The government of Laos, one of the

The government of Laos, one of the few remaining one-party communist states, began decentralizing control and encouraging private enterprise in 1986. The results, starting from an extremely low base, were striking - growth averaged 6% per year from 1988-2008 except during the short-lived drop caused by the Asian financial crisis that began in 1997. Laos' growth exceeded 7% per year during 2008-13. Despite this high growth rate, Laos remains a country with an underdeveloped infrastructure, particularly in rural areas. It has a basic, but improving, road system, and limited external and internal land-line telecommunications. Electricity is available in 83 % of the country. Laos' economy is heavily dependent on capital-intensive natural resource exports. The labor force, however, still relies on agriculture, dominated by rice cultivation in lowland areas, which accounts for about 25% of GDP and 73% of total employment. Economic growth has reduced official poverty rates from 46% in 1992 to 26% in 2010. The economy also has benefited from high-profile foreign direct investment in hydropower, copper and gold mining, logging, and construction though some projects in these industries have drawn criticism for their environmental impacts. Laos gained Normal Trade Relations status with the US in 2004 and applied for Generalized System of Preferences trade benefits in 2013 after being admitted to the World Trade Organization earlier in the year. Laos is in the process of implementing a value-added tax system. Simplified investment procedures and expanded bank credits for small farmers and small entrepreneurs will improve Laos' economic prospects. The government appears committed to raising the country's profile among investors, but suffered through a fiscal crisis in 2013 brought about by public sector wage increases, fiscal mismanagement, and revenue shortfalls. The World Bank has declared that Laos' goal of graduating from the UN Development Program's list of least-developed countries by 2020 is achievable, and the country is preparing to enter the ASEAN Economic Community in 2015.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัฐบาลลาว หนึ่งสองสามเหลือหนึ่งพรรคคอมมิวนิสต์รัฐ เริ่ม decentralizing ควบคุมและสนับสนุนให้องค์กรเอกชนในปี 1986 ผล เริ่มจากฐานต่ำมาก โดดเด่น - เติบโต averaged 6% ต่อปีจากปี 1988-2008 ยกเว้นระหว่างหล่นช่วงสั้น ๆ ที่เกิดจากวิกฤตการเงินเอเชียที่เริ่มในปี 1997 ลาวเติบโตเกิน 7% ต่อปีระหว่างปี 2008-13 แม้นี้อัตราการเติบโตสูง ลาวยังคง เป็นประเทศยังด้อยพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชนบท มีพื้นฐาน พัฒนา ถนนหนทาง และจำกัดภายนอก และภายในแผ่นดินสายโทรคมนาคม ไฟฟ้ามี 83% ของประเทศ เศรษฐกิจลาวมีมากพึ่งส่งออกทรัพยากรธรรมชาติ capital-intensive แรงแรง อย่างไรก็ตาม ยังคงอาศัยเกษตร ครอบงำ โดยเพาะปลูกข้าวในพื้นที่ราบ การบัญชีสำหรับประมาณ 25% ของ GDP และ 73% ของการจ้างงานรวมกัน เติบโตทางเศรษฐกิจได้ลดลงอัตราความยากจนอย่างเป็นทางการจาก 46% ในปี 1992 26% ในปี 2553 เศรษฐกิจยังได้รับประโยชน์จากเทคโนโลยีต่างประเทศลงทุนโดยตรงในไฟฟ้า เหมืองแร่ทองแดง และทอง บันทึก และการก่อสร้างแม้ว่าบางโครงการในอุตสาหกรรมเหล่านี้มีออกวิจารณ์สำหรับผลกระทบของสิ่งแวดล้อม ลาวได้รับสถานะความสัมพันธ์ทางการค้าปกติกับสหรัฐฯ ในปี 2004 และใช้เพื่อประโยชน์ทางการค้าการตั้งค่าทั่วไประบบลักษณะในปี 2013 หลังจากได้ชมองค์การการค้าโลกปี ลาวเป็นกระบวนการใช้ระบบภาษีมูลค่าเพิ่ม ขั้นตอนการลงทุนที่ง่ายและเครดิตธนาคารขยายสำหรับเกษตรกรและผู้ประกอบการขนาดเล็กจะเพิ่มแนวโน้มเศรษฐกิจของลาว รัฐบาลปรากฏให้โพรไฟล์ของประเทศในหมู่นักลงทุนเพิ่ม ได้รับความเดือดร้อนผ่านวิกฤตทางการเงินในปี 2013 โดยเพิ่มค่าจ้างภาครัฐ mismanagement เงิน และคาดรายได้ ธนาคารโลกได้ประกาศว่า เป้าหมายของลาวจบจากรายการของโปรแกรมพัฒนาสหประชาชาติของประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุดโดย 2020 ทำได้ และประเทศกำลังเตรียมที่จะป้อนประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน 2015

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รัฐบาลลาวซึ่งเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ยังเหลืออยู่ฝ่ายหนึ่งรัฐคอมมิวนิสต์เริ่มกระจายการควบคุมและองค์กรเอกชนส่งเสริมในปี 1986 ผลการเริ่มต้นจากฐานที่ต่ำมากได้โดดเด่น - การเจริญเติบโตเฉลี่ย 6% ต่อปี 1988-2008 ยกเว้น ในระหว่างการลดลงสั้นที่เกิดจากวิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชียที่เริ่มขึ้นในปี 1997 การเติบโตของลาวเกิน 7% ต่อปีในช่วง 2008-13 แม้จะมีอัตราการเติบโตสูงนี้ลาวยังคงเป็นประเทศที่มีโครงสร้างพื้นฐานที่กำลังพัฒนาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบท แต่ก็มีพื้นฐาน แต่การปรับปรุงระบบถนนและภายนอกและภายใน จำกัด โทรคมนาคมที่ดินบรรทัด ไฟฟ้าที่มีอยู่ใน 83% ของประเทศ เศรษฐกิจของลาวเป็นหนักขึ้นอยู่กับการส่งออกทรัพยากรธรรมชาติทุนเข้มข้น กำลังแรงงาน แต่ยังคงขึ้นอยู่กับการเกษตรที่โดดเด่นด้วยการเพาะปลูกข้าวในพื้นที่ลุ่มซึ่งคิดเป็นสัดส่วนประมาณ 25% ของ GDP และ 73% ของการจ้างงานทั้งหมด การเติบโตทางเศรษฐกิจได้ลดอัตราความยากจนอย่างเป็นทางการจาก 46% ในปี 1992 เป็น 26% ในปี 2010 เศรษฐกิจยังได้รับประโยชน์จากสูงโปรไฟล์การลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในโรงไฟฟ้​​าพลังน้ำทองแดงและเหมืองแร่ทองคำ, การเข้าสู่ระบบและการก่อสร้างถึงแม้ว่าบางโครงการในอุตสาหกรรมเหล่านี้ได้วาด วิจารณ์ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของพวกเขา ลาวได้รับสถานะปกติความสัมพันธ์การค้ากับสหรัฐอเมริกาในปี 2004 และใช้สำหรับการทั่วไปของระบบค่าผลประโยชน์การค้าได้ในปี 2013 หลังจากที่ได้เข้ารับการรักษาองค์การการค้าโลกในช่วงต้นปี ลาวอยู่ในขั้นตอนของการใช้ระบบภาษีมูลค่าเพิ่ม ง่ายขั้นตอนการลงทุนและการขยายตัวสินเชื่อสำหรับเกษตรกรรายย่อยและผู้ประกอบการขนาดเล็กจะช่วยเพิ่มโอกาสทางเศรษฐกิจของลาว รัฐบาลมุ่งมั่นที่จะปรากฏการสร้างโปรไฟล์ของประเทศในหมู่นักลงทุน แต่ได้รับความเดือดร้อนผ่านวิกฤติการคลังในปี 2013 ที่มาจากภาครัฐที่เพิ่มขึ้นค่าจ้างการปรับตัวทางการคลังและรายได้จากการไข ธนาคารโลกได้ประกาศว่าเป้าหมายลาวจบการศึกษาจากรายการโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติของประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุดในปี 2020 สามารถทำได้และประเทศที่มีการเตรียมความพร้อมเพื่อเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในปี 2015

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รัฐบาลลาวหนึ่งที่เหลืออยู่ไม่กี่แห่งหนึ่งของพรรคคอมมิวนิสต์อเมริกา เริ่ม decentralizing ควบคุมและส่งเสริมให้องค์กรเอกชนใน 1986 ผล เริ่มต้นจากฐานที่ต่ำมาก , ที่โดดเด่น - การเจริญเติบโตเฉลี่ยร้อยละ 6 ต่อปี จาก 1988-2008 ยกเว้นช่วงลดลงช่วงสั้น ๆที่เกิดจากวิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชียที่เริ่มขึ้นในปี 1997การเจริญเติบโตของลาวเกิน 7% ต่อปีในช่วง 2008-13 . แม้จะมีอัตราการเติบโตสูงนี้ ลาวยังคงเป็นประเทศที่มีโครงสร้างพื้นฐานที่ด้อยพัฒนา โดยเฉพาะในชนบท มันมีพื้นฐาน แต่ปรับปรุงระบบถนนและจำกัดภายนอกและโทรคมนาคมสายที่ดินภายใน ไฟฟ้าสามารถใช้ได้ใน 83 % ของประเทศเศรษฐกิจของลาวต้องพึ่งพาทุน ทรัพยากร ธรรมชาติ เป็นต้น แรงงาน อย่างไรก็ตาม ยังต้องอาศัยการเกษตร , ครอบงำโดยการปลูกข้าวในพื้นที่ลุ่มซึ่งบัญชีประมาณ 25 % ของ GDP และ 73 เปอร์เซ็นต์ของการจ้างงานทั้งหมด การเติบโตทางเศรษฐกิจมีอัตราความยากจนลดลงอย่างเป็นทางการจาก 46% ในปี 1992 ถึง 26 เปอร์เซ็นต์ใน 2010เศรษฐกิจยังได้ประโยชน์จากการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในการผลิตไฟฟ้า ทองแดงและเหมืองทองเข้าสู่ระบบและการก่อสร้าง แม้ว่าบางโครงการในอุตสาหกรรมเหล่านี้มีการวาดของผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม .ลาวได้รับสถานะความสัมพันธ์ทางการค้าปกติกับสหรัฐในปี 2004 และใช้ประโยชน์ระบบทั่วไปของการค้าการตั้งค่าในปี 2013 หลังจากการรักษาองค์การการค้าโลกก่อนหน้านี้ในปี ลาวอยู่ในกระบวนการของการใช้ระบบภาษีมูลค่าเพิ่มขั้นตอนที่ง่ายและขยายการลงทุนธนาคารสินเชื่อสำหรับเกษตรกรขนาดเล็กและผู้ประกอบการขนาดเล็กจะเพิ่มโอกาสทางเศรษฐกิจของลาว . รัฐบาลจะมุ่งมั่นที่จะเพิ่มโปรไฟล์ของประเทศของนักลงทุน แต่ความเดือดร้อนจากวิกฤตทางการเงินในปี 2013 โดยนำเกี่ยวกับการเพิ่มค่าจ้างภาครัฐ งบประมาณในการจัดการ และเพิ่มรายได้ธนาคารโลกได้ประกาศว่าเป้าหมายของลาว ' จบการศึกษาจากสหประชาชาติการพัฒนาโปรแกรมรายการของประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุดโดย 2020 เป็น achievable และประเทศกำลังเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในปี 2015