The under-utilized traditional wate

The under-utilized traditional water management system, a sustainable solution, has the potential to
continue its function. Even today, vestiges of these systems are still functional [5], supplying 1,350,000 liters
of water per day, which is 15 percent of the total water supply of the city (the remaining 85 percent,
i.e., 7,650,000 L of water, is supplied by dug-wells and bore-wells). For example, Trikuti Bhandara
and Mool Bhandara of the system supply water to areas such as the railway station and Lalbagh
gardens, whereas many segments of this system are currently threatened due to the discharge of
bleaching and dyeing effluents by the textile industries near Jali Karanj. These systems are not
considered part of a heritage framework. If these segments are repaired, they can supply up to 1,800,000 L
(i.e., 20 percent) of water daily at zero cost. Instead of restoring this water management system, the
authority is diverting development funds (a share of one billion Rupees) in the construction of
overhead water tanks under the so-called “sustainable” plan. Considering the objective of sustainable
development, the Burhanpur Municipal Corporation has also initiated various infrastructure
development activities. Such projects often involve the demolition of the fortification wall of the city
at several places to facilitate traffic. In contrast, sensitive infrastructure planning must be performed to
maintain the good quality of the city environment and to ensure that the interventions are not
detrimental to the heritage assets [9]. Today, the rich traditional water-related heritage of Burhanpur is
neglected, consequently resulting in a complex system of interconnected problems, such as
biodiversity loss, water scarcity, deteriorated water quality and depletion of the groundwater table.
Quanat is the best example of a community-based water resources organization. Support of such
community-based organizations and of the local authorities will help to improve the management and
continuation of these heritage resources.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบการจัดการน้ำแบบดั้งเดิมที่ใช้ภายใต้ แก้ไขปัญหาอย่างยั่งยืน มีศักยภาพในการต่อหน้าที่ แม้วันนี้ vestiges ของระบบเหล่านี้จะยังคงใช้งานได้ [5] , ขาย 1,350,000 ลิตรน้ำ ซึ่งเป็น 15 เปอร์เซ็นต์ของน้ำทั้งหมดของเมือง (ที่เหลือ 85 เปอร์เซ็นต์เช่น L 7,650,000 น้ำ มาขุดบ่อและกระบอกสูบบ่อ) ตัวอย่าง Trikuti Bhandaraและ Mool Bhandara ระบบแหล่งน้ำพื้นที่สถานีรถไฟและ Lalbaghสวน ในขณะที่ส่วนมากของระบบนี้จะคุกคามเนื่องจากการปล่อยออกของปัจจุบันฟอกสี และย้อมสี effluents โดยอุตสาหกรรมสิ่งทอใกล้ Jali Karanj ระบบเหล่านี้ไม่ถือเป็นส่วนหนึ่งของกรอบเฮอริเทจ ถ้ามีการซ่อมแซมส่วนต่าง ๆ เหล่านี้ พวกเขาสามารถจัดหาถึง 1800000 L(เช่น 20 เปอร์เซ็นต์) ของน้ำทุกวันที่ศูนย์ต้นทุน แทนการคืนค่าระบบนี้จัดการน้ำ การหน่วยงานจะโอนเงินทุนพัฒนา (ส่วนพันรูปี) ในการก่อสร้างถังจ่ายน้ำภายใต้แผนที่เรียกว่า "ยั่งยืน" พิจารณาวัตถุประสงค์ของยั่งยืนพัฒนา บริษัท Burhanpur เทศบาลได้ยังเริ่มโครงสร้างพื้นฐานต่าง ๆกิจกรรมการพัฒนา โครงการดังกล่าวมักจะเกี่ยวข้องกับการรื้อถอนของระบบป้อมปราการกำแพงเมืองในสถานต่าง ๆ เพื่ออำนวยความสะดวกการจราจร ในทางตรงกันข้าม การวางแผนโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญต้องดำเนินการรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมเมือง และมาตรการไม่แน่ใจอนุสินทรัพย์มรดก [9] วันนี้ เป็นอุดมไปด้วยน้ำที่เกี่ยวข้องกับมรดกทางวัฒนธรรมของ Burhanpurที่ไม่มีกิจกรรม เหตุ เกิดในระบบที่ซับซ้อนของปัญหาการเชื่อมต่อกัน เช่นสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ การขาดแคลนน้ำ คุณภาพน้ำที่เสื่อมสภาพ และการลดลงของตารางน้ำบาดาลQuanat เป็นตัวอย่างองค์กรที่ทรัพยากรน้ำโดยชุมชน การสนับสนุนดังกล่าวองค์กรชุมชน และของหน่วยงานท้องถิ่นจะช่วยปรับปรุงการบริหาร และความต่อเนื่องของทรัพยากรเหล่านี้เฮอริเทจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายใต้ใช้ระบบการบริหารจัดการน้ำแบบดั้งเดิมวิธีการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืนมีศักยภาพที่จะยังคงฟังก์ชั่น แม้กระทั่งวันนี้ร่องรอยของระบบเหล่านี้จะยังคงทำงานได้ [5] จัดหา 1,350,000
ลิตรน้ำต่อวันซึ่งเป็นร้อยละ15 ของน้ำประปารวมของเมือง (ส่วนที่เหลืออีกร้อยละ 85
กล่าวคือ 7,650,000 ลิตรน้ำจัดจำหน่ายโดย หลุมขุดเจาะและหลุม) ยกตัวอย่างเช่น Trikuti Bhandara
และสุสาน Bhandara น้ำอุปทานระบบพื้นที่เช่นสถานีรถไฟและ Lalbagh
สวนในขณะที่หลาย ๆ
ส่วนของระบบนี้กำลังถูกคุกคามในปัจจุบันเนื่องจากการปล่อยของน้ำทิ้งฟอกและย้อมสีโดยอุตสาหกรรมสิ่งทอล์จาลี่ใกล้Karanj
ระบบเหล่านี้จะไม่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของกรอบมรดก ถ้ากลุ่มเหล่านี้มีการซ่อมแซมพวกเขาสามารถจัดหาได้ถึง 1,800,000 ลิตร
(กล่าวคือร้อยละ 20) น้ำทุกวันที่ศูนย์ค่าใช้จ่าย แต่การฟื้นฟูระบบการบริหารจัดการน้ำที่มีอำนาจมีการโอนเงินทุนการพัฒนา (ส่วนแบ่งหนึ่งพันล้านรูปี)
ในการก่อสร้างถังเก็บน้ำภายใต้ค่าใช้จ่ายที่เรียกว่า "การพัฒนาอย่างยั่งยืน" แผน
พิจารณาวัตถุประสงค์ของการพัฒนาอย่างยั่งยืนการพัฒนา Burhanpur ชาติคอร์ปอเรชั่นยังได้ริเริ่มโครงสร้างพื้นฐานต่างๆกิจกรรมการพัฒนา โครงการดังกล่าวมักจะเกี่ยวข้องกับการรื้อถอนของผนังป้อมปราการของเมืองในหลายสถานที่อำนวยความสะดวกในการจราจรที่จะ ในทางตรงกันข้ามการวางแผนโครงสร้างพื้นฐานที่มีความสำคัญจะต้องดำเนินการเพื่อรักษาคุณภาพที่ดีของสภาพแวดล้อมของเมืองและเพื่อให้แน่ใจว่าการแทรกแซงจะไม่เป็นอันตรายต่อทรัพย์สินมรดก[9] วันนี้แบบดั้งเดิมที่อุดมไปด้วยมรดกทางวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับน้ำของ Burhanpur ถูกทอดทิ้งจึงส่งผลให้ระบบที่ซับซ้อนของปัญหาที่เชื่อมต่อกันเช่นการสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ, การขาดแคลนน้ำคุณภาพน้ำเสื่อมโทรมและการสูญเสียของตารางน้ำใต้ดิน. Quanat เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดของชุมชน ทรัพยากรน้ำชั่นองค์กร การสนับสนุนดังกล่าวองค์กรตามชุมชนและของหน่วยงานท้องถิ่นจะช่วยให้การปรับปรุงการจัดการและความต่อเนื่องของทรัพยากรมรดกเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภายใต้ระบบที่ใช้บริหารจัดการน้ำแบบดั้งเดิมเป็นทางออกที่ยั่งยืน มีศักยภาพที่จะ
ต่อหน้าที่ของมัน แม้วันนี้ ร่องรอยของระบบเหล่านี้จะยังคงใช้งานได้ [ 5 ] ขาย
1350000 ลิตรน้ำต่อวัน ซึ่งร้อยละ 15 ของจำนวนการประปาของเมือง ( เหลือ 85 เปอร์เซ็นต์ ,
) 7650000 ลิตรของน้ำ มา โดยขุดบ่อและเจาะบ่อ )ตัวอย่างเช่น trikuti และ Bhand ā ra
มุล Bhand ā ra ของระบบประปาในพื้นที่ เช่น สถานีรถไฟ และ lalbagh
สวน และส่วนมากของระบบนี้กำลังถูกคุกคามจากการไหลของน้ำเสีย
และฟอกย้อม โดยอุตสาหกรรมสิ่งทอใกล้จาลี karanj . ระบบเหล่านี้จะไม่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของมรดก
กรอบ ถ้ากลุ่มเหล่านี้จะซ่อมแซมพวกเขาสามารถจ่ายได้ถึง 1800000 L
( เช่น 20 เปอร์เซ็นต์ของน้ำทุกวันที่ศูนย์ต้นทุน แทนที่จะฟื้นฟูระบบการจัดการน้ำนี้
อำนาจการโยกย้ายเงินทุนการพัฒนาร่วมกันของหนึ่งพันล้านรูปี ) ในการก่อสร้าง
ค่าใช้จ่ายแท๊งค์น้ำภายใต้สิ่งที่เรียกว่า " ยั่งยืน " พิจารณาวัตถุประสงค์ของการพัฒนาที่ยั่งยืน
,การ burhanpur เทศบาล บริษัท ยังได้ริเริ่มกิจกรรมการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน
ต่าง ๆ โครงการดังกล่าวมักจะเกี่ยวข้องกับการรื้อถอนของป้อมปราการกำแพงเมือง
ที่หลาย ๆเพื่อความสะดวกในการจราจร ในทางตรงกันข้ามการวางแผนโครงสร้างพื้นฐานสำคัญต้องปฏิบัติ

รักษาคุณภาพที่ดีของเมืองและสภาพแวดล้อมเพื่อให้แน่ใจว่า การแทรกแซงจะไม่
เป็นอันตรายกับมรดกทรัพย์สิน [ 9 ] วันนี้น้ำแบบดั้งเดิมที่เป็นมรดกของ burhanpur รวย
หลง จึงส่งผลให้เชื่อมโยงเป็นระบบที่ซับซ้อนของปัญหา เช่น
การสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ น้ำขาดแคลน ทรุดโทรม , คุณภาพน้ำและการเปลี่ยนแปลงตาราง .
quanat คือตัวอย่างที่ดีที่สุดของทรัพยากรน้ำชุมชนองค์กร
สนับสนุน เช่นองค์กรชุมชนและหน่วยงานท้องถิ่นจะช่วยปรับปรุงการจัดการและ
ต่อเนื่องทรัพยากรมรดกเหล่านี้