Gestational diabetes mellitus (GDM)

Gestational diabetes mellitus (GDM) affects between 2% and 5% of pregnant women. Data show that increasing levels of plasma glucose are associated with birth weight above the 90th percentile, cord blood serum C-peptide level above the 90th percentile, and, to a lesser degree, primary cesarean deliveries and neonatal hypoglycemia. Risk factors for GDM include history of macrosomia, strong family history of diabetes, and obesity. Screening protocol for GDM is controversial; some recommend a universal approach, whereas others exempt low-risk patients. The cornerstone of management is glycemic control. Quality nutritional intake is essential. Patients with GDM who cannot control their glucose levels with diet alone will require insulin. There is no consensus as to when to initiate insulin therapy, but more conservative guidelines are in place to help minimize macrosomia and its associated risks to the infant. It is generally recommended that pregnancies complicated by GDM do not go beyond term.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เบาหวานครรภ์ (GDM) มีผลต่อระหว่าง 2% ถึง 5% ของหญิงตั้งครรภ์ ข้อมูลแสดงว่า ระดับน้ำตาลในพลาสมาเพิ่มขึ้นจะสัมพันธ์กับน้ำหนักเกิดเหนือ 90 percentile ซีรั่มเลือดสายเพปไทด์ C ระดับ เหนือ percentile 90 และ ตัวน้อย cesarean ส่งหลัก และทารกแรกเกิด hypoglycemia ปัจจัยเสี่ยงสำหรับ GDM รวมประวัติ macrosomia แข็งแรงประวัติครอบครัวของโรคเบาหวาน และโรคอ้วน คัดกรองโพรโทคอลสำหรับ GDM เป็นแย้ง บางคนแนะนำวิธีการแบบสากล ในขณะที่คนอื่นยกเว้นผู้ป่วยที่ความเสี่ยงต่ำ หลักสำคัญของการจัดการมี glycemic ควบคุม คุณภาพทางโภชนาการบริโภคเป็นสิ่งจำเป็น ผู้ป่วยที่ มี GDM ที่ไม่สามารถควบคุมระดับน้ำตาลของพวกเขา ด้วยอาหารเพียงอย่างเดียวจะต้องใช้อินซูลิน มีมติไม่เป็นการรักษาด้วยอินซูลิน initiate แต่หัวเก่าเพิ่มเติมแนวทางในการช่วยให้ลด macrosomia และความเสี่ยงเกี่ยวข้องกับเด็กทารก โดยทั่วไปแนะนำว่า การตั้งครรภ์ที่มีความซับซ้อนจาก GDM ไม่เกินระยะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบาหวานขณะตั้งครรภ์เบาหวาน (GDM) ส่งผลกระทบต่อระหว่าง 2% และ 5% ของหญิงตั้งครรภ์ ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มระดับของน้ำตาลในเลือดมีความเกี่ยวข้องกับน้ำหนักแรกเกิดข้างต้นร้อยละ 90, เซรั่มเลือดจากสายสะดือระดับ C-เปปไทด์ดังกล่าวข้างต้นที่ร้อยละ 90 และในระดับที่น้อยกว่าการส่งมอบการผ่าตัดคลอดหลักและภาวะน้ำตาลในเลือดของทารกแรกเกิด ปัจจัยเสี่ยงต่อการ GDM รวมถึงประวัติศาสตร์ของ macrosomia ประวัติครอบครัวที่แข็งแกร่งของโรคเบาหวานและโรคอ้วน โปรโตคอลการตรวจคัดกรองสำหรับ GDM เป็นที่ถกเถียง; บางคนแนะนำวิธีการสากลที่คนอื่น ๆ ได้รับการยกเว้นในขณะที่ผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงต่ำ รากฐานที่สำคัญของการจัดการคือการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด คุณภาพการบริโภคอาหารเป็นสิ่งจำเป็น ผู้ป่วยที่มี GDM ที่ไม่สามารถควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดของพวกเขาด้วยอาหารเพียงอย่างเดียวจะต้องใช้อินซูลิน มีมติว่าเมื่อจะเริ่มต้นการรักษาด้วยอินซูลินไม่เป็น แต่แนวทางอนุรักษ์นิยมมากขึ้นในการที่จะช่วยลด macrosomia และความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องในการทารก ขอแนะนำกันโดยทั่วไปว่าการตั้งครรภ์ที่มีความซับซ้อนโดย GDM ไม่ได้ไปไกลกว่าระยะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคเบาหวานขณะตั้งครรภ์ ( GDM ) มีผลต่อระหว่าง 2% และ 5% ของหญิงตั้งครรภ์ ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มระดับพลาสมากลูโคสมีความสัมพันธ์กับน้ำหนักแรกเกิดกว่าร้อยละ 90 , สายซี เปปไทดเลือดสูงกว่าร้อยละ 90 , และในระดับน้อย จัดส่งทางหลักและการเกิดภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ ปัจจัยเสี่ยงของภาวะทารกตัวโต ได้แก่ ประวัติ ,แข็งแรง ประวัติครอบครัวของโรคเบาหวาน และโรคอ้วน ระบบคัดกรอง GDM จะขัดแย้ง บางแนะนำแนวทางสากล ในขณะที่คนอื่น ๆยกเว้นมีความเสี่ยงต่ำ ผู้ป่วย หลักสำคัญของการจัดการคือการควบคุมระดับน้ำตาล . การได้รับสารอาหาร คุณภาพเป็นสิ่งสำคัญ ผู้ป่วยที่มีภาวะที่ไม่สามารถควบคุมระดับกลูโคสด้วยอาหารเพียงอย่างเดียวจะต้องใช้อินซูลินไม่มีฉันทามติว่าเมื่อเริ่มการรักษาอินซูลิน แต่แนวทางอนุรักษ์นิยมมากขึ้นในสถานที่เพื่อช่วยลดความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับทารกตัวโต และทารก มันเป็นโดยทั่วไปแนะนำให้รับที่ซับซ้อนโดย GDM ไปไม่เกินระยะ