The important contribution of rice

The important contribution of rice to global food security requires an understanding of yield gaps in ricebased
farming systems. However, estimates of yield gaps are often compromised by a failure to recognize
the components that determine them at a local scale. It is essential to define yield gaps by the biological
limitations of the genotype and the environment. There exist a number of methods for estimating rice
yield gaps, including the use of crop growth simulation models, field experiments and farmer yields. We
reviewed the existing literature to (i) assess the methods used to estimate rice yield gaps at a local scale
and to summarize the yield gaps estimated in those studies,(ii)identify practical methods of analysis that
provides realistic estimates of exploitable rice yield gaps, and (iii) provide recommendations for future
studies on rice yield gaps that will allow accurate interpretation of available data at a local level.
Rice yield gap analysis can be simplified without sacrificing precision and context specificity. This
review identifies the comparison of the attainable farm yield (the mean of the top decile) with the population
mean, as a practical and robust approach to estimate an exploitable yield gap thatis highly relevant
at the local level, taking into account what is achievable given the local socio-economic conditions. With
this method we identified exploitable yield gaps ranging from 23 to 42% for one particular season in four
different rice growing areas in Southeast Asia. To enable accurate estimation and interpretation of yield
gaps in rice production systems, we propose a minimum dataset needed for rice yield gap assessment.
Future studies on rice yield gaps should consider the region, season and crop ecosystem (e.g. upland rainfed,
lowland irrigated) as a minimum to facilitate decisions at a local level. In addition, we recommend
taking into account the cultivar, soil type, planting date, crop establishment method and nitrogen application
rates, as well as field topography and toposequence for rainfed systems. A good understanding of
rice yield gaps and the factors leading to yield gaps will allow better targeting of agricultural research
and development priorities for livelihood improvement and sustainable rice production.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลงานสำคัญของข้าวการรักษาความปลอดภัยของอาหารระดับโลกต้องมีความเข้าใจช่องว่างผลผลิตใน ricebasedระบบการทำฟาร์ม อย่างไรก็ตาม การประเมินช่องว่างผลผลิตมักจะโจมตีจากความล้มเหลวในการจดจำส่วนประกอบที่กำหนดไว้ที่ระดับท้องถิ่น มันเป็นสิ่งสำคัญการกำหนดช่องว่างผลผลิต โดยทางชีวภาพข้อจำกัดของยีนและสิ่งแวดล้อม มีอยู่หลายวิธีสำหรับการประเมินข้าวผลตอบแทนที่ช่องว่าง รวมทั้งการใช้โมเดลจำลองเจริญเติบโตของพืช ฟิลด์การทดลอง และผลผลิตของเกษตรกร เราทบทวนวรรณกรรมที่มีอยู่กับ (i) ประเมินวิธีการที่ใช้ในการประเมินช่องว่างผลผลิตข้าวในระดับท้องถิ่นและช่องว่างผลผลิตโดยประมาณในการศึกษาที่, (ii) สรุประบุวิธีปฏิบัติการวิเคราะห์ที่มีการประเมินจริงของผลผลิตข้าว exploitable ช่องว่าง และ (iii) ให้คำแนะนำสำหรับอนาคตศึกษาเกี่ยวกับข้าวให้ช่องว่างที่จะช่วยให้ตีความถูกต้องของข้อมูลในระดับท้องถิ่นข้าวผลผลิตวิเคราะห์สามารถทำได้ง่ายขึ้นโดยไม่สูญเสียความแม่นยำและบริบทความจำเพาะ นี้รีวิวระบุการเปรียบเทียบผลผลิตตามฟาร์ม (เฉลี่ย decile ด้านบน) กับประชากรหมายถึง เป็นแนวทางปฏิบัติ และมีประสิทธิภาพประมาณ thatis ช่องว่างผลผลิต exploitable เกี่ยวข้องสูงระดับท้องถิ่น การเข้าบัญชีคืออะไรทำได้กำหนดเงื่อนไขทางเศรษฐกิจและสังคม ด้วยวิธีนี้เราระบุช่องว่างผลผลิต exploitable ตั้งแต่ 23 ถึง 42% สำหรับในสี่ฤดูกาลเฉพาะข้าวต่าง ๆ ที่เติบโตในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เพื่อให้การประเมินถูกต้องและการตีความของผลผลิตช่องว่างในระบบการผลิตข้าว เรานำเสนอชุดข้อมูลขั้นต่ำจำเป็นสำหรับข้าวผลผลิตการประเมินช่องว่างการศึกษาช่องว่างผลผลิตข้าวในอนาคตควรพิจารณาระบบนิเวศภูมิภาค ฤดูกาล และพืช (เช่นวัสดุ rainfedชลประทานราบ) เป็นอย่างน้อยเพื่อให้ง่ายต่อการตัดสินใจในระดับท้องถิ่น นอกจากนี้ เราขอแนะนำคำนึงถึงพันธุ์ ชนิดของดิน การปลูกวัน พืชประยุกต์วิธีและไนโตรเจนจัดตั้งราคา พิเศษ ตลอดจนภูมิประเทศฟิลด์ และ toposequence สำหรับระบบ rainfed ความเข้าใจปัจจัยที่นำไปสู่ผลตอบแทนที่ช่องว่างและช่องว่างผลผลิตข้าวจะช่วยให้ดีกว่า การกำหนดเป้าหมายของการวิจัยทางการเกษตรและลำดับความสำคัญของการพัฒนาปรับปรุงการดำรงชีวิตและการผลิตข้าวอย่างยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลงานที่สำคัญของข้าวต่อความมั่นคงด้านอาหารทั่วโลกต้องมีความเข้าใจในช่องว่างผลผลิต ricebased
ระบบการทำฟาร์ม อย่างไรก็ตามประมาณการของช่องว่างผลผลิตมักจะถูกทำลายโดยความล้มเหลวที่จะรับรู้
องค์ประกอบที่กำหนดไว้ที่ระดับท้องถิ่น มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะกำหนดช่องว่างผลผลิตทางชีวภาพโดย
ข้อ จำกัด ของลักษณะทางพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อม มีจำนวนของวิธีการที่มีอยู่สำหรับการประเมินข้าว
ช่องว่างผลผลิตรวมถึงการใช้แบบจำลองการเจริญเติบโตของพืช, การทดลองภาคสนามและอัตราผลตอบแทนของเกษตรกร เรา
ทบทวนวรรณกรรมที่มีอยู่เพื่อ (i) การประเมินวิธีการที่ใช้ในการประเมินช่องว่างผลผลิตข้าวในระดับท้องถิ่น
และเพื่อสรุปช่องว่างอัตราผลตอบแทนโดยประมาณในการศึกษาเหล่านั้น (ii) ระบุวิธีการปฏิบัติของการวิเคราะห์ที่
ให้ประมาณการจริงของข้าวโหว่ช่องว่างผลผลิต และ (iii) ให้คำแนะนำสำหรับอนาคต
การศึกษาเกี่ยวกับช่องว่างผลผลิตข้าวที่จะช่วยให้การตีความที่ถูกต้องของข้อมูลที่มีอยู่ในระดับท้องถิ่น.
การวิเคราะห์ช่องว่างผลผลิตข้าวได้ง่ายโดยไม่ต้องเสียสละความแม่นยำและบริบทที่เฉพาะเจาะจง นี้
การตรวจสอบระบุการเปรียบเทียบผลผลิตสำเร็จฟาร์ม (ค่าเฉลี่ยของช่วงชั้นบนสุด) กับประชากรที่
หมายถึงเป็นวิธีการปฏิบัติและมีประสิทธิภาพในการประมาณการช่องว่างผลผลิตโหว่ thatis เกี่ยวข้องสูง
ในระดับท้องถิ่นโดยคำนึงถึงสิ่งที่จะทำได้รับ เงื่อนไขทางเศรษฐกิจและสังคมในท้องถิ่น ด้วย
วิธีการนี้เราระบุช่องว่างผลผลิตโหว่ตั้งแต่ 23-42% สำหรับฤดูหนึ่งในสี่ของ
พื้นที่ปลูกข้าวที่แตกต่างกันในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เมื่อต้องการเปิดใช้การประมาณค่าที่ถูกต้องและการตีความของอัตราผลตอบแทน
ช่องว่างในระบบการผลิตข้าวที่เรานำเสนอชุดข้อมูลขั้นต่ำที่จำเป็นสำหรับการประเมินผลผลิตข้าวลดช่องว่าง.
การศึกษาในอนาคตข้าวช่องว่างผลผลิตควรพิจารณาภูมิภาคฤดูกาลและการเพาะปลูกระบบนิเวศ (เช่นที่ดอนอาศัยน้ำฝน,
ที่ลุ่มในเขตชลประทาน) ในฐานะ น้อยที่สุดเพื่ออำนวยความสะดวกในการตัดสินใจในระดับท้องถิ่น นอกจากนี้เราขอแนะนำให้
คำนึงถึงพันธุ์ชนิดดินวันปลูกวิธีการจัดตั้งและการปลูกพืชปุ๋ยไนโตรเจน
อัตราเช่นเดียวกับข้อมูลภูมิประเทศและ toposequence สำหรับระบบน้ำฝน ความเข้าใจที่ดีของ
ช่องว่างผลผลิตข้าวและปัจจัยที่นำไปสู่ผลผลิตช่องว่างจะช่วยให้การกำหนดเป้าหมายที่ดีขึ้นของการวิจัยทางการเกษตร
และการพัฒนาจัดลำดับความสำคัญในการปรับปรุงการทำมาหากินและการผลิตข้าวอย่างยั่งยืน