full สคริปต์) หรือเรียกเป็นบทสำหรับถ่ายทำ (ยิงสคริปต์) ในลักษณะของการถ่ายทำซึ่งจะมีลักษณะของภาพขนาดของภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2.5 ถั่วและงา
ถั่วและงาจัดเป็นส่วนผสมที่สำคัญในขนมไทยการใช้ถั่วเขียวนึ่งละเอียดมาทำขนมพบได้ตั้งแต่สมัยอยุธยาเช่นขนมภิมถั่วทำด้วยถั่วเหลืองหรือถั่วเขียวกวนมาอัดใส่พิมพ์ถั่วและงาที่นิยมใช้ในขนมไทยมีดังนี้
2.2.5 .1 ถั่วเขียวเราะเปลือกมีชื่อเรียกหลายชื่อเช่นถั่วทองถั่วซีกถั่วเขียวที่ใช้ต้องล้างและแช่น้ำค้างคืนก่อนเอาไปนึ่ง
2.2.5 .