Miss Emily preserves all the dead,

Miss Emily preserves all the dead, in memory if not literally. “See Colonel Sartoris,” she tells the new town fathers, as if he were alive. The townspeople are like Miss Emily in that they persist in preserving her “dignity” as the last representative of the Old South (her death ends the Grierson line); after she is dead, the narrator preserves her in this story. The rose is a symbol of the age of romance in which the aristocracy were obsessed with delusions of grandeur, pure women being a symbol of the ideal in every phase of life. Perhaps the narrator offers this story as a “rose” for Emily. As a lady might press a rose between the pages of a history of the South, she keeps her own personal rose, her lover, preserved in the bridal chamber where a rose color pervades everything. Miss Emily’s rose is ironically symbolic because her lover was a modern Yankee, whose laughter drew the townspeople to him and whose corpse has grinned “profoundly” for forty years, as if he, or Miss Emily, had played a joke on all of them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นางสาว Emily กวนทั้งหมดตาย ในหน่วยความจำถ้า ไม่แท้จริง เธอ "เห็นพัน Sartoris บอกบรรพบุรุษเมืองใหม่ ประหนึ่งว่าเขาได้มีชีวิตอยู่ Townspeople มีเช่น Miss Emily ที่พวกเขาตั้งหน้ารักษาเธอ "ศักดิ์ศรี" เป็นตัวแทนสุดท้ายของภาคใต้ที่เก่า (ตายของเธอสิ้นสุดรายการรับเชิญ), หลังจากเธอตาย ผู้รักษาเธออยู่ในเรื่องนี้ กุหลาบเป็นสัญลักษณ์ของยุคโรแมนติกซึ่งขุนนางถูกหลังกับ delusions เยี่ยง ผู้หญิงบริสุทธิ์เป็นสัญลักษณ์ของเหมาะในทุกขั้นตอนของชีวิต บางทีผู้นำเสนอเรื่องนี้เป็นการ "กุหลาบ" สำหรับเอมิลี่ เป็นสุภาพสตรีอาจกดดอกกุหลาบระหว่างหน้าของประวัติศาสตร์ภาคใต้ เธอทำให้ตนเองส่วนตัวโรส คนรักของเธอ ในห้องเจ้าสาวที่ pervades สีกุหลาบทุกอย่าง มิสเอมิลี่โรสเป็นสัญลักษณ์จำนวนมากเนื่องจากคนรักของเธอ แยงทันสมัย หัวเราะวาดใน townspeople เขา และศพมี grinned "ซึ้ง" สี่สิบปี ว่า หรือ Miss Emily ได้เล่นตลกในทั้งหมดของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นางสาวเอมิลี่แยมทั้งหมดตายในหน่วยความจำหากไม่ได้อย่างแท้จริง "ดู Sartoris พันเอก" เธอบอกพ่อเมืองใหม่เช่นถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ ชาวเมืองเป็นเช่นนางสาวเอมิลี่ในการที่พวกเขายังคงมีอยู่ในการรักษา "ศักดิ์ศรี" ของเธอในฐานะที่เป็นตัวแทนสุดท้ายของเก่าใต้ (การตายของเธอจบลงเส้นกรี); หลังจากที่เธอตายเล่าเก็บรักษาของเธอในเรื่องนี้ กุหลาบเป็นสัญลักษณ์ของยุคของความโรแมนติกที่ชนชั้นสูงที่ถูกครอบงำด้วยความหลงผิดของความยิ่งใหญ่ผู้หญิงที่บริสุทธิ์เป็นสัญลักษณ์ของที่เหมาะในขั้นตอนของทุกชีวิต บางทีอาจจะมีผู้บรรยายเรื่องนี้ว่าเป็น "กุหลาบ" สำหรับเอมิลี่ ในฐานะที่เป็นผู้หญิงอาจกดกุหลาบระหว่างหน้าประวัติศาสตร์ของภาคใต้, เธอเก็บดอกกุหลาบส่วนตัวของเธอเองคนรักของเธอเก็บรักษาไว้ในห้องเจ้าสาวที่เป็นสีดอกกุหลาบขจรขจายทุกอย่าง กุหลาบนางสาวเอมิลี่เป็นสัญลักษณ์แดกดันเพราะคนรักของเธอเป็นชาวอเมริกันที่ทันสมัย​​ซึ่งเสียงหัวเราะดึงชาวเมืองกับเขาและมีศพได้ยิ้ม "อย่างสุดซึ้ง" สี่สิบปีเช่นถ้าเขาหรือนางสาวเอมิลี่ได้เล่นเรื่องตลกเกี่ยวกับทั้งหมดของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นางสาวลี่ รักษา ทั้งหมด ตาย ในความทรงจำ ถ้าไม่ใช่จริงๆ " เห็นผู้พัน sartoris , " เธอบอกว่าบรรพบุรุษเมืองใหม่ ในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่ ชาวกรุงเหมือนคุณเอมิลี่ที่พวกเขายังคงอยู่ในการรักษาของเธอ " ศักดิ์ศรี " เป็นครั้งสุดท้ายของตัวแทนเก่าใต้ ( ความตายของเธอสิ้นสุดบรรทัดเกรียสัน ) ; หลังจากที่เธอตายแล้ว เล่าเรื่องกวนเธอในเรื่องนี้ดอกกุหลาบเป็นสัญลักษณ์ของความรัก ซึ่งอายุของขุนนางหมกมุ่นกับภาพลวงตาของความยิ่งใหญ่ ผู้หญิงบริสุทธิ์เป็นสัญลักษณ์ของอุดมคติในทุกขั้นตอนของชีวิต อาจจะเล่าให้ฟังเป็น " กุหลาบ " เอมิลี่ เป็นสุภาพสตรี อาจกดเพิ่มขึ้นระหว่างหน้าของประวัติศาสตร์ภาคใต้ , เธอเก็บส่วนตัวของเธอเอง กุหลาบ คนรักของเธอเก็บรักษาไว้ในห้องห้องที่กุหลาบสีขจรขจายทุกสิ่ง มิสเอมิลี่ โรส แดกดัน เพราะคนรักของเธอเป็นสัญลักษณ์อเมริกันสมัยใหม่ ที่มีเสียงหัวเราะดึงชาวกรุงเขาซึ่งศพได้เลยด้วย " ซึ้ง " สี่สิบปี เช่น ถ้า เขา หรือ คุณเอมิลี่ เคยเล่นมุขในทั้งหมดของพวกเขา